Je bent er al
Zoeken we niet allemaal naar ergens aankomen?
Naar echt hier zijn?
Maar telkens weer
lijkt iets ons weg te trekken:
een gedachte,
een spanning,
een doel.
Toch is er iets
dat nooit beweegt.
Dat er altijd al is.
Die stille, tastbare aanwezigheid
is wie je bent.
Niet als persoon,
maar als ruimte
waarin zelfs het zoeken verschijnt.
Je hoeft nergens heen.
Je hoeft niets te worden.
Je hoeft zelfs niet te ‘ontwaken’.
Want wat jij bent
is er al.
Nu.
Altijd.
Niet als iets dat je kunt benoemen.
Niet als iets dat je kunt pakken.
Maar als dit stille weten:
ik ben.
Niet: ik ben dit of dat.
Alleen: ik ben.
Aanwezigheid vraagt niets.
Verklaart niets.
Oordeelt niets.
Ze is.
Zelfs wanneer jij denkt
dat je afwezig bent.
Zelfs wanneer je jezelf verliest
in zorgen, plannen, verhalen.
Zij verliest jou nooit.
Aanwezigheid is niet iets
waar je naartoe moet.
Het is wat overblijft
als alles wegvalt
wat je dacht te zijn.

kijkt,
luistert,
ademt.
Het is zo dichtbij
dat je het meestal over het hoofd ziet.
Maar nooit écht kwijt bent.
Je hoeft niet stil te zitten.
Je hoeft niets los te laten.
Je hoeft niet te ‘lukken’.
Je hoeft alleen maar te beseffen:
je bent er al.
En dat
is genoeg.
Naschrift bij de reeks 'niet-twee'
De
teksten in deze reeks zijn benaderingen van iets wat zich niet laat
grijpen, maar zich wel laat vermoeden. Ze beschrijven geen leer, geen
theorie, geen waarheid die overtuigt, maar een waarheid die misschien
zachtjes herkend wordt.
Telkens wordt non-dualiteit aangeraakt via
een ander venster: verlies, verlangen, thuiskomen, liefde, schuld, tijd,
het zelf... Elk woord wijst naar wat voorafgaat aan woorden. Elk thema
onthult iets van de stille eenheid waarin alles verschijnt.
De insteek is bewust "poëtisch" en apofatisch:
liever wijzen dan verklaren, liever ruimte laten dan invullen. Want wat
wij zijn is geen object van begrip, maar een onmiddellijk weten:
helder, eenvoudig, en stil.
De reeks is gebundeld onder het label ‘niet-twee’
op dit blogspot. Niet als verzameling ideeën, maar als uitnodiging om
steeds opnieuw te luisteren. Niet naar mij, maar naar dat wat altijd al
stil in jou aanwezig is.