Posts tonen met het label etiquette. Alle posts tonen
Posts tonen met het label etiquette. Alle posts tonen

Het communiceren over wellevendheid is een delicate zaak

Zo zijn onze manieren

De titel komt uit een kinderliedje van minstens twee eeuwen terug.
Tussen Keulen en Parijs
ligt de weg naar Rome.
Al wie met ons mee wil gaan
die moet onze manieren verstaan.

Zo zijn onze manieren
zo zijn onze manieren
zo zijn onze manieren, manieren
zo zijn onze manieren!

In die tijd leefden kinderen in een eigen sociale klasse, met omgangsvormen die vooral binnen die sociale klasse werden verstaan. 

Wellevendheid was misschien vanzelfsprekend, erover spreken niet. Het woord wellevendheid doet wat oubollig aan. Het lijkt in onze taal tot de achtergrond verdrongen. Zou dat komen omdat iedereen wel weet hoe we met elkaar moeten omgaan of is het een tekens des tijds dat we soms het voor de hand liggende vergeten te benoemen?
Wikipedia geeft de volgende definitie. Wellevendheid is een stelsel van manieren en gedragingen die waarborgen dat mensen met elkaar omgaan op een manier die maatschappelijk aanvaard is en die positief wordt gewaardeerd. Hoewel een vergrijp tegen de wellevendheid negatief wordt ervaren, is het niet strafbaar.
Er zijn veel synoniemen ervoor: beleefdheid, beschaafdheid, etiquette, fatsoen, goede manieren, hoffelijkheid, savoir-vivre, urbaniteit, voorkomendheid, welgemanierdheid, welvoeglijkheid. Het geven van feedback over wellevendheid kan een gevoelige kwestie zijn, maar met respect, tact en constructieve communicatie kunnen we bijdragen aan een vriendelijkere en meer beleefde samenleving.

Omgangsvormen

In onze steeds meer egalitair wordende samenleving blijft wellevendheid net als etiquette een belangrijk aspect van menselijke interactie. Belangrijk niet omdat veel mensen er aandacht voor hebben, maar belangrijk omdat een goede relatie staat en valt met goede omgangsvormen. Hoewel het verleidelijk kan zijn om anderen spontaan aan te spreken op mogelijke tekortkomingen in hun manieren, is het belangrijk om dit op een constructieve en vriendelijke oftewel wellevende manier te doen. Hier zijn enkele tips voor het geven van feedback over wellevendheid, zodat de boodschap positief wordt ontvangen.

Kies het juiste moment en de juiste plaats

Selecteer een geschikt moment en een geschikte locatie om het gesprek aan te gaan. Vermijd situaties waarin de persoon zich mogelijk vernederd voelt of in het openbaar wordt bekritiseerd.

Focus op specifiek gedrag

Richt je feedback op specifieke gedragingen in plaats van het algemene karakter van de persoon. Dit maakt het makkelijker voor de ander om de feedback te begrijpen en gericht te verbeteren.

Gebruik ik-boodschappen

Vermijd beschuldigende taal en gebruik "ik-boodschappen" om je gevoelens en observaties te delen. Bijvoorbeeld, zeg: "Ik voel me ongemakkelijk wanneer..." in plaats van "Jij gedraagt je onbeleefd als...".

Wees specifiek en duidelijk

Geef concrete voorbeelden van het gedrag waar je feedback over geeft. Hierdoor kan de persoon beter begrijpen welk aspect van hun gedrag aangepakt moet worden.

Benadruk positieve aspecten

Start het gesprek met waardering voor positieve eigenschappen van de persoon. Dit helpt om de feedback in een positief kader te plaatsen en voorkomt dat het als negatief wordt ervaren.

Bied suggesties voor verbetering

Stel oplossingsgerichte suggesties voor in plaats van alleen problemen aan te wijzen. Hierdoor geef je de persoon concrete handvatten om hun gedrag aan te passen.

