Posts tonen met het label respect. Alle posts tonen
Posts tonen met het label respect. Alle posts tonen

Wat is goedheid?

De gouden regel

Filosofen en ethici hebben door de eeuwen heen een breed scala aan ethische theorieën ontwikkeld, zoals deugdethiek, consequentialisme, deontologie en meer recentelijk zorgethiek en relationele ethiek. Elk van deze benaderingen biedt een andere kijk op hoe we ons zouden moeten gedragen en hoe we morele dilemma's kunnen benaderen.
De wederkerige opdracht "doe een ander niet aan wat jij ook niet wilt dat een ander jou aandoet (de gouden regel)" is tot nu toe het beste compromis.
Het idee erachter is dat men anderen moet behandelen zoals men zelf behandeld zou willen worden, waarmee respect voor de autonomie en het welzijn van anderen wordt benadrukt. Dit sluit aan bij de waarde van vrijheid, omdat het impliceert dat men anderen niet onnodig zou moeten beperken of schaden.

Eigen belang of gezamenlijk belang?

Echter, hoewel de gouden regel een nuttig uitgangspunt kan zijn, zijn er ook kritieken op geuit. Sommigen wijzen erop dat het kan leiden tot egoïstisch denken, waarbij men anderen alleen respecteert omdat ze zelf respect willen ontvangen. Anderen hebben betoogd dat de gouden regel tekortschiet in complexe situaties waarin de wensen en behoeften van verschillende mensen conflicteren.
Een benadering die vaak wordt gezien als een aanvulling op de gouden regel is de deugdethiek. De deugdethiek richt zich niet alleen op het handelen op basis van regels of principes, maar legt de nadruk op het cultiveren van deugden of goede karaktereigenschappen. In plaats van zich te richten op specifieke handelingen, moedigt de deugdethiek individuen aan om te streven naar het ontwikkelen van eigenschappen zoals eerlijkheid, mededogen, moed en rechtvaardigheid.

Wat voor soort persoon wil ik zijn?

Wat deze benadering toevoegt aan de gouden regel is dat het niet alleen gaat om het naleven van externe regels of het vermijden van bepaalde handelingen, maar eerder om het ontwikkelen van een karakter dat van nature leidt tot moreel juist gedrag. In plaats van simpelweg te vragen: "Wat zou ik niet willen dat anderen mij aandoen?", stelt de deugdethiek de vraag: "Wat voor soort persoon wil ik zijn? En hoe kan ik die persoon worden?".
Door de nadruk te leggen op de ontwikkeling van deugden, moedigt de deugdethiek aan tot een meer holistische benadering van moraliteit, waarbij niet alleen wordt gekeken naar individuele handelingen, maar ook naar de intenties en karakter van een persoon. Dit kan helpen bij het aanpakken van situaties waarin de gouden regel mogelijk tekortschiet, omdat het individuen aanmoedigt om niet alleen te handelen op basis van egoïstische belangen, maar om oprecht goede mensen te worden die anderen respecteren en ondersteunen.

Cirkelredenering of verdieping?

Het kan lijken alsof de deugdethiek een soort cirkelredenering is, omdat het doel lijkt te zijn om goede mensen te worden, en het definiëren van 'goed' vaak verbonden is met deugdzaamheid en morele eigenschappen. Echter, de deugdethiek probeert juist een dieper begrip te bieden van wat het betekent om een goed persoon te zijn, en hoe men dit kan bereiken.
Hoewel wederkerigheid zeker een belangrijk aspect kan zijn van de deugdethiek (en van ethiek in het algemeen), gaat het in deze benadering meer om het cultiveren van deugden als een integraal onderdeel van iemands karakter. Dit impliceert niet alleen het respecteren van anderen vanuit het oogpunt van wederkerigheid, maar eerder het internaliseren van de waarden en eigenschappen die leiden tot moreel juist gedrag, ongeacht of anderen ook wederkerig handelen.
Het doel is niet alleen om te handelen op basis van externe beloningen of straffen, maar eerder om intrinsiek gemotiveerd te zijn om goed te doen vanuit een diep geworteld begrip van wat goedheid inhoudt.
Wat goedheid inhoudt kan variëren afhankelijk van culturele, sociale en individuele contexten. Wat als deugdzaam wordt beschouwd in één samenleving of tijdperk, kan anders worden geïnterpreteerd in een andere context.

Goedheid is dynamisch

Het idee van diepgewortelde goedheid impliceert ook dat het nastreven van deugdzaamheid niet alleen een kwestie is van het volgen van externe regels of voorschriften, maar eerder een proces van zelfreflectie, introspectie en groei. Het vereist een voortdurende inspanning om te begrijpen wat goedheid betekent en hoe men dit in de praktijk kan brengen in verschillende situaties en relaties.
Goedheid kan worden gezien als een voortdurend streven om de deugden van mededogen, eerlijkheid, moed en rechtvaardigheid toe te passen in steeds veranderende situaties en omstandigheden. Het vereist een voortdurende bereidheid om te leren, te groeien en te begrijpen hoe deze deugden kunnen worden belichaamd in nieuwe en uitdagende contexten.
In plaats van goedheid te zien als een statische eigenschap die iemand bezit, wordt het eerder gezien als een dynamisch proces van zelfreflectie, keuze en actie.
Door te erkennen dat goedheid voortkomt uit de voortdurende inspanning om de deugden in de praktijk te brengen, kunnen individuen worden aangemoedigd om zichzelf constant uit te dagen, te groeien en te evolueren in hun streven naar morele volmaaktheid. Dit benadrukt het belang van een leven dat gewijd is aan het nastreven van morele excellence door middel van voortdurende zelfreflectie en actie.

Goedheid en waardigheid

Goedheid en waardigheid zijn nauw met elkaar verbonden. Ze vullen elkaar vaak aan en versterken elkaar. Het idee van menselijke waardigheid impliceert dat elk individu recht heeft op respect, autonomie en de mogelijkheid (vrijheid) om zijn of haar eigen keuzes te maken.

In deze context kan goedheid worden gezien als het streven om deze waardigheid te erkennen en te respecteren, niet alleen in onszelf maar ook in anderen. Dit betekent dat goedheid niet alleen gaat over het nastreven van deugden en het handelen in overeenstemming met morele principes, maar ook over het erkennen van de waardigheid van andere mensen, dieren niet te vergeten.

Wanneer we streven naar goedheid in onze interacties met anderen, proberen we hun waardigheid te respecteren door eerlijk, medelevend, moedig en rechtvaardig te zijn, ongeacht hun achtergrond, overtuigingen of omstandigheden.

Voorbeeld voor de jeugd?

Met het aanleren van deugden kunnen we niet vroeg genoeg beginnen. Op scholen zouden kinderen al spelenderwijs kennis kunnen maken met wellevendheid. Het kan veel moeite schelen wanneer we er in slagen om te voorkomen dat de natuurlijke goedheid van kinderen wordt verpest.

Wederkerigheid en het advies van de Gouden Regel

De Gouden Regel slijt nooit

Het idee van de Gouden Regel, "Behandel anderen zoals je zelf behandeld wilt worden", is een fundamenteel principe dat in verschillende culturen en religies wordt gevonden als basis voor ethiek. Het draait om wederkerigheid en empathie, en het erkent de (even)waardigheid van anderen op een manier die consistent is met hoe we zelf behandeld willen worden.

Wederkerigheid

De tien geboden kunnen ook worden gezien als richtlijnen voor moreel gedrag, maar veel mensen interpreteren ze (ten onrechte) als verboden. Terwijl ze worden gepresenteerd als geboden, moeten ze worden begrepen als advies voor het bereiken van een rechtvaardige en harmonieuze samenleving. Zouden ze gepresenteerd worden als verboden, dan gaan mensen in de weerstand. Immers vrijheid is het hoogste goed.

Een mystieke relatie

Het idee van synchroniciteit, voorgesteld door Carl Jung en die je ook kunt lezen in “wie goed doet, goed ontmoet”, suggereert dat er een verbinding is tussen gebeurtenissen die niet causaal verklaard kunnen worden. Deze concepten, samen met de Gouden Regel en de tien geboden, wijzen allemaal op een dieper begrip van menselijke relaties en morele verantwoordelijkheid. Ze wijzen ook op een mystieke werkelijkheid, waarop je kan vertrouwen wanneer je je eigen belangen weet te relativeren.

Respect uitbreiden

Het vermijden van strikte regels en het in plaats daarvan benadrukken van principes van wederkerigheid en empathie is een effectieve manier zijn om een ethische samenleving te bevorderen, waarin individuen vrij zijn om te handelen met respect voor anderen (mens en dier) in de wereld om hen heen.

Het zou de kernboodschap van de opvoeding van en aan kinderen moeten zijn.

Zonder vrijheid geen liefde en zonder liefde geen vrijheid.

Mensen in hun waarde laten

Eigen waarde

In een wereld waar gelijke rechten voor iedereen een juridisch uitgangspunt zijn (is), blijkt het inschatten van eigenwaarde en de eigen waarde een gevarieerd spectrum te omvatten. Mensen hebben het recht om zichzelf op verschillende manieren te zien, maar het is belangrijk om dit perspectief in sociaal verkeer niet tot een bron van verdeeldheid te maken.
Het is inherent aan de menselijke natuur om onderscheid te maken tussen elkaar op basis van eigenwaarde. Sommigen hebben een bescheiden zelfbeeld, terwijl anderen hun zelfvertrouwen graag tonen. Het wordt echter pas problematisch wanneer deze verschillen worden gebruikt om anderen te beoordelen of zelfs te kleineren.

Trots

In onze dagelijkse interacties is het onvermijdelijk dat we de nuances van zelfbeeld opmerken. Mensen kunnen hun trots tonen op prestaties of eigenschappen die ze hoogachten, soms zelfs zonder dat ze het beseffen. Hier komt het belang van subtiliteit naar voren. Het gaat erom de waardering voor ieders unieke eigenschappen te behouden, zonder toe te geven aan de verleiding om anderen te beoordelen op basis van ons eigen perspectief.
Wanneer we in staat zijn om subtiel het onderscheid te maken tussen het erkennen van verschillen en het vermijden van onnodige oordelen, creëren we een omgeving waarin diversiteit wordt gevierd in plaats van beoordeeld. Het betekent niet dat we blind moeten zijn voor de eigenwaarde van anderen, maar eerder dat we een ruimte creëren waarin respect voor diversiteit centraal staat.
Het uiten van superioriteit kan vaak worden vermeden door bewust te zijn van onze eigen vooroordelen en de impact van onze woorden op anderen. Het "ophalen van de neus" is een teken van arrogantie dat afbreuk doet aan het streven naar een samenleving waarin iedereen zich gerespecteerd voelt.

Relativerende humor

Vaak helpt humor om een ander wat tegenspel te geven.
Hier zijn enkele voorbeelden van humoristische reacties die lichtvoetig en vriendelijk zijn.

Gespeelde zelfspot

Wanneer iemand opschept over hun prestaties, kun je met een glimlach zeggen: "Wow, ik voel me nederig in de aanwezigheid van grootsheid zoals de jouwe. Misschien moet ik alvast een handtekening vragen voor het geval je wereldberoemd wordt!".

Ironische instemming

Als iemand hooghartig doet over zijn kennis, kun je met een vleugje ironie reageren: "Natuurlijk, natuurlijk, ik ben altijd op zoek naar de wijsheid van de uitverkorenen. Vertel me meer over jouw beeld van het universum!".

Bescheiden overdrijving

Wanneer iemand pronkt met zijn bezittingen, kun je luchtig zeggen: "Oh, jij hebt een eigen privé-eiland? Nou, ik heb een eigen planeet, maar ik wilde niet opscheppen!".

De grappige vergelijking

Bij arrogantie over uiterlijk of modieuze kleding kun je zeggen: "Je ziet er fantastisch uit! Ik voel me altijd alsof ik net uit een modderpoel ben gekropen in vergelijking met jou. Het is een talent, echt waar!".

De speelse oprechte vraag

Met een oprechte glimlach kun je vragen: "Ik ben altijd benieuwd, wat is het geheim van zo'n indrukwekkend zelfbeeld? Ik kan er altijd nog wat van leren!".

Belangrijk is om de humor luchtig en speels te houden, zodat het niet als aanval wordt opgevat. Het doel is niet om te kwetsen, maar om anderen op een vriendelijke manier te laten nadenken over hun gedrag.

Bedenk: humor is een kwestie van smaak en zwijgen is ook een optie.

Verbinding maken met vertrouwen en respect

Waar ligt de grens?

In een wereld waarin diversiteit en individuele vrijheid hoog in het vaandel staan, speelt respect als vanouds een cruciale rol in het opbouwen van gezonde relaties. Respect gaat verder dan beleefdheid; het omvat het kennen en (h)erkennen van iemands grenzen, het waarderen van iemands vrijheid en wederzijdse betrokkenheid, en het bewaken van het kostbare goed genaamd vertrouwen.

