De islam is gekaapt door dominante mannen en hun hormonen

In zijn essaybundel “Sta op en leef, vader” beschrijft Said El Haji de invloed van zijn overheersende vader op zijn broers en zus.
In een Volkskrant interview met Paul Onkenhout zegt Said:

'Bovenaan staat Allah. Daaronder de koning en daaronder het volk. Die hiërarchische structuur is alomtegenwoordig in elk islamitisch land. Er mag geen gelijkwaardigheid zijn. God dient alleen maar om gezag te kunnen uitoefenen. God en tederheid, God en liefde, die relatie bestaat niet. Er is geen liefde'.

'Van mijn moeder kregen we zorg. Liefde. Tederheid. Niet van mijn vader. De vader is gezag, discipline, geweld, autoriteit. Mijn vader heeft nooit sorry tegen mij gezegd als ik weer eens de ene klap na de andere had gekregen omdat ik ongehoorzaam was geweest of de Koran niet goed had geleerd. Soms liet hij mij alle hoeken van het huis zien, maar ik kan me niet herinneren dat hij zich er ooit voor excuseerde'.
En:
'Als ik één conclusie zou moeten trekken, is het dat die schizofrenie, die verscheurdheid, het gevolg is van de patriarchale cultuur. Maar er is meer dan dat. Er hoort ook dwingelandij bij. Tirannie. Autoritair gezag. Geweld.
'Nog geen half jaar geleden bleek uit een groot onderzoek dat een derde van de Marokkaanse kinderen te maken heeft met huiselijk geweld. Juist veel van die jongeren ontsporen. Dit is allemaal het gevolg van de hiërarchische structuur die het patriarchale systeem kenmerkt. Er is geen gelijkwaardigheid. Er wordt alleen maar gedicteerd en respect geëist'.

Later: 'Het was niet alleen het probleem van mijn vader. Al die mannen hebben altijd alles binnen moeten houden, konden nooit ergens over praten, want dan zouden ze zich kwetsbaar tonen. Ze hebben nooit geleerd teder te zijn. Ze hebben alleen maar geleerd hun gevoel te onderdrukken'.

'De lach ontbreekt totáál. Een gebrek aan humor, mannen met lange tenen, alle clichés kloppen. Maar als rechtse politici zeggen dat dat door de islam komt, ben ik het niet met ze eens. Dat standpunt houdt veranderingen zelfs tegen, want dan voelen mensen zich alleen maar beledigd. De islam is gekaapt door dominante mannen en hun hormonen, terwijl er wel degelijk vrouwelijker interpretaties mogelijk zijn'.

De politiek treft schuld, zegt hij. 'Dertig jaar lang heerste er een idealistische overtuiging dat we allemaal hetzelfde en gelijk zijn. We moesten blij zijn met die heerlijke multiculturele samenleving. Wie de problemen vanuit de cultuur verklaarde, werd snel in een extreem-rechtse hoek geplaatst. Daardoor zijn een heleboel mensen onwetend gebleven'.

De formule voor het vinden van de ware

Niemand kan de hele populatie van potentiële kandidaten afwerken en serieus onderzoeken. Dat zou vele levensvragen. Sofie van den Enk gaat in het TV-programma Eureka op zoek naar wiskundige antwoorden op lastige vragen. Bijgestaan door wiskundige Ionica Smeets beantwoordt ze de vraag: Hoe vind ik de ideale partner?

Hun advies komt daar op neer dat je in een beperkte periode onderzoek doet naar hoe partners je bevallen en vervolgens kies je iemand die beter is dan de voorgaande. Op basis van Peter Todd** komen ze op het aantal van 12 te onderzoeken partners. Iedere puberteit duurt lang genoeg om dit aantal te onderzoeken, zou je normaal gesproken mogen verwachten. Belangrijk is om te realiseren dat je eigenlijk niet op zoek zou moeten gaan naar de ware, maar naar iemand die je goed genoeg vindt en dat je vervolgens bij die keuze blijft.
Om te zorgen dat de relatie met degene die je kiest goed blijft, moet je elkaar kunnen vertrouwen en een balans aanhouden in de interactie. Reageer niet te snel en niet te langzaam.
Verberg in jouw datingprofiel nooit je mindere kanten, zodat jouw partner niet voor negatieve verrassingen komt te staan.
Weet waar je moet zoeken. De kans om een leuke partner te vinden is groter op plaatsen waar meer mensen dichtbij elkaar wonen.

Smartphone, haast en verveling

Veel mensen hebben een smartphone om niets te missen. Maar ondertussen missen ze wat er nu gebeurt, zie bijvoorbeeld deze video.

De moderne Nederlander slaapt steeds minder, praat sneller en loopt harder. Hij eet onder het werken en werkt terwijl hij op vakantie is. Gelukkig worden we er niet van. In plaats daarvan neemt de onvrede over het gebrek aan tijd steeds kolossaler vormen aan. Stress en burn-out gelden als nieuwe volksziekten. Kinderen gaan zelfs gebukt onder een ADHD-epidemie.

In zijn boek Neem de tijd overleven in de to go-maatschappij gaat Koen Haegens op zoek naar de wortels van onze haast. Geen genoegen nemend met de geijkte oplossingen, onderzoekt hij wat er met onze tijd is gebeurd. Wat is het verband tussen de tijdsdiscipline van de middeleeuwse kloosters en de 24-uurshectiek van Schiphol? Wat betekende de komst van de eerste wasmachine voor zijn grootouders op de boerderij? Hoe vrij beschikken wij in het liberale westen eigenlijk over onze tijd?
Waarom worstelen mensen met tijdgebrek? Waarom hebben ze het zo druk, zijn ze gejaagd, ondervinden ze stress en hebben zo veel mensen een burn-out? Waarom genieten ze niet meer van het leven? Op die vragen wordt gepoogd een antwoord te geven. Er wordt gewezen op veranderingen in het arbeidsproces: de lopende band, het taylorisme en steeds verdergaande tijdsdisciplinering. In het huidige neoliberalisme hoeven mensen niet meer gedwongen te worden: zij hebben de tijdsdisciplinering geïnternaliseerd. Ze zijn flexibel en mobiel. Bij hen is er geen onderscheid meer tussen vrije tijd en arbeidstijd; er is nu het onderscheid tussen betaalde tijd en andere productietijd. Ook de jeugd heeft steeds minder vrije tijd omdat de ouders die vol plannen met educatieve activiteiten opdat hun kroost geen achterstand oploopt. Ook van ouderen wordt verwacht dat zij langer doorwerken na hun 65ste levensjaar. Vaste banen behoren tot het verleden en of er nog een pensioen zal zijn is onzeker. Door de flexibiliteit ervaren mensen dat ze geen grip meer op hun toekomst hebben. De schrijver pleit voor een 'tijdstrijd', deels door geld in te ruilen voor vrije tijd en deels door te streven naar een meer ontspannen samenleving.

