Je meten met de beste, is dat wel zo verstandig?

Presteren tot je erbij neervalt

Ons meten aan anderen doen we al sinds de oudheid. We vinden het leuk te weten waar we staan in de ranglijst op de apenrots. We vermoeden dat we op een hoger plan meer macht, geld en seks zullen verkrijgen.
Toen de wereld nog klein was, mat je je met mensen uit je directe omgeving. Toen de wereld groter werd door de verbeterde reismogelijkheden gingen we ons meten met anderen van verder weg. Toen de wereld zo groot of juist klein was geworden dat we ons konden vergelijken met iedereen op aarde toen bleek dat het niet zo gemakkelijk meer was om de top te bereiken. Sterker nog, bijna alleen met liegen en bedriegen (doping) kunnen we nog kortstondig de indruk wekken dat we de snelste, het hoogste of het verste kunnen bieden.
Tijd om het roer om te gooien.

In zijn boek De prestatiegeneratie onderzoekt Jeroen van Baar waar zijn drang - en die van zijn generatie - tot excelleren vandaan komt. Zijn pleidooi? 'Gewoon doen' in ere herstellen. Hij pleit voor de waarde van het middelmatige, het belang van doorsnee, de schoonheid van status quo. Wie altijd zoekt naar een betere optie, zal nooit tevreden zijn.

Jeroen van Baar werd voor de Volkskrant geïnterviewd door Karolien Knols.
Een paar citaten.
Diezelfde dag las hij in Volkskrant Magazine een interview met de 12-jarige Tijgerlelie, die bezig was met haar eerste boek. Haar toekomstverwachting omschreef ze zo. 'Ik zou wel teleurgesteld zijn als ik niet uniek was'.
Van Baar: 'dat was het moment dat ik me realiseerde: er zijn allemaal jonge mensen die meegaan in een trend van willen uitblinken en dat helemaal niet doorhebben. Dat is een recept voor ongeluk, volgens mij'.
Volgende week verschijnt zijn boek De prestatiegeneratie. Een pleidooi voor middelmatigheid. Hierin onderzoekt Van Baar waar zijn drang tot excelleren vandaan komt. Hij legt niet alleen zichzelf langs de meetlat, maar een hele generatie twintigers die hij maximalisten noemt: ze willen altijd, en in alles, het onderste uit de kan halen en zijn nooit helemaal tevreden met wat ze kiezen.
In je zoektocht hoe jullie zo zijn geworden, begin je met wijzen naar jullie ouders. 'Het is ons door onze ouders verboden middelmatig te zijn', schrijf je. Was dat bij jou ook zo?
'Bij mij thuis viel het eigenlijk wel mee, hoewel ook mijn ouders het liefst hadden dat ik een bètastudie ging doen. Het is meer dat er in zijn algemeenheid bij ouders een rangorde in het hoofd zit: vmbo is slecht, vwo is goed, en ze doen er alles aan, van bijlessen tot examencursussen, om hun kinderen zo hoog mogelijk te laten scoren'.

Wat voor leven zag je voor jezelf, na je studie?

'Ik heb een tijdje geflirt met het internationale consultancygebeuren. Dat leek me gaaf: een goed salaris, een mooi pak, een dikke auto, en over de hele wereld grote bedrijven helpen om nog meer geld te verdienen. Ik heb een paar keer 'proefgedraaid' tijdens wat ze bij zo'n bedrijf inhoudsdagen noemen, en ik kon goed meekomen en meedenken, prima op niveau, maar ergens voelde ik me ook ongemakkelijk bij alle schone schijn'.
Tegelijkertijd beschrijf je hoe lekker het voelt dat je weet dat je op zo'n hoog niveau presteert.
'Dat is ook kicken. Als je op zo'n dag goede sier maakt, zit je echt in een roes. Maar die is over zodra je ziet dat een ander het beter doet dan jij'.

'Een maximalist is altijd bezig zichzelf te vergelijken met anderen. Wie heeft een betere baan, leukere relatie, spannendere vakantie? Een maximalist is nooit tevreden, want het kan altijd beter. Een maximalist laat alleen zijn mooiste kant zien, maar eigenlijk is hij onzeker. Alleen laat hij dat nooit zien omdat het zeurderig en zwak overkomt. Dat maakt ons slechtere vrienden en partners, want als je je niet kwetsbaar kunt opstellen, is het moeilijk om elkaar te leren kennen'.

In je boek onderzoek je of álle twintigers zo zijn als jij en je vrienden. Wat heb je ontdekt?

'Dat, als alle mogelijkheden voor je openliggen, de kans groot is dat je voor de allerbeste prestatie gaat, met alle gevolgen van dien. Iemand op het vmbo weet dat hij later niet naar de universiteit kan. Daar moet hij het mee doen. Dat geeft rust'.

Die verandering moet volgens jou beginnen bij het onderwijs. Want de trend van excellentie zet aan tot competitie, concurrentie en burnouts, en de middenmoot raakt gefrustreerd, want 'gewoon goed' is minderwaardig.
'Bovendien: we hebben al hartstikke goed onderwijs in Nederland. Ik zie echt het probleem niet. Waarom zou het nog beter moeten? Voor nog meer economische groei? Waar is dat goed voor?'.
Tot zover het interview in de Volkskrant.

In De prestatiegeneratie, een pleidooi voor middelmatigheid (bol.com) onderzoekt Jeroen van Baar waar zijn drang naar excelleren vandaan komt. Hij legt niet alleen zichzelf langs de meetlat maar zijn hele generatie: van solliciterende high potentials tot hipsters in Amsterdam. Waarom wil iedereen de top bereiken? In een wervelend betoog komen ouders, excellente studies, relaties, carrièrebeurzen, hoog- en laagopgeleiden, Facebook, de zesjescultuur en de harde werkelijkheid voorbij. De prestatiegeneratie is een genadeloze spiegel voor twintigers én hun ouders.

Shawn Achor vertelt op Ted.com met humor over zijn ontdekking over de relatie tussen succes en geluk.
"We denken dat we succesvol moeten zijn en dán zijn we gelukkig. Maar het probleem is dat onze breinen andersom werken.
Als je iemands positiviteits-niveau in het heden verhoogt, ervaart hun brein wat we noemen: een geluksvoorsprong. Een positief ingesteld brein presteert namelijk beduidend beter dan een negatief, neutraal of gestresst brein. Je intelligentie stijgt, je creativiteit en je energiepeil stijgen".

Gecombineerd met de bevindingen van Jeroen van Baar zou de aanbeveling kunnen zijn 'gewoon positief doen'. Het is ook belangrijk om te onthouden dat het nastreven van sportieve prestaties niet het enige belangrijke aspect van het leven is, en dat het belangrijk is om ook tijd en energie te besteden aan andere dingen die belangrijk voor je zijn. Dus, terwijl het spiegelen aan een topsporter nuttig kan zijn, is het belangrijk om realistische doelen te stellen en je eigen pad te volgen op basis van wat voor jou persoonlijk belangrijk is.

Smartphone, haast en verveling

Veel mensen hebben een smartphone om niets te missen. Maar ondertussen missen ze wat er nu gebeurt, zie bijvoorbeeld deze video.

De moderne Nederlander slaapt steeds minder, praat sneller en loopt harder. Hij eet onder het werken en werkt terwijl hij op vakantie is. Gelukkig worden we er niet van. In plaats daarvan neemt de onvrede over het gebrek aan tijd steeds kolossaler vormen aan. Stress en burn-out gelden als nieuwe volksziekten. Kinderen gaan zelfs gebukt onder een ADHD-epidemie.

In zijn boek Neem de tijd overleven in de to go-maatschappij gaat Koen Haegens op zoek naar de wortels van onze haast. Geen genoegen nemend met de geijkte oplossingen, onderzoekt hij wat er met onze tijd is gebeurd. Wat is het verband tussen de tijdsdiscipline van de middeleeuwse kloosters en de 24-uurshectiek van Schiphol? Wat betekende de komst van de eerste wasmachine voor zijn grootouders op de boerderij? Hoe vrij beschikken wij in het liberale westen eigenlijk over onze tijd?
Waarom worstelen mensen met tijdgebrek? Waarom hebben ze het zo druk, zijn ze gejaagd, ondervinden ze stress en hebben zo veel mensen een burn-out? Waarom genieten ze niet meer van het leven? Op die vragen wordt gepoogd een antwoord te geven. Er wordt gewezen op veranderingen in het arbeidsproces: de lopende band, het taylorisme en steeds verdergaande tijdsdisciplinering. In het huidige neoliberalisme hoeven mensen niet meer gedwongen te worden: zij hebben de tijdsdisciplinering geïnternaliseerd. Ze zijn flexibel en mobiel. Bij hen is er geen onderscheid meer tussen vrije tijd en arbeidstijd; er is nu het onderscheid tussen betaalde tijd en andere productietijd. Ook de jeugd heeft steeds minder vrije tijd omdat de ouders die vol plannen met educatieve activiteiten opdat hun kroost geen achterstand oploopt. Ook van ouderen wordt verwacht dat zij langer doorwerken na hun 65ste levensjaar. Vaste banen behoren tot het verleden en of er nog een pensioen zal zijn is onzeker. Door de flexibiliteit ervaren mensen dat ze geen grip meer op hun toekomst hebben. De schrijver pleit voor een 'tijdstrijd', deels door geld in te ruilen voor vrije tijd en deels door te streven naar een meer ontspannen samenleving.

Evenwaardigheid is niet vanzelfsprekend

Wie voor een dubbeltje geboren is, wordt nooit een kwartje. Een leidinggevende heet in het Engels een superior. In het leger zijn rangen met meerderen en minderen. Onze taal is doorspekt met onevenwaardigheid.
We beginnen ons leven in een gezin met almachtige ouders en soms met dominante oudere broers en zusters. We hebben achterstand en lopen die langzaam in. Wanneer de ouders en ouderen het verschil in vermogen goed gedoseerd kleiner laten worden met behoud van respect ontwikkelt er zich een gezonde volwassene. Wanneer de gezinsverhoudingen een machtsstrijd zijn, dan gaat de puber ongetwijfeld met een deuk in zijn zelfvertrouwen het leven in. Een kind groeit het meest stabiel op wanneer hij geen twijfel heeft of hij er mag zijn. Frustratie is een slechte basis voor gelijkwaardig gedrag. Er moet later nog iets worden gecompenseerd. En dan is het maar de vraag of de oorzaak van deze wens later goed wordt herkend.

