De zachte kracht van respect
Respect begint niet met regels.
Niet met buigingen, beleefdheidsvormen of sociale codes.
Respect begint met geraakt worden.
Wanneer iets je raakt -een woord, een gebaar, een stilte-
dan ontstaat er een ruimte in jou die luistert.
Niet om te oordelen, maar om te zijn met wat is.
In die ruimte ontstaat vanzelf een besef:
"Dit is niet van mij, en toch is het me toevertrouwd".
Respect is dan geen houding, maar een ervaring.
Een innerlijke erkenning van wat leeft, buiten jou.
Je hoeft het niet te begrijpen of goed te keuren.
Je hoeft het alleen maar binnen te laten.
Niet te veel. Niet te weinig.
Precies genoeg om geraakt te worden.
En vanuit die ervaring van geraakt worden
kan er iets zachts maar krachtigs groeien:
de bereidheid om te dienen.
Niet in onderwerping, maar in verbondenheid.
Niet omdat je moet, maar omdat het klopt.
Wat je raakt, verdient zorg.
Wat je raakt, wil je niet schaden.
Wat je raakt, herinner je je als iets waardevols.
Zo groeit respect uit tot liefde in actie.
Een liefde die geen eigendom kent,
maar toewijding.
In een wereld waarin men steeds vaker roept, oordeelt, verdedigt,
zou het besef dat respect begint met geraakt worden
een revolutionair zacht antwoord kunnen zijn.
Want wie zich laat raken,
is al begonnen met dienen -
niet de ander als object,
maar het leven als geheel.
En als elk mens op aarde
zich op zijn tijd zou laten raken,
zou de mensheid misschien
zichzelf weer gaan dienen.