Evenwaardigheid is niet vanzelfsprekend

Wie voor een dubbeltje geboren is, wordt nooit een kwartje. Een leidinggevende heet in het Engels een superior. In het leger zijn rangen met meerderen en minderen. Onze taal is doorspekt met onevenwaardigheid.
We beginnen ons leven in een gezin met almachtige ouders en soms met dominante oudere broers en zusters. We hebben achterstand en lopen die langzaam in. Wanneer de ouders en ouderen het verschil in vermogen goed gedoseerd kleiner laten worden met behoud van respect ontwikkelt er zich een gezonde volwassene. Wanneer de gezinsverhoudingen een machtsstrijd zijn, dan gaat de puber ongetwijfeld met een deuk in zijn zelfvertrouwen het leven in. Een kind groeit het meest stabiel op wanneer hij geen twijfel heeft of hij er mag zijn. Frustratie is een slechte basis voor gelijkwaardig gedrag. Er moet later nog iets worden gecompenseerd. En dan is het maar de vraag of de oorzaak van deze wens later goed wordt herkend.

Ondanks dat het adagium vrijheid, gelijkheid en broederschap sinds de Franse Revolutie tussen de oren geknoopt zou moeten zitten, is slavernij nog maar in 1863 afgeschaft. Nog steeds zijn weinig mensen in hun gedrag op gelijkheid gericht. We mogen graag met elkaar in competitie gaan om te kijken wie er wint. We zijn er ook weinig van bewust wat in ons gedrag bij een ander de indruk wekt dat we het beter weten. Daarnaast is het lastig om een ander er op aan te spreken dat hij niet gelijkwaardig communiceert. Iedereen weet dat gelijkwaardigheid een must is en weinigen willen inzien dat zij zelf zich daar niet aanhouden.
Het was Simone de Beauvoir die in haar boek De Tweede Sekse duidelijk maakte hoe verleidelijk het voor vrouwen was om te spelen dat zij ondergeschikt waren aan mannen. Mogelijk was die schijn vroeger gemakkelijker op te brengen omdat de taken van man en vrouw zo gescheiden waren. Nu de technologie ook zwaar werk voor iedereen mogelijk maakt, is een sterker lichaam nog minder aanleiding om je te beroepen op het recht van de sterkste.

Door de immigratie komt in ons land telkens een aanwas van mensen vanuit culturen waarin gelijkwaardigheid een nog kortere geschiedenis heeft. In het onderwijs moet elke nieuwe generatie weer geleerd worden dat er tussen mensen wel verschil en onderscheid is en dat die ontwikkeld moeten worden, maar niet mogen leiden tot ongelijke rechten en behandeling.

Je kunt je wel meer of minder voelen dan een ander, maar je kunt je in de samenleving niet lang ongestraft ongelijkwaardig gedragen. Gelijkwaardigheid is de eis, maar een gesprek over iemands waarde is zinloos. Mensen doen dingen waarover je een mening kunt hebben. Je kunt vinden dat iemand iets doms doet, maar dat iemand dom is, is een brug te ver, hoe verleidelijk het ook is om te oordelen.

Na afloop van Zomergasten werd de film Hundstage van Ulrich Seidl (Paradies Liebe) vertoond. Wie deze afwisseling van hondse behandelingen heeft gezien, zal de on(even)waardige handelingen niet snel vergeten.

360 graden tests gebruiken voor beoordelingsgesprek is een onzalig idee

Bij de 360 graden test van competenties, ingezet in een veilige bedrijfsomgeving, stelt een werknemer zich kwetsbaar op om te kijken op welke punten hij nog wat kan leren. Klanten, collega’s en managers beoordelen de werknemer op de wijze waarop hij zijn werk doet. Wanneer er nog ruimte voor verbetering is, volgt hij een training, krijgt een coach toegewezen en doet een jaar later nog eens een test. Als het goed is, geeft de test een vooruitgang te zien. Dit proces helpt medewerkers hun werk zo goed mogelijk te doen en eventueel voor te bereiden op promotie voor werk met zwaardere eisen aan de gevraagde competenties.

In het ideale geval krijgt de manager niet van zijn medewerkers te zien hoe zij individueel scoren op competentietests doordat de werknemers hun resultaten alleen zelf krijgen in te zien. Het is aan de medewerkers of zij hun rapportage met anderen willen delen, bijvoorbeeld een coach. Op deze wijze is het onderlinge vertrouwen het beste geborgd.

Er zijn managers die de resultaten graag betrekken in een beoordelingsgesprek. En dat is niet zo goed voor het onderlinge vertrouwen. Er ontstaat dan namelijk een nieuw belang bij de werknemer in het krijgen van een zo goed mogelijke beoordeling. Een goede beoordeling vergroot de kansen op extra salaris. En dan wordt het verleidelijk om te proberen een zo goed mogelijke score te krijgen, bijvoorbeeld door alleen maar klanten en collega’s aan te dragen die bereid zijn een fraaie feedback te geven. Naast een te mooi plaatje verliest de 360 graden test dan waarde voor het verkrijgen van aanwijzingen hoe het functioneren beter kan.

Het is natuurlijk wel begrijpelijk dat managers op het idee komen om de resultaten van competentietests te verwerken in een beoordelingsgesprek. Immers een medewerker die nog niet alle vereiste competenties heeft ontwikkeld zou geen aanspraak kunnen maken op salarisverhoging.

Een manager die op een verantwoorde manier met een competentiemeting omgaat, stelt hoogstens de eis dat het gemiddelde van zijn werknemers bij een tweede competentiemeting hoger scoort. Daarmee stelt hij een eis aan de trainers en de coaches en de werknemers van de afdeling Human Resources om hun werk in het ontwikkelen van medewerkers goed te doen. Die resultaten kunnen wel in een beoordelingsgesprek worden betrokken.

De voor- en nadelen van de nieuwe DSM

Het nieuwe handboek voor de psychiatrie, de DSM-5, geeft aanleiding tot vele kritische beschouwingen.
De DSM-5 bestempelt normale variaties van menselijk gedrag tot ziektes waarvoor je hulp moet zoeken en pillen moet slikken. Wat je aandacht geeft, groeit.

AartJan Beekman, voorzitter van de Nederlandse Vereniging voor Psychiatrie, ziet dat niet terug in de Nederlandse cijfers. Hij wijst in artikel van Tonie Mudde in de Volkskrant van 18 mei op de zogeheten NEMESIS-studies; grote periodieke steekproeven om de geestelijke gezondheid van de Nederlandse bevolking te peilen. Uitkomst: psychische stoornissen komen nu net zo vaak voor als tien jaar geleden. Beekman: 'Ook in landen als Amerika en Australië neemt het aantal diagnoses over de gehele linie niet toe, ook niet na de publicatie van een nieuwe editie van de DSM'.
Wat door de jaren heen wél toeneemt, is het aantal behandelingen en het medicijngebruik. Inmiddels slikken 900 duizend Nederlanders antidepressiva, een stijging van 2 procent per jaar. 200 duizend Nederlanders nemen nu medicatie tegen ADHD, een stijging van gemiddeld 14 procent per jaar.
Beekman: 'In 1997 kregen zes op de tien mensen met een depressie een behandeling. Nu is dat acht op de tien. We geven dus niet steeds meer mensen een etiket, we behandelen alleen steeds meer mensen'.
Volgens Beekman komt dat omdat taboes rondom psychische afwijkingen langzamerhand verdwijnen. 'Iemand van dertig die zich nu prikkelbaar voelt en geen zin heeft in zijn werk denkt veel eerder aan een stemmingsstoornis dan zijn ouders dat zouden hebben gedaan. Als hij dan ook nog iemand kent die is opgeknapt van pillen, zal hij daar eerder zelf om vragen bij zijn huisarts'.
Tot zover Mudde in de Volkskrant.