Ondanks dat het adagium vrijheid, gelijkheid en broederschap sinds de Franse Revolutie tussen de oren geknoopt zou moeten zitten, is slavernij nog maar in 1863 afgeschaft. Nog steeds zijn weinig mensen in hun gedrag op gelijkheid gericht. We mogen graag met elkaar in competitie gaan om te kijken wie er wint. We zijn er ook weinig van bewust wat in ons gedrag bij een ander de indruk wekt dat we het beter weten. Daarnaast is het lastig om een ander er op aan te spreken dat hij niet gelijkwaardig communiceert. Iedereen weet dat gelijkwaardigheid een must is en weinigen willen inzien dat zij zelf zich daar niet aanhouden.
Het was Simone de Beauvoir die in haar boek De Tweede Sekse duidelijk maakte hoe verleidelijk het voor vrouwen was om te spelen dat zij ondergeschikt waren aan mannen. Mogelijk was die schijn vroeger gemakkelijker op te brengen omdat de taken van man en vrouw zo gescheiden waren. Nu de technologie ook zwaar werk voor iedereen mogelijk maakt, is een sterker lichaam nog minder aanleiding om je te beroepen op het recht van de sterkste.

Door de immigratie komt in ons land telkens een aanwas van mensen vanuit culturen waarin gelijkwaardigheid een nog kortere geschiedenis heeft. In het onderwijs moet elke nieuwe generatie weer geleerd worden dat er tussen mensen wel verschil en onderscheid is en dat die ontwikkeld moeten worden, maar niet mogen leiden tot ongelijke rechten en behandeling.

Je kunt je wel meer of minder voelen dan een ander, maar je kunt je in de samenleving niet lang ongestraft ongelijkwaardig gedragen. Gelijkwaardigheid is de eis, maar een gesprek over iemands waarde is zinloos. Mensen doen dingen waarover je een mening kunt hebben. Je kunt vinden dat iemand iets doms doet, maar dat iemand dom is, is een brug te ver, hoe verleidelijk het ook is om te oordelen.

Na afloop van Zomergasten werd de film Hundstage van Ulrich Seidl (Paradies Liebe) vertoond. Wie deze afwisseling van hondse behandelingen heeft gezien, zal de on(even)waardige handelingen niet snel vergeten.

De kans om elke dag opnieuw te beginnen

Hoe zou het leven er uit kunnen zien wanneer elke dag letterlijk opnieuw zou beginnen? En wat als jij de enige bent die weet hoe de vorige versie van de dag eruit zag? Dit gegeven wordt mooi verfilmd in de komedie Groundhog day. De hoofdrolspeler Bill Murray is eerst niet zo blij met deze dagelijkse herhaling en pleegt (uit hoogmoed?) zelfs zelfmoord. Telkens opnieuw wordt hij de volgende dag weer levend wakker en uiteindelijk besluit hij dan het positiever aan te pakken. Uiteindelijk weet hij zo de cirkel te doorbreken.

Bill Murray en Andie MacDowell zijn niet mijn favoriete acteurs, maar de film verbeeldt wel mooi en niet Amerikaans stichtelijk hoe een liefdevolle grondhouding kan uitpakken.

Eckhart Tolle heeft Groundhog day verschillende malen gezien en verbindt zijn visie aan deze film.
In dit interview op video een mooi overzicht van hoe Tolle tot zijn levensinzichten kwam en op 1 uur 8 minuten en 35 seconden vertelt hij hoe Groundhog Day in zijn visie past.
Wie het plot van Groundhog Day wil lezen, zie Wikipedia of bekijk de trailer.

Er is geen jij, jij bestaat niet

Roeland de Looff is een sociaal wetenschapper die in zijn boek “Jij bestaat niet” de stelling verdedigt dat jij niet bestaat maar slechts een illusie bent. Hij hoopt hiermee voor spirituele zoekers een antwoord te geven waardoor zij niet langer hoeven te zoeken naar zichzelf en verlichting.
Zijn aanpak lijkt op hoe de theologie het goddelijke probeert te definiëren vanuit wat het allemaal niet is. Het ongrijpbare positieve wordt duidelijk gemaakt vanuit het concreet negatieve. Dit heet de apofatische benadering.

Hij schrijft.
Het gevoel van een individueel ik, dat zelfstandig iets doet is en uit vrije wil keuzes maakt, is een illusie. Alleen eenheid doet iets. Jij als zelfstandig handelende entiteit bestaat niet.
Er is geen jij die een relatie zou kunnen hebben of verbinding zou kunnen zoeken met eenheid (immers dat zouden er twee zijn). Er is alleen eenheid. Dit weten is het einde van de spirituele zoektocht. Je ziet in dat je niet anders kunt zijn dan eenheid, dat je nooit iets anders bent geweest dan eenheid. Dat betekent dat je er niet naar hoeft te zoeken of iets zou moeten doen om er verbinding mee te krijgen. Als alle illusies zijn verdwenen blijft alleen de stilte over en dat is wie je bent.
Tot zover de Looff.

Het denken in termen van eenheid staat tegenover de tweedeling die dualisme genoemd wordt. De grondgedachte van non-dualistisch denken berust op de aanname, dat elke vorm van tweedeling geen reëel verschijnsel is, maar dat een dergelijk onderscheid kunstmatig wordt aangebracht. Voorbeelden van non-dualisme zijn te vinden in de tweedelingen tussen: het zelf en de ander, man tegenover vrouw, goed tegenover kwaad et cetera.

Het is ons ego dat ons de illusie oplevert dat wij een afgescheiden ik hebben. Weliswaar heeft ons ego een natuurlijke functie, maar we zouden volgens de Looff moeten accepteren dat we niet via deze weg aan illusies kunnen ontsnappen en de waarheid kunnen zien.
De Looff probeert aannemelijk te maken dat de vrije wil niet bestaat, een illusie is. Hij citeert Jung die stelde dat de vrije wil het verschil is tussen doen wat je doen moet met of zonder vreugde. Het is de uitdaging voor de moderne mens om met dit klein beetje speelruimte het leven aangenaam te maken.

Wie denkt in termen van of-of zal de theorie van de Looff moeilijk kunnen volgen, want dat is een vorm van dualistisch denken. Wie gewend is te denken in termen van en-en zal verder komen en wie paradoxen kan hanteren kan de boodschap dat jij stilte bent kunnen “begrijpen”. Immers, wie kan accepteren dat de waarheid niet valt te grijpen, krijgt veel vrijheid en heeft minder behoefte om een oordeel te zoeken en blijft stil.

Klik hier voor een video-interview met Roeland de Looff.
Jij bestaat niet, de werkelijkheid achter de illusie (bol.com).

Hans Laurentius schrijft in "Rozengeur & Prikkeldraad".
Zoeken leidt niet tot zien. Stoppen wel.
Ontdek de verkleving met de commentator en zie!
Hij is slechts deel van het waarneembare,
een verschijnsel, niet jij.
Ontdek: zonder 'hem' besta ik ook.
Wat je ook maar beschrijven kunt
is niet meer dan wat het is:
een beschrijving van een waarneming.
Wat je ook maar kunt beschrijven is het dus niet.

Marnix Pauwels zegt in een interview met Happinez.

Zoeken zonder voorbehoud

Als spiritualiteit je wapen wordt in de strijd tegen gevoelens van minderwaardigheid, oude pijn, schaamte of welk ander ongemak dan ook, dan bewijs je jezelf geen dienst. Dan probeer je het leven alsnog naar je hand te zetten -ook al noem je het dan misschien heel fraai ‘overgave’. Dan is er altijd nog die angst dat je niet krijgt wat je wilt, in plaats van dat je ontdekt dat die hele ‘je’ een waanzinnige illusie is. En zo blijf je extreem kwetsbaar, terwijl je er voor je gevoel juist alles aan doet om dat te voorkomen. Dus als je tóch zoekt, als je tóch wezenlijk nieuwsgierig bent, zoek dan zonder voorbehoud. Zoek diep en ver en hard en onstuitbaar, zoek of je leven ervan afhangt, en ga geen enkele ervaring uit de weg.

Geloof me: er kan je uiteindelijk niks gebeuren.

Vrij naar Erik van Zuydam.

De meeste mensen leven in de overtuiging dat hun lichaam wordt bewoond door een afzonderlijk ‘ik’, dat zijn of haar leven lijkt te kunnen besturen. Hoe overtuigend dit ook voelt, dit persoonlijke zelf is een illusie.

Vanuit een basaal gevoel van gemis is dit ik op allerlei manieren op zoek naar vervulling. Het leeft in de overtuiging dat ‘dit’, de huidige ervaring, het niet kan zijn en dat er iets moet veranderen om compleet te zijn. Zo ontstaat een zoektocht zonder einde, want zowel de zoeker als het beoogde toekomstige doel zijn imaginair.

Waar we het meest naar verlangen is de totale afwezigheid van het zoeken, naar de vrijheid die dat geeft. Hoe zou je rust kunnen ervaren als je gelooft in het idee dat je ‘er’ nog niet bent, dat er eerst nog iets moet veranderen? Onmogelijk. Zoeken naar jouw ware of "Hogere" zelf leidt niet tot vinden, zoeken leidt tot nog meer zoeken. Het spirituele pad is niet een reis met een eindbestemming, het is een eindeloze vicieuze cirkel. Er is geen eindbestemming in de toekomst. Er is alleen maar dit tijdloze moment.

Wat blijft er over als het zoeken stopt, als die verbeten gerichtheid en het wachten op ‘later’ tot een einde komt? Al wat er overblijft is ‘dit’, de ervaring van dit moment, zonder het idee dat dit moment tot een beter volgend moment zou moeten leiden. De kramp van het zoeken maakt plaats voor een natuurlijk en vrij gevoel van Zijn. De compleetheid is er al. Ze ligt verscholen in alles wat er nu is.

Denk niet alleen maar positief

Het lezen van de timeline in Facebook kan een gevoel van eenzaamheid of falen oproepen. De "positieve" stukjes van anderen maken mensen onzeker en ongelukkig over hun eigen leven.

Het overoptimisme van zelfhulpboeken en positief denken is het onderwerp van de Guardian-journalist Oliver Burkeman, The Antidote; Happiness for people who can't stand positive thinking. De Nederlandse vertaling heet Tegengif.

Oliver Burkeman betoogt in Tegengif dat we in een valkuil zitten. Doordat we krampachtig proberen gelukkig te worden, bereiken we juist het tegenovergestelde. Burkeman laat zien dat er een alternatief pad naar geluk en succes is. Daarbij is het belangrijk mislukkingen, pessimisme, onzekerheid en twijfel niet angstvallig uit ons leven te bannen maar juist toe te laten – alles wat we in ons leven krampachtig proberen te vermijden.


Op Youtube vertelt hij hoe hij toch door het lezen van zelfhulpboeken en door het negatieve denken meer in balans te brengen met positief denken een ietsje pietsje meer gelukkig is geworden.

Wat laat Taoïsme ons inzien?