Twee zaken tegelijk in het oog houden


Wie respectvol met een ander wil omgaan moet tegelijk bewaken dat hij niet over andermans grenzen gaat terwijl hij uiting geeft aan zijn betrokkenheid. Oftewel benader de ander zonder diens vrijheid in te perken. Dat vraagt voortdurend minimale alertheid en dit kost steeds minder energie wanneer je het positieve effect in de praktijk ervaren hebt. Wie wil verbinden moet ook kunnen loslaten.

Respect als basis van relaties

Respect vormt het fundament van elke relatie, of het nu gaat om vriendschappen, familiebanden, of professionele samenwerkingen. Het draait niet alleen om oppervlakkige beleefdheid, maar om het diepgaand begrijpen van de ander als een uniek individu. Het omvat ook het besef hoe fnuikend een snobistische houding kan zijn. Dit begrip is de sleutel tot het creëren van een sfeer van evenwaardigheid.

Evenwaardigheid en respect

Evenwaardigheid benadrukt de erkenning van individuele verschillen terwijl we in het oog houden dat niemand meer is dan een ander. Het gaat erom dat we iemands vrijheid niet alleen erkennen, maar ook ondersteunen. Het betekent het accepteren van iemands recht om autonome keuzes te maken, hun eigen pad te volgen en zelfstandig te denken. In een respectvolle relatie wordt ruimte gegeven voor groei en zelfontplooiing, zonder dat de ander zich belemmerd voelt.

Betrokkenheid en grenzen

Betrokkenheid bij anderen vereist meer dan alleen oppervlakkige interesse. Het betekent het begrijpen van iemands diepere behoeften, verlangens en, belangrijk, het respecteren van hun grenzen. Grenzen zijn persoonlijk en kunnen variëren van emotionele tot fysieke aspecten. Het (h)erkennen van deze grenzen is een teken van respectvolle betrokkenheid. Vermijdt dat een ander zijn grens zelf moet trekken, dus het is zaak dat je alertheid ontwikkelt op de signalen die een ander aangeeft dat een grens dreigt bereikt te worden.

Respectvolle communicatie

Een essentieel onderdeel van respect is communicatie. Respectvolle communicatie omvat luisteren met empathie, af en toe parafraseren met eigen woorden, het vermijden van vooroordelen en het tonen van begrip voor de standpunten van anderen. Het draagt bij aan een sfeer van wederzijds begrip. Je bent niet bang om jouw mening te geven en je vermijdt onnodige oordelen.

Onderling verweven

Respect, evenwaardigheid, grenzen (h)erkennen en vertrouwen zijn met elkaar verweven in de (op)bouw en het onderhoud van gezonde relaties en zijn als het ware de pijlers van de brug die ons verbindt. Je hebt tijd nodig om vertrouwen op te bouwen en moet altijd aandacht houden of de balans tussen geven en nemen, tussen doen en laten wordt aangehouden.

Gelijke rechten en wederkerigheid

Ethische principes

Het belangrijkste ethische principe is "doe niet anderen dat aan wat je niet wilt dat anderen jou aandoen". Je kunt dit principe ook zo verwoorden: "mijn vrijheid houdt op, waar die van een ander begint". Dit soort overwegingen vragen om in ere te kunnen worden gehouden om een soort wederkerig compromis: geef iedereen gelijke rechten.

Wederkerigheid is een relevant en krachtig ethisch principe. De gulden regel ("Doe niet anderen dat aan wat je niet wilt dat anderen jou aandoen"), benadrukt de wederzijdse verantwoordelijkheid en empathie in menselijke interacties. Het impliceert dat we, om een harmonieuze samenleving te creëren, rekening moeten houden met de belangen en vrijheden van anderen zoals we dat ook voor onszelf zouden willen.

De uitdrukking "mijn vrijheid houdt op, waar die van een ander begint" sluit hier nauw bij aan. Dit principe erkent de noodzaak van grenzen aan individuele vrijheid om de vrijheid van anderen te respecteren. Het suggereert dat het recht op vrijheid niet absoluut is en dat er een evenwicht moet worden gevonden om botsingen tussen individuele vrijheden te voorkomen.

Het idee van gelijke rechten kan worden beschouwd als een compromis dat voortkomt uit de erkenning van wederkerigheid en het streven naar een samenleving waarin individuele vrijheden met elkaar in overeenstemming zijn. Dit evenwicht is echter niet altijd eenvoudig te bereiken en vereist voortdurende afwegingen tussen individuele vrijheden, sociale belangen en de noodzaak van een rechtvaardige en goed functionerende samenleving. Het is een kernaspect van ethische en politieke discussies over de organisatie van menselijke samenlevingen.

Hoe hoort het?

De principes van wederkerigheid en respect voor de vrijheden en belangen van anderen spelen ook een belangrijke rol in etiquette. Etiquette omvat sociaal aanvaardbaar gedrag en helpt bij het bevorderen van harmonieuze interacties in verschillende sociale contexten. Enkele voorbeelden van etiquette-regels die gebaseerd zijn op deze principes zijn de volgende.

Respect voor privacy

Het respecteren van de persoonlijke ruimte en privacy van anderen is een vorm van wederkerigheid. Dit omvat het vermijden van onnodige inmenging in iemands persoonlijke zaken en het respecteren van hun grenzen.

Beleefdheid en respectvolle communicatie

Het principe van "behandel anderen zoals je zelf behandeld wilt worden" is van toepassing op communicatie. Dit omvat het gebruik van beleefde taal, luisteren naar anderen en vermijden van kwetsende opmerkingen.

Tafelmanieren

Etiquette tijdens het eten omvat gedragingen zoals wachten met eten tot iedereen aan tafel is, het gebruik van bestek op een juiste manier, en het vermijden van storend gedrag tijdens maaltijden. Deze regels dragen bij aan een respectvolle en aangename maaltijd beleving voor iedereen.

Gedrag in openbare ruimtes

Het tonen van respect voor anderen in openbare ruimtes, zoals wachtrijen respecteren, lawaai verminderen en het opruimen van persoonlijke rommel, weerspiegelt het principe van wederkerigheid en gemeenschappelijk respect.

In essentie draagt etiquette bij aan het creëren van een positieve sociale omgeving door rekening te houden met de gevoelens en behoeften van anderen. Het is een manier om het principe van wederkerigheid toe te passen in alledaagse sociale interacties.
De kern van mensenrechten draait vaak om het respecteren van de waardigheid en vrijheden van individuen, waarbij het principe van wederkerigheid een leidende rol speelt.
De erkenning dat vrijheden begrensd moeten worden om de vrijheden van anderen te beschermen en het vermijden van willekeurige inmenging in het leven van individuen zijn essentiële aspecten van een rechtvaardig en respectvol samenlevingsmodel.

De etiquette van oordelen en mening geven

Terughouden of delen

Mensen die te pas en te onpas oordelen geven kunnen bijzonder irritant zijn.
In situaties waar je beperkte informatie hebt, emotionele gevoeligheid vereist is, of wanneer het om privézaken gaat, is het beter om terughoudend te zijn. Het moge duidelijk zijn dat het de voorkeur heeft om een mening te geven wanneer een oordeel valt te vermijden.

Het verschil tussen oordelen en je mening geven ligt in de manier waarop je je gedachten uitdrukt en de context waarin dit gebeurt.

Wat is een oordeel vellen?

Een oordeel vellen heeft vaak een negatieve connotatie, omdat het kan impliceren dat je snel conclusies trekt zonder voldoende informatie of zonder open te staan voor andere perspectieven. Een oordeel kan ook neigen naar een veroordelende toon, waarbij je iemand beoordeelt zonder echt te proberen te begrijpen waarom ze bepaalde keuzes hebben gemaakt.

Wat is een mening geven?

Het geven van je mening houdt in dat je je persoonlijke gedachten en gevoelens deelt over een bepaald onderwerp. Dit kan worden gedaan met respect voor verschillende perspectieven en zonder de intentie om anderen te beoordelen. Wanneer je je mening deelt, geef je aan hoe je denkt over een bepaald onderwerp, gebaseerd op je ervaringen, kennis en overwegingen.

Belangrijkste verschillen zijn de volgende.

  1. Intentie. Oordelen zijn vaak gericht op kritiek of het beoordelen van anderen, terwijl het delen van je mening gericht is op het delen van jouw persoonlijke gedachten en gevoelens.
  2. Respect en empathie. Bij het delen van je mening kun je respectvol en empathisch zijn tegenover andere standpunten. Bij oordelen ontbreekt vaak dit begrip en respect.
  3. Openheid voor discussie. Het delen van je mening kan het begin zijn van een constructieve discussie, waarbij je bereid bent om naar anderen te luisteren en van gedachten te wisselen. Oordelen zijn vaak definitief en kunnen discussie moeilijker maken.
  4. Informatie en overweging. Bij het delen van je mening kun je uitleggen waarom je zo denkt en welke factoren je overwegingen hebben beïnvloed. Oordelen missen vaak deze diepgang en kunnen gebaseerd zijn op oppervlakkige indrukken.

Kortom, het delen van je mening gaat over het uitdrukken van je gedachten en gevoelens met respect voor anderen, terwijl oordelen vaak snelle conclusies zijn die gebaseerd kunnen zijn op vooroordelen en niet noodzakelijk respectvol zijn.

Gepast kan het geven van oordelen zijn onder de volgende omstandigheden

  • Deskundigheid. Wanneer je aanzienlijke kennis en expertise hebt over een onderwerp, kan het delen van je oordeel bijdragen aan een zinvolle discussie en anderen helpen begrijpen.
  • Zorgvuldige overweging. Als je voldoende tijd hebt genomen om informatie te verzamelen, verschillende perspectieven te onderzoeken en een weloverwogen standpunt te vormen, kun je je oordeel delen.
  • Openbare kwesties. Bij onderwerpen die de samenleving beïnvloeden, zoals politiek, ethiek of maatschappelijke kwesties, kan het delen van je oordeel bijdragen aan openbaar debat en bewustwording.
  • Persoonlijke ervaringen. Het delen van oordelen gebaseerd op persoonlijke ervaringen kan empathie kweken en anderen helpen die soortgelijke situaties doormaken.


Voorzichtigheid is geboden bij de volgende omstandigheden

  • Beperkte kennis. Als je onvoldoende informatie hebt over een onderwerp, is het beter om terughoudend te zijn. Ongefundeerde oordelen kunnen misinformatie verspreiden.
  • Gevoelige onderwerpen. Bij onderwerpen die emotioneel geladen zijn of die anderen kunnen kwetsen, is het belangrijk om met respect en empathie te communiceren.
  • Complexiteit. In complexe situaties waarbij meerdere factoren betrokken zijn, is het vaak verstandig om niet overhaast te oordelen en ruimte te laten voor nuances.
  • Privéaangelegenheden. Oordelen over iemands persoonlijke leven of keuzes kunnen als indiscreet of ongepast worden beschouwd. Respecteer de privacy van anderen.
  • Wanneer ongevraagd. Ongevraagde oordelen kunnen als opdringerig worden ervaren. Als iemand niet om je mening heeft gevraagd, is het goed om terughoudend te zijn.

Balans

De etiquette rond het delen van meningen en het vormen van oordelen is een delicate balans tussen respect voor anderen, openheid voor verschillende perspectieven en het uiten van je eigen gedachten. Hier volgen enkele richtlijnen.

  • Respectvol luisteren. Voordat je je eigen mening uit, is het belangrijk om anderen te laten uitpraten en hun standpunten te begrijpen. Luister actief en toon respect voor hun gedachten, zelfs als je het er niet mee eens bent.
  • Oordeel uitstellen. Het is waar dat snel een oordeel vellen vaak ongegrond kan zijn, omdat je misschien niet alle feiten of nuances kent. Neem de tijd om informatie te verzamelen voordat je een definitief standpunt inneemt.
  • Openheid voor andere perspectieven. Het delen van je mening betekent niet dat je onbuigzaam moet zijn. Sta open voor andere meningen en wees bereid om je standpunt aan te passen op basis van nieuwe informatie of inzichten.
  • Wees voorzichtig met absolute uitspraken. Vermijd het gebruik van woorden als "altijd" en "nooit", omdat situaties vaak complex zijn en er uitzonderingen kunnen zijn. Formuleer je mening met respect voor de mogelijkheid van variabiliteit.
  • Constructieve communicatie. Als je besluit je mening te delen, doe dit dan op een respectvolle en constructieve manier. Vermijd aanvallende taal of denigrerende opmerkingen, zelfs als je het oneens bent.
  • Vragen stellen. Als je geen sterke mening hebt over een bepaald onderwerp, kun je nog steeds deelnemen aan gesprekken door vragen te stellen en interesse te tonen in de standpunten van anderen. Dit laat zien dat je open staat voor leren en begrijpen.
  • Erkenning van onzekerheid. Het is volkomen acceptabel om soms te zeggen: "Ik ben er nog niet helemaal zeker van" of "Ik ben nog bezig mijn gedachten hierover te vormen". Dit toont eerlijkheid en de bereidheid om na te denken.
  • Kies je gevechten. Je hoeft niet overal een mening over te hebben. Het is prima om selectief te zijn in de onderwerpen waarover je deelneemt aan discussies. Focus op die waar je genoeg kennis over hebt of die je persoonlijk raken.