Het belang van het betrouwbaar diagnosticeren van dezelfde verschijnselen over verschillende landen en culturen heen, heeft veel voordelen. Behandelingsresultaten kunnen gemakkelijker worden vergeleken en cross-cultureel worden onderzocht. Men kan van elkaar leren welke behandeling het effectiefst, snelst, goedkoopst, de minste bijwerkingen etc. is.
Belangrijk is dat iemand bij een bepaalde diagnose of label niet te snel naar medicijnen grijpt of denkt dat hij ziek of “gek” is. Je bent niet minder waard als je gedrag vertoont wat in de DSM beschreven wordt.
Natuurlijk is het voor verzekeringsmaatschappijen gemakkelijk om de voorwaarde te stellen dat zij alleen iets vergoeden wat officieel in de DSM is beschreven, maar het moet niet zo zijn dat een behandelaar iemand een afwijking aanpraat zodat hij dan er een cliënt of patiënt bij heeft. Het is aan de verzekeringsmaatschappij om dit te controleren en aan de samenleving en de politiek om te monitoren dat gezondheidszorg en verzekering elkaar niet de bal (geld) toeschuiven. Het is aan patiëntverenigingen om mee te denken over wat te doen na het krijgen van een DSM-label.

Zie ook “Pas je als hulpvrager in het goedkoopste of in het lucratiefste plaatje van de hulpverlener”?

Het boek Betere mensen laat zien dat wetenschappelijk onderzoek de werkelijkheid eerder vormgeeft dan dat ze haar ontdekt. Er is veel meer openheid nodig over de manieren waarop wetenschap de realiteit creëert, betoogt Trudy Dehue, omdat ze het leven anders vóór anderen, maar niet met hen maakt. Het onderzoek naar ADHD bij volwassenen en het ontwerp van nieuwe hersentechnologie dienen als centrale voorbeelden in een pleidooi voor het behoud van variatie in typen wetenschap, omwille van het behoud van variatie in typen mensen.



Trudy Dehue (1951) is wetenschapsfilosoof en als zodanig een luis in de pels van de universiteit. Ze houdt met haar laatste boek Betere mensen een fel pleidooi tegen standaardisering en voor diversiteit. Zie ook dit audio-interview.
Ernst-Jan Pfauth van De Correspondent.
"Ze spreekt dan ook van een systeem waar iedereen aan meedoet. Toch laat Dehue zich niet verleiden (al probeer ik het wel) om personen in staat van beschuldiging te stellen, of te spreken van een schandaal (terwijl ik daar in sommige gevallen wel degelijk aanleiding toe zie)".

Naar een wereld die een is

In de Volkskrant van 27 april een interview met hoogleraar Kishore Mahbubani uit Singapore.
Hij hekelt ons Westerse pessimisme over de ontwikkelingen van onze beschaving. Armoede zou nog sneller verdwijnen dan gepland en landen leven vreedzamer samen dan ooit. De wereld wordt beter omdat er overeenstemming ontstaat over gedeelde normen. Maar die weg omhoog is een kronkelweg. Hij wil ons geruststellen dat er in de wereld wel veel spanningen zijn, maar steeds minder conflicten. Om dit proces niet te frustreren pleit hij voor het versterken van mondiale instituten als de Verenigde Naties.

Van de boekbeschrijving:
De wereld is in de afgelopen dertig jaar meer veranderd dan in de voorbije drie decennia. Nog nooit zijn er zo veel mensen tot de middenklasse gaan behoren. Ook lijkt het erop dat na de Verenigde Staten en Europa de rest van de wereld de weg naar langdurige vrede heeft ingeslagen. Nooit eerder waren we zo verbonden met elkaar. Kortom: we zijn één wereld aan te worden. Wereldleiders en politici zullen daar dat moeten beseffen en ernaar handelen. Nationale belangen dienen in evenwicht te komen met de mondiale belangen. Het Westen zal macht moeten inleveren. China en India, Afrika en de islamitische wereld moeten geïntegreerd worden. Kishore Mahbubani maakt in zijn boek duidelijk dat alleen op deze manier de wereld op de juiste manier naar één punt convergeert.


De kans om elke dag opnieuw te beginnen

Hoe zou het leven er uit kunnen zien wanneer elke dag letterlijk opnieuw zou beginnen? En wat als jij de enige bent die weet hoe de vorige versie van de dag eruit zag? Dit gegeven wordt mooi verfilmd in de komedie Groundhog day. De hoofdrolspeler Bill Murray is eerst niet zo blij met deze dagelijkse herhaling en pleegt (uit hoogmoed?) zelfs zelfmoord. Telkens opnieuw wordt hij de volgende dag weer levend wakker en uiteindelijk besluit hij dan het positiever aan te pakken. Uiteindelijk weet hij zo de cirkel te doorbreken.

Bill Murray en Andie MacDowell zijn niet mijn favoriete acteurs, maar de film verbeeldt wel mooi en niet Amerikaans stichtelijk hoe een liefdevolle grondhouding kan uitpakken.

Eckhart Tolle heeft Groundhog day verschillende malen gezien en verbindt zijn visie aan deze film.
In dit interview op video een mooi overzicht van hoe Tolle tot zijn levensinzichten kwam en op 1 uur 8 minuten en 35 seconden vertelt hij hoe Groundhog Day in zijn visie past.
Wie het plot van Groundhog Day wil lezen, zie Wikipedia of bekijk de trailer.

Valt het ons toe als spirituele beloning?

Wat is synchroniciteit?

Synchroniciteit is het betekenisvol samengaan van gebeurtenissen die geen causale relatie hebben.
Enkele voorbeelden van synchroniciteit zijn de volgende.

  1. Het denken aan iemand en ze direct daarna tegenkomen op straat.
  2. Het herhaaldelijk tegenkomen van een specifiek symbool of nummer op verschillende momenten.
  3. Het vinden van de juiste informatie op het juiste moment, terwijl je niet specifiek op zoek was naar die informatie.
  4. Het gelijktijdig ervaren van emoties of gedachten door twee mensen op afstand van elkaar.

Kun je synchroniciteit opwekken?

Om synchroniciteit in je leven te realiseren is het volgens mensen die synchroniciteit spiritueel willen inzetten (bijvoorbeeld boeddhisten) essentieel om met zuivere intentie je dromen na te jagen. Zuiver houdt in dat je wenst vanuit eenvoud, harmonie en dankbaarheid. Niet-zuivere intentie wordt beïnvloed door bijvoorbeeld zelfzuchtigheid, streven naar status, egoïsme en puur eigenbelang.
Carl Gustav Jung voerde dit begrip in toen hij, na bestudering van de psychologie van onbewuste processen, constateerde dat het causaliteitsbeginsel ontoereikend was om bepaalde merkwaardige verschijnselen in de onbewuste psychologie te verklaren. Zo vond hij vaak merkwaardige parallellen in bijvoorbeeld dromen, ziektebeelden en ervaringen van zijn patiënten. Deze samenhang leek hem niet louter toevallig, maar wezenlijk. Voor Jung is synchroniciteit een kenmerk van een collectief onbewuste.

Een bekend voorbeeld dat Jung aanhaalt is de scarabee. Een scarabee is een kever die het Egyptische symbool was voor wedergeboorte of gedaantewisseling. Het verhaal wordt vaak incompleet verteld, waardoor de clou onduidelijk blijft. Psychotherapeute Jean Shinoda Bolen doet het wel in haar boek Tau van de psychologie (bol.com). "Jung had een patiënte die 'altijd alles beter wist' waardoor haar psychoanalyse niet zo vlot verliep. Ze vertelde Jung dat ze de vorige nacht een droom had gehad waarin iemand haar een gouden scarabee had gegeven, een kostbaar juweel. Terwijl ze Jung over de droom vertelde, hoorde hij achter zich een geluid alsof iets tegen het raam tikte. Het was een bladsprietkever die door zijn goudgroene kleur uiterlijk het meest een gouden scarabee benadert. Jung deed het raam open, ving de kever en gaf het aan zijn patiënte met de woorden 'Hier hebt u uw scarabee'. Door deze ervaring werd de gewenste bres in haar rationaliteit geslagen en was haar verstandelijke tegenstand gebroken. De behandeling kon nu met bevredigend resultaat worden voortgezet".
Carl Gustav Jong. Synchroniciteit, een beginsel van acausale verbond (bol.com).

Met dit voorbeeld is niet een onomstotelijk bewijs geleverd van de bovennatuurlijke aard van synchroniciteit. Jung zag een kans om een toevallige gebeurtenis betekenisvol in te zetten. Het is een van de vele voorbeelden dat in een therapeutische setting het niet gaat om de waarheid, maar wat het verhaal voor de verteller betekent en of een duiding bevrijdend kan werken.

Er zijn ook valkuilen

Natuurlijk ben je gespitst op parallelle gebeurtenissen wanneer een thema jouw aandacht heeft. Wie net een nieuwe auto heeft gekocht, ziet de eerste weken allemaal auto’s van dat merk en met die kleur rijden. Niemand die dat synchroniciteit noemt, maar zal dat toeschrijven aan de aandacht die de nieuwe auto in zijn bestaan heeft.
Jan Diederen maakte een documentaire over synchroniciteit. In de documentaire wordt het voorbeeld gegeven van een meisje in Engeland, genaamd Laura Buxton, die een ballon oplaat met een kaartje met daarop haar naam en die 220 kilometer zuidelijker in Engeland landt. De man die de ballon vindt, brengt het kaartje bij zijn buren omdat daar ook een Laura Buxton woont. De rest laat zich raden: de meisjes nemen contact met elkaar op en hebben wat vergelijkbare hobby’s en worden vriendinnen.
Er worden jaarlijks duizenden ballonnen met een kaartje opgelaten. Hoe groot is de kans dat de vinder iemand kent met de naam van de afzender in zijn directe omgeving? Best wel groot. Het is de buurman die de betekenisvolle link creëert. Hij had net zo goed zelf terug kunnen schrijven of het kaartje aan zijn eigen dochter kunnen geven, maar dan was het nooit wereldkundig geworden.

Voor betekenisvolle synchroniciteit moet je gevoel ontwikkelen om valkuilen te ontwijken. Synchronistische gebeurtenissen zijn aanwijzingen die wijzen naar het bestaan van een onderliggend of bovennatuurlijk verbindend beginsel. Door Jung wordt dit het collectieve onbewuste genoemd, door hindoeïsten en boeddhisten wordt dit de Tao (pad) genoemd, door anderen Het Veld. Juist het veld vlak naast dit pad zit vol met valkuilen, vanwege de werking van illusie en haar onzichtbaarheid. En juist die onzichtbaarheid wordt dan tegenwoordig gebruikt om mensen opnieuw te overtuigen (in de greep te krijgen), terwijl we juist af wilden van de onbewijsbare overtuigingen van de religie.

Zuivere intentie

Deepak Chopra schrijft in De essentie van synchronisch leven het volgende.
Natuurlijk, de beste manier om ervoor te zorgen dat al je intenties verwezenlijkt worden, is ze in overeenstemming te brengen met de kosmische bedoeling, harmonie creëren tussen jouw voornemens en wat het universum met jou voorheeft. Als die congruentie en integriteit ontstaat, zul je merken dat synchroniciteit een grotere rol in je leven gaat spelen. Je kunt die harmonie het beste creëren wanneer je een houding van eenvoud en dankbaarheid ontwikkelt. Maak je dankbaarheid kenbaar voor alles wat je in het leven wordt aangereikt. Harmonie creëren betekent onder andere dat je jezelf niet meer toestaat wrok te koesteren tegen het leven. Wrok is iets van het ego. Alleen mensen zijn in staat intentie te belemmeren door er allerlei soorten emotionele ballast aan toe te voegen. Je moet dit allemaal loslaten, pas dan kun je zuivere intentie creëren.

Depak Chopra. De essentie van Synchronisch leven, de onbegrensde kracht van het zinvolle toeval (bol.com).
Tot zover Chopra.

Was de intentie van Jung en Chopra zuiver?

Beiden waren en zijn omstreden door twijfel aan de wetenschappelijke basis van hun opvattingen. Synchroniciteit kan een spiegel zijn voor jezelf en jouw ziel, het kan richting geven aan jouw leven. Het heeft met betekenisvolle zingeving te maken en jouw persoonlijke leerproces. De vrije wil wordt desgewenst vrijwillig ingeleverd voor een hogere zaak. Het is een oefening in liefde.
Maar een streven en werken aan een hogere zaak maakt je nog niet tot een beter mens. Bescheidenheid siert de mens.

Meer lezen over leiderschap en synchroniciteit, zie Jaworski.

Een nieuwe glansrol voor ouder wordende vrouwen

Volgens fotograaf Erwin Olaf, zelf homoseksueel, blijft de mens tot aan zijn dood geil en erotisch. In de Volkskrant van 2 maart wordt deze stelling gestut, maar niet onderbouwd met zijn erotische foto’s van bejaarde vrouwen. Speak for yourself, Erwin. Niet iedereen vindt PlayBoy Patricia Paaij een goed rolmodel om de aandacht van mannen te trekken.

Hoewel uit onderzoek blijkt dat het libido niet afneemt in de overgang, ervaren veel vrouwen in de overgang een dip in hun seksleven. "Ik wil gewoon aandacht, meer niet". De partner voelt zich opzij gezet en kan niet meer tot haar doordringen.
De oudere vrouw kan niet meer concurreren met jonge vrouwen en wordt in het lange huwelijk niet meer zo enthousiast ondersteund door haar echtgenoot, die soms ook graag zijn ogen elders de kost geeft op bijvoorbeeld rokjesdag. Ze worden onzeker en weten niet goed hoe zij hun rol opnieuw kunnen of sterken nog: willen invullen. Sommige vrouwen willen een time-out, een "mannenpauze". Na jaren van geven zoeken ze weer de balans met nemen.
Oudere mannen worden minder macho en vinden het prima wanneer hun echtgenote meer initiatief neemt tot iets anders. Maar dan moet je als vrouw wel uit je afwachtende rol stappen en weten hoe echt contact te maken om samen uit te zoeken hoe je verder met elkaar wilt in de tweede levenshelft.