Wie de Tao zoekt om alles uit het leven te halen en meer te verdienen vindt weinig op zijn pad. En toch is daarmee niets te veel gezegd, want het Taoïsme vult de leegte aan in de balans van doen en laten. Die balans raken wij kwijt wanneer wij geluk alleen zoeken in het doen. Onze drukke levensstijl lijkt anders te suggereren, maar er is niets mis met doen, vooropgesteld dat je jouw heil zoekt in het (juiste) doen zelf en niet (doelgericht) als middel om steeds verder te reiken. Er is niets mis mee met jezelf te willen ontwikkelen of te willen groeien (beter nog: te rijpen) in bewustzijn als je maar (weer) in evenwicht komt.
Taoïstisch leven is (met enige moeite) juist handelen, en dat doe je door jezelf en andermans grenzen niet te forceren. Het inzicht in de Tao loopt niet via verstand, taal of andere intellectuele mechanismen en is alleen via intuïtie te verwerven.

Weten dat je niets nodig hebt om nu gelukkig te zijn is een bevrijdend en tegelijk frustrerend gegeven. Want waarom ben je dan nu niet gelukkig?

De oosterse filosofen accepteren dat sommige zaken ongrijpbaar zijn en ze hebben geen methode om gelukkig te worden, maar bevelen aan om te mediteren en zelfkennis te verwerven door jezelf te observeren. Dat betekent een zekere afstand nemen van het denken en voelen. Ook dit is een vorm van laten. Anders gezegd: ze bevelen aan om ruimte te maken voor iets wat niet binnen kan komen wanneer we van overtuigingen en emoties vervuld zijn. Die overtuiging kan zijn dat we ons zouden moeten identificeren met de waarheid van onze gedachten en emoties. Zijn gedachten en gevoelens dan niet waar? Misschien wel, maar ze zijn niet de hele waarheid.
We kunnen in balans komen wanneer we inzien dat we genoeg hebben aan onszelf en ons ego kunnen loslaten en oordeelvrij open staan voor (nieuwe inzichten via) anderen.
We doen er goed aan ons niet afhankelijk te maken van de erkenning van de ander, maar ons best te doen voor ons zelf en ook een ander van die kwaliteit te laten genieten. Ook dat kan door de “flow” geluk opleveren.

In onze westerse zegswijzen drukten we deze kennis al uit: het meesterschap toont zich in het weglaten; spreken is zilver, zwijgen is goud; muziek zit tussen de noten; een danser brengt rust in de beweging.

Hiermee drukken we uit dat je tegelijk weet waar je goed in bent en dat je ruimte (stilte) moet laten voor ........

Tao in het dagelijkse leven, zie deze video.
Zie ook: "Je kunt niets doen om gelukkig te worden".

Ik ben goed genoeg om van te houden

 Wees niet bang

Brené Brown is zowel onderzoeker van zichzelf als van menselijke verbindingen, ons vermogen tot inleving, ergens thuis willen horen, liefde geven en ontvangen. Zij durfde zich na lange aarzeling kwetsbaar op te stellen en ook als onderzoekster te kijken waar je nu bang voor bent wanneer je je schaamt. Haar ervaring is dat je bang bent dat anderen zich niet met jou willen verbinden wanneer je je kwetsbaar en niet perfect voelt.
Je bent het altijd waard om lief te hebben, ook al denk je van niet.

In deze lezing op Ted.com vertelt ze over haar strijd met kwetsbaarheid en roept op om kinderen te leren om niet perfect te hoeven zijn.
Brené Brown beschrijft in De moed van imperfectie hoe moed, compassie en verbondenheid een belangrijke plek in je leven kunnen krijgen. Ze moedigt de lezer aan om perfectionisme te laten varen, stress als leefstijl los te laten, te vertrouwen op intuïtie en creativiteit de ruimte te geven. Dit boek gaat over de levenslange reis van ‘wat zullen anderen wel niet denken?’ naar ‘ik ben goed genoeg’.

Het is niet aan onze cultuur om te bepalen of wat zinvol is: een baan buitenshuis, kinderen grootbrengen, een baan als advocaat of leerkracht, of kunstwerken maken. Niet alleen onze talenten zijn uniek, maar ook wat ons leven zin geeft.

Houd vast aan loslaten

Op basis van haar jarenlange studie kwam ze tot tien stellingen over een ‘bezield leven’: leven vanuit het gevoel dat je de moeite waard bent.

1. Kies voor authenticiteit: laat je angst voor wat anderen vinden los.
2. Heb meer compassie met jezelf: laat je perfectionisme los.
3. Ontwikkel meer veerkracht: laat zelfverdoving en machteloosheid los.
4. Cultiveer dankbaarheid en geluk: laat je gevoel van schaarste en je angst voor het duister los.
5. Vertrouw op je intuïtie en durf te geloven: laat je behoefte aan zekerheid los.
6. Geef je creativiteit de ruimte: laat de neiging jezelf met anderen te vergelijken los.
7. Neem de tijd om te spelen en te rusten: laat uitputting als statussymbool en productiviteit als maatstaf voor eigenwaarde los.
8. Breng kalmte en stilte in je leven: laat stress als leefstijl los.
9. Streef naar zinvol werk: laat je onzekerheid en je opvattingen over wat je ‘zou moeten’ los.
10. Lach, zing en dans: laat het idee dat je altijd beheerst moet zijn en ‘normaal’ moet doen los.

Loslaten geeft ruimte. Via acceptatie en toelaten kun je de vrijgekomen ruimte vullen vanuit jouw kracht.

Transformatie

Over het boek De zeven eigenschappen van effectief leiderschap zegt Stephen Covey:
“Ik heb die zeven eigenschappen niet zelf bedacht. Het zijn algemeen bekende principes die in alle wereldgodsdiensten terug te vinden zijn. In feite is het common knowledge, al is het dan geen common practice – en daarin zit het probleem. Naar onze aard zijn we reactief ingesteld en geneigd om uit eigenbelang te handelen. Maar als mensen zijn we tegelijk tot hogere zaken in staat en kunnen we een proactieve houding ontwikkelen, waardoor we ons eigen lot in handen nemen en iets kunnen toevoegen aan het geluk van de mensen om ons heen”.

De zeven eigenschappen zijn:
1. Wees proactief
2. Begin met het einde voor ogen
3. Begin bij het begin
4. Denk in termen van winnen/winnen
5. Probeer eerst te begrijpen, dan begrepen te worden
6. Werk synergistisch
7. Hou de zaag scherp

Van reactief via pro-actief leven naar transformeren wie je zou kunnen zijn. We leren en ontwikkelen via een blik in de spiegel die een ander ons biedt en door zelfinzicht. We transformeren door te weten wat te accepteren en wat los te laten.

Covey gaat ervan uit dat je pas echt blijvend kunt veranderen als je dat van binnenuit doet – als je niet je gedrag maar je karakter onderzoekt en aanpast. Die verandering kan ook alleen maar in overeenstemming zijn met wie je nu bent: een geheel ander mens willen worden is gewoon niet realistisch. Het is het vermogen te weten wie je bent en wat je wilt bereiken in het leven, met alle beperkingen van dien, waardoor je tevredener en succesvoller kunt worden. Succes meet je dan niet af in termen van geld of status, maar door te kijken in hoeverre je het door jezelf gevisualiseerde doel hebt bereikt of gaat bereiken.
Je weet dan in elke situatie die zich voordoet in je leven wat de beste reactie of de volgende stap is.



Sean Covey is de zoon van Stephen R. Covey.

De theorie van Covey sluit aan bij de theorie U van Otto Scharmer.
Theorie U gaat over persoonlijk leiderschap, met als kernvraag: Hoe kan ik als mens een volstrekt eigen bijdrage leveren aan de maatschappij, die tegelijkertijd aansluit bij wat de omgeving echt nodig heeft? Otto Scharmer nodigt ons uit om de wereld op een nieuwe manier te zien. Waar en hoe we onze aandacht inzetten is de sleutel tot wat we creëren. Hetgeen ons vaak weerhoudt om 'in het nu te zijn', is wat Scharmer onze blinde vlek noemt, een plek in ons innerlijk waaruit we handelen. Het is van het grootste belang om ons van deze blinde vlek bewust te worden. Door het U-proces te doorlopen leren we in contact te komen met ons ware zelf. De stappen in het proces zijn een open geest (niet oordelen), een open hart (onbevooroordeeld waarnemen) en een open wil (contact maken met spirituele intelligentie en open laten wiens wil je gaat volgen). Deze laatste fase is vergelijkbaar met de wijsheid van Socrates: weten dat je eigenlijk niets zeker weet, wat je bescheiden maakt en je voorbereidt op waardevol inzicht dat intuïtief tot je kan komen.
In deze video noemt Scharmer gaan door dit proces 'presencing', 'to sense and bring in the present one's highest future potential', ofwel het hoogst haalbare toekomstige potentieel waar te nemen en in het nu te realiseren.

Kwantumtheorie en tautologie

De kwantumtheorie bevat veel onzekerheid. Die onzekerheid wordt door "zieners" gebruikt om verstrekkende conclusies te trekken op basis van overeenkomsten die men ziet bij menselijke ambities om zich te ontwikkelen tot hogere niveaus. In dit artikel een kritische kijk op dit gebruik van "gedachtesprongen".

Op Wikipedia wordt de theorie van de kwantummechanica uitgelegd. Van deze tekst wat bewerkte citaten (met cursief een kleine toevoeging, een filmpje en weglatingen) om de hoofdlijn te kunnen volgen.

In de kwantumtheorie wordt de werkelijkheid op een fundamenteel andere manier benaderd dan in de klassieke natuurkunde, waarin ervan wordt uitgegaan dat er een waarnemer-onafhankelijke werkelijkheid is en natuurkundige grootheden continue variabelen zijn, die in elke gewenste combinatie gemeten kunnen worden.
In de kwantumtheorie variëren natuurkundige grootheden stapsgewijs (discontinu met 1 kwantum tegelijk) en is er geen waarnemer-onafhankelijke werkelijkheid. Door dit tweede fundamentele verschil met de klassieke natuurkunde is het principieel uitgesloten om het effect van de waarneming uit te schakelen: de keuze die de waarnemer maakt bij het opzetten van zijn experiment bepaalt in belangrijke mate de uitkomst daarvan.
De beschrijving van systemen door middel van een golffunctie betekent dat deeltjes zich, afhankelijk van de manier waarop ze worden waargenomen, soms als een deeltje in klassieke zin, maar soms als een golfverschijnsel gedragen. Zo kunnen bijvoorbeeld elektronenbundels, net als lichtbundels, brekingsverschijnselen en interferentie (versterking of uitdoving) en diffractie vertonen.
In deze video wordt dit uitgelegd.
Een ander opmerkelijk feit in de kwantummechanica is dat fysische grootheden van een systeem in sommige combinaties niet tegelijkertijd met willekeurige nauwkeurigheid bekend kunnen zijn. De belangrijkste voorbeelden hiervan zijn plaats en snelheid, en tijd en energie. Dit feit staat bekend als de onzekerheidsrelatie van Heisenberg.
Volgens een bepaalde zienswijze binnen de kwantummechanica bestaan ten gevolge van het onzekerheidsprincipe deeltjes niet eens totdat er een waarneming plaatsvindt. Schrödinger was door deze zienswijze dermate ontstemd dat hij het beroemde voorbeeld van de kat beschreef, die door dit effect tegelijkertijd zowel dood als levend was. Schrödinger hoopte met dit onmogelijke voorbeeld te laten zien dat deze filosofie belachelijk was en dat men dit denkbeeld maar snel moest laten vallen. Tot zijn verdriet is bijna het tegenovergestelde gebeurd en is Schrödingers kat een geheel eigen leven gaan leiden.
Tot zover Wikipedia.