Uiteindelijk draait het allemaal om evenwicht en respect. Het is niet verplicht om overal een mening over te hebben, maar als je ervoor kiest om je mening te delen, doe dit dan met respect voor anderen en een open geest voor verschillende perspectieven.

Bedenk dat de wens om te oordelen sterk samenhangt met het aanhangen van een overtuiging. Vraag je af: "is wat ik wil delen waar, is het noodzakelijk en is het aardig"?

Irritatie bij ongevraagde oordelen

Wanneer iemand ongevraagd oordelen over je uit, kan het soms lastig zijn om ermee om te gaan. Je bent niet verplicht om jezelf te verdedigen tegen ongevraagde oordelen. Het belangrijkste is om respectvol te blijven, je grenzen aan te geven en te handelen op een manier die voor jou comfortabel en gepast is. Dat is vaak met humor.
Wanneer je verkiest om jouw kwaadheid of irritatie te delen over een ongevraagd en ongewenst oordeel, gebruik "ik voel..." of "ik denk..." om je emoties op een persoonlijke manier uit te drukken.

Respect en in en uit verbinding zijn

Onzekerheid in tijden van voortdurende verbinding

Het vermogen om verbinding te maken met anderen en je weer los te maken is van cruciaal belang voor ons welzijn en onze persoonlijke ontwikkeling. Mensen zijn sociale wezens en hebben een inherente behoefte aan verbinding met anderen. Het vermogen om relaties aan te gaan en emotioneel betrokken te zijn bij anderen speelt een essentiële rol in ons geluk, zelfvertrouwen en algemeen welbevinden.
Het idee dat het vermogen om te verbinden belangrijker is dan het constante gevoel van verbondenheid is relevant in de moderne tijd, waar technologie ons gemakkelijk in staat stelt om constant in contact te zijn via sociale media en messaging-apps. Hoewel deze technologieën onze mogelijkheid om met anderen te communiceren hebben verbeterd, kan het ook leiden tot een gevoel van afhankelijkheid en een verstoord begrip van wat echte verbinding inhoudt.
Niet iedereen heeft hetzelfde vertrouwen in hun vermogen om te verbinden met anderen. Dit kan worden veroorzaakt door verschillende factoren, zoals eerdere negatieve ervaringen in relaties, een gebrek aan sociale vaardigheden, laag zelfvertrouwen of angst voor afwijzing.

Uit verbinding raken

Het gevoel van verbondenheid zal niet altijd constant zijn. Menselijke interacties kunnen variëren en emoties zijn onderhevig aan verandering. Het is normaal dat mensen soms geen verbinding voelen, maar dit betekent niet dat ze niet in staat zijn om verbinding te maken of dat ze dit vermogen niet hebben.
Het ontwikkelen van vertrouwen in het eigen vermogen om te verbinden met anderen kan beginnen met zelfreflectie, het werken aan zelfacceptatie en het aanleren van communicatieve vaardigheden. Het kan ook waardevol zijn om ondersteuning te zoeken bij vrienden, familie of professionele hulpverleners om met eventuele hindernissen om te gaan.
Het vermogen om zowel verbinding te maken als weer uit verbinding te gaan is essentieel voor het creëren van gezonde en bevredigende relaties. De kwaliteit van een verbinding wordt beïnvloed door de mate waarin beide partijen in staat zijn om op een gezonde manier te timen wanneer in en uit verbinding te treden.
In gezonde relaties hebben beide individuen de vrijheid om zichzelf te zijn en hun eigen ruimte te behouden. Ze voelen zich comfortabel en veilig om hun gedachten en emoties te delen zonder angst voor veroordeling of afwijzing. Deze openheid en eerlijkheid dragen bij aan een diepere en authentieke verbinding tussen mensen.

Uit verbinding treden

Tegelijkertijd is het belangrijk dat beide partijen de vrijheid hebben om afstand te nemen wanneer dat nodig is. Mensen hebben verschillende behoeften als het gaat om persoonlijke ruimte, tijd alleen doorbrengen, en individuele groei. Het vermogen om op een respectvolle manier afstand te nemen en tijd voor jezelf te nemen wanneer dat nodig is, helpt om emotionele druk te verminderen en voorkomt dat de relatie verstikkend wordt.
Wanneer mensen zich vrij voelen om in en uit verbinding te treden, ontstaat er een gevoel van rust en vrijheid in de relatie. Er ontstaat een gezonde balans tussen verbondenheid en autonomie, wat kan bijdragen aan een duurzame en vervullende band tussen mensen.
Het is echter belangrijk op te merken dat dit evenwicht niet altijd gemakkelijk te bereiken is. Het vergt bewuste communicatie (benoemen), wederzijds begrip en respect voor elkaars behoeften. Soms kan het nodig zijn om grenzen te stellen en duidelijk te communiceren over persoonlijke ruimte en behoeften.

Respect

Het vermogen om in en uit verbinding te treden is ook een essentieel onderdeel van respectvol gedrag in relaties. Respect houdt in dat je de grenzen, behoeften en individualiteit van anderen erkent en waardeert.
Door anderen de ruimte te geven om zich terug te trekken of tijd alleen door te brengen, respecteer je hun behoefte aan privacy en individuele groei. Dit toont aan dat je hun grenzen respecteert en hen niet probeert te verstikken.
Het vermogen om uit verbinding te treden wanneer iemand emotioneel overweldigd is, getuigt van respect voor hun gevoelens. Het betekent dat je begrijpt dat sommige momenten niet het juiste moment zijn om bepaalde onderwerpen te bespreken en dat je wacht tot ze klaar zijn om te praten.
Door anderen in staat te stellen hun eigen beslissingen te nemen en hun eigen pad te kiezen, toon je respect voor hun autonomie. Het betekent dat je hen niet onder druk zet om dingen te doen die ze niet willen doen en dat je hun keuzes respecteert.

Competitie

Soms kan een onderlinge competitie ontstaan in het vermogen om in en uit verbinding te treden.
In sommige situaties kunnen mensen het gevoel hebben dat ze meer beschikbaar moeten zijn dan anderen om als betrokken en betrouwbaar te worden gezien. Dit kan leiden tot een wedstrijd waarin mensen proberen te bewijzen dat ze altijd beschikbaar zijn voor anderen, zelfs als het ten koste gaat van hun eigen behoefte aan persoonlijke ruimte.

Soms kunnen mensen in een competitie terechtkomen over wie de meest onafhankelijke persoon is. Ze willen laten zien dat ze niet emotioneel afhankelijk zijn van anderen en dat ze hun eigen boontjes kunnen doppen. Dit kan ertoe leiden dat ze terughoudend zijn om zich met anderen te verbinden of hulp te vragen wanneer dat eigenlijk nodig is.

Sommige mensen kunnen aarzelen om zich kwetsbaar op te stellen en hun emotionele behoeften te uiten uit angst om als zwak te worden gezien. Ze kunnen het gevoel hebben dat het laten zien van hun behoefte aan verbinding hen in een zwakke positie plaatst in vergelijking met anderen die zich meer onafhankelijk voordoen.

Mensen hebben vaak de neiging zichzelf te vergelijken met anderen. Als ze het gevoel hebben dat anderen beter zijn in het aangaan of verbreken van relaties, kunnen ze zich onder druk gezet voelen om hun eigen vaardigheden op dit gebied te bewijzen.

Het is belangrijk dat mensen zich bewust zijn van hun eigen behoeften en grenzen en dat ze hun relaties op een evenwichtige en respectvolle manier benaderen. In plaats van de focus te leggen op competitie, is het waardevoller om te streven naar een gezonde balans tussen verbondenheid en autonomie en om wederzijds respect en begrip in relaties te bevorderen. Communicatie en empathie zijn sleutelfactoren om deze balans te bereiken en te behouden.

Het vermogen om te verbinden en om los te laten zijn complementair.

Feedback geven en ontvangen

Op naar een effectieve samenwerking

Het vermogen om constructieve feedback te geven en te ontvangen is van cruciaal belang voor een effectieve samenwerking. Constructieve feedback helpt niet alleen bij het verbeteren van individuele prestaties, maar draagt ook bij aan een positieve en open samenwerkingscultuur. Hier zijn enkele tips voor het geven en ontvangen van feedback.

Feedback geven

  1. Zorg ervoor dat je feedback specifiek en concreet is, zodat de ontvanger precies begrijpt waar het over gaat.
  2. Richt je op het specifieke gedrag, de actie of de situatie, in plaats van de persoon. Dit helpt om de feedback minder persoonlijk te maken.
  3. Formuleer je feedback op een positieve en constructieve manier. Geef suggesties voor verbetering en benadruk sterke punten.
  4. Kies een geschikt moment om feedback te geven, bij voorkeur in een rustige en privéomgeving.
  5. Geef de ontvanger de kans om te reageren en te verduidelijken. Luister actief naar hun perspectief en begrijp hun standpunt.

Feedback ontvangen

  1. Sta open voor feedback en probeer niet defensief te reageren. Bedank de gever voor hun input, zelfs als het kritisch is.
  2. Als je feedback niet volledig begrijpt, vraag dan om verduidelijking. Dit toont aan dat je bereid bent om te leren en te verbeteren.
  3. Zie feedback als een kans om te groeien en te verbeteren. Richt je op de nuttige aspecten en laat destructieve kritiek los.
  4. Geef jezelf de tijd om de feedback te verwerken voordat je reageert. Dit kan voorkomen dat je impulsief reageert uit emotie.
  5. Bedank de persoon die feedback geeft, zelfs als het moeilijk is om te horen. Het getuigt van volwassenheid en respect.

Het vermogen om op een respectvolle en constructieve manier feedback te geven en te ontvangen, draagt bij aan een cultuur van open communicatie en voortdurende groei. Het helpt bij het opbouwen van vertrouwen en wederzijds begrip tussen teamleden, wat essentieel is voor een succesvolle samenwerking.

Wat individuele teamleden nog meer kunnen doen

Hoewel leiderschap een belangrijke rol speelt, kunnen individuen op elk niveau van de samenwerking bijdragen aan een positieve en productieve omgeving. Het gaat om het cultiveren van een gemeenschappelijke inzet voor het bereiken van gemeenschappelijke doelen, het respecteren van elkaars bijdragen en het werken aan oplossingen in plaats van conflicten. 

  1. Door zorgen, suggesties en ideeën te delen, kunnen problemen vroegtijdig worden aangepakt.
  2. Een positieve en constructieve houding kan aanstekelijk zijn en anderen inspireren. Het helpt om een sfeer van samenwerking en oplossingsgerichtheid te bevorderen.
  3. Het tonen van begrip voor de standpunten en gevoelens van anderen kan de kans op conflicten verminderen en de samenwerking versterken.
  4. Neem verantwoordelijkheid voor je eigen taken en bijdragen. Dit helpt bij het handhaven van een gevoel van vertrouwen en samenwerking binnen het team.
  5. Werk samen met andere teamleden en bied ondersteuning wanneer nodig. Een gezamenlijke aanpak kan het gevoel van saamhorigheid vergroten.
  6. In plaats van vast te lopen in conflicten, probeer je te richten op het vinden van oplossingen en compromissen die voor alle betrokkenen aanvaardbaar zijn.
  7. Toon respect voor anderen en gebruik respectvolle communicatie, zelfs als meningen verschillen.
  8. Wees bereid om aanpassingen te doen en flexibel te zijn in je benadering. Dit kan helpen bij het verminderen van spanningen en het vergemakkelijken van samenwerking.

Onderdruk niet te snel spanning tussen teamleden

  • Het erkennen van beginnende spanning laat zien dat je openstaat voor de gevoelens en standpunten van anderen. Dit kan een gevoel van betrokkenheid en begrip creëren.
  • Wanneer spanningen worden genegeerd of onderdrukt, kunnen ze zich ophopen en uiteindelijk tot grotere conflicten leiden. Door vroegtijdig aandacht te besteden aan spanningen, kun je voorkomen dat ze escaleren.
  • Beginnende spanningen kunnen vaak een signaal zijn dat er verschillende perspectieven of zorgen bestaan. Door deze ruimte te geven, kun je een open dialoog mogelijk maken en mogelijke misverstanden oplossen voordat ze groter worden.
  • Als spanningen niet worden erkend, kunnen ze zich uiten in passieve agressie of negatieve sfeer. Door ze vroegtijdig aan te pakken, kun je een gezonde communicatie behouden.
  • Het omgaan met spanning op een respectvolle en open manier kan bijdragen aan het opbouwen van vertrouwen binnen een team. Het laat zien dat je bereid bent om met uitdagingen om te gaan in plaats van ze te vermijden.