Gynaecologe Christiane Northrup laat in haar boeken niet alleen zien welke veranderingen vrouwen tussen de 40 en 55 kunnen verwachten, maar ook hoe de overgang een nieuwe fase kan inluiden van innerlijke ontwikkeling, spiritueel en creatief. Deze levensfase is in de visie van dr Northrup niet een periode van verlies, maar juist een bron van kracht, waaruit vrouwen moed kunnen putten om de toekomst tegemoet te zien en nieuwe keuzen te maken. Northrup ziet de overgang als de grootste kans voor groei in een vrouwenleven na de adolescentie.
Ze benadrukt het belang van het maken van de juiste keuzen in de tweede levensfase, zoals op het gebied van bijvoorbeeld relaties of voeding - keuzen die bepalend kunnen zijn voor gezondheid en welbevinden gedurende de rest van je leven.


Stelen van dementerende ouderen

Het is van alle tijden: mensen die het op het geld voorzien hebben van dementerende ouderen.
Auteur Philip Kooke heeft het met zijn vader zelf meegemaakt en schreef er een boek over om anderen te waarschuwen.

Daar schrijft hij:
Misbruik van dementerenden is dan ook een bijna perfect misdrijf. Het slachtoffer is namelijk meteen ook de kroongetuige. Van deze prooi heeft de dader in dit geval vrijwel niets te vrezen. De natuur doet vanzelf haar verwoestende werk. Het wrede wapen is: emotionele chantage. Het is een wapen dat voor onderzoekers naar misdrijven weinig sporen nalaat.
Tot zover de site.

Emotionele chantage betekent vaak dat de dementerende bang gemaakt wordt dat hij in steek zal worden gelaten wanneer deze niet meewerkt. Iemand met Alzheimer is vanwege het verlies van grip op de omgeving al bang en wordt zo doodsbang gemaakt. Hij kan niet meer verzinnen wie er nog voor hem zal zorgen en tot wie hij zich moet wenden en wie nog is te vertrouwen.
Notarissen worden gevraagd extra alert te zijn, maar kunnen en willen in de praktijk weinig doen.
Stel dat een dementerende ouder met een van zijn/haar kinderen naar de notaris gaat, dan is de notaris niet verplicht om te checken of er andere belanghebbenden zijn die het er niet mee eens zijn. Die andere kinderen worden ook niet op de hoogte gebracht van wat er bij de notaris wordt vastgelegd. Zij worden ooit geconfronteerd met een voldongen feit en moeten dan aantonen dat de notaris had kunnen weten dat hun ouder dementerende was ten tijde van het bezoek. Het is dan niet meer te bewijzen of de notaris zijn check goed heeft uitgevoerd.

Van de site;
Een notaris is niet capabel om bijvoorbeeld door façadegedrag heen te kijken. Ze zouden het niet eens moeten willen proberen. Dat is hun vak niet.
Een notaris die dat wel doet handelt niet in het belang van zijn cliënt. De diagnose Alzheimer zou daarom voor notarissen een grond moeten zijn om verlost te worden van hun beroepsgeheim.
Anders wordt het beroepsgeheim een bondgenoot van kwaadwillenden die misbruik maken van de kwetsbaarheid van de dementerende. Een notaris moet dus, als hij daadwerkelijk wil opkomen voor het belang van zijn cliënt, zich nadrukkelijk de vraag stellen wie zijn cliënt daadwerkelijk is. Waar hij uit bestaat. En als die vraag niet eenvoudig te beantwoorden is, mag er niets getekend worden dat voor generaties lang van cruciaal belang is. 'Bij twijfel niet passeren', luidt een theoretische grondregel van notarissen.
Tot zover de site.

Catch 22 en Kafkaïaanse toestanden
Een handtekening laten zetten door iemand die handelingsonbekwaam aan het worden is, begint immoreel te worden. Maar een kantonrechter die een financieel bewindvoerder of gemachtigde voor een dementerende kan aanstellen, vraagt om een uittreksel uit het bevolkingsregister en een verklaring van wilsonbekwaamheid door een arts. En die willen niet altijd meewerken als de hoofdpersoon niet meewerkt.
Het beste is dus om dit te regelen als de betrokkene nog niet dementeert.


Omdenken bij kinderen die niet willen eten

In de Volkskrant van 18 februari een ingezonden brief van Corien de Witte. Zij heeft een kind dat niet wilde eten. “Totdat ik op een dag geen bord voor hem op tafel zette. Ik vertelde hem dat hij niet met ons aan tafel hoefde, hij wilde toch niet eten. Hij mocht lekker blijven spelen.
Maar dat kon niet! Hij wilde bij ons aan tafel, hij moest ook een bord! ‘Ja, o.k., maar dan moet je ook eten,”
Probleem opgelost.
Deze paradoxale aanpak doet denken wat in therapie heet “Het symptoom voorschrijven”. In de link een paar pagina’s uit een boek van Vandamme.

Maar wil deze aanpak werken moet je niet bij je kind bekend staan als een ouder die je elk moment van de dag om eten kunt vragen. Als je 24*7 klaar staat om je kind te voeden, heb je een wankele opvoeding.



Berthold Gunster noemt het zoeken naar onverwachte en tegendraadse oplossingen “omdenken’. Hij schrijft:
Kinderen? Stop met ze op te voeden. Het is vastdenken: kijken naar wat er niet is en wel zou-moeten-zijn. Van een probleem een ramp maken.
Denk het om. Maak van een probleem een mogelijkheid. Hoe? Simpel. Door te kijken naar wat er is en wat er zou-kunnen-zijn. Van een gebrek een talent maken.

Gunther wordt geïnterviewd voor het januari-februari nummer van Bewustzijn.
Hem werd de vraag gesteld: Met omdenken leer je dus in elk probleem een uitdaging te zien?
"Ik hou niet van het woord uitdaging, dat heeft een heel dwingende klank. Een uitdaging moet je aangaan en als je hem niet aangaat, ben je een slap figuur. Ik wil niet bezig zijn met te bewijzen of ik wel niet slap ben. Ik accepteer de dingen zoals ze zijn en kijk vandaar uit wat zou kunnen, niet wat moet. Echt een naar woord. Ik hou ook niet van positief denken. Alsof negatieve dingen niet zouden bestaan! Sommige dingen zijn zo erg, die kun je alleen maar accepteren, verder niets".

Het ongrijpbare Zelf

Je kunt er niet omheen en tegelijkertijd is het ongrijpbaar: je eigen ik. Ken u zelve, schreven de Grieken boven de toegangspoort van hum tempels. Maar wie of wat is 'ik' eigenlijk? Kunnen we daar wel objectief iets over zeggen en heeft het een onveranderlijke kern?
Jezelf zijn, we hebben er een beeld van, maar niemand kan binnen zichzelf iets aanwijzen dat het zelf is. Daarmee behoort het zelf tot de categorieën waarover we vaak spreken, maar die geen fysieke locatie hebben in onze hersenen: het onbewuste, het ego, het pijnlichaam, het ik, superego etc.. We hebben bewust en onbewust een verhouding tot onszelf.