Belangrijk onderdeel in deze tekst is dat er voor de waarnemer bij licht tijdens metingen verschil is in gedrag. Dat wil niet zeggen dat dit ook betekent dat in werkelijkheid licht van aard verandert en soms een deeltje is en soms een golf is. Deze “wilde” conclusie doet denken aan het psychologische verschijnsel dat mensen wanneer zij het gedrag van anderen zien er conclusies aan verbinden over hoe de “kwaliteit” van die mensen is. Een arts die euthanasie “pleegt”, pleegt in de ogen van de een een moord en van de ander een medemenselijke daad. De waarnemer ziet wat hij wil zien.

Het is de waarnemer die indirect invloed uitoefent via de waarneming die hij kiest. Kiest hij een andere manier van waarnemen dan bestaat de kans dat hij een andere conclusie trekt.
De menselijke waarneming is op het gebied van de allerkleinste bekende deeltjes niet in staat om te kijken zoals we in ons dagelijkse leven om ons heen kijken. We zien bijvoorbeeld maar een deel van de uitgezonden frequenties van lichtgolven. Zelfs het gebruik van instrumenten helpt ons daarbij niet om te kunnen stellen dat we een transformatie kunnen doen die recht doet aan de (zichtbare) werkelijkheid van het elektron.

De beste manier om valkuilen in de waarneming te voorkomen is zelfkennis en het zo lang mogelijk uitstellen van oordelen.

De filosofische vraag of een gebeurtenis wel plaatsvindt wanneer er geen waarnemer is, is een onzinnige vraag. Het zijn slechts taalspelletjes.

Voor sommigen is materie het resultaat van interferentie van golven en energie. Daarmee zouden alle waarneembare verschijnselen verklaard kunnen worden als gedragingen van (elektromagnetische) golven van licht. So far so good, maar vervolgens worden met reuzenstappen gigantische conclusies getrokken.
Een voorbeeld.
“Omdat het brandpunt van deze golven zelfreferentieel is, schept het zelfbewustzijn. Ieder atoom in het universum is bij gevolg zelfbewust en het universum als geheel is derhalve één bewust wezen: het universele bewustzijn, God is alles wat er bestaat, het is alom aanwezig, en almachtig. Hij is zich bewust van alle dingen die gaande zijn in het universum omdat hij het universele bewustzijn zelf is”.

Ook dit zijn tautologische taalspelletjes. Een tautologie is een uitdrukking die hetzelfde zegt met verschillende woorden, zonder dat er nieuwe informatie wordt toegevoegd.

Wat wel zinnig is te doen met onzekerheidsrelaties is het te gebruiken bij het en-en denken. Twee of meer interpretaties van een gebeurtenis kunnen tegelijkertijd waar zijn. Daarbij is het gegeven dat de ene interpretatie meer waarschijnlijkheid heeft dan de andere niet een rechtvaardiging om de meest waarschijnlijke interpretatie tot absolute waarheid te verheffen.

De ziel is waar zij liefheeft

De taal weerspiegelt de ziel

April 2012 was de maand van de filosofie met als thema ‘de ziel’.
Het bestaan van een (on)sterfelijke ziel is ongewis, het boeddhisme bijvoorbeeld gelooft er niet in.

De ziel heeft zich zeker in onze taal genesteld. Seneca zei al "De taal weerspiegelt de ziel".

• de ogen zijn de spiegels der ziel
• door de ziel gaan
• op zijn ziel trappen
• jouw ziel blootleggen
• een goed geloof en een kurken ziel dan drijft men de zee over
• hoe hoger het hart, hoe lager de ziel
• hoe meer zielen, hoe meer vreugd
• met hart en ziel
• met zijn ziel onder de arm lopen
• zielenroerselen
• moederziel alleen
• ter ziele zijn
• God hebbe zijn ziel
• zielsverwanten: twee zielen, één gedachte
• zijn ziel en zaligheid verkopen
• zijn ziel in lijdzaamheid bezitten

In geen van deze uitdrukkingen wordt de aard van de ziel duidelijker, terwijl het woord ziel juist dan gebruikt wordt om de kern van de zaak aan te duiden. Maar het wordt ook gebruikt als een verlegenheidsaanduiding, bijvoorbeeld "zielig" of juist "zielsgelukkig".

Leven vanuit het hart

Zo is het begrip "ziel" met "het zelf", "leven uit het hart" en "ware liefde" iets wat ongrijpbaar is. Sommige mensen interpreteren "leven vanuit je hart" als het volgen van je intuïtie, het vinden van wat je passie is en het nemen van beslissingen die in lijn zijn met je waarden en verlangens. Dit kan betekenen dat je je niet laat beïnvloeden door de mening van anderen en dat je trouw blijft aan jezelf en je innerlijke stem.

Andere mensen kunnen "leven vanuit je hart" zien als het hebben van een hart dat openstaat voor compassie, vriendelijkheid en mededogen voor jezelf en anderen. Dit kan betekenen dat je empathisch bent en begripvol naar anderen toe, zonder oordeel of veroordeling.

Waar ontspringt de bron van wijsheid?

Het is echter belangrijk om te onthouden dat het hart niet de enige bron van wijsheid is. Het kan nuttig zijn om ook je verstand te gebruiken bij het nemen van beslissingen en het nemen van acties die in lijn zijn met je doelen en verantwoordelijkheden.
We moeten niet de vergissing maken dat we de weerspiegeling van deze begrippen in onze taal verwisselen met de oorsprong (zie ook de allegorie van de grot bij Plato). We kunnen net als met een spiegel wel wat over onszelf te weten komen door iets te doen (communiceren) en mee te kijken in de spiegel (luisteren).
Wie kijkt naar iets in de spiegel om te grijpen, grijpt mis. Wie open (leeg, zonder oordeel) kijkt om te ervaren, komt verder.
Dat wat er werkelijk toe doet, laat zich niet afdwingen.

De kwaliteit van de ziel

De ziel worden de volgende 12 kwaliteiten toegedacht.

1. Liefde - deze kwaliteit staat voor onvoorwaardelijke acceptatie en genegenheid voor jezelf en anderen. 
2. Vreugde - deze kwaliteit staat voor een innerlijke staat van geluk en tevredenheid. 
3. Vrede - deze kwaliteit staat voor een innerlijke staat van rust en kalmte, zelfs te midden van chaos. 
4. Geduld - deze kwaliteit staat voor het vermogen om te wachten en te volharden zonder gefrustreerd of boos te worden. 
5. Vriendelijkheid - deze kwaliteit staat voor vriendelijk en attent zijn naar jezelf en anderen. 
6. Goedheid - deze kwaliteit staat voor het doen van het goede, zelfs als het niet direct in je eigen belang is. 
7. Geloof - deze kwaliteit staat voor vertrouwen hebben in jezelf, anderen en het universum. 
8. Zachtaardigheid - deze kwaliteit staat voor het vermogen om zorgzaam en medelevend te zijn naar jezelf en anderen. 
9. Zelfbeheersing - deze kwaliteit staat voor het vermogen om je emoties en impulsen te beheersen. 
10. Bescheidenheid - deze kwaliteit staat voor een bescheiden houding en het vermogen om te waarderen wat je hebt zonder arrogant te zijn. 
11. Wijsheid - deze kwaliteit staat voor een diepgaand begrip van jezelf en het universum. 
12. Moed - deze kwaliteit staat voor het vermogen om angst te overwinnen en risico's te nemen voor het goede. 

Deze kwaliteiten worden "zielskwaliteiten" genoemd omdat ze verband houden met het innerlijke wezen van een persoon, ofwel de ziel. Deze kwaliteiten worden vaak geassocieerd met spirituele ontwikkeling, omdat ze kunnen bijdragen aan een diepere verbinding met jezelf en anderen, en aan een gevoel van vervulling en betekenis in het leven. Ze worden beschouwd als belangrijke deugden die kunnen helpen bij het ontwikkelen van persoonlijke integriteit en morele verantwoordelijkheid

Waar is de ziel niet?

In Volzin nr 7 een interview met cultuurfilosoof Gerard Visser.
Het betoog van Visser’s boek over de ziel (Niets cadeau) gaat uit van de hypothese dat de ziel in de Europese filosofie is gestorven aan de illusie van haar kenbaarheid. De auteur gaat vervolgens na hoe in de moderne levensfilosofische en fenomenologische bezinning op het vraagstuk van de individualiteit een spirituele voeling met de ziel terugkeert, die is gebaseerd op de ervaring van haar ondoorgrondelijkheid.
Er valt over de ziel door Visser niet zo veel te zeggen, maar des te meer over de fenomenen die er mee samenhangen als de dood, het zelf, het geweten en Dasein.
Met behulp van Meister Eckhart en dichteres Szymborska (schrijfster van het gedicht Niets cadeau komt Visser tot de conclusie, dat we niet zonder het zielbegrip kunnen. Want de ziel “heeft ons nodig, om haar liefde ('amor in caritas') mede te delen”.
Hij citeert filosoof Schelling. “De ziel is niet waar zij is, maar waar zij liefheeft”.
Terzijde.
De Soefi's zien de ziel als de plek waar God zich toont en mede in het licht dat God liefde is, wordt door het geloof in het hogere het vermogen bevrijd om lief te hebben. Het is het beeld van vorm krijgen terwijl de vormgever onzichtbaar blijft.

