Evenwaardigheid
vrijheid en liefde

Een waarschuwing voor kwetsbare ouderen Het is van alle tijden: mensen die het op het geld voorzien hebben van dementerende ouderen. Auteur Philip Kooke heeft het met zijn vader zelf meegemaakt en schreef er een boek over om anderen te waarschuwen. Daar schrijft hij: Misbruik van dementerenden is dan ook een bijna perfect misdrijf. Het slachtoffer is namelijk meteen ook de kroongetuige. Van deze prooi heeft de dader in dit geval vrijwel niets te vrezen. De natuur doet vanzelf haar verwoestende werk. Het wrede wapen is: emotionele chantage. Het is een wapen dat voor onderzoekers naar misdrijven weinig sporen nalaat. Tot zover de site. Emotionele chantage betekent vaak dat de dementerende bang gemaakt wordt dat hij in steek zal worden gelaten wanneer deze niet meewerkt. Iemand met Alzheimer is vanwege het verlies van grip op de omgeving al bang en wordt zo doodsbang gemaakt. Hij kan niet meer verzinnen wie er nog voor hem zal zorgen en tot wie hij zich moet wenden en wie nog is te...

In de Volkskrant van 18 februari een ingezonden brief van Corien de Witte. Zij heeft een kind dat niet wilde eten. “Totdat ik op een dag geen bord voor hem op tafel zette. Ik vertelde hem dat hij niet met ons aan tafel hoefde, hij wilde toch niet eten. Hij mocht lekker blijven spelen. Maar dat kon niet! Hij wilde bij ons aan tafel, hij moest ook een bord! ‘Ja, o.k., maar dan moet je ook eten,” Probleem opgelost. Deze paradoxale aanpak doet denken wat in therapie heet “ Het symptoom voorschrijven ”. In de link een paar pagina’s uit een boek van Vandamme. Maar wil deze aanpak werken moet je niet bij je kind bekend staan als een ouder die je elk moment van de dag om eten kunt vragen. Als je 24*7 klaar staat om je kind te voeden, heb je een wankele opvoeding. Berthold Gunster noemt het zoeken naar onverwachte en tegendraadse oplossingen “omdenken’. Hij schrijft: Kinderen? Stop met ze op te voeden. Het is vastdenken: kijken naar wat er niet is en wel zou-moeten-zijn. Van een problee...

Ken u zelve Je kunt er niet omheen en tegelijkertijd is het ongrijpbaar: je eigen ik. Ken u zelve, schreven de Grieken boven de toegangspoort van hum tempels. Maar wie of wat is 'ik' eigenlijk? Kunnen we daar wel objectief iets over zeggen en heeft het een onveranderlijke kern? Jezelf zijn, we hebben er een beeld van, maar niemand kan binnen zichzelf iets aanwijzen dat het zelf is. Daarmee behoort het zelf tot de categorieën waarover we vaak spreken, maar die geen fysieke locatie hebben in onze hersenen: het onbewuste, het ego, het pijnlichaam, het ik, superego etc.. We hebben bewust en onbewust een verhouding tot onszelf. In zijn boek Het ongrijpbare zelf bespreekt Jacques Bos de filosofische discussies over het zelf op een toegankelijke manier. Onderwerpen die aan de orde komen zijn: het idee van innerlijkheid, de continuïteit van het zelf door de tijd heen, de verhouding tussen lichaam en geest, en de relatie tussen individu en gemeenschap. Daarbij zal blijken dat de ma...

Geluk en relatie In de aanloop van Valentijnsdag schrijft Lisa Bontenbal in de Wetenschapsbijlage van de Volkskrant over de mythe dat stelletjes gelukkiger zijn dan vrijgezellen. Onderzoeken suggereren dat het huwelijk of het aangaan van een relatie het beste is wat een mens kan overkomen. Zo zijn gehuwden gezonder, minder eenzaam en leven ze langer dan alleenstaanden. Mensen die een partner vinden waren voor die tijd al gelukkiger. De relatie tussen geluk en het hebben van een relatie werkt twee kanten op: zij die gezonder en gelukkiger zijn hebben een grotere kans om een partner te vinden en als gevolg daarvan zijn mensen met een partner een klein beetje gelukkiger dan mensen zonder partner. In die groep singles zitten namelijk ook mensen die nu eenmaal een kleinere kans hebben om een partner te vinden om redenen van schoonheid, karakter, (psychische) gezondheid en tekortkomingen die een relatie in de weg zitten. De boodschap is dat wanneer je nu niet gelukkig bent, je beter aan jeze...