Wees empathisch

Toon begrip voor de mogelijkheid dat de persoon zich niet bewust was van het effect van hun gedrag. Empathie helpt om een open dialoog te bevorderen en vergemakkelijkt de acceptatie van de feedback.

Luister actief

Geef de persoon de ruimte om te reageren en luister aandachtig naar hun perspectief. Dit draagt bij aan een open communicatie en kan eventuele misverstanden verhelderen.

Stel open vragen

Moedig de ander aan om hun gedachten en gevoelens te delen door open vragen te stellen. Dit bevordert een meer diepgaande discussie en geeft hen de gelegenheid om hun kant van het verhaal te vertellen.

Blijf positief en bemoedigend

Sluit het gesprek af met een positieve noot en moedig de persoon aan om stappen te zetten naar verbetering. Wees geduldig en geef hem of haar de ruimte om aanpassingen te maken.

Verder lezen? Zie De etiquette van de aandacht door Beatrijs Ritsema.

Citaat uit haar artikel

De mythe van de gelijkheid verbiedt dat de een de ander in een gesprek naar beneden haalt of terechtwijst. Terechtwijzingen kunnen alleen plaatsvinden wanneer de autoriteit van de één ten opzichte van de ander onbetwistbaar is: in de hiërarchie van het leger, ouders tegenover kleine kinderen, politieagenten tegenover burgers, chefs tegenover ondergeschikten.

Jong geleerd, oud gedaan

Het mooiste zou zijn wanneer kinderen vroegtijdig met spelvormen aan wellevendheid gewend raken, voor mijn part met liedjes al dan niet op TikTok.  Maar dan mag het liedje uit de inleiding wel wat duidelijker verwoord worden. Het zou ook het pesten op school kunnen verminderen.

Op de Montessori school bijvoorbeeld

Maria Montessori was tegen beleefdheid, maar voor wellevendheid; hoe je met elkaar omgaat. Daarom geeft de leidster wellevendheidslesjes, zodat de orde van binnen uit komt. Onverplicht, innerlijk gemotiveerd. Je leert kinderen vaardigheden aan voor het leven.

Gelijke rechten en wederkerigheid

Ethische principes

Het belangrijkste ethische principe is "doe niet anderen dat aan wat je niet wilt dat anderen jou aandoen". Je kunt dit principe ook zo verwoorden: "mijn vrijheid houdt op, waar die van een ander begint". Dit soort overwegingen vragen om in ere te kunnen worden gehouden om een soort wederkerig compromis: geef iedereen gelijke rechten.

Wederkerigheid is een relevant en krachtig ethisch principe. De gulden regel ("Doe niet anderen dat aan wat je niet wilt dat anderen jou aandoen"), benadrukt de wederzijdse verantwoordelijkheid en empathie in menselijke interacties. Het impliceert dat we, om een harmonieuze samenleving te creëren, rekening moeten houden met de belangen en vrijheden van anderen zoals we dat ook voor onszelf zouden willen.

De uitdrukking "mijn vrijheid houdt op, waar die van een ander begint" sluit hier nauw bij aan. Dit principe erkent de noodzaak van grenzen aan individuele vrijheid om de vrijheid van anderen te respecteren. Het suggereert dat het recht op vrijheid niet absoluut is en dat er een evenwicht moet worden gevonden om botsingen tussen individuele vrijheden te voorkomen.

Het idee van gelijke rechten kan worden beschouwd als een compromis dat voortkomt uit de erkenning van wederkerigheid en het streven naar een samenleving waarin individuele vrijheden met elkaar in overeenstemming zijn. Dit evenwicht is echter niet altijd eenvoudig te bereiken en vereist voortdurende afwegingen tussen individuele vrijheden, sociale belangen en de noodzaak van een rechtvaardige en goed functionerende samenleving. Het is een kernaspect van ethische en politieke discussies over de organisatie van menselijke samenlevingen.

Hoe hoort het?

