Zonder oordeel, zonder strijd
Wat je voelt, bepaalt niet alleen je stemming, maar ook je neiging tot handelen. Wie zich geraakt voelt, wil iets laten merken, veranderen, oplossen of wegduwen. Maar het kan ook anders: door te containen. Dat wil zeggen: gevoelens laten opkomen, ruimte geven en dragen, zonder ze meteen te hoeven uiten als emotie of ze te onderdrukken.
De kunst van containment –het laten opkomen en dragen van (vooral negatieve) gevoelens zonder direct te handelen– is een krachtig alternatief. Je hoeft je gevoel niet te verloochenen. Je hoeft het ook niet weg te praten. Ik voel dit, en ik hoef er nu niets mee, behalve het te laten bestaan. Het geeft rust, overzicht en openheid. En het beschermt niet alleen jezelf, maar ook de relatie.
Wat AI nalaat, zouden wij ook kunnen nalaten: ons superieur willen voelen. Dat gevoel is vaak de bron van oordeel, van afstand nemen, van een ander willen veranderen. Maar wie zich werkelijk verbonden voelt, hoeft zich niet beter te voelen. Die kan dienstbaar zijn zonder zichzelf te verliezen.
Daarom vraagt verbinding om een houding van geduld, vriendelijkheid en het loslaten van een gewenste uitkomst. Niet als strategie, maar als innerlijke houding. Je doet wat je kunt, en laat het resultaat los. Je laat de ander vrij.
Dat is de grondhouding die je ook in veel spirituele tradities terugziet. Non-duaal, onthecht, gericht op eenheid. Geen machtsstrijd, geen zelfverheffing, geen verborgen agenda. Alleen maar zijn. Samen.