Open staan voor de ziel

Visser’s laatste boek over Nietzsche begint met de volgende zin.
Een filosofische weg werkt meestal toe naar het onuitsprekelijke, in zekere zin naar dat waar geen woorden meer voor zijn.
Gerard Visser ziet de ziel als ‘resonantieruimte’ of ’open midden’ als iets ontvankelijks dat de opdracht heeft dit midden te behoeden voor bezetting door bijvoorbeeld de wetenschapper. Een bekend voorbeeld is Dick Swaab, die het bestaan van een vrije wil ontkent en alle verschijnselen, die daarmee (en met de ziel) samenhangen, verklaart als illusionaire bijproducten van hersenactiviteit.

God en de ziel zijn uiteindelijk ondoorgrondelijke, maar gelukkig wel ervaarbare fenomenen. Het vraagt om opheffing van blokkades, onbevooroordeeld voorbereid zijn en open staan, kortom om er voor te zorgen dat er niets in de weg staat.

Het opvoeden van pubers

Autodidact?

Jan Dijkgraaf en Marina van der Wal zijn zelf ouders van opgroeiende tieners en noemen zichzelf dan ook puberexpert. In een uitzending van Pauw en Witteman van 16 maart vertellen ze over hun boek.
Welke aanbevelingen zij doen in hun boek, is aardig af te leiden uit de titels van de hoofdstukken.

OUDERS

1 Laat ze los, maar laat ze niet vallen.
2 Wees duidelijk en voorspelbaar (maar verras ze soms wel).
3 Opvoeden is leidinggeven.
4 Stel grenzen, anders is het kindermishandeling.
5 Kies een opvoedstrategie (en houd je er niet aan).
6 Polderen is voor politici.
7 Geef ze inzicht in je financiën.
8 Manipuleer hen zodanig dat ze doen wat je zegt.
9 Val ze niet lastig met jouw mislukte dromen.
10 Denk eens terug aan je eigen jeugd... (maar dan objectief).
11 Kopieer schaamteloos het goede uit je eigen opvoeding.
12 Wen er maar aan: ze gaan een keer weg.
13 Doe gezinsactiviteiten die zij ook leuk vinden.
14 Ga wel op je strepen staan, daar zijn ze voor.
15 Maak duidelijk wie de ouder is – jullie zijn geen vriendjes.
16 Zorg dat ze gelukkig worden, dus stel regels.
17 Knuffelen moet, ook als ze stinken.
18 Speel je kinderen niet tegen elkaar uit.

SCHOOL

19 Spijbelen is onderdeel van het spelletje.
20 Maak geen ruzie over huiswerk, besteed het uit.
21 Flikker op met je discipline, je kon er zelf ook geen reet van.
22 Haal de (school)vriendjes vooral je gezin in.
23 Leer ze zich wél te concentreren.
24 Word vrienden met de mentor van je puber.
25 Neem geen genoegen met zesjes.
26 Geef het maar toe: jouw puber is ook een etter.
27 Vergeet het 10-minutengesprek.
28 Check openlijk of je niet genaaid wordt.
29 Behandel ze als een hond: beloon goed gedrag.
30 Leer ze strategisch omgaan met de apenrots.
31 Blijf van de bètablokkers af.
32 Behandel je hoogbegaafde sterrenkind in godsnaam als een gewoon kind.

UITERLIJK

33 Zeur niet als ze er net zo uit willen zien als de rest.
34 Gun ze hun glitter en glamour.
35 Laat ze lekker Lady Gaga volgen.
36 Vergeet de discussie over hun gebrek aan smaak.
37 Ga vooral samen winkelen, maar niet daar waar ze je kennen.
38 Laat ze vooral lekker experimenteren met hun uiterlijk.
39 Gun ze hun tattoos – van een plakplaatje.
40 Manipuleer ze uit hun hoeren- of gabberoutfit.

EMOTIES

41 Gun ze hun momenten van gekte.
42 Verspil geen energie aan je boosheid.
43 Laat ze je lekker drie keer per dag haten.
44 Accepteer hun bizarre passies.
45 Troosten kan later; laat maar lekker janken.
46 Neem het serieus als ze er een eind aan willen maken.
47 Sta toe dat ze zich af en toe als een zombie gedragen.
48 Wees als oudste altijd de wijste.
49 Zit de rit uit als ze last hebben van stemmingswisselingen.
50 Realiseer je dat het puberbrein nog niet af is.
51 Stel paal en perk aan hun hang naar kicks.
52 Grijp gerust een keer in als ze zich niet beheersen.
53 Bemoei je niet met hun beroerde gevoel voor humor.
54 Wees alert op eenzaamheid – want die hakt erin.

GENOTSMIDDELEN

55 Verbied ze te roken – en jezelf dus ook.
56 Verbied ze te zuipen – en geef het goede voorbeeld.
57 Verbied ze drugs te gebruiken – maar ze doen het toch....
58 Leer ze dat porno geen realistisch beeld geeft.
59 Gun ze hun games, maar niet de verslaving....
60 Wees alert op uit de hand lopende monomanie.
61 Leer ze gezond wantrouwen aan.
62 Vergeet de ergste verslaving niet: geld uitgeven.
63 Vergeet de een na ergste verslaving niet: eten.
64 Haal er tijdig hulp bij.

GELD

65 Onderhandel met je puber over zakgeld.
66 Laat ze werken om de waarde van geld te leren kennen.
67 Laat ze sparen voor dingen van waarde.
68 Leen geen geld uit aan je puber.
69 Leren omgaan met geld is ook opvoeden.
70 Leg hun uit dat ze onder aan de ladder beginnen.
71 Houd het plastic uit hun portemonnee.
72 Open een eigen bankrekening voor ze (en stort daar hun geld op).

SEX

73 Geef, heel ouderwets, proactief voorlichting.
74 Koop de condooms voor je puber.
75 Geef ze een dak boven hun hoofd als ze experimenteren.
76 Gun ze hun vijftien minuten om te bluffen.
77 Realiseer je dat je dochter van veertien geen maagd is.
78 Accepteer het als de jouwe gewoon hetero is....
79 Val ze niet lastig met jouw seksleven.
80 Gun ze hun slaapkamergeheimen.

VRIENDEN

81 Probeer ze een mooie vriendenmix te laten maken.
82 Houd je pubers vrienden goed in de gaten.
83 Stoer doen is overleven, accepteer het.
84 Meedoen met de groep is geen zwaktebod.
85 Houd de behoefte aan oudere vrienden in de gaten.
86 Zorg dat ze de fouten van foute vrienden zelf ontdekken.
87 Spring niet van zes hoog in de groep.

MEDIA

88 Wacht even met die computer op de eigen kamer.
89 Vier de zegeningen van internet.
90 Beschouw het lezen van de krant als deel van de opvoeding.
91 Accepteer dat ze een eigen taaltje spreken – met elkaar.
92 Televisiekijken doen ze maar in de woonkamer.
93 Begrijp hoe social media werken en breng dat over.
94 Trap niet in de smoes van een lege batterij.

VRIJE TIJD

95 Laat ze lekker zelf kiezen of ze lid worden van een sportclub.
96 Hangen deugt!
97 Realiseer je dat het nu pas begint toen het bij jou eindigde.
98 Maak je geen zorgen; de politie belt wel aan....
99 Wees taxi zolang het kan.
100 Houd ze niet tegen – ook niet als ze wel met je mee willen.

(ON)GEZOND

101 Blijf zelf wel gezond eten – zij doen het niet.
102 Stuur hun beste vriend weg als die Weegschaal heet.
103 Accepteer dat je geen Cruijff hebt gemaakt.
104 Zeik niet over hun slaapgedrag.
105 Duw er maar een zetpil in....
106 Maak van ziek zijn geen feestje....
107 Laat ze zelf kiezen of ze lenzen dragen.
108 Laat ze hun rechtsdraaiende yoghurt maar lekker zelf kopen.

GEEST

109 Pas op voor de verlokkingen van God.
110 Gedraag je als hun externe prefrontale cortex.
111 Lieg niet: multitasken is onmogelijk.
112 Maak je niet druk om hun IQ.
113 Schop er heel langzaam wat EQ in.

RUZIE/IN DE FOUT

114 Maak ruzie, want dat is nodig voor het leerproces.
115 Wees een boeman.
116 Maak er geen moederskindjes van.
117 Stijg eens een keer boven jezelf uit: tel tot elf.
118 Discussieer alleen voor de lol.
119 Zoek naar een ouderwetse Bromsnor.
120 Houd ze uit de klauwen van Halt.
121 Leg ze het verschil uit tussen een overtreding en een misdrijf.
122 Maak er mietjes van, want de mensen hebben geen humor meer.
123 Voorkom dat je moet straffen, want het werkt niet.
124 Leer ze één woord: sorry.

LICHAAM

125 Zet ze desnoods met kleren aan onder de douche.
126 Beschouw automutilitanten als zieken.
127 Doe niet spastisch over tieten bij je zoon.
128 Stel hen gerust, ze drogen nog goed op.
129 Ren niet naar de eerste hulp bij een beetje kniepijn.
130 Leg je zoon uit wat een G-spot is.
131 Zeg nooit: vroeger zag ik er ook zo uit....

HUISHOUDEN
132 Laat ze varken zijn in hun eigen zwijnenstal.
133 Schakel ze schaamteloos in als schoonmakers.
134 Leg je er maar bij neer: je bent Hotel Mamma.
135 Geef ze de privacy die je vroeger zelf niet had.
136 Koken, kreng!
137 Doe die dop op de tandpasta! (en veeg je spetters weg).
138 Leer ze het verschil tussen witte en bonte was.

WERKEN
139 Laat ze maar lekker op hun bek gaan met de eerste sollicitatie.
140 Accepteren: naar die lul luisteren ze wel.
141 Schrik niet: het is een schat (voor klanten).
142 Feliciteer ze met hun eerste ontslag.
143 Dwing ze kennis te maken met slecht betaalde kutbanen.

Leven moet je samen doen

Joël de Ceulaer interviewde velen over de zin van het leven en schreef er zelf ook een essay over in zijn boek 'Homo Sapiens'.
In Joël's visie is God misschien niet transcendent of immanent maar emergent, God komt tevoorschijn in een groot samenwerkend geheel. "God als een collectieve eigenschap. Een hersencel is niet intelligent maar onze hersenen wel: die hebben ook een bewustzijn. Een watermolecule is niet nat maar een heleboel watermoleculen zijn dat wel: ze emergeren die eigenschap. Een mens is niet goddelijk, maar als collectief zijn wij in staat om vooruitgang te boeken, ook morele vooruitgang".

In dit filmpje, waarin Joël de Ceulaer zelf wordt geïnterviewd, zegt hij: "onze hersenen zijn niet in staat om de grote levensvragen te beantwoorden".
Boeken van Joël de Ceulenaere (bol.com).

Vrijheid en universele wetten

Marja de Vries is auteur van De hele olifant in beeld.
Volgens haar zijn er zeven universele wetten.