De principes van wederkerigheid en respect voor de vrijheden en belangen van anderen spelen ook een belangrijke rol in etiquette. Etiquette omvat sociaal aanvaardbaar gedrag en helpt bij het bevorderen van harmonieuze interacties in verschillende sociale contexten. Enkele voorbeelden van etiquette-regels die gebaseerd zijn op deze principes zijn de volgende.

Respect voor privacy

Het respecteren van de persoonlijke ruimte en privacy van anderen is een vorm van wederkerigheid. Dit omvat het vermijden van onnodige inmenging in iemands persoonlijke zaken en het respecteren van hun grenzen.

Beleefdheid en respectvolle communicatie

Het principe van "behandel anderen zoals je zelf behandeld wilt worden" is van toepassing op communicatie. Dit omvat het gebruik van beleefde taal, luisteren naar anderen en vermijden van kwetsende opmerkingen.

Tafelmanieren

Etiquette tijdens het eten omvat gedragingen zoals wachten met eten tot iedereen aan tafel is, het gebruik van bestek op een juiste manier, en het vermijden van storend gedrag tijdens maaltijden. Deze regels dragen bij aan een respectvolle en aangename maaltijd beleving voor iedereen.

Gedrag in openbare ruimtes

Het tonen van respect voor anderen in openbare ruimtes, zoals wachtrijen respecteren, lawaai verminderen en het opruimen van persoonlijke rommel, weerspiegelt het principe van wederkerigheid en gemeenschappelijk respect.

In essentie draagt etiquette bij aan het creëren van een positieve sociale omgeving door rekening te houden met de gevoelens en behoeften van anderen. Het is een manier om het principe van wederkerigheid toe te passen in alledaagse sociale interacties.
De kern van mensenrechten draait vaak om het respecteren van de waardigheid en vrijheden van individuen, waarbij het principe van wederkerigheid een leidende rol speelt.
De erkenning dat vrijheden begrensd moeten worden om de vrijheden van anderen te beschermen en het vermijden van willekeurige inmenging in het leven van individuen zijn essentiële aspecten van een rechtvaardig en respectvol samenlevingsmodel.

De etiquette van oordelen en mening geven

Terughouden of delen

Mensen die te pas en te onpas oordelen geven kunnen bijzonder irritant zijn.
In situaties waar je beperkte informatie hebt, emotionele gevoeligheid vereist is, of wanneer het om privézaken gaat, is het beter om terughoudend te zijn. Het moge duidelijk zijn dat het de voorkeur heeft om een mening te geven wanneer een oordeel valt te vermijden.

Het verschil tussen oordelen en je mening geven ligt in de manier waarop je je gedachten uitdrukt en de context waarin dit gebeurt.

Wat is een oordeel vellen?

Een oordeel vellen heeft vaak een negatieve connotatie, omdat het kan impliceren dat je snel conclusies trekt zonder voldoende informatie of zonder open te staan voor andere perspectieven. Een oordeel kan ook neigen naar een veroordelende toon, waarbij je iemand beoordeelt zonder echt te proberen te begrijpen waarom ze bepaalde keuzes hebben gemaakt.

Wat is een mening geven?

Het geven van je mening houdt in dat je je persoonlijke gedachten en gevoelens deelt over een bepaald onderwerp. Dit kan worden gedaan met respect voor verschillende perspectieven en zonder de intentie om anderen te beoordelen. Wanneer je je mening deelt, geef je aan hoe je denkt over een bepaald onderwerp, gebaseerd op je ervaringen, kennis en overwegingen.

Belangrijkste verschillen zijn de volgende.

  1. Intentie. Oordelen zijn vaak gericht op kritiek of het beoordelen van anderen, terwijl het delen van je mening gericht is op het delen van jouw persoonlijke gedachten en gevoelens.
  2. Respect en empathie. Bij het delen van je mening kun je respectvol en empathisch zijn tegenover andere standpunten. Bij oordelen ontbreