Alles voor een gelukkig en zinvol leven
In onze jeugd worden we vaak aangemoedigd om onze grenzen te verleggen. Dit proces is essentieel voor groei, zelfontdekking en het ontwikkelen van veerkracht. Wie jong is, moet leren zijn grenzen te verleggen om zich zowel fysiek als mentaal gezond te ontwikkelen. De uitdagingen die we aangaan helpen ons om nieuwe vaardigheden te ontwikkelen en de wereld om ons heen beter te begrijpen.
Wanneer we volwassen worden, blijft het belangrijk om onze grenzen te verkennen en te bewaken, maar er komt iets bij: balans. In plaats van steeds verder te gaan en onszelf voortdurend te pushen, moeten we een punt bereiken waarop we balans vinden in bijna alles wat we doen. Deze balans biedt ons de rust en stabiliteit die we nodig hebben om zowel onze persoonlijke als sociale omgeving te koesteren. Balans vormt de brug tussen ambitie en acceptatie, tussen inspanning en ontspanning.
Een belangrijk uitgangspunt voor een zinvol leven ligt in de sociale driegeleding (drie-eenheid): vrijheid, evenwaardigheid en liefde. Deze principes vormen de basis voor een maatschappij waarin individuen vrij zijn om zichzelf te ontplooien, waarin mensen op basis van respect met elkaar omgaan en waarin liefde in al haar vormen de motor is van menselijke relaties. In de praktijk zien we deze drie waarden terug in ons handelen en onze keuzes.
Vrijheid uit zich vaak in "laten". Dit betekent dat we anderen ruimte geven om zichzelf te zijn en hun eigen keuzes te maken. Het gaat om het respecteren van de ander en het vermijden van dwang en stress. Vrijheid hangt nauw samen met "geven", omdat geven een daad is die uit vrije wil moet komen. Je kiest ervoor om iets van jezelf te delen zonder dat dit van je wordt verwacht of geëist.
Liefde, daarentegen, komt vaak naar voren in "doen" en "nemen". In liefde voor anderen laten we onze betrokkenheid zien door actie te ondernemen, door er voor iemand te zijn. Tegelijkertijd heeft liefde ook te maken met "nemen", omdat we liefde mogen ontvangen en het vermogen hebben om ons kwetsbaar op te stellen, zonder ons schuldig te voelen.
Om dit alles in balans te brengen, kunnen we ons wenden tot een taoïstisch principe dat je nauw aan het hart ligt: wu wei. Wu wei is het adagium van handelen door niet-handelen. Het betekent niet dat we niets doen, maar dat we handelen zonder te forceren. We bewegen mee met de natuurlijke stroom van het leven. Soms betekent dit actief handelen, en soms betekent het juist dat we niets doen, ruimte geven en de dingen laten zijn zoals ze zijn.
Dit principe helpt ons inzien dat vrijheid niet alleen komt door actie, maar ook door rust. Hetzelfde geldt voor liefde; soms is liefde een daad van geven, maar soms is het de kunst van het loslaten en laten gebeuren. Op die manier vloeien doen en laten, geven en nemen, harmonieus in elkaar over.
Een gelukkig en zinvol leven vraagt om het vermogen om deze elementen op een natuurlijke wijze te integreren. Het betekent grenzen blijven verkennen om te groeien, maar ook weten wanneer je moet stilstaan en genieten van de balans die je hebt bereikt. Het betekent vrij zijn om te geven en ruimte te laten, en gelijkwaardigheid te zoeken in de liefde die we delen.
En tenslotte is het ook een kwestie van geluk hebben, ongeluk vermijden en je kansen zien en nemen.