1. Alles dat bestaat komt voort uit één en dezelfde Eenheid of Bron.
2. In het universum bestaan verschillende niveaus van werkelijkheid. Dezelfde universele principes zijn werkzaam op al deze verschillende niveaus en daarom bestaat er eenheid en heelheid in het universum als geheel.
3. Alles vibreert en is beweging, omdat alles dat bestaat energie is. Energie volgt de weg van de minste weerstand. Wanneer energie vrij kan stromen wordt met een minimum aan inspanning een maximum resultaat geboekt.
4. Alle tegenstellingen kunnen verzoend worden 'op een hoger niveau' in de vorm van een synthese, die meer is dan de som van de delen.
5. Groei verloopt niet lineair, maar als een spiraalsgewijs proces. Ontwikkeling voltrekt zich niet geleidelijk, maar kent chaotische periodes, die voorwaardenscheppend zijn voor het ontstaan van ingrijpende veranderingen.
6. Dat wat we waarnemen als de fysieke werkelijkheid zijn de zichtbare gevolgen van niet-zichtbare oorzaken. Synchroniciteit is het multidimensionale feedbacksysteem, waarbij we de gevolgen van wat we met onze intentie hebben veroorzaakt, herkennen als een betekenisvolle gebeurtenis. Naarmate ons bewustzijn ruimer wordt, nemen we deze synchroniciteit vaker bewust waar.
7. Alles in het universum is samengesteld uit twee schijnbaar tegengestelde, actieve beginselen. Deze twee actieve beginselen bestaan als talloze verschillende paren met hetzelfde grondpatroon van uitbreiding en samentrekking en worden vaak aangeduid als het mannelijk en het vrouwelijk principe. Het mannelijk principe - uitbreiding - is naar buiten gericht. Het vrouwelijke principe - samentrekking - is naar binnen gericht. Deze twee tegengestelde krachten werken in partnerschap en wanneer ze niet verstoord worden, creëren ze een staat van dynamisch evenwicht.

Marja de Vries zou deze principes graag verweven in het onderwijs. Zij wil een cultuur creëren waarin kinderen in plaats vanuit een dualistisch wereldbeeld opgeleid worden vanuit een holistisch wereldbeeld.

In deel 1 van dit video-interview zegt zij: "Als we weten hoe groot de invloed is van overtuigingen op het leven, functioneren en presteren van kinderen, dan kunnen we dat bewuster aanwenden door positieve overtuigingen te hebben. Wanneer we focussen op de essentie van wat een kind is, dan nodigen we een kind uit om met die essentie naar buiten te komen".

“Er zijn culturen, waarbij de gemeenschap bij ieder kind wat geboren wordt vanaf de eerste dag weet wat dit kind komt doen. Ze geven dat kind een naam dat weergeeft wat het unieke talent is wat het kind komt doen. De hele gemeenschap gaat helpen zodat het kind dat optimaal kan ontwikkelen.
Daar loop ik warm voor, daar zet ik mij voor in. Dat zou je geluk kunnen noemen. Als dat wat je doet het liefst is wat je zou willen doen en het draagt ook nog bij aan het welzijn van anderen, wat wil je nog meer?”
Een antwoord zou kunnen zijn "vrijheid". Waarom niet elk kind gunnen om zelf uit te zoeken waar het eigen talent ligt en zelf te laten kiezen waarvoor het zich inzet?

Volgens de Vries worden kinderen in balans geboren, maar opgevoed door volwassenen die niet meer in balans zijn. Als gevolg raken kinderen ook uit balans.

Haar boek leest gemakkelijk, maar geeft -in tegenstelling tot wat je van wetten mag verwachten- weinig concrete handvatten. Marja de Vries studeerde biologie en ecologie en werkte tien jaar als textielkunstenares. En dat laatste hangt mogelijk samen met de lappendeken van inzichten, die zij schetst.

Erik van Zuydam

Wat er gebeurt met bewustzijn na de dood? Niets... Met bewustzijn is nog nooit iets gebeurd, en er zal nooit iets mee gebeuren, niet voor, tijdens of na de dood. Bewustzijn is het enige waar nooit iets mee gebeurt. Het is de onaantastbare stille ruimte waarin alles wat ‘gebeurt’ plaatsvindt. En zodra je beseft dat je deze stille ruimte bent, dan weet je dat jou niets kan gebeuren.

Het ego maakt vrij en verbindt

Het ego is nodig

Het ego speelt een belangrijke rol bij het ontwikkelen van ons zelfbewustzijn en zelfbeeld. Het stelt ons in staat om onszelf te definiëren en te onderscheiden van anderen, en het stelt ons in staat om ons gedrag en onze ervaringen te begrijpen en te interpreteren vanuit ons perspectief als individu.

Het ego staat vaak in een negatief licht. Associaties met egoïstisch en egocentrisch spreken voor zich. Maar de mens kan zich niet ontwikkelen zonder een ego. Het hoort bij een onmisbaar stadium in zijn ontwikkeling.

Het ego is volgens Jung het centrum van het bewustzijnsveld. Geen enkele inhoud die in dat veld komt kan de kwaliteit “bewust worden” bereiken tenzij deze inhoud verbonden raakt met het ego. Alle bewuste psychische activiteiten staan onder beheer van het ego.
Het ego ontstaat uit het archetype Zelf, het centrale regulerende archetype van de gehele psyche, het bestuurlijke en ontwikkelingscentrum van zowel het bewuste als van het onbewuste deel. De wording van het ego vindt plaats in de eerste levenshelft tot circa 35 jaar. Het ego verlost zich uit het Zelf en is bij voorspoedig verloop omstreeks die tijd zo goed als volledig uit het Zelf getreden maar blijft er wel mee verbonden. Deze verbinding tussen ego en Zelf wordt aangeduid met de ego-Zelf-as. Het ego is van het archetype Zelf de ‘ambassadeur’ in het bewustzijn.

Egofuncties

Aan het ego worden een viertal specifieke functies toegekend.

1. Het waarnemen, dat het werkelijkheidsgehalte van de objecten kan vaststellen. Waarnemingen vertellen niet wat er gaat gebeuren;
2. Het denken, dat schift en tracht aan te geven wat de aard van het object is. Het denken geeft het object een naam, plaatst het object in categorieën en zoekt naar het samenhangende geheel, de betekenisgevende context, waarin het object zijn plaats en functie heeft. Voor deze functie heeft het ego (subject) enige afstand nodig ten opzichte van het object;
3. Het gevoelen, dat aangeeft wat het object voor de waarnemer betekent, b.v. een bedreiging, een gezochte, een hooggewaardeerde zaak of een (on)nuttig verschijnsel. Het betreft een waarderend oordeel;
4. De intuïtie geeft aan waar het waargenomene vandaan komt en waar dit heen gaat. De intuïtieve inhoud, ingevingen en voorgevoelens, die uit het onbewuste als een flits worden aangereikt, heeft een directe inhoud van een concreet gegeven en reikt een oordeel aan over zekerheid en (on)twijfelbaarheid. De inhoud kan later blijken onjuist te zijn. De kritische zin dient waakzaam te zijn.

Deze analytische beschrijving suggereert een onafhankelijk functioneren van elk der functies. In feite functioneren de vier functies steeds synchroon, gelijktijdig.
Tot zover Jung.

Afscheiding en verbinding

Het koesteren van het ego gaat samen met gevoelens van afgescheiden zijn van anderen. Ben ik of is de ander toereikend? Dit kan angst oproepen voor uitsluiting en eenzaamheid. Het kan ook verleiden om te denken dat je meer bent dan een ander. Het gevaar van hoogmoed (hybris) ligt op de loer en kan agressie van anderen oproepen en de neiging om de egoïst onderuit te vloeren en van zijn voetstuk te stoten.

In het ideale geval is het ego verbonden en vrij. In de ontwikkeling van de persoonlijkheid in de tweede helft van het leven gaat het erom om niet meer te identificeren met het ego en haar vier functies.
Aldus wordt ruimte gelaten voor de ander: letterlijk en figuurlijk. Ruimte laten voor andere opvattingen kan vrijblijvend en dus redelijk gemakkelijk zijn. Maar ruimte voor andere gedragingen is moeilijker omdat dit bedreigend kan overkomen voor het eigenbelang. Dan ontstaat angst die kan leiden tot agressie. Ruimte geven aan de ander betekent hem te laten zijn wat hij is, en dat te aanvaarden, omdat hij een mens is.
Komt de mens uiteindelijk tot inzicht en doorprikt hij het mechanisme van de geconditioneerdheid, dan kan hij eindelijk zijn gedachten en gevoelens zien voor wat ze zijn.
De aandacht geldt op de eerste plaats de eigen geest, het eigen hart. Vooraleer we naar de ander kijken is het belangrijk eerst het eigen instrument van waarneming na te zien, en zo nodig het te reinigen of aan te scherpen. Het middel daartoe is de meditatie: een oefening om alle denkactiviteit tot rust te laten komen en enkel nog open te staan voor wat zich aanbiedt.
De ontwikkelde persoonlijkheid heeft de moed zijn angsten te ervaren, zijn alleen-zijn en zijn kwetsbaarheid. Wie de werkelijkheid volledig (niet vooringenomen) waarneemt krijgt inzicht in de veranderlijkheid en vergankelijkheid van alles wat naam en vorm heeft. Hij heeft inzicht in en is verbonden met een bodemloze bron waaruit vrij mededogen en liefde stroomt. En ervaart daarmee een non-dualiteit of twee(een)heid.

Bovenstaande is vrij weergegeven van stichting bodhisattva.

Vera Helleman over ego en je (niet) afhankelijk maken van de waardering van een ander in deze video.

Het ego kan spiritualiteit bevorderen en in de weg zitten

Frédéric Lenoir schrijft in zijn boek over de geschiedenis van het denken over God. Volgens hem is er een onmiskenbare ontwikkeling richting een steeds persoonlijker beleefd en minder dogmatisch geloof.
Een citaat:
Religie brengt mensen samen door middel van een gemeenschappelijk geloof in een onzichtbare wereld die hun te boven gaat. Daarom gebruikt Régis Debray voor religies de zeer toepasselijke term 'menselijke gemeenschappen'. Daar zou ik tegenover willen stellen dat spiritualiteit, de persoonlijke zoektocht van de geest, aanvankelijk juist ontbindt. Spiritualiteit bevrijdt het individu van alles wat hem bindt en in waanideeën gevangen houdt - onwetendheid, ongegronde meningen, vooroordelen - maar ook van de groep. Dankzij spiritualiteit kan de mens het juk van traditie, van het collectieve afwerpen en tot zichzelf, tot zijn innerlijke waarheid komen. Hoewel spiritualiteit het individu in eerste instantie losmaakt, is het uiteindelijke doel ervan toch dat ze datzelfde individu weer op de juiste manier met anderen verbindt. Anders gezegd: spiritualiteit ontbindt om beter te kunnen verbinden, en bevrijdt het individu om het te leren lief te hebben. Spiritualiteit die ontaardt in onverschilligheid of minachting ten aanzien van anderen is geen echte spiritualiteit maar een neurose waarvoor het spirituele als uitvlucht dient.

