De stilte van waarheid
Wat is waarheid?
Niet de inhoud van een gedachte, maar de openheid waarin geen leugen
standhoudt.
Niet wat je denkt, maar wat je bent, zodra het denken even
stilvalt.
Deze tekst verkent waarheid niet als eigendom, maar als afwezigheid van
verdediging.
Je zoekt.
Je denkt:
er moet toch iets kloppen,
iets standhoudt,
iets waarop ik kan bouwen.
Je onderzoekt ideeën.
Je vergelijkt meningen.
Je verdedigt overtuigingen.
Maar telkens is daar dat knagende besef:
waarheid lijkt zich te verstoppen
op het moment dat je haar probeert te bezitten.
Want waarheid is geen bezit.
Geen mening.
Geen standpunt.
Waarheid is
dat wat overblijft
als je niets meer hoeft te zeggen
om jezelf veilig te voelen.
Het is geen zinnetje dat je kunt citeren.
Geen systeem dat je kunt uitleggen.
Waarheid is stilte.
Niet de afwezigheid van woorden,
maar de afwezigheid van strijd.
In die stilte
valt het masker van weten af.
Je blijft over als
aanwezigheid,
openheid,
helderheid.
Dan zie je:
waarheid is niet iets dat je vindt,
maar iets waarin je verdwijnt.
Niet als verlies,
maar als thuiskomen.
Wat je dacht te zijn, lost op.
Wat je bent, blijft.
En dat is genoeg.
Naschrift bij de reeks 'niet-twee'
De
teksten in deze reeks zijn benaderingen van iets wat zich niet laat
grijpen, maar zich wel laat vermoeden. Ze beschrijven geen leer, geen
theorie, geen waarheid die overtuigt, maar een waarheid die misschien
zachtjes herkend wordt.
Telkens wordt non-dualiteit aangeraakt via
een ander venster: verlies, verlangen, thuiskomen, liefde, schuld, tijd,
het zelf... Elk woord wijst naar wat voorafgaat aan woorden. Elk thema
onthult iets van de stille eenheid waarin alles verschijnt.
De insteek is bewust "poëtisch" en apofatisch:
liever wijzen dan verklaren, liever ruimte laten dan invullen. Want wat
wij zijn is geen object van begrip, maar een onmiddellijk weten:
helder, eenvoudig, en stil.
De reeks is gebundeld onder het label ‘niet-twee’
op dit blogspot. Niet als verzameling ideeën, maar als uitnodiging om
steeds opnieuw te luisteren. Niet naar mij, maar naar dat wat altijd al
stil in jou aanwezig is.