Namasté, een verwijzing naar eenheid in verscheidenheid

Iedereen evenwaardig en verbonden

In onze drukke en vaak gefragmenteerde wereld vergeten we soms dat we allemaal met elkaar verbonden zijn. Het idee van eenheid in verscheidenheid is diep geworteld in de oude wijsheidstradities van de wereld, waarin het concept van een hogere macht wordt geassocieerd met zowel de eenheid van het bestaan als de verscheidenheid van levende wezens. Een van de manieren waarop dit idee tot uiting komt, is in de groet "Namasté", die ons eraan herinnert om elkaar met respect en evenwaardigheid te behandelen, ongeacht ons menselijke of dierlijke karakter.

God als zowel één als gemanifesteerd in alle levende wezens

In verschillende spirituele tradities wordt God vaak beschouwd als zowel de onverdeelde eenheid van het bestaan als de aanwezigheid die zich manifesteert in alle levende wezens. Dit concept erkent dat hoewel we allemaal unieke individuen zijn, we tegelijkertijd deel uitmaken van een groter geheel. Dit idee vindt zijn weerklank in het hindoeïsme, waarin het concept van "Brahman" verwijst naar de allesdoordringende, ondeelbare realiteit die in elk wezen aanwezig is.

Namasté: een groet van erkenning en respect

In de hindoeïstische cultuur en in andere delen van de wereld wordt de groet "Namasté" gebruikt als een manier om respect, erkenning en gelijkwaardigheid uit te drukken. Letterlijk vertaald betekent Namasté "Ik buig voor jou" of "Ik groet het goddelijke in jou". Wanneer mensen elkaar begroeten met Namasté, erkennen ze de aanwezigheid van het goddelijke in elkaar, ongeacht uiterlijke verschillen, sociale status of soort.

Eenheid in verscheidenheid; respect voor alle levensvormen

Het idee achter Namasté en het concept van eenheid in verscheidenheid strekt zich uit tot alle levende wezens. Het herinnert ons eraan dat geen enkel wezen intrinsiek meer waarde heeft dan een ander. Of het nu een mens, een dier of zelfs een plant is, we delen allemaal dezelfde essentie van het goddelijke. Dit besef zou ons moeten aansporen om elkaar en alle levensvormen met respect, zorg en mededogen te behandelen.

Het belang van respectvolle interacties

Het dagelijks gebruik van de groet Namasté kan een krachtige herinnering zijn aan het belang van respectvolle interacties. Het herinnert ons eraan dat we allemaal deel uitmaken van hetzelfde web van het leven en dat onze acties en keuzes invloed hebben op anderen en op de wereld om ons heen. Het erkennen van de goddelijke aanwezigheid in alle levende wezens, ongeacht hun verschillen, kan leiden tot een samenleving waarin iedereen met waardigheid en respect wordt behandeld.

Wat je toevalt en wat je zelf kunt doen en laten

Zo boven, zo beneden

Al millennia hopen mensen de gang van zaken in het ondermaanse vanuit projectie op de bovenwereld te duiden en zo mogelijk in hun voordeel toe te passen. Dat gold en geldt voor westerse en oosterse culturen. In dit artikel een vijftal begrippen uit de religie en spiritualiteit bij elkaar gelegd.

Goddelijke genade, synchroniciteit en de drie Taoïstische schatten compassie, matigheid en bescheidenheid zijn allemaal concepten die nauw met elkaar verbonden kunnen zijn en elkaar kunnen versterken.

  • Genade verwijst naar de onverdiende gunst, barmhartigheid en liefdevolle zorg van God of het universum. Compassie daarentegen verwijst naar het vermogen om mee te voelen en mededogen te hebben voor het lijden van anderen. Genade en compassie kunnen samenkomen in de manier waarop we anderen benaderen. Wanneer we genade ervaren, kunnen we ook geneigd zijn om compassie te tonen jegens anderen, om liefdevol en begripvol te zijn, en om anderen te steunen in moeilijke tijden.
  • Synchroniciteit verwijst naar betekenisvolle en schijnbaar toevallige gebeurtenissen die met elkaar verbonden zijn. Het kan ons bewust maken van de onderliggende verbondenheid van alles in het universum. Synchroniciteit kan ons aanmoedigen om ons meer bewust te worden van anderen, hun behoeften en hun lijden. Het kan ons aanzetten tot compassie en actie om anderen te helpen of bij te dragen aan positieve veranderingen in de wereld.
  • Matigheid verwijst naar het vermogen om in balans te leven en onze verlangens en impulsen te beheersen. Genade en synchroniciteit kunnen ons bewust maken van de overvloed en de gaven die we in ons leven ontvangen. Ze kunnen ons eraan herinneren om met matigheid en dankbaarheid om te gaan met deze gaven, in plaats van te vervallen in excessen of hebzucht. Matigheid kan ons helpen om bewust keuzes te maken die in overeenstemming zijn met onze waarden en die bijdragen aan ons welzijn en dat van anderen.
  • Bescheidenheid verwijst naar het vermogen om nederig en respectvol te zijn, zonder hoogmoed of arrogantie. Genade en synchroniciteit kunnen ons bewust maken van iets groters dan onszelf, of het nu het goddelijke of het onderling verbonden web van het universum is. Ze kunnen ons uitnodigen om bescheiden te zijn in ons zelfbeeld en ons handelen. Bescheidenheid helpt ons om ruimte te maken voor anderen, hun perspectieven en hun bijdragen, en om met respect en waardering te handelen.

Het fenomeen overschatten en toeval onderschatten

Sommige mensen trekken hun geloof in synchroniciteit zo ver door dat ze zelfs geloven dat alles tegelijkertijd gebeurt, en dat de ervaring van tijd slechts een illusie is.
Het idee dat we als mensen de capaciteit hebben om parallellen te zien tussen gebeurtenissen is intrigerend. Het vermogen om patronen te herkennen en verbanden te leggen is een fundamentele menselijke eigenschap, en het stelt ons in staat om betekenis te vinden in onze ervaringen.

Echter is het belangrijk om een gezonde dosis realiteitszin te behouden bij het interpreteren van deze parallellen. Soms kunnen we geneigd zijn om betekenis toe te kennen aan toevallige gebeurtenissen, of om verbanden te zien die er niet echt zijn. Het is essentieel om kritisch te blijven en te onderscheiden tussen wat een zinvolle connectie is en wat simpelweg toeval is.

Het vermogen om synchroniciteit waar te nemen kan ons helpen om diepere inzichten te krijgen in de wereld om ons heen en in onszelf. Door bewust te zijn van de subtiele verbindingen tussen gebeurtenissen, kunnen we ons meer verbonden voelen met de wereld en een dieper begrip ontwikkelen van ons eigen leven en onze ervaringen. Het is echter belangrijk om dit vermogen met zorg en nuchterheid te hanteren, zodat we niet verstrikt raken in fantasieën of ongegronde overtuigingen.

Conclusie

Samengevat: genade, synchroniciteit, compassie, matigheid en bescheidenheid kunnen elkaar ondersteunen en versterken in ons streven naar een liefdevolle en harmonieuze relatie met onszelf, anderen en de wereld om ons heen. Ze nodigen ons uit om bewust te zijn van de verbondenheid van alles, om respectvol en zorgzaam te handelen, en om met dankbaarheid en bescheidenheid te leven.
Genade en synchroniciteit vallen je toe.
Compassie, matigheid en bescheidenheid is een kwestie van bewust doen en laten.

Een balans in compassie en onverschilligheid

Bewust zijn en zelfbescherming

In het streven naar een betere wereld en het verlenen van hulp aan anderen, is het van essentieel belang om een balans te vinden en/of te houden tussen liefde, compassie en onverschilligheid. Hoewel liefde en compassie fundamentele waarden zijn die ons als mens verbinden, kan onverschilligheid ook een positieve kant hebben als het gaat om zelfbescherming en het behouden van onze eigen energie en welzijn.
Onverschilligheid kan worden gezien als een zelfbeschermingsmechanisme dat ons in staat stelt om onze emotionele energie te behouden en te richten op wat werkelijk belangrijk is. In een wereld vol problemen en uitdagingen kan het overweldigend zijn om voortdurend aandacht te besteden aan alle negativiteit en ellende die we om ons heen zien. Het stellen van grenzen en het selectief zijn in waar we onze energie aan besteden, kan cruciaal zijn voor ons eigen welzijn en onze mentale gezondheid.
Het betekent echter niet dat onverschilligheid gelijkstaat aan ongevoeligheid of het negeren van de behoeften van anderen. Het gaat erom dat we bewuste keuzes maken over waar we onze energie, tijd en middelen aan besteden, zodat we effectiever kunnen zijn in het helpen van anderen en het bijdragen aan positieve verandering.

Daadwerkelijk bijdragen

Het is belangrijk om onze liefde en compassie te richten op diegenen die het het meest nodig hebben, waarbij we ons bewust zijn van onze eigen beperkingen. Door selectief te zijn in onze betrokkenheid en ons te concentreren op gebieden waar we een echte impact kunnen hebben, kunnen we effectiever zijn in onze inspanningen en daadwerkelijk bijdragen aan positieve verandering.
Het vinden van de balans tussen liefde, compassie en onverschilligheid is een persoonlijke reis die afhangt van individuele grenzen, capaciteiten en omstandigheden. Het is belangrijk om eerlijk te zijn tegenover onszelf en te erkennen wanneer we overweldigd raken of onze eigen welzijn in gevaar brengen door te veel van onszelf te geven. Zelfzorg is een cruciaal aspect van het behouden van onze eigen energie en veerkracht, zodat we anderen op een gezonde en duurzame manier kunnen ondersteunen.
Het stellen van grenzen betekent niet dat we onverschillig zijn voor het lijden van anderen of de problemen in de wereld. Het betekent dat we bewuste keuzes maken over hoe en waar we onze energie en middelen inzetten. Het kan betekenen dat we ons richten op lokale gemeenschappen waar we directe impact kunnen hebben, of dat we ons inzetten voor specifieke oorzaken waar we gepassioneerd over zijn.
Het is ook belangrijk om te erkennen dat onverschilligheid niet altijd negatief hoeft te zijn. Soms is het nodig om afstand te nemen van bepaalde situaties of relaties die ons uitputten of schadelijk zijn. Het betekent niet dat we ongevoelig zijn, maar eerder dat we ons richten op het behoud van onze eigen welzijn en gezondheid.

Balanceren

In essentie draait de balans tussen liefde, compassie en onverschilligheid om zelfbewustzijn, het stellen van grenzen en het maken van bewuste keuzes. Door ons te richten op gebieden waar we een echte impact kunnen hebben en tegelijkertijd onze eigen energie en welzijn te beschermen, kunnen we effectief bijdragen aan positieve verandering zonder onszelf uit te putten.
Het is belangrijk om te onthouden dat iedereen zijn eigen balans moet vinden, en dat kan variëren afhankelijk van individuele omstandigheden en persoonlijke capaciteiten. Door zorg te dragen voor onszelf, kunnen we op de lange termijn een grotere bijdrage leveren aan anderen en de wereld om ons heen.

De parallel met respect tonen

De balans tussen liefde en onverschilligheid doet denken aan de manier hoe ik aankijk tegen respect. Respect is voor mij de balans tussen betrokkenheid en de juiste afstand houden, tussen liefde en vrijheid.
Het impliceert het erkennen en waarderen van de waarde, waardigheid en autonomie van anderen, terwijl men tegelijkertijd ruimte laat voor individuele vrijheid en persoonlijke grenzen.
Door respect te tonen, toon je een dieper begrip en erkenning van de uniciteit van anderen. Het gaat niet alleen om het tonen van beleefdheid en fatsoen, maar ook om het waarderen van iemands eigenheid, meningen, overtuigingen en levensstijl, zelfs als deze verschillen van de jouwe. Het betekent dat je anderen serieus neemt, naar hen luistert en hen de ruimte geeft om hun eigen keuzes te maken.

Grenzen

Respect houdt ook in dat je de grenzen van anderen respecteert en hen niet dwingt of probeert te beïnvloeden tegen hun wil. Het betekent dat je anderen toestaat om hun eigen beslissingen te nemen en hun eigen pad te volgen, zelfs als het anders is dan wat je zelf zou kiezen. Tegelijkertijd houdt respect ook in dat je grenzen stelt voor jezelf, zodat je jezelf beschermt tegen ongezonde situaties en relaties.
Net zoals bij liefde en onverschilligheid, is het vinden van de juiste balans tussen betrokkenheid en afstand, tussen liefde en vrijheid, een voortdurend proces. Het vergt bewustzijn, empathie en een open geest. Het vraagt om het cultiveren van een dieper begrip van anderen en het ontwikkelen van een gevoel van mededogen en acceptatie, terwijl je tegelijkertijd ruimte geeft voor diversiteit en individuele groei.
Respect is een waardevolle eigenschap die kan bijdragen aan positieve relaties, harmonie en vreedzaam samenleven. Het is een manier om verbinding te maken met anderen op een dieper niveau en om wederzijds begrip en acceptatie te bevorderen.