Door middel van het gebed (Jezus), de filosofie (Socrates) of meditatie (Boeddha) kon het individu voor zijn heil zorgen zonder de voorgeschreven rituelen van de traditie te doorlopen. Verder richtte hun onderricht het aristocratische karakter van de traditionele samenlevingen te gronde. Er bestond voor hen geen wezenlijk verschil tussen mensen: voor iedereen, rijk of arm, slaaf of vrij burger, lag de verlossing of het zielenheil binnen bereik. Er was geen hiërarchie meer, geen kaste, geen uitverkoren volk. Alle mensen waren gelijk, omdat ze allemaal een onsterfelijke ziel bezaten, die hun instaat stelde een geestelijk leven te leiden dat hun vrijheid schonk.

Doorschieten met NLP

Met neurolinguïstisch programmeren (NLP) programmeer je jouw brein met taal om zich goed te voelen. Het is een alternatieve vorm van psychotherapie die overigens niets met neurolinguïstiek (taalwetenschap) te maken heeft.

Op Wikipedia.
Volgens vele wetenschappers en psychologen ontbreekt een wetenschappelijke onderbouwing voor de claims van NLP, zowel voor de effectiviteit als voor de onderliggende theorie (Heap, 1988; Sharpley, 1984, 1987. NLP kan geclassificeerd worden als een pseudowetenschap, aangezien vaak beweerd wordt dat het op wetenschappelijke gronden is gebaseerd, terwijl het niet voldoet aan de gebruikelijke eisen van wetenschappelijke ondersteuning, reproduceerbaarheid en falsifieerbaarheid (Lilienfeld et al., 2004).

Hoe kan het dat NLP teleurstelt, immers de bedoelingen zijn zo mooi?
Wie deze videonieuwsbrief bekijkt kan beginnen te beseffen waarom NLP ondanks de enthousiaste aanbeveling mogelijk niet (lang) werkt.

Arend Landman schrijft over NLP op zijn blog.
NLP zorgt voor een nieuwe kijk op de werkelijkheid, voor out of the box denken. Een nieuwe kijk of perceptie geeft nieuwe mogelijkheden om jouw doelen te bereiken. NLP zorgt voor nieuwe communicatieve vaardigheden zodat de communicatie met anderen effectiever verloopt. NLP leert je minder snel te oordelen. Zowel over jezelf als over anderen. Met NLP wordt je wereld groter. Met NLP kun je onder ander het volgende bereiken:
• Snel goed contact opbouwen met anderen.
• Verbeterde communicatie met anderen en jezelf.
• De mogelijkheid anderen te inspireren en te motiveren.
• Het beter kunnen managen van emoties en persoonlijke rust.
• Afleren van improductief gedrag en onwenselijke gewoonten.
• Omzetten van beperkende overtuigingen naar versterkende overtuigingen.
• Verhoging van creativiteit.
• Verbeterde leervaardigheden.
• Loslaten van destructieve relaties en het opbouwen van constructieve relaties.
• Krachtige coachingstechnieken om anderen te helpen hun doelen te bereiken.
• Meer geloof in jezelf en je kunnen.
• Ontdekken of versterken van jouw levensdoel.
Tot zover Landman. 

Dat klinkt bijna te mooi om waar te zijn. De reden waarom wordt duidelijk in het vervolg van de tekst.
NLP heeft als uitgangspunt dat de hersenen werken als een computer. De hersenen voeren programma’s of mentale instructies uit in een bepaalde volgorde. NLP meet en identificeert de fysiologische staat (houding etc.) en de mentale strategie die iemand gebruikt op een bepaald tijdstip, en geeft daarna specifieke informatie om de fysiologie en mentale strategie te verbeteren zodat een gewenst eindresultaat ontstaat.
Tot zover Landman.

De analogie tussen hersenen en computers is slechts beperkt geldig en inderdaad geen wetenschappelijke onderbouwing. We kunnen snelle en krachtige computers bouwen en inzetten. Computers kunnen niet moe worden. Zolang ze goed gekoeld worden, functioneren ze. Menselijke hersenen kunnen overbelast worden. Het is beter om ook het hoofd koel te houden.
Wie de video bekijkt en Landman leest zal beseffen dat wie NLP inzet om zichzelf tot het uiterste te verbeteren in de valkuil belandt om uit balans te geraken. Net als de bekende NLP-er Emile Ratelband is de praktijk van NLP vaak over de top.
Wie het onderste uit de kan wil hebben, krijgt het deksel op zijn neus.

Een van de zwakke punten van NLP is dat het gebrek heeft aan wetenschappelijke validatie. NLP is ontwikkeld als een praktische en pragmatische methode om verandering te bewerkstelligen, maar er is weinig wetenschappelijk bewijs om de effectiviteit ervan te ondersteunen. Hoewel er enkele onderzoeken zijn uitgevoerd die suggereren dat NLP-technieken kunnen helpen bij het verbeteren van bepaalde vaardigheden en het verminderen van symptomen zoals angst en fobieën, is er nog geen overtuigend bewijs dat NLP op zichzelf effectief is.
Een ander zwak punt van NLP is dat sommige van de claims en technieken controversieel kunnen zijn. Sommige critici beweren dat sommige NLP-technieken gebaseerd zijn op pseudowetenschap en dat sommige claims van NLP-beoefenaars niet worden ondersteund door wetenschappelijk bewijs. Er is ook bezorgdheid geuit dat sommige NLP-technieken kunnen worden gebruikt om mensen te manipuleren en te beïnvloeden, wat kan leiden tot misbruik van deze technieken.
Tot slot is een ander zwak punt van NLP dat het een ongereguleerde en ongestructureerde praktijk is. Er is geen centrale autoriteit die NLP reguleert of accrediteert, wat kan leiden tot variatie in de kwaliteit van de training en de beoefenaars van NLP. Er zijn ook verschillende interpretaties en toepassingen van NLP, wat kan leiden tot inconsistenties in de praktijk.

Een starre Occupy beweging

De Occupy beweging probeert mensen bewust te maken van de nadelen van ons huidige economische systeem. Zij sloeg haar tenten op bij het Beursplein en op het Internet. Nu met de komende winter en het opraken van het geduld van de autoriteiten wordt kamp na kamp geruimd. En dat is maar goed ook, want de vorm waarin het protest wordt gegoten is zowel de kracht als de zwakte van de beweging. Een beweging gericht op bewustwording moet telkens een nieuwe vorm zoeken, net zolang totdat de gewenste verandering bewerkstelligd is. Doet zij dat niet dan wordt zij gekaapt en trekt zij allerlei randverschijnselen aan.
Een verandering in ons economische systeem zal de meesten eerst geld kosten en je moet een aantrekkelijk vergezicht schetsen wanneer je mensen mee wilt laten investeren. Zo is het nu in het systeem en zo zal het ook zijn in het alternatief. Het fenomeen dat randfiguren eerst proberen te profiteren van de beweging is het bewijs dat in het zoeken van een alternatief eerst een plek moet worden gegeven aan de menselijke hebzucht. Een nieuw economisch systeem moet daar tegen kunnen en vervolgens een betrouwbare duurzame oplossing bijdragen. Het probleem nu is dat er meer schulden worden gemaakt dan met economische groei kan worden opgevangen. Het is dus vooral een zaak van begrenzen van de eigen en elkaars ambitie en het schetsen van een aantrekkelijk alternatief.
De consument en/of de kiezer moet de gevolgen van zijn gedrag op vele terreinen doorzien. Het is zaak om hem in beweging te krijgen. Daarvoor moet hem telkens opnieuw voorgehouden worden hoe de economische verandering zowel heilzaam is voor zichzelf als voor de samenleving als geheel. Wanneer landen er niet effectief in willen samenwerken, dan zit er weinig anders op dan om de economie op een veel lager en regionaal niveau te organiseren. Economische en politieke structuren moeten organisch groeien, dat wil zeggen pas wanneer de stabiliteit op een bepaald niveau is bewezen, kun je gaan praten over organisatie op een hoger niveau. Anders vervalt het tot chaos.
Er is niets op tegen dat niemand de leiding heeft bij de Occupy beweging, wel dat er te lang wordt vastgehouden aan dezelfde vorm.

Bewustwording is een voortdurend spiraalvormig proces van ont-wikkeling, zodat we telkens langs hetzelfde punt komen, maar dan op een hoger niveau van bewustzijn. Misschien moet de beweging wel 99 keer een vorm kiezen alvorens zij 99% van de bevolking bewust heeft gemaakt .....

En zo moet het niet.
Op de grond zittende studenten, die zich op een campus verzameld hadden voor een sit-downdemonstratie van de protestbeweging Occupy Wall Street, werden met pepperspray aangevallen. Deze video toont hoe een politieagent (campusbewaker) de jongeren gericht met het drijfgas aanviel, hoewel het protest volkomen geweldloos verliep.

Valkuilen bij meditatie en spirituele groei

Wie de voordelen van mediteren wil genieten moet voorbereid zijn op een paradoxale ervaring: hoe harder je jouw best doet hoe minder je bereikt, maar ook hoe gemakzuchtiger je jouw doelen wilt bereiken, hoe minder je bereikt.
Doen door niet-te-doen en Leven in het Nu, het klinkt zo simpel om alleen maar te zijn, maar is het dat ook?
De techniek van mediteren is erop gericht om je geest te verlossen van onnodige gedachtes en hersenactiviteit, maar hoe harder je probeert geen onnodige gedachten te hebben, hoe harder ze aan je opdringen. “Denk niet aan een witte olifant”.
Je zou haast gaan twijfelen aan je mentale kracht en zelfbeheersing.
Om tot ontspanning te komen, probeer je tijdens een meditatie te focussen.
Deze focus kan zijn op onze ademhaling, een woord (mantra) dat we herhalen, sensaties in ons lichaam (ruiken, voelen, luisteren of proeven).

Hier zijn enkele veelvoorkomende valkuilen waar je op moet letten. 