In zijn boek Het ongrijpbare zelf bespreekt Jacques Bos de filosofische discussies over het zelf op een toegankelijke manier. Onderwerpen die aan de orde komen zijn: het idee van innerlijkheid, de continuïteit van het zelf door de tijd heen, de verhouding tussen lichaam en geest, en de relatie tussen individu en gemeenschap. Daarbij zal blijken dat de manier waarop we in het dagelijks leven en in de wetenschap over het zelf spreken sterk bepaald wordt door impliciete filosofische vooronderstellingen met een lange geschiedenis. Het ongrijpbare zelf legt deze vooronderstellingen bloot en onderzoekt de oorsprong van onze moderne denkbeelden over het zelf.



In Waarom we onszelf zoeken maar niet vinden maakt Coen Simon korte metten met de heersende egocultuur, die zich inmiddels in alle uithoeken van onze samenleving heeft genesteld. Iedereen zijn eigen feestje, zijn eigen mening, zijn eigen lichaam, zijn eigen leven en zelfs zijn eigen dood. Simon analyseert niet alleen scherp hoe egocultuur leidt tot massacultuur en veel levenskunst tot schaamteloosheid, hij biedt ook een uitweg: geef je over aan het ritme van de wereld en word wie je bent!

Zelfkennis ontwikkelt tot relatie

Geluk en relatie

In de aanloop van Valentijnsdag schrijft Lisa Bontenbal in de Wetenschapsbijlage van de Volkskrant over de mythe dat stelletjes gelukkiger zijn dan vrijgezellen. Onderzoeken suggereren dat het huwelijk of het aangaan van een relatie het beste is wat een mens kan overkomen. Zo zijn gehuwden gezonder, minder eenzaam en leven ze langer dan alleenstaanden.
Mensen die een partner vinden waren voor die tijd al gelukkiger. De relatie tussen geluk en het hebben van een relatie werkt twee kanten op: zij die gezonder en gelukkiger zijn hebben een grotere kans om een partner te vinden en als gevolg daarvan zijn mensen met een partner een klein beetje gelukkiger dan mensen zonder partner. In die groep singles zitten namelijk ook mensen die nu eenmaal een kleinere kans hebben om een partner te vinden om redenen van schoonheid, karakter, (psychische) gezondheid en tekortkomingen die een relatie in de weg zitten.

De boodschap is dat wanneer je nu niet gelukkig bent, je beter aan jezelf kunt werken, dan op zoek te gaan naar een relatie die je gelukkig gaat maken.

In dezelfde bijlage onderzoekt wetenschapsjournalist Tonie Mudde of persoonlijkheidstesten, die datingsites gebruiken, voorspellende waarde hebben of iemand bij jou past. Datingsites gebruiken vaak de Big Five: openheid, extraversie, goedaardigheid, zorgvuldigheid en emotionele stabiliteit.
Het enige persoonlijkheidsaspect dat nog enkele toegevoegde waarde is emotionele stabiliteit. Anders gezegd: neurotische mensen hebben minder stabiele relaties.

Het matchingspercentage dat de datingsites geven is niet betrouwbaar. Veel singles proberen zichzelf te mooi te presenteren en verdoen hun tijd met het kijken naar profielen van te aantrekkelijke kandidaten. Er wordt gefluisterd dat veel van die aantrekkelijke profielen alleen maar gemaakt zijn om mensen te verleiden om zich te abonneren en in werkelijkheid niet bestaan. Dat zou kunnen verklaren waarom zo veel mensen niets horen wanneer ze op anderen reageren.

De grootste kans om een partner te vinden maken singles die in hun presentatie eerlijk en zichzelf zijn.  “Ken jezelf” stond er al boven de poort van Griekse tempels in de oudheid en deze aanbeveling is nog steeds de beste manier om een partner te leren kennen en gelukkig(er) te worden.

In onze tijd is het vinden en houden van liefde eenvoudiger én ingewikkelder dan ooit. Alles mag, niks hoeft. We beleven de liefde op een vrijere manier, en door moderne communicatie zijn de mogelijkheden haar te vinden exponentieel toegenomen.

Vrijheid is prettig, maar komt met een prijs. De spelregels en uitdagingen van het liefdesspel zijn veranderd. De nieuwe mogelijkheden leiden tot nieuwe manieren om te verdwalen of spaak te lopen in de liefde. In Liefde in tijden van Facebook beantwoorden de auteurs actuele vraagstukken over liefde, verleiding en aantrekking. In overeenstemming met de tijdgeest geven ze geen eenduidige boodschap of allesomvattende theorie. ‘Liefde’ betekent voor iedereen iets anders. De ontwikkelingen in een relatie pakken verschillend uit binnen stellen en tussen stellen.

Het ontwikkelen van zelfkennis

Zelfkennis ontwikkelt zich in contact met anderen. Zij houden ons een spiegel voor. Het is een voortdurend proces dat een levenskunst genoemd kan worden wanneer je jouw handelingsbekwaamheid bijhoudt; je jouw authenticiteit bewaakt door een waarachtig bestaan te leven; je rekening houdt met de verandering die ouder worden met zich meebrengt en je je bewust bent van jouw positie in de maatschappij.

Elitevorming in de NOP

Historicus Eva Vriend is opgegroeid in de polder waar ik ook ben opgegroeid: De NoordOostPolder en schreef een boek over de selectieprocedure van de pioniers.
Mijn vader en mijn moeder waren in 1959 een van de laatsten die na een selectieprocedure een klein tuindersbedrijf kregen onder Marknesse. Ik ging naar de middelbare school in Emmeloord op het professor Ter Veenlyceum. Later werd de naam veranderd in Zuyderzee College, omdat ter Veen “fout was in de oorlog”.

In Andere Tijden op zondag 13 januari, een aflevering over de ontginning van de Noordoostpolder en Oostelijk Flevoland. Maar weinig landarbeiders kregen de grote boerderij waar ze van droomden. Holland Doc 24 sluit aan met de documentaire 'Pioniers, de kolonisten van de Noordoostpolder'.
Eva schrijft over hoe de pioniers in de polder werden geselecteerd om bij te dragen aan een soort voorbeeld samenleving.

In de Volkskrant van zaterdag 12 januari wordt zij geïnterviewd over haar boek “Het Nieuwe Land”. De NoordOostPolder viel droog rond het begin van de Tweede Wereldoorlog en lag op de tekentafels in de dertiger jaren van de vorige eeuw. Wat opvalt in het interview en in Andere Tijden dat de voor de hand liggende vergelijking met de fascistische periode in Duitsland niet wordt gedaan.