Er zijn meerdere wegen

Door het erkennen en waarderen van de grootsheid van God of het universum in zijn veelzijdigheid en het aanbieden van gelijke kansen op spirituele groei, kunnen mensen een dieper begrip en respect ontwikkelen voor de diverse wegen die anderen bewandelen. Dit kan bijdragen aan een sfeer van tolerantie, samenwerking en vreedzaam samenleven, waarin iedereen wordt aangemoedigd om zijn of haar eigen unieke spirituele pad te ontdekken en te bewandelen.

Een universele benadering van gelijkheid en behandeling

In het eeuwenoude debat over het wel of niet bestaan van God, Allah en Jehova zijn er verschillende perspectieven en overtuigingen ontstaan.
In dit artikel wordt in gelijke mate naar alle drie verwezen onder de naam God. Voor God mag ook "het universum" worden gelezen.
Weinigen zullen geneigd zijn de grootsheid van God te zoeken in de dualiteit van Zijn aanwezigheid - zowel gekend als verborgen. Ongeacht iemands geloofsovertuiging, wordt gesteld dat God alle individuen gelijk behandelt. Bovendien wordt benadrukt dat wanneer men anderen op gelijkwaardige wijze behandelt, men positieve resultaten zal ervaren.

De dualiteit van Gods aanwezigheid

Het erkennen van de grootsheid van God of het universum in het vermogen om zowel gekend als ongekend te blijven, en het aanbieden van gelijke kansen op spirituele groei, nodigt mensen uit tot openheid, nieuwsgierigheid en respect voor de diversiteit van spirituele tradities en overtuigingen. Het moedigt aan tot het omarmen van een inclusieve benadering, waarbij de focus ligt op de persoonlijke reis van individuen en hun unieke verbinding met het goddelijke, eerder dan het opleggen van rigide dogma's of beperkende grenzen.
Voor degenen die in God geloven, kan Zijn aanwezigheid worden gevoeld in spirituele ervaringen (bijvoorbeeld synchroniciteit), religieuze rituelen en diepgaande verbindingen. Tegelijkertijd blijft God voor velen ongrijpbaar en mysterieus. Deze dualiteit stelt mensen in staat om hun eigen relatie met het goddelijke te definiëren en te interpreteren. Immers, ook voor wie of wel of niet in God gelooft, het is de ervaring dat niet alleen "slechte" mensen onheil overkomt en dat onrecht bestaat. De kans op onheil lijkt voor iedereen gelijk. Dat kan zowel duiden op het bestaan van een onvoorwaardelijk liefdevolle hogere macht als op het tegendeel, namelijk dat God niet bestaat en dat het ontstaan van leven of onheil op toeval berust. Hij blijft een kwestie van geloven.

Ongeacht geloof of overtuiging

Een interessante opvatting is dat het voor God niet uitmaakt of men in Hem gelooft of niet gelooft. Het idee dat God alle individuen gelijk behandelt, ongeacht hun geloofsovertuiging, suggereert dat de goddelijke genade niet exclusief is voor een specifieke groep mensen. Dit betekent dat iedereen, ongeacht hun religieuze achtergrond of atheïsme, de mogelijkheid heeft om op gelijke wijze te worden behandeld door het goddelijke.  Wel vereist het vaak geloof, overgave en openheid om de genade van God te ontvangen en te ervaren. Helpt bescheidenheid? Misschien vindt God dat grote ego's zich eerst maar zelf moeten kunnen bedruipen.

Onvoorwaardelijke liefde

De onvoorwaardelijke liefde van God wordt beschouwd als een voorbeeld en een inspiratie voor de mensheid. Het is een uitnodiging om deze liefde te weerspiegelen in de omgang met anderen. Het spoort aan om dialogen aan te gaan in een geest van evenwaardigheid en respect, waarbij men de ander waardeert en naar hen luistert zonder vooroordelen of superioriteit. Het is een oproep tot harmonieuze relaties, wederzijds begrip en het bevorderen van vreedzaam samenleven.

Door de onvoorwaardelijke liefde van God te erkennen en te ervaren, worden mensen aangemoedigd om deze liefde te delen met anderen. In alle bescheidenheid. Niemand heeft de waarheid over de aard van God in pacht. Gods onvoorwaardelijke liefde kun je zien als een genade die de mensheid niet verdient of kan verdienen op basis van eigen inspanningen. We kunnen immers de transcendente aard van God niet doorzien, bewijzen of ontkennen, hoogstens ervaren.

Gelijkwaardige behandeling van anderen

Een belangrijk aspect van dit agnostische perspectief is dat de manier waarop we anderen behandelen, een invloed heeft op onze eigen ervaringen. Wanneer we anderen op een gelijkwaardige manier behandelen, ongeacht hun religie, ras, geslacht of sociale status, is de kans groot dat we positieve uitkomsten zullen ervaren. Dit idee weerspiegelt het bekende principe van "oogsten wat je zaait" oftewel "wie goed doet, goed ontmoet". Door liefde, compassie en respect te tonen aan anderen, kunnen we harmonie, wederzijds begrip en positieve relaties bevorderen.
Het erkennen van de diversiteit aan religieuze opvattingen en het respecteren van de individuele zoektocht naar spirituele waarheid zijn belangrijke aspecten van een tolerante en pluralistische samenleving. Het bevorderen van dialoog, begrip en respect tussen verschillende religieuze tradities kan bijdragen aan een vreedzaam samenleven en een gezamenlijke zoektocht naar betekenis en spirituele groei.
Het is belangrijk om open te staan voor verschillende perspectieven en te erkennen dat spirituele waarheid een persoonlijke en subjectieve ervaring kan zijn. Door open te blijven staan voor dialoog en het delen van ideeën, kunnen we van elkaar leren en onze eigen spirituele reis verrijken, ongeacht welke religieuze traditie we volgen of zelfs als we geen specifieke religie aanhangen.

Vertrouwen in het universum

Alan Watts zegt in een van zijn voordrachten dat wanneer je één wilt worden met het universum dat je het universum moet vertrouwen.
Zijn uitspraak benadrukt het belang van vertrouwen en overgave aan het universum in plaats van het nastreven van controle en macht. Hieruit kan worden afgeleid dat het streven naar eenheid met het universum niet gaat om het uitoefenen van controle over de externe wereld, maar eerder om het cultiveren van een dieper begrip en verbinding met de essentie van het universum zelf.
Wanneer we proberen het universum te beheersen of te controleren, kan dit leiden tot frustratie, stress en een gevoel van verzet. Het universum is immers complex, dynamisch en vaak onvoorspelbaar. Het idee dat we alles onder controle kunnen hebben en kunnen manipuleren naar onze wil, kan ons uiteindelijk beperken en belemmeren in onze groei en ontwikkeling.
Door daarentegen het universum te vertrouwen en ons over te geven aan de natuurlijke stroom van het leven, kunnen we meer openstaan voor de mogelijkheden en kansen die zich voordoen. Het betekent het erkennen van de onderlinge verbondenheid van alles en het besef dat we deel uitmaken van een groter geheel. Het is het omarmen van de onzekerheden en veranderingen die het leven met zich meebrengt, en het vinden van harmonie in plaats van strijd.
Vertrouwen in het universum betekent niet dat we passief moeten zijn of geen actie moeten ondernemen in ons leven. Integendeel, het gaat om het nemen van actie vanuit een plaats van dieper begrip en intuïtie, in afstemming met de natuurlijke stroom van het universum. Het is het vinden van een balans tussen ons individuele streven en de grotere kosmische orde.
Het cultiveren van vertrouwen in het universum kan ons helpen om meer vrede, vreugde en vervulling in ons leven te ervaren. Het opent de deur naar synchroniciteit, waarbij gebeurtenissen en kansen zich op een wonderlijke en betekenisvolle manier ontvouwen. Het herinnert ons eraan dat we deel uitmaken van iets groters en dat we kunnen meebewegen met de natuurlijke ritmes en cycli van het leven.
Het is belangrijk op te merken dat het begrijpen en toepassen van deze ideeën een persoonlijk proces is en dat verschillende mensen verschillende perspectieven en benaderingen kunnen hebben. Wat voor de ene persoon werkt, hoeft niet per se voor een ander te gelden. Het is aan jou om je eigen waarheid en betekenis te ontdekken in relatie tot het universum.

Een gemeenschappelijke uitdaging

Het besef dat zowel gelovigen als niet-gelovigen geconfronteerd worden met uitdagingen in het leven, benadrukt de gedeelde menselijke ervaring die ons verbindt, ongeacht onze religieuze overtuigingen. Dit perspectief herinnert ons eraan dat tegenspoed en moeilijkheden een onvermijdelijk onderdeel zijn van het menselijk bestaan, ongeacht ons geloof of het ontbreken daarvan.
Het benadrukken van de gelijkheid van uitdagingen kan ons aansporen tot empathie en mededogen jegens anderen, ongeacht hun achtergrond of wereldbeeld. Het herinnert ons eraan dat we als menselijke gemeenschap elkaar kunnen ondersteunen tijdens moeilijke tijden, ongeacht onze verschillende overtuigingen.

Mondiale problemen samen oplossen

Wanneer we openstaan voor verschillende perspectieven en bereid zijn om van elkaar te leren, kan dit een positieve invloed hebben op onze persoonlijke groei en begrip. Door het bevorderen van dialoog en het cultiveren van een sfeer van respect en acceptatie, kunnen we streven naar een wereld waarin verschillende overtuigingen vreedzaam naast elkaar kunnen bestaan.
Het bevorderen van een ondersteunende samenleving waarin dialoog en voortdurende communicatie plaatsvinden, speelt een cruciale rol bij het aanpakken van mondiale problemen zoals klimaatverandering, bevolkingsgroei en milieuvervuiling.

Laten we het belang van dieren niet vergeten

Hoewel dieren niet dezelfde morele en ethische overwegingen hebben als mensen, groeit het bewustzijn over het belang van het behandelen van dieren met respect, compassie en zorg. Het idee dat mens en dier intrinsiek evenwaardig zijn in hun recht op een vrij en natuurlijk leven, benadrukt dat het onze verantwoordelijkheid is om ook hun welzijn en een leefgebied te waarborgen.
Een natuurlijke leefomgeving van dieren biedt hen de vrijheid om te leven volgens hun natuurlijke instincten en behoeften. Ze zijn in staat om hun eigen overlevingsvaardigheden te ontwikkelen en zich aan te passen aan hun omgeving en zo vrij te blijven.

Het observeren van dieren die in harmonie met de natuur leven en hun instinctieve gedragingen volgen, roept bewondering en verwondering op. Het leven in de natuur is vaak een voortdurende strijd om te overleven. Dit kan soms conflicteren met het idee van een perfecte harmonie. Het herinnert ons aan de complexiteit en schoonheid van de schepping en mogelijk aan de aanwezigheid van een hogere kracht, voor wie vrijheid zelf ook een waarde is.
Het waarnemen van de vrijheid en het streven naar gezondheid bij dieren als een uitdrukking van Gods liefde is een persoonlijke interpretatie die je helpt om verbondenheid en harmonie te vinden in de natuurlijke wereld. Het kan ons bewustzijn vergroten om verantwoordelijkheid te nemen voor het behoud van de natuur en het welzijn van alle levende wezens.

De uitdaging aanpakken

Hier zijn enkele manieren waarop een ondersteunende samenleving kan bijdragen aan het aanpakken van de volgende uitdagingen.

  1. Bewustwording en educatie. Door middel van dialoog en open communicatie kunnen we bewustwording vergroten en mensen informeren over de urgentie en complexiteit van mondiale problemen. Door educatie kunnen we de kennis en het begrip vergroten, waardoor mensen beter geïnformeerde beslissingen kunnen nemen en actief kunnen bijdragen aan oplossingen.
  2. Samenwerking en synergie. Een ondersteunende samenleving stimuleert samenwerking tussen verschillende belanghebbenden, zoals overheden, bedrijven, maatschappelijke organisaties en individuen. Door de krachten te bundelen en synergie te creëren, kunnen we effectievere oplossingen vinden en implementeren. Samenwerking stelt ons in staat om gezamenlijke doelen te bereiken en obstakels te overwinnen die te groot zijn om door één enkele entiteit te worden aangepakt.
  3. Innovatie en duurzame technologie. Een ondersteunende samenleving moedigt innovatie aan en creëert een omgeving waarin duurzame technologieën kunnen floreren. Door middel van dialoog kunnen we ideeën uitwisselen, best practices delen en gezamenlijk werken aan het ontwikkelen en implementeren van milieuvriendelijke oplossingen. Dit kan helpen om klimaatopwarming tegen te gaan, schaarste te verminderen en milieuvervuiling te verminderen.
  4. Collectieve verantwoordelijkheid. Een ondersteunende samenleving benadrukt het belang van collectieve verantwoordelijkheid voor onze planeet en toekomstige generaties. Het erkent dat ieder individu, ongeacht zijn of haar achtergrond, een rol te spelen heeft bij het aanpakken van mondiale problemen. Door middel van dialoog en betrokkenheid kunnen we mensen aanmoedigen om verantwoordelijkheid te nemen voor hun acties en keuzes, en om duurzame levensstijlen te bevorderen.
  5. Schaarse (leef)ruimte verdelen. Natuurlijke bossen worden gekapt om voedsel te verbouwen en aan vee gevoerd om mensen van vlees en zuivel te voorzien. Dit warmt de aarde op en bedreigt de biodiversiteit, terwijl miljarden dieren leven onder onnatuurlijke omstandigheden met als enig doel als voedsel te dienen. Hoe zorgen we ervoor dat we voor de natuur en voor zoveel mogelijk mensen en dieren eenheid in verscheidenheid blijven houden?