• Het zoeken naar snelle resultaten. Meditatie en spirituele groei zijn processen die tijd en toewijding vergen. Als je te veel gefocust bent op het snel behalen van resultaten, kun je gefrustreerd raken en opgeven. 
• Het vermijden van pijnlijke emoties. Sommige mensen kunnen geneigd zijn om pijnlijke emoties te vermijden door te mediteren of zich te richten op spirituele groei. Dit kan echter averechts werken en je groei belemmeren. Het is belangrijk om ook de moeilijke emoties te erkennen en te accepteren. 
•  Het vasthouden aan dogma's. Sommige mensen kunnen dogma's of rigide overtuigingen vasthouden over spirituele groei, meditatie of religie. Dit kan leiden tot dogmatisch denken en het vermijden van nieuwe ideeën en perspectieven. 
• Het vergelijken van jezelf met anderen. Het vergelijken van je eigen meditatie- of spirituele praktijk met die van anderen kan leiden tot gevoelens van minderwaardigheid of superioriteit. Het is belangrijk om je eigen pad te volgen en niet te veel te vergelijken met anderen. 
• Het verwaarlozen van je dagelijkse verantwoordelijkheden. Meditatie en spirituele groei mogen niet ten koste gaan van je dagelijkse verantwoordelijkheden, zoals werk, relaties en persoonlijke verzorging. Het is belangrijk om een gezonde balans te vinden tussen je spirituele praktijken en je dagelijkse leven.

Eckhart Tolle, een spiritueel raadsman, beveelt (net als alle meditatiecoaches) aan om gedachten en sensaties die opkomen tijdens het mediteren gewoon te laten zijn. Het gaat er Tolle om open te staan voor wat het bewustzijn binnenkomt in de ruimte of pauze tussen deze gedachten en sensaties. Wat dat is, is voor iedereen persoonlijk, maar paradoxaal volgens Tolle ook universeel. Voor wie het niet lukt om open te staan en blijft hangen (rond”tollen”) in negatieve gedachten heeft Tolle het begrip pijnlichaam geïntroduceerd, een soort oud zeer, dat hij koppelt aan het ego. Beiden zijn een soort negatieve energie opgebouwd uit oude pijnen en kwetsuren. Zij proberen te groeien in het nu omdat zij schreeuwen om verwerking.

De kunst is deze groei toe te staan zonder je daarmee te identificeren. Het ego en het pijnlichaam zijn geen realiteit, maar proberen dit te worden en houden je vervolgens af van wat reëel is in het nu. De reden dat je dit risico loopt komt omdat het "ware" zelf "vormloos" is en voortdurend zoekt naar vormen waarmee het zich kan identificeren. Door dit proces te observeren, zonder identificatie, en ruimte te maken voor wat er meer is, groeit het bewustzijn. Tolle noemt dit het nieuwe bewustzijn. Oefeningen om identificatie los laten laten je de vraag stellen "Wie ben ik?" en laten je ontdekken dat het goed leven is zonder een concreet antwoord.

Deze fenomenen maken mediteren en spirituele groei zo lastig: twee stappen vooruit, een stap achteruit. Lastig des te meer wanneer je er sensationele verlichtingservaringen van verwacht. Mogelijk zijn die ervaringen er, maar ook dan is het zaak om je er niet mee te identificeren om de spirituele groei niet te frustreren. Dit soort ervaringen (ook soms in de ruimte en de stilte van de natuur beleefd) vallen je toe en kunnen niet met je verstand worden opgeroepen. Het ego zou wel willen, maar moet constateren dat het gebeurde door niet te doen.

Meditatie is een oefening in het niet doen.

Zie ook deze video van Eckhart Tolle.
Meer lezen over Tolle? Klik hier of op de tags en steekwoorden hieronder.

Niet zeuren over liefdesverdriet

Wim de Jong is columnist in het Magazine van de Volkskrant. Al een paar jaar schrijft hij over de tanende liefde van zijn 10 jaar jongere vrouw. Nadat zij bij hem weg is gegaan heeft hij zijn worsteling met zijn liefdesverdriet op schrift gezet in het boek “De Oefenvijftiger”.
De worsteling van Wim wordt met gemengde gevoelens ontvangen door zijn (vrouwelijke) collega’s.

Op 19 september discussiëren de Jong en zijn collega Koole over De Oefenvijftiger bij Pauw & Witteman.
Het leven van de vijftigplusman is niet eenvoudig, beweert Volkskrant-columnist Wim de Jong. Hij treurt over zijn verloren jeugd, twijfelt over gemiste kansen en kleedt zich als een cowboy.
De Jong, zelf 54 jaar, schreef er een boek over: De Oefenvijftiger, belevenissen van een man in midlife.
Wim de Jong moet niet zo zeuren, zegt Corine Koole. De schrijfster van onder meer Hoe mannen liefhebben vindt een klagende vijftigplusman erg onaantrekkelijk. De Jong zou zich beter bezig kunnen houden met mooie verhalen schrijven dan met zwelgen in ongeluk.

Een paar citaten uit wat Malou van Hintum 20-sep-11 schreef in de Volkskrant:
Mensen worden er niet aantrekkelijker op als ze in hun relatie helemaal geen grenzen stellen en hun lot volledig in handen leggen van hun partner. Het zou dan ook jammer zijn als 'de oefenvijftiger' die Wim de Jong presenteert een model wordt dat navolging krijgt. Mannen moeten niet trutten. Dat wil niet zeggen dat ze niet mogen aarzelen, twijfelen, of de dingen nog eens van een andere kant bekijken. Maar ze moeten niet huiselijke seks kopen met een pakje sigaretten of stukje kaas, een liposuctie nemen om hun vrouw te behagen, of hun ogen - in De Jongs geval zonder succes - laten laseren omdat mevrouw de geliefde een bril niet meer sexy vindt. Grow up!

Ruggengraat
Tegenwoordig barst het van de mensen rond de vijftig die nog één keer het roer omgooien in de hoop nu eindelijk een Verstandige Keuze te maken. Die maak je niet wanneer je zelf je rug niet recht, maar toelaat dat je speelbal bent van de beslissingen en emoties van iemand anders. Zelfrelativering gecombineerd met een gezond gevoel voor eigenwaarde zijn geen garantie om een midlifecrisis te ontlopen, maar ze helpen wel om je erin staande te houden. En nee, dat is niet eenvoudig. Dan mag je heus van je stuk zijn, en het even allemaal niet meer zo goed weten. Maar een beetje ruggengraat helpt wel om te voorkomen dat je op den duur je zelfrespect verliest, en niets anders kunt dan afwachten: afwachten of mevrouw De Jong je weer in genade aanneemt.
Oefenvijftiger, lotgevallen van een midlifeman (bol.com).

Hoe mannen liefhebben bekentenissen over verliefdheid, sex, verlangen en totale overgave (bol.com).

Een gebroken hart is een ingrijpende gebeurtenis in een mensenleven, omdat je niet alleen te maken hebt met het verdriet en het gemis maar ook met gevoelens van onmacht, falen, schaamte en een gebrek aan zelfvertrouwen. Toch is het mogelijk op een zinvolle wijze met deze gevoelens om te gaan, waardoor je er uiteindelijk gelukkiger en sterker door wordt. Susan Piver beschrijft vanuit haar eigen ervaring hoe je een pijnlijke ervaring als een gebroken hart kunt omzetten in een bron van positieve levenskracht.

De wijsheid van een gebroken hart, liefdesverdriet als bron van spirituele groei (bol.com) .

Misschien een troost voor Wim de Jong, zijn Volkskrant collega Wilma de Rek legt uit waarom winnaars vaak de echte losers zijn. In een interview: "Diep in veel mensen blijkt de angst te schuilen die ik ook ken: op een dag val ik door de mand. Op een dag komen ze erachter dat ik eigenlijk niks kan. Wat zullen ze lachen. Ik zou dolgraag zeggen dat ik mijn losergevoel volledig heb overwonnen. Maar dat is niet zo. Mijn gehunker naar erkenning, waardering, bevestiging en al die andere hinderlijke dingen is geen gram minder geworden. Het enige verschil met een jaar geleden is dat ik er gelukkig niet meer mee zit".

Allemaal losers, de kunst van het verliezen (bol.com).
Mannen die deugen, Op zoek naar een nieuwe vorm van mannelijkheid (bol.com).

Inzicht voor het zoeken naar verlichting

Bewust overstijgen 

Het concept van zelfrealisatie of Verlichting gaat vaak gepaard met het idee van bewust leven in het hier en nu, en het overstijgen van tegenstellingen door ze te bekijken vanuit een gevoel van eenheid of verbondenheid.

Dit betekent dat je bewust leeft in het moment, zonder je al te veel zorgen te maken over het verleden of de toekomst, en dat je je bewust bent van je eigen ervaringen en emoties zonder dat deze je volledig beheersen. Op deze manier kun je een dieper gevoel van vrede en voldoening vinden in het leven, omdat je niet langer wordt afgeleid door externe omstandigheden of innerlijke conflicten.
Tegelijkertijd betekent het overstijgen van tegenstellingen dat je jezelf openstelt voor de mogelijkheid dat alles met elkaar verbonden is en dat er geen absolute scheiding bestaat tussen verschillende aspecten van het leven. Dit kan je helpen om meer compassie en begrip te ontwikkelen voor andere mensen en de wereld om je heen, omdat je erkent dat alles met elkaar verbonden is en dat we allemaal deel uitmaken van een groter geheel.

Magazine

Voor mensen die al te zeer geloven in de ratio wordt het magazine InZicht zeer aanbevolen. Ook mensen die krampachtig zoeken naar de ervaring van verlichting.
K. Bor stelt in het februari 2011 nummer van het magazine Inzicht “Pas als ‘jij’ jezelf niets meer afvraagt en niet meer met verlichting bezig bent, is er die Vrijheid zoals die er altijd al lag”.
Hans van Dam ondersteunt deze stelling op zijn site met de volgende “Dwaaltekst”.

Het Lege Register

De namen van alle verlichten van alle tijden vind je in het Lege Register. Inschrijving in het Lege Register geschiedt volautomatisch. Je hoeft er dus niets voor te doen. Deze procedure, of liever, het ontbreken daarvan, garandeert dat het Lege Register altijd up-to-date is. Wil je weten of je verlicht bent? Check dan gratis het Lege Register. Doe het nu en maak een einde aan die martelende onzekerheid.
Tot zover van Dam.

K. Bor in Inzicht: de beste manier om realisatie voor te blijven is ernaar te zoeken.

Voor wie het bovenstaande te cryptisch is, is misschien het video-interview van een wandeling met Hans Laurentius inzichtelijk.
Volgens Hans Laurentius is verlichting de spontane en diepgaande herkenning dat er geen ik is, geen verleden, geen toekomst, geen lijden, geen wensdromen, geen weerstand tegen hoe het is.
De persoon die je denkt te zijn heeft er niks aan. Het geloof in 'ik' valt weg en er valt niets meer te doen in de sfeer van zelfverbetering. Punt.
(uit Rozengeur en Prikkeldraad).