In de Volkskrant valt te lezen:
Voortgedreven door het vooruitgangsgeloof dat zich na de Tweede Wereldoorlog verdiept, pakken de polderbestuurders van de speciale rijksdienst de selectieklus aan. Die past ook in de ontwikkeling van social engineering: de notie dat de mens - net als een polder - grotendeels maakbaar is.
En de mensen om wie het gaat, de poldersollicitanten, laten het zich allemaal welgevallen. Het zijn de jaren vijftig. Het komt niet in ze op om autoriteiten tegen te spreken. Als ze al bij zichzelf denken dat het wat ver gaat, selectieambtenaren die ook in de slaapkamer komen, dan houden ze dat voor zich. Als je je mond opentrekt, kun je een boerderij in de polder vergeten.
Het is de Amsterdamse professor sociografie Henri Nicolaas ter Veen die in de jaren twintig van de vorige eeuw voor het eerst theoretiseert over het 'zeven' van de polderbewoners. Hij laat zich daarbij inspireren door eugenetici, aanhangers van de leer van de rasverbetering, die stellen dat menselijke eigenschappen erfelijk overdraagbaar zijn. Op basis van dit idee voeren bijvoorbeeld de Verenigde Staten en Zweden in de eerste helft van de vorige eeuw sterilisatiewetten in voor verstandelijk gehandicapten en andere 'minusvarianten' als criminelen en psychopaten.
In de IJsselmeerpolders wil Ter Veen het eugenetisch gedachtegoed tegengesteld uitvoeren: de 'plusvarianten' bij elkaar zetten om zo tot een sterker nageslacht te komen. Ook om de polderbewoners tegen zichzelf in bescherming te nemen. Zwakkelingen zouden het nu eenmaal onverantwoord zwaar krijgen in het nieuwe land.
Na deze 'positieve selectie' blijven de 'flinkere, kloekere' kandidaten over, voorspelt professor Ter Veen. 'Zij worden weldra zelfbewuste, vooruitstrevende wegbereiders, maatschappelijke voortrekkers, ook op andere dan economisch terrein. Hierin ligt hun grote economische en culturele waarde voor een volk als geheel'.
Tot zover de Volkskrant.


Er is geen jij, jij bestaat niet

Roeland de Looff is een sociaal wetenschapper die in zijn boek “Jij bestaat niet” de stelling verdedigt dat jij niet bestaat maar slechts een illusie bent. Hij hoopt hiermee voor spirituele zoekers een antwoord te geven waardoor zij niet langer hoeven te zoeken naar zichzelf en verlichting.
Zijn aanpak lijkt op hoe de theologie het goddelijke probeert te definiëren vanuit wat het allemaal niet is. Het ongrijpbare positieve wordt duidelijk gemaakt vanuit het concreet negatieve. Dit heet de apofatische benadering.

Hij schrijft.
Het gevoel van een individueel ik, dat zelfstandig iets doet is en uit vrije wil keuzes maakt, is een illusie. Alleen eenheid doet iets. Jij als zelfstandig handelende entiteit bestaat niet.
Er is geen jij die een relatie zou kunnen hebben of verbinding zou kunnen zoeken met eenheid (immers dat zouden er twee zijn). Er is alleen eenheid. Dit weten is het einde van de spirituele zoektocht. Je ziet in dat je niet anders kunt zijn dan eenheid, dat je nooit iets anders bent geweest dan eenheid. Dat betekent dat je er niet naar hoeft te zoeken of iets zou moeten doen om er verbinding mee te krijgen. Als alle illusies zijn verdwenen blijft alleen de stilte over en dat is wie je bent.
Tot zover de Looff.

Het denken in termen van eenheid staat tegenover de tweedeling die dualisme genoemd wordt. De grondgedachte van non-dualistisch denken berust op de aanname, dat elke vorm van tweedeling geen reëel verschijnsel is, maar dat een dergelijk onderscheid kunstmatig wordt aangebracht. Voorbeelden van non-dualisme zijn te vinden in de tweedelingen tussen: het zelf en de ander, man tegenover vrouw, goed tegenover kwaad et cetera.

Het is ons ego dat ons de illusie oplevert dat wij een afgescheiden ik hebben. Weliswaar heeft ons ego een natuurlijke functie, maar we zouden volgens de Looff moeten accepteren dat we niet via deze weg aan illusies kunnen ontsnappen en de waarheid kunnen zien.
De Looff probeert aannemelijk te maken dat de vrije wil niet bestaat, een illusie is. Hij citeert Jung die stelde dat de vrije wil het verschil is tussen doen wat je doen moet met of zonder vreugde. Het is de uitdaging voor de moderne mens om met dit klein beetje speelruimte het leven aangenaam te maken.

Wie denkt in termen van of-of zal de theorie van de Looff moeilijk kunnen volgen, want dat is een vorm van dualistisch denken. Wie gewend is te denken in termen van en-en zal verder komen en wie paradoxen kan hanteren kan de boodschap dat jij stilte bent kunnen “begrijpen”. Immers, wie kan accepteren dat de waarheid niet valt te grijpen, krijgt veel vrijheid en heeft minder behoefte om een oordeel te zoeken en blijft stil.


Klik hier voor een video-interview met Roeland de Looff.
Jij bestaat niet, de werkelijkheid achter de illusie (bol.com).

Hans Laurentius schrijft in "Rozengeur & Prikkeldraad".
Zoeken leidt niet tot zien. Stoppen wel.
Ontdek de verkleving met de commentator en zie!
Hij is slechts deel van het waarneembare,
een verschijnsel, niet jij.
Ontdek: zonder 'hem' besta ik ook.
Wat je ook maar beschrijven kunt
is niet meer dan wat het is:
een beschrijving van een waarneming.
Wat je ook maar kunt beschrijven is het dus niet.


Marnix Pauwels zegt in een interview met Happinez.


Zoeken zonder voorbehoud

Als spiritualiteit je wapen wordt in de strijd tegen gevoelens van minderwaardigheid, oude pijn, schaamte of welk ander ongemak dan ook, dan bewijs je jezelf geen dienst. Dan probeer je het leven alsnog naar je hand te zetten -ook al noem je het dan misschien heel fraai ‘overgave’. Dan is er altijd nog die angst dat je niet krijgt wat je wilt, in plaats van dat je ontdekt dat die hele ‘je’ een waanzinnige illusie is. En zo blijf je extreem kwetsbaar, terwijl je er voor je gevoel juist alles aan doet om dat te voorkomen. Dus als je tóch zoekt, als je tóch wezenlijk nieuwsgierig bent, zoek dan zonder voorbehoud. Zoek diep en ver en hard en onstuitbaar, zoek of je leven ervan afhangt, en ga geen enkele ervaring uit de weg.

Geloof me: er kan je uiteindelijk niks gebeuren.

Vrij naar Erik van Zuydam.

De meeste mensen leven in de overtuiging dat hun lichaam wordt bewoond door een afzonderlijk ‘ik’, dat zijn of haar leven lijkt te kunnen besturen. Hoe overtuigend dit ook voelt, dit persoonlijke zelf is een illusie.
Vanuit een basaal gevoel van gemis is dit ik op allerlei manieren op zoek naar vervulling. Het leeft in de overtuiging dat ‘dit’, de huidige ervaring, het niet kan zijn en dat er iets moet veranderen om compleet te zijn. Zo ontstaat een zoektocht zonder einde, want zowel de zoeker als het beoogde toekomstige doel zijn imaginair.
Waar we het meest naar verlangen is de totale afwezigheid van het zoeken, naar de vrijheid die dat geeft. Hoe zou je rust kunnen ervaren als je gelooft in het idee dat je ‘er’ nog niet bent, dat er eerst nog iets moet veranderen? Onmogelijk. Zoeken naar jouw ware of "Hogere" zelf leidt niet tot vinden, zoeken leidt tot nog meer zoeken. Het spirituele pad is niet een reis met een eindbestemming, het is een eindeloze vicieuze cirkel. Er is geen eindbestemming in de toekomst. Er is alleen maar dit tijdloze moment.