Vanuit een evenwaardige grondhouding naar alles wat leeft kunnen we werken aan een ondersteunende samenleving waarin dialoog en communicatie centraal staan. Door gezamenlijke inspanningen kunnen we de nodige stappen zetten om mondiale problemen aan te pakken. Deze problemen zijn inmiddels zo complex en overstijgen individuen, gemeenschappen, organisaties en regeringen over de hele wereld. Samen kunnen we streven naar een duurzamere en rechtvaardigere toekomst voor onze planeet en alle levende wezens die erop leven. In liefdevolle vrijheid.

Het gezonde midden tussen betrokkenheid en afstand houden

Respect

Respect houdt in dat je anderen behandelt zoals je zelf behandeld wilt worden en dat je rekening houdt met hun gevoelens en behoeften. Het gaat erom dat je luistert naar anderen, open staat voor hun ideeën en meningen, en hen niet opzettelijk kwetst of ondermijnt.

We tonen met het kiezen van de juiste afstand onze betrokkenheid voor het welzijn van de ander. Wanneer we de ander lief hebben of graag mogen, dan zijn we liever wat dichterbij elkaar en proberen we de ander toch vrij te laten. Een hug duurt liever niet te lang, want dan wordt het beklemmend.
Dat zoeken van de juiste afstand en de juiste duur van nabijheid dat vraagt enige oefening en daarna voer je het in een splitsecond intuïtief en zonder na te denken uit. Een klein deel van je aandacht blijft idealiter waakzaam op signalen ter controle of de ander het er mee eens is. Het houden van balans en evenwicht vraagt nu eenmaal een investering van tijd en energie.

Mensen willen gezondheid, geluk en liefde. Met de grondhouding van respect drukken we twee waarden die we koesteren uit: vrijheid en liefde. Ook het houden van afstand om gezond te blijven is een vorm van vrijheid respecteren. We zoeken geluk en liefde in verbondenheid, maar verlangen tegelijkertijd naar afstand. Raak me aan, maar houdt me niet vast: noli me tangere.
Ik raak aan, ik word aangeraakt, dus ik ben.
Een dubbele, maar liefdevolle, boodschap en verzoek.


Wel of niet aanraken?

Houd afstand, raak me aan, Paul Verhaeghe (bol.com).

De kwaliteit van nabijheid

Ieder mens wil gezien en geaccepteerd worden zoals hij is. En hoe meer een ander van je ziet en van je voelt en je toch accepteert, hoe comfortabeler dat voelt. Je mag er zijn.
Wanneer twee mensen een optimale verbinding willen dan is het eerste wat duidelijk moet worden of beiden respect hebben voor elkaars grenzen. Respect is het spanningsveld tussen betrokkenheid tonen en afstand houden. Je wilt jouw betrokkenheid tonen door de ander dicht op de huid te zitten zonder dat het leidt tot een beklemd gevoel. Er is in de kennismakingsfase idealiter een voortdurend naderbij komen en laten zien dat je elkaars grens niet ongevraagd overschrijdt.
Je bent in contact met elkaar wanneer beiden geen energie meer hoeven te steken in het bepalen van de juiste afstand en je open kunt uitwisselen wat er in je omgaat zonder het gevoel te hebben dat de ander jou beoordeelt.
Je ont-moet elkaar in de letterlijke zin: niets moet. Alles mag gezegd worden, niets hoeft te worden gedaan. De aard van het contact behoeft geen label. Het stroomt.
De ideale nabijheid ontstaat dan wanneer je je evenwaardig opstelt, want dan zijn er geen tekenen van domineren, manipuleren of misbruiken in enige vorm dan ook.
In evenwaardigheid mogen alle individuele verschillen bestaan en is er geen wedijver in het hebben van gelijk. Er wordt geen macht uitgeoefend en er wordt geen machtsverhouding gezocht.
Je kunt ook te lang nabij blijven of te dichtbij komen, dan zie je het geheel niet meer en is geen ruimte om te bewegen.
Nabijheid blijft langer aantrekkelijk wanneer je de verwachting daarover kunt relativeren, mogelijk zelfs geen verwachting hebt. In de nabijheid blijf je uiteindelijk altijd een individu die baat heeft om ook weer afgescheiden te zijn en die afscheiding te voelen. En na een periode van rust, geen contact, weer opnieuw moeiteloos nabij te kunnen komen.  En zo de eenheid herbeleven met dezelfde persoon of met een ander. Als een frisse start met dito blik. Open.
Zonder vrijheid geen liefde en zonder liefde geen vrijheid. En wanneer ze in verbinding leiden tot nabijheid heeft het leven kwaliteit.

Alternatieven voor belonen en straffen

Justine Mol schrijft op de site van de Vrije School Beweging over straffen en belonen van kinderen. Dat leidt bij de kinderen tot denken in oordelen, met als gevolg angst. Sterk aan haar verhaal is dat zij een uitgebreide lijst van voorbeelden geeft hoe het anders kan. Zij baseert haar mening op het gedachtegoed van Marshall Rosenberg, psycholoog uit Amerika en grondlegger van Nonviolent Communication ofwel Geweldloos Communiceren, en dat van Alfie Kohn, die zich wereldwijd inzet voor een leven zonder straffen en belonen. De stap van mét naar zónder straffen en belonen vraagt om het loslaten van de top-down houding en het vinden van een basis van gelijkwaardigheid.

Opvoeden in vertrouwen is niet alleen opvoeden zonder straffen, maar ook zonder belonen.

Hoe kunnen we kinderen stimuleren hun kwaliteiten te ontplooien? Hieronder vind je manieren om de intrinsieke motivatie aan te wakkeren.
  1. Samen genieten. Zeg i.p.v. ‘Goed zo’ eens ‘Jaaa!’ of ‘Gelukt’. Dit werkt alleen als je gewoon echt blij bent en niet toch stiekem denkt in goed of fout.
  2. Samen betreuren dat iets niet lukt of dat een kind schade heeft aangericht. I.p.v. ‘Fout’ of ‘Wat stom’ zou je kunnen zeggen ‘Mislukt’ of ‘Jammer’.
  3. Respect. Zie het kind met al zijn eigen-aardigheden en heb daar respect voor.
  4. Dankbaarheid. Vaker dankbaarheid uiten voor waar we blij van worden helpt het kind en ook ons te focussen op wat het leven verrijkt. Je kunt je ‘dank je wel’ vergezeld laten gaan van waar je precies dankbaar voor bent. Dus wat het gedrag van het kind jou brengt. “Dank je wel dat je hebt opgeruimd. Nu ga ik met veel meer rust mijn krantje lezen dan wanneer er allerlei spullen om me heen liggen”.
  5. Focus op behoeften. Wat zijn de basisbehoeften van het kind om wel of niet te doen wat je vraagt, of nog breder, om te doen wat hij doet? Kun je samen tot een vorm komen waarbij zowel jouw behoeften als die van het kind vervuld worden?
  6. Wat is het “ja” achter het “nee”? Als een kind niet doet wat je zegt, kan het helpen te kijken vanuit welke behoefte hij dat niet wil doen en wat hij wel wil. Een kind kan schreeuwen en tegenstribbelen omdat hij moe is en behoefte heeft aan rust. Terug schreeuwen of dwingen zal noch het kind noch jezelf rust geven.
  7. Belangstelling tonen. Het kan even duren voordat een kind jouw vraag ‘Heb je je verslag al af?’ kan horen als interesse en niet als controle. Hou vol.
  8. Humor en relativeren.
  9. Vertellen wat het gedrag van het kind met jou doet en met andere betrokkenen. Doe dit zonder moralistisch oordeel.
  10. Waarden en deugden voorleven. Een kind raakt in de war als wij de buurman belachelijk maken als hij er niet bij is en tegen onze kinderen zeggen dat ze beleefd en aardig tegen hem moeten zijn. Het ingebouwde geweten en de aangeboren moraliteit krijgen meer kans tot ontplooiing als wij een voorbeeld zijn in een gewetensvolle en morele levenshouding.
  11. Volharden i.p.v. dwingen. Bij herhaling van schadelijk gedrag blijf je zoeken naar de onderliggende behoeften. Zolang een kind ongelukkig, dus teruggetrokken of onhandelbaar is of wat dan ook, is het nog niet gelukt om hem dat te bieden wat hij nodig heeft. Intussen kun je beschermende macht inzetten als dat nodig is en duidelijke grenzen aangeven.
Kinderen zullen zich bij deze benadering veilig voelen om zichzelf te zijn. Het zou zomaar kunnen dat ze dan lang niet zo lastig of lui zijn als we dachten.
Tot zover Justine Mol.

In een interview met JM ouders werd de volgende vraag gesteld aan Alfie Kohn.

We willen geen autoritaire ouder zijn, maar aan een laissez-faire opvoeding zitten ook veel haken en ogen. Is het niet gewoon gezond verstand om ergens in het midden te gaan zitten?

‘Dat is een vals dilemma: of je bent een laat-maar-waaien-ouder of je bent superstreng. Ik stel een derde perspectief voor, eentje van grote betrokkenheid bij je kinderen, waar ouders en kinderen samenwerken, in plaats van dat ouders kinderen steeds goed gedrag proberen af te dwingen. Belonen en prijzen lijken op het oog vriendelijkere methodes, maar het zijn variaties van hetzelfde. We proberen met trucjes het gedrag van onze kinderen te manipuleren. Straffen en belonen werken heel goed, maar alleen tot je kind niet meer bang of afhankelijk van je is. Dan sta je als ouder met lege handen en is je relatie beschadigd. Het enige wat ze op de lange termijn leren, is dat degene met macht bepaalt hoe dingen gaan’.

In deze video Kohn in een gepassioneerde lezing.

Uw wil geschiedde

“Uw wil geschiede op aarde zoals in de hemel”

Het is een regel uit het Onze Vader dat in de loop der tijden miljarden malen moet zijn gepreveld. Een oplettende lezer zal zien dat er een spelfout zit in de titel. "Geschiede" is een sporadisch gebruikte werkwoordsvorm, de aanvoegende wijs (conjunctief), "geschiedde" is verleden tijd, geschiedenis.

Er zijn vele vormen van geloven, een paar typeringen.
Je hebt mensen die denken dat je een God kunt inzetten voor het behartigen van de eigen belangen. Ze bidden dan ook om iets te krijgen. Je hebt gelovigen die God vrezen en proberen hem gunstig te stemmen. Je hebt gelovigen die gewoon zo opgevoed zijn en er verder niet zo bij nadenken. Zij volgen de rituelen en zeggen regelmatig een gebed op. Een ander heeft een gesprek met God waarin de meest intieme zaken worden gedeeld. En dat werkt op zich bevrijdend.
Geen wonder dat God het verder wel gelooft en het laat bij een doodse stilte. Het gaat vanzelf.

'Stilte is de taal van God. Al het andere is slechte vertaling',
Rumi.

Het maakt voorgangers en priesters niet zo veel uit waarom je gelooft. Het is misschien ook wel zo handig om een eindeloos gesprek te voorkomen wanneer niemand kan bewijzen wat nu de wil van Allah of Gods of wie of wat dan ook zou moeten zijn.

Wat je gelooft is vooral een persoonlijke interpretatie. Ik geloof wat ik zowel in mijn hoofd als in mijn hart en buik als waarheid ervaar. Ik noem mijzelf een dubbele agnost. Daarmee wil ik aangeven dat ik niet vind dat het bewijs voor het wel of niet bestaan van een God wetenschappelijk kan worden aangedragen. Het bestaan en de natuur zou je met even veel gewicht kunnen zien als bewijs voor het niet bestaan van een almachtige God (maar een schitterend toeval) als dat het een bewijs is van een zeer doordachte schepping. De schijnbare onzichtbaarheid en ongrijpbaarheid van God zegt mij vooral dat je niet eindeloos moet doorgaan met zoeken. Atheïsme en geloof zijn voor mij evenwaardig.
Het willen switchen tussen jezelf verbergen en zichtbaar worden zie ik in mijzelf, in anderen en in het wel of niet zichtbaar zijn van goddelijkheid. In gesprekken met anderen kan ik mijzelf ontwikkelen en het goddelijke verschijnt tussen individuen.

Hoe verhouden ego en ziel zich tot elkaar?

