Waar denken, voelen en zijn elkaar ontmoeten
Soms denk je iets te weten.
Soms voel je iets dat je niet kunt uitleggen.
Soms ben je zomaar stil.
Wat gebeurt er
als je niet kiest voor één van de drie?
Als je niet meer vraagt
wat klopt volgens het hoofd,
of wat voelt goed in het hart,
of wat is waar in de stilte,
maar alleen maar luistert
naar het punt waar ze samenkomen?
Je hoeft niet te kiezen.
Tussen helderheid
en zachtheid,
tussen weten
en voelen,
tussen inzicht
en rust.
Want ze sluiten elkaar niet uit.
is de ruimte
waarin ze elkaar ontmoeten.
Denk maar.
Voel maar.
Wees maar.
En als je heel stil wordt
merk je misschien
dat ze elkaar al de hele tijd
aanraken.
Het denken wordt mild.
Het voelen wordt helder.
Het zijn wordt tastbaar.
Geen verdeeldheid meer.
Geen wantrouwen.
Geen hiërarchie.
Alle drie
knielen zij
voor iets dat hen overstijgt.
En in die buiging
word jij heel.
Naschrift bij de reeks 'niet-twee'
De
teksten in deze reeks zijn benaderingen van iets wat zich niet laat
grijpen, maar zich wel laat vermoeden. Ze beschrijven geen leer, geen
theorie, geen waarheid die overtuigt, maar een waarheid die misschien
zachtjes herkend wordt.
Telkens wordt non-dualiteit aangeraakt via
een ander venster: verlies, verlangen, thuiskomen, liefde, schuld, tijd,
het zelf... Elk woord wijst naar wat voorafgaat aan woorden. Elk thema
onthult iets van de stille eenheid waarin alles verschijnt.
De insteek is bewust "poëtisch" en apofatisch:
liever wijzen dan verklaren, liever ruimte laten dan invullen. Want wat
wij zijn is geen object van begrip, maar een onmiddellijk weten:
helder, eenvoudig, en stil.
De reeks is gebundeld onder het label ‘niet-twee’
op dit blogspot. Niet als verzameling ideeën, maar als uitnodiging om
steeds opnieuw te luisteren. Niet naar mij, maar naar dat wat altijd al
stil in jou aanwezig is.