Wat blijft er over als het zoeken stopt, als die verbeten gerichtheid en het wachten op ‘later’ tot een einde komt? Al wat er overblijft is ‘dit’, de ervaring van dit moment, zonder het idee dat dit moment tot een beter volgend moment zou moeten leiden. De kramp van het zoeken maakt plaats voor een natuurlijk en vrij gevoel van Zijn. De compleetheid is er al. Ze ligt verscholen in alles wat er nu is.

Populair in de laatste week

Alle labels van het blogspot

#metoo (2) aanbevolen (15) aandacht (9) aanraken (2) aanwezigheid (4) achterdocht (2) ADHD (2) afhankelijkheid (3) afstand nemen (6) agnost (4) agressie (2) alcoholisme (4) altruïsme (6) ambitie (2) ander (1) angst (22) apofatisch (9) authenticiteit (9) autisme (1) autonomie (5) balans en evenwicht (51) begeerte (1) behoefte (5) belangen (10) belemmerende overtuigingen (10) beoordelen (5) beslissen (2) betrokkenheid (5) betrouwbaarheid (2) bewustwording (12) bewustzijn (26) bezinning (1) bindingsangst (3) bioscoopfilm (7) biseksualiteit (1) blijdschap (3) bodhisattva (2) boeddhisme (9) boek (162) boosheid (2) brein (2) burn-out (2) communicatie (16) compassie (10) competentie (4) competitie (14) complottheorie (3) constructief gesprek (4) consumeren (2) coping (2) creativiteit (3) crisis (7) dans (6) daten (5) deflexie (1) demagogie (4) denken (12) denkfouten (5) deugd (9) deugdzaamheid (1) diagnose (4) dialoog (10) dieren (4) discipline (1) dooddoener (6) drama (3) drie-eenheid (6) drogredenen (7) drugsgebruik (5) DSM (4) dualisme (5) duurzaamheid (5) echt (4) eenheid (33) eenzaamheid (8) ego (45) eigenschappen (2) eigenwaarde (5) emancipatie (5) emergentie (2) emotie (13) empathie (5) en-en (23) endogene depressie (1) energie (13) erkenning (8) ethiek (9) etiquette (6) evenwaardigheid (51) evolutie (23) faalangst (1) fabel (1) feedback (2) filmpje (79) filosofie (18) fraude (9) Freud (2) functioneren (4) gebreken (1) gedragsverandering (5) geduld (2) geest (3) geheugen (3) gekwetstheid (6) geld (5) gelijk hebben of gelijk krijgen (7) gelijkmoedigheid (4) geloven (18) geluk (34) genade (5) genot (1) Gestalt (1) Getuige (5) gevoelens (35) gezag (1) gezichtsverlies (3) gezondheid (5) gezondheidszorg (1) GGz (2) go with the flow (2) God (41) goedgelovigheid (3) gokken (1) grenzen (9) hechting (1) heelheid (8) hersenen (4) hier en nu (8) holisme (2) hoofdzonde (3) humor (12) ideaalbeeld (2) identificatie (10) identiteit (13) ik-boodschap (1) illusie (12) imago (1) individualisme (5) innerlijke vrijheid (17) integriteit (3) Intelligent Design (1) Internet (3) intrinsieke waarde (1) intuïtie (8) InZicht (12) islam (2) jaloezie (4) jeugd (1) jezelf worden en zijn (12) jongeren (3) karakter (2) katafatisch (1) kenmerken (2) kiezen (10) kind (13) kosten (1) kracht (6) Krishnamurti (2) kuddegedrag (1) kunstmatige intelligentie (2) kwakzalverij (1) kwaliteit (16) kwetsbaarheid (5) l (1) leegte (15) leiderschap (4) leugens (9) levensfase (3) levenskunst (8) levensvragen (3) levensweg (3) licht (3) liefde (97) liefdesverdriet (3) lijden (1) loslaten (20) macht (23) machtsstrijd (9) magisch denken (7) man-vrouw verschillen (11) mannelijkheid (2) mannen (1) media (2) meditatie (14) metacommunicatie (8) metafoor (2) metafysica (5) milieu (1) mindfulness (4) misbruik (4) model (1) moraliseren (1) motto (1) mystiek (5) nabijheid (2) narcisme (4) natuur (5) negatie (16) neti neti (3) niet doen (22) NLP (1) non-duaal bewustzijn (6) non-dualiteit (41) omdenken (7) omgangsregels (3) onderwijs (3) onderzoek (8) ongelukkig zijn (4) onmacht (2) onrust (2) ontrouw (1) ontwikkeling (10) onverwerkt kindertrauma (3) oordeel (18) opvoeding (8) orgasme (2) Osho (6) ouderen (5) overgave (4) overheid (1) overvloed (6) panpsychisme (1) pantheïsme (1) paradox (27) Pareto principe (1) partnerkeuze (6) passie (2) pedagogie (2) perfectie (2) personeelsbeleid (2) persoonlijkheid (6) persoonlijkheidsstoornis (3) pesten (1) Peter principle (1) pijnlichaam (8) politiek (10) populair (11) positieve (11) privacy (1) processie (1) projectie (9) psychiatrie (4) psychofarmaca (1) psychotherapie (1) puberen (1) reïncarnatie (2) relatie (17) relatievaardigheid (5) respect (32) rijkdom (2) rol (4) romantiek (5) rust (5) ruzie (5) samensmelten (10) schaamte (2) scheiden (2) schizofrenie (1) schouwen (6) schrijfdrang (1) schuld (3) schuldgevoel (2) seks (14) selectie (3) sociale druk (4) somberheid (1) spel (3) spiegelogie (4) spijt (1) spiritualiteit (51) spreekwoorden (1) sprong (1) statistiek (1) status (1) sterven (5) stilte (15) straling (1) strategie (1) stress (5) synchroniciteit (14) taal (16) Taoïsme (18) tederheid (1) Tegenwoordigheid (2) The Secret (2) The Work (1) therapie (1) tijdgeest (5) toeval (5) Tolle (18) transcenderen (6) transformatie (5) transparantie (2) trend (2) tunnelvisie (1) twijfel (5) verandering (2) verantwoordelijkheid (12) verbinding (33) verdriet (2) vergeten (2) verlangen (5) verlatingsangst (1) verleiding (3) verlichting (14) verliefdheid (4) verlies (1) vermijding (1) vermoeidheid (1) verslaving (7) vertrouwen (18) verveling (2) verwondering (2) vicieuze cirkel (1) video (1) voeding (1) voelen (3) volgzaamheid (1) vragenlijst (2) vreugde (2) vrije wil (6) vrijen (3) vrijheid (90) waarheid (26) waarneming (7) ware (8) wederkerigheid (6) welzijn (7) wezen (2) wijsheden (10) wilskracht (2) woede (2) wu wei (23) yin en yang (4) zelfbeheersing (3) zelfbevestiging (3) zelfbewustzijn (8) zelfdoding (4) zelfkennis (12) zelfkritiek (1) zelfoverschatting (2) zelfrealisatie (12) zelfvertrouwen (5) zelfverwerkelijking (2) zelfwaardering (5) Zen (2) ziel (14) Zijn (11) zin van het leven (10)