De ziel wordt vaak gezien als het spirituele of onsterfelijke deel van een persoon dat een diepere betekenis en doel in het leven vertegenwoordigt. Sommige mensen geloven dat het mogelijk is om contact te maken met de ziel door middel van meditatie, gebed, introspectie of andere spirituele praktijken.
Het ego daarentegen verwijst meestal naar het deel van de persoonlijkheid dat betrokken is bij het bewustzijn van de eigen identiteit en het behoud ervan. Het kan zich uiten als de behoefte aan erkenning, controle, macht en status.
Hoewel het ego en de ziel verschillende aspecten van de menselijke ervaring vertegenwoordigen, zijn ze niet per se tegenpolen. In plaats daarvan kunnen ze worden gezien als complementaire aspecten van de persoonlijkheid die samenwerken om een evenwichtige en gezonde persoonlijkheid te creëren. Het is mogelijk om je ego te gebruiken om je doelen te bereiken terwijl je tegelijkertijd verbonden blijft met je ziel en je innerlijke waarden.
Bescheidenheid wordt vaak geassocieerd met spirituele ontwikkeling, maar het kan ook worden gezien als een deugd die wordt gewaardeerd in veel culturen en filosofieën. Het kan worden gezien als een manier om respect te tonen voor anderen en jezelf niet boven anderen te plaatsen. Het kan ook een manier zijn om nederigheid en dankbaarheid te cultiveren voor wat je hebt in plaats van altijd meer te willen.

Tot een balans komen

Ik probeer het verband en midden tussen het positieve en het negatieve te zien. Ik onderzoek de werking van begrippen als gezag, macht, kracht, potentie, potentiaal en potentialiteit. Ik bezie ze als een spanningsveld dat iets wezenlijks kan oproepen. Het verschil tussen gezag en met macht is dat mensen met gezag zich bewust lijken te zijn dat zij weten wanneer te doen en wanneer te laten. Dat "dwingt" respect af.
Dualiteit onthullen en balanceren om non-dualiteit tot zijn recht te laten komen.
Ontregelende humor als geweldloos wapen in de strijd om serieuze zaken liefdevol te beslechten, waarbij de bevrijdende lach haar werk ongemerkt kan uitvoeren.
Woorden vangen niet het ongrijpbare, maar verbeelden in de communicatie het ont-vangen en ont-moeten.

Mijn beeld van een hogere macht is voor mij niet het beeld van een mens (lees: vader of iemand op een troon) en niet een hoger niveau, hoogstens een andere dimensie. Elk levend wezen zou een vorm kunnen zijn waarin iets goddelijks is uitgedrukt en aanwezig is. Het menselijke ego kan een verbinding met andere wezens en ook die hogere macht belemmeren. Ik acht het best denkbaar dat een paradijselijk wereld (non-dualiteit) ook realiteit kan zijn wanneer mensen stoppen met het oordelen over elkaar en elk levend wezen met respect benaderen. Respect betekent voor mij een spanningsveld, namelijk het tegelijk betrokken zijn en de juiste afstand bewaren.
Ik zie het ego ook als stoorzender, bron van dualiteit, als de kameel die te groot is om "door het oog van de naald te gaan". Wie een stapje terug doet, ziet "meerdere wegen naar Rome" en "wie het kleine niet eert is het grote niet weerd'.

Een zinnetje als “Uw wil geschiede” kan dan voor mij deze aanbeveling betekenen: laat het goddelijke wat in elk levend wezen aanwezig is tot uitdrukking komen. Ik vind het van belang dat de functie en werking van mijn ego en van anderen wordt doorzien. Zodat werkelijke verbinding en synchroniciteit tot stand en tot leven komen in vrijheid en evenwaardigheid, telkens opnieuw uitgevoerd en er zin kan worden uitgewisseld, gekregen en gegeven.

Onevenwaardigheid blokkeert de liefde

Wat de liefde tussen twee geliefden het snelst kapot maakt is minachting. Denigrerende opmerkingen maken en neerkijken op de ander of langdurig negeren is de dood in de pot voor een relatie.
Dit gegeven maakt duidelijk dat niet oordelen en een evenwaardige houding naar een ander belangrijk zijn in het behouden van een relatie.
Toch zit onze samenleving vol van momenten van competitie en oordeel. Van kleins af aan worden we geoefend in het meten met een ander. Sport en schoolprestaties zijn bedoeld om kinderen te leren om hun grenzen te verleggen en om samen te werken, maar doet hen ook permanent zichzelf vergelijken met anderen. Zij die altijd achteraan in de rij belanden worden moedeloos en verliezen hun zelfvertrouwen. Zij die altijd vooraan staan zijn slechts tijdelijk blij, maar nooit tevreden want ze kunnen elk moment van hun troon worden gestoten.

Al sinds Bijbelse tijden wordt de mens gewaarschuwd voor de desastreuze uitwerking van de waan de waarheid in pacht te hebben van het oordeel van goed en wat slecht is. Het spreekwoordelijk paradijslijk samenleven is onmogelijk wanneer we elkaar permanent de maat nemen.
Zelfs machthebbers kunnen rustig achterover leunen wanneer het verdeel en heers principe de mensen met elkaar doet vechten in plaats met hun uitbuiters. In de politiek hoeven ze alleen een veto recht te hebben om ongewenste veranderingen tegen te houden. Ontwikkelingen die hun niet bedreigen kunnen ongehinderd doorgang vinden. In dit licht bezien zou het geen verbazing mogen wekken dat de Verenigde Naties zo georganiseerd is dat een paar grootmachten besluiten kunnen tegenhouden en dat de Eerste Kamer in 1848 zo is ingericht dat ook regionale belangen zijn geborgd.

Nu is de menselijke ontwikkeling en beschaving inmiddels zo ver gekomen dat zowel de machthebbers buiten beeld zijn geraakt als dat vrijwel elke aardbewoner via Internet in principe alles in beeld kan hebben. Wie alleen strijdt over dat wat zichtbaar is ontgaat wat echt van belang is.

De drie grondslagen die werden aangedragen tijdens de Franse Revolutie zijn nog steeds aan de orde: vrijheid, gelijkheid, broederschap. Willen we in de wereld echt bijdragen aan het bevorderen van gerechtigheid, welzijn en welvaart voor elke wereldburger dan moeten we inzien wat de haalbaarheid van deze zaken aan ons zicht onttrekken. En het verrassende antwoord is de werking van ons ego.
De Dalai Lama maakt ons er al op attent dat het ego uit angst voor de dood ons doet zoeken naar overleving en veiligheid, met een krimp van het bewustzijn tot gevolg. We raken ons gevoel van verbinding met alles en iedereen kwijt. Dat gevoel hadden we in onze eerste twee levensjaren nog wel. Wanneer we de moed verzamelen om alle ongrijpbare zaken (vrijheid, waarheid, liefde e.d.) los (vrij) te laten kunnen we de blokkade die het ego opwerpt ontlopen en weer in verbinding treden.

Wat eigenlijk ieder kind zou moeten leren is dat omgaan met ongrijpbare zaken doenlijk is. Sterker nog, zelfs het gelijktijdig omgaan met twee ongrijpbare zaken als vrijheid en liefde is te doen. We kennen deze situatie als respect. Iemand die een ander respecteert is zowel betrokken bij de ander als de juiste afstand houdend. Hoe hierin balans te houden kost eerst wat oefenen, ongeveer evenveel als op twee benen te gelijk te staan en te lopen, maar het duurt niet lang of met de verworvenheid kan het kind zelfs leren fietsen en zo voort. Spelenderwijs kan een ouder of leraar ook feedback geven over het functioneren van het ego bij het balanceren en evenwicht houden bij respect.

Meer lezen over deze concepten? Klik op de labels onderaan dit blog.

Vrijheid van meningsuiting is geen vrijbrief om te beledigen

Vrijheid van meningsuiting betekent dat het ons vrijstaat om onze mening te uiten in woord, schrift of beeld. Wie zich niet zo goed bewust is van het verschil tussen een feit, een mening of een oordeel, kan ten onrechte denken dat hij alles mag zeggen. Wie de holocaust ontkent, ontkent een feit en kwetst daarmee slachtoffers van dat feit. Omgekeerd, iemand die zegt dat hij zich gekwetst voelt kan niet stellen dat degene die hem kwetst de wet overtreedt. Gevoelens hebben voor jezelf waarheid, maar die kan een ander niet worden opgelegd als feiten.

Gevoelens en meningen zijn een persoonlijke zaak. Oordelen zijn dat niet. Wie tegen een ander zegt “ik vind jou een klootzak” komt daar juridisch mee weg. Wie zegt “jij bent een klootzak” niet per se. Het is een beledigend oordeel.
Ius mentis: Je hebt het recht om je mening te uiten en daarbij te schokken, kwetsen of verontrusten. Maar er zitten wel degelijk grenzen aan de uitingsvrijheid. De wet noemt smaad, laster, privacy, discriminatie en haat zaaien als belangrijkste grenzen.
Het is overigens een misverstand dat je door "Ik vind" ergens voor te zetten, altijd legaal bezig zou zijn. Er is juridisch geen verschil tussen "Ik vind hem een oplichter" en "Hij is een oplichter". Uit de context moet blijken hoe je die zin bedoelde: als daadwerkelijke beschuldiging, als stoom afblazen of prikkelende overdrijving in een recensie van een winkel? Wel is het zo dat een opinie anders beoordeeld wordt voor de wet dan een feitelijk relaas.
Tot zover Ius mentis.

Bestaat het recht om te kwetsen?
Dat recht bestaat niet en je kunt ook niet iemand de mond snoeren door te beweren dat hij jou gekwetst heeft of dat je je door een uitspraak gekwetst voelt.

Godslastering is niet strafbaar, vermoedelijk omdat God niet aantoonbaar een persoon is. Belediging van groepen, het aanzetten tot haat, discriminatie of geweld zijn wel strafbaar. Zo kan een samenleving provocateurs grenzen stellen.

Een machtig persoon (leeuw) tergen is levensgevaarlijk. Spot wordt vaak verpakt of vermomd om machthebbers te bekritiseren. Een nar of een clown kan daar mee wegkomen door ook zichzelf op de hak te nemen. Hele culturen kennen indirecte vormen van subtiel beledigen. Indirect kan ook door het tegenovergestelde te beweren van wat je bedoelt. Het wordt dan de kunst van de goede luisteraar om dit op te pikken.

De gedachte achter etiquette, ethiek, de grondwet, de 10 geboden en wellevendheid is de gouden regel: wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet. In de wet wordt deze grondregel voor allerlei situaties uitgewerkt met zo min mogelijk beperking van ieders vrijheid. In de etiquette wordt zoveel mogelijk voorbeelden uitgewerkt van situaties waarin het gedrag wordt omschreven waarmee je geen grenzen overschrijdt. Wie wellevend is houdt rekening met de ander. Hij past de etiquette toe zodat niemand in de pijnlijke situatie komt dat er grenzen dreigen te worden overschreden.

Een vergelijkbare overweging geldt bij het tonen van respect. Bij respect geldt dat iemands grenzen in acht moeten genomen en dat er optimum is in de mate van betrokkenheid. Die betrokkenheid kan positief of negatief zijn. In beide gevallen is er een spanningsveld tussen betrokkenheid en vrijheid van de ander.

Voorkomen is beter dan genezen. Het is handiger om negatieve gevoelens bij anderen te voorkomen, maar wie zichzelf inhoudt en niet voor zichzelf opkomt vanuit angst voor een ander heeft daarmee vooral zichzelf. Wie een lastige kwestie aan de orde wil stellen kan het beste aangeven wat het hem doet in plaats in de aanval te gaan en stellen dat de ander een fout begaat.

Complottheorieën, praat erover in de klas

Naar aanleiding van moordpartij op de redactie van Charlie Hebdo schrijven Willem van Ewijk en Jeroen Visser in de Volkskrant hoe leraren worstelen met de vraag hoe het gesprek met de kinderen hierover in goede banen te leiden.
Veel kinderen nemen de opvattingen van hun ouders mee naar de klas. Een steeds terugkerend fenomeen is de complottheorie: “er zouden heel andere oorzaken achter de gebeurtenissen zitten dan in de media worden beschreven”.

Een citaat.
Meer Nederlandse scholen worstelen met de vraag hoe met 'Parijs' moet worden omgegaan. Docenten vinden dat lastige discussies, maar willen het onderwerp klassikaal aankaarten omdat anders gesprekken tussen leerlingen onderling de verkeerde kant op gaan. Menige islamitische leerling denkt dat de aanslagen een Israëlisch of Frans complot zijn.
'Het gaat erom het gesprek aan te gaan', zegt Hans Teunissen van de vereniging van docenten maatschappijleer (NVLM). Na terroristische aanvallen doemen er altijd complottheorieën op. 'Ik doe dan een stap terug en vraag de klas hoe het komt dat complotten vaak in verband worden gebracht met aanslagen. Dat is beter dan een discussie te beginnen'.
Tot zover het citaat.

Zo simpel is het. Wie de antwoorden niet heeft kan beter vragen stellen en open luisteren.

Zie ook de artikelen over respect.


Suggesties uit het debat voor verbeteringen in de klas.

Laat maatschappijleer alleen geven door docenten met een bevoegdheid, het is geen bezigheidstherapie.

Begin al op de basisschool met onderwijs in debatteren in de vorm van dialogen voeren en op het voortgezet onderwijs met het herkennen van drogredeneringen.

Relativeer de angst die de media verspreiden, leer de leerlingen 'mediawijsheid'.

Leer de leerlingen te twijfelen, leer ze dat er verschillende perspectieven zijn.

Ga het gesprek aan in de docentenkamer.

Hou op met het focussen op etniciteit, zie de leerlingen als mens.

Een goede God is niet nodig

Is het gegeven dat er veel menselijk leed is in de wereld een bewijs dat er geen goede God is?
Uiteraard is dat het bewijs, maar dat wil niet zeggen dat God of Allah, of om het even welke hogere macht dan ook, niet bestaat. Kunnen we accepteren dat er een macht zou kunnen bestaan die niet oordeelt?

Bij de vraag of God bestaat is vooraleerst van belang wat wij onder God verstaan. Is God een persoon, omdat bidden anders geen zin heeft? Is God degene die de evolutie op gang heeft gebracht? Zat God achter de oerknal?
Het moge duidelijk zijn dat je eigenlijk nog niets weet wanneer je op deze vraag een bevestigend antwoord krijgt. Elk antwoord roept eindeloos vervolgvragen op.

Mathieu Weggeman. "Zou het nu ook niet zo kunnen zijn dat mensen niet voldoende verstand of een niet ver genoeg ontwikkeld bewustzijn hebben om te begrijpen aan welke orde zij zelf deelnemen? Er is ook geen mens die een roman kan schrijven waarin de hoofdpersoon intelligenter is dan de schrijver zelf. Graag daarom wat minder stelligheid en arrogantie en wat meer bescheidenheid in het debat over het al dan niet bestaan van God".

Mensen voor wie het in het leven niet meezit, vinden troost in de gedachte dat zij na hun dood opgevangen worden door een liefdevolle God in een hemel. Mensen die een Bijna-Dood-Ervaring (BDE) hebben gehad melden een liefdevolle ontmoeting met overledenen en hemelse toestanden, niemand meldt een ontmoeting met een God. Er is vermoedelijk meer tussen hemel en aarde en er is niets mis mee om te geloven.

De vraag of God wel of niet bestaat zal waarschijnlijk nooit definitief beantwoord worden. Zelfs wanneer religieuze voorstellingen of gevoelens kunnen worden opgewekt door hersenstimulatie wordt deze vraag daarmee niet beantwoord.
Dat is geen ramp. Het kan voor velen een geruststelling zijn dat God zich niet aantoonbaar bemoeit met de gang van zaken op aarde en niemands zijde kiest. Het betekent namelijk dat we vrijheid zouden kunnen hebben en niemand God kan claimen. Vele anderen zouden zich afkeren van religie omdat het geen zin lijkt te hebben om te luisteren naar geestelijken die beweren namens God te spreken. Vooral niet wanneer religies op een oneigenlijke manier proberen macht en controle uit te oefenen. Het is niet zo verwonderlijk dat er vaak oorlog is met die landen, waarin veel religieuze fundamentalisten wonen. Een fundamentalist is iemand die vindt dat hij zijn visie over het ware geloof aan een ander mag opleggen, desnoods met geweld. Geen wonder dat Allah of God zich niet direct laat kennen.
De geest van de 10 geboden, de grondwet en de ethiek is in grote lijnen gelijk: “mijn vrijheid houdt op waar die van een ander begint” en “doe niet aan een ander wat je niet wilt dat een ander jou aandoet”. Deze richtlijnen worden zowel binnen als buiten religies aangehouden. Er is consensus over de grote lijn van wat goed en fout is. Goed is wat de vrijheid van zoveel mogelijk betrokkenen vergroot. Hecht geen geloof aan iets wat niet bijdraagt aan vergroting van vrijheid en liefde.

Misschien heeft geloven in een God nog wel zin; geloven in een God die oordeelt en probeert onrecht te voorkomen, ontslaat ons wel erg gemakkelijk van de verantwoordelijkheid om zelf te waken en na te denken over goed en fout.
Het accepteren dat een goede God niet bestaat maakt het ook logischer om grenzen te stellen aan geloven (religies) die claimen God of Allah aan hun kant te hebben en vervolgens een ongelijkheid introduceren en zich boven een ander stellen.

Het maakt het ook gemakkelijker om mensen uit andere culturen te accepteren en te respecteren in hun geloof, zolang zij zich evenwaardig opstellen. Wanneer we ons zouden oefenen in het achterwege laten van veroordelen en oefenen in het evenwaardig behandelen van onze medemens dan verdwijnt vanzelf de behoefte aan een goede God.

De cijfers begin 2015.
Atheïst. Er bestaat geen God of hogere macht of kracht - 25%.

Agnost. Weet niet of God of een hogere macht bestaat - 31%.

Ietsist. Er moet iets zijn als een hogere macht of kracht - 27%.

Gelovige. God houdt zich met ieder mens persoonlijk bezig - 17%.

Voor zoekers, twijfelaars, gelovigen en atheïsten is onderstaand boek van Frédéric Lenoir zeer inzichtelijk. Als God bestaat, waarom is hij dan onzichtbaar? Wanneer duiken de eerste goden op in de geschiedenis? Hebben joden, christenen en moslims het over dezelfde God? Is God een persoon, een energie of een scheppingsprincipe? En als het een persoon is, waarom dan bijna altijd een man? Kan de wetenschap het bestaan van God bewijzen? Is het boeddhisme een religie zonder goden?
Een citaat uit God?
Wat Jezus betreft kwam verlossing voort uit gebed en uit onze betrekking tot God. Hij wilde de mens opnieuw in contact brengen met zijn goddelijke oorsprong. Maar in navolging van bepaalde Bijbelse profeten bracht hij om te beginnen zijn discipelen een andere kijk op God bij, door hun te tonen dat zijn almacht als het ware onderworpen is aan zijn liefde en aan zijn absolutie eerbied voor de vrijheid van al zijn schepselen. Dat houdt in dat de menselijke wisselvalligheden niet meer mogen worden opgevat als goddelijke beloningen of straffen. God biedt de mens met zijn genade innerlijke ontferming, in plaats van de rechtvaardige voor elk bezoeking te behoeden of de zondaar voor zijn dwalingen met beproevingen te straffen. Daarom zal Hij ook niet in het reilen en zeilen van de wereld ingrijpen.

Populair in de laatste week

Alle labels van het blogspot

#metoo (2) aanbevolen (15) aandacht (9) aanraken (2) aanwezigheid (4) achterdocht (2) ADHD (2) afhankelijkheid (3) afstand nemen (6) agnost (4) agressie (2) alcoholisme (4) altruïsme (6) ambitie (2) ander (1) angst (22) apofatisch (9) authenticiteit (9) autisme (1) autonomie (5) balans en evenwicht (51) begeerte (1) behoefte (5) belangen (10) belemmerende overtuigingen (10) beoordelen (5) beslissen (2) betrokkenheid (5) betrouwbaarheid (2) bewustwording (12) bewustzijn (26) bezinning (1) bindingsangst (3) bioscoopfilm (7) biseksualiteit (1) blijdschap (3) bodhisattva (2) boeddhisme (9) boek (162) boosheid (2) brein (2) burn-out (2) communicatie (16) compassie (10) competentie (4) competitie (14) complottheorie (3) constructief gesprek (4) consumeren (2) coping (2) creativiteit (3) crisis (7) dans (6) daten (5) deflexie (1) demagogie (4) denken (12) denkfouten (5) deugd (9) deugdzaamheid (1) diagnose (4) dialoog (10) dieren (4) discipline (1) dooddoener (6) drama (3) drie-eenheid (6) drogredenen (7) drugsgebruik (5) DSM (4) dualisme (5) duurzaamheid (5) echt (4) eenheid (33) eenzaamheid (8) ego (45) eigenschappen (2) eigenwaarde (5) emancipatie (5) emergentie (2) emotie (13) empathie (5) en-en (23) endogene depressie (1) energie (13) erkenning (8) ethiek (9) etiquette (6) evenwaardigheid (51) evolutie (23) faalangst (1) fabel (1) feedback (2) filmpje (79) filosofie (18) fraude (9) Freud (2) functioneren (4) gebreken (1) gedragsverandering (5) geduld (2) geest (3) geheugen (3) gekwetstheid (6) geld (5) gelijk hebben of gelijk krijgen (7) gelijkmoedigheid (4) geloven (18) geluk (34) genade (5) genot (1) Gestalt (1) Getuige (5) gevoelens (35) gezag (1) gezichtsverlies (3) gezondheid (5) gezondheidszorg (1) GGz (2) go with the flow (2) God (41) goedgelovigheid (3) gokken (1) grenzen (9) hechting (1) heelheid (8) hersenen (4) hier en nu (8) holisme (2) hoofdzonde (3) humor (12) ideaalbeeld (2) identificatie (10) identiteit (13) ik-boodschap (1) illusie (12) imago (1) individualisme (5) innerlijke vrijheid (17) integriteit (3) Intelligent Design (1) Internet (3) intrinsieke waarde (1) intuïtie (8) InZicht (12) islam (2) jaloezie (4) jeugd (1) jezelf worden en zijn (12) jongeren (3) karakter (2) katafatisch (1) kenmerken (2) kiezen (10) kind (13) kosten (1) kracht (6) Krishnamurti (2) kuddegedrag (1) kunstmatige intelligentie (2) kwakzalverij (1) kwaliteit (16) kwetsbaarheid (5) l (1) leegte (15) leiderschap (4) leugens (9) levensfase (3) levenskunst (8) levensvragen (3) levensweg (3) licht (3) liefde (97) liefdesverdriet (3) lijden (1) loslaten (20) macht (23) machtsstrijd (9) magisch denken (7) man-vrouw verschillen (11) mannelijkheid (2) mannen (1) media (2) meditatie (14) metacommunicatie (8) metafoor (2) metafysica (5) milieu (1) mindfulness (4) misbruik (4) model (1) moraliseren (1) motto (1) mystiek (5) nabijheid (2) narcisme (4) natuur (5) negatie (16) neti neti (3) niet doen (22) NLP (1) non-duaal bewustzijn (6) non-dualiteit (41) omdenken (7) omgangsregels (3) onderwijs (3) onderzoek (8) ongelukkig zijn (4) onmacht (2) onrust (2) ontrouw (1) ontwikkeling (10) onverwerkt kindertrauma (3) oordeel (18) opvoeding (8) orgasme (2) Osho (6) ouderen (5) overgave (4) overheid (1) overvloed (6) panpsychisme (1) pantheïsme (1) paradox (27) Pareto principe (1) partnerkeuze (6) passie (2) pedagogie (2) perfectie (2) personeelsbeleid (2) persoonlijkheid (6) persoonlijkheidsstoornis (3) pesten (1) Peter principle (1) pijnlichaam (8) politiek (10) populair (11) positieve (11) privacy (1) processie (1) projectie (9) psychiatrie (4) psychofarmaca (1) psychotherapie (1) puberen (1) reïncarnatie (2) relatie (17) relatievaardigheid (5) respect (32) rijkdom (2) rol (4) romantiek (5) rust (5) ruzie (5) samensmelten (10) schaamte (2) scheiden (2) schizofrenie (1) schouwen (6) schrijfdrang (1) schuld (3) schuldgevoel (2) seks (14) selectie (3) sociale druk (4) somberheid (1) spel (3) spiegelogie (4) spijt (1) spiritualiteit (51) spreekwoorden (1) sprong (1) statistiek (1) status (1) sterven (5) stilte (15) straling (1) strategie (1) stress (5) synchroniciteit (14) taal (16) Taoïsme (18) tederheid (1) Tegenwoordigheid (2) The Secret (2) The Work (1) therapie (1) tijdgeest (5) toeval (5) Tolle (18) transcenderen (6) transformatie (5) transparantie (2) trend (2) tunnelvisie (1) twijfel (5) verandering (2) verantwoordelijkheid (12) verbinding (33) verdriet (2) vergeten (2) verlangen (5) verlatingsangst (1) verleiding (3) verlichting (14) verliefdheid (4) verlies (1) vermijding (1) vermoeidheid (1) verslaving (7) vertrouwen (18) verveling (2) verwondering (2) vicieuze cirkel (1) video (1) voeding (1) voelen (3) volgzaamheid (1) vragenlijst (2) vreugde (2) vrije wil (6) vrijen (3) vrijheid (90) waarheid (26) waarneming (7) ware (8) wederkerigheid (6) welzijn (7) wezen (2) wijsheden (10) wilskracht (2) woede (2) wu wei (23) yin en yang (4) zelfbeheersing (3) zelfbevestiging (3) zelfbewustzijn (8) zelfdoding (4) zelfkennis (12) zelfkritiek (1) zelfoverschatting (2) zelfrealisatie (12) zelfvertrouwen (5) zelfverwerkelijking (2) zelfwaardering (5) Zen (2) ziel (14) Zijn (11) zin van het leven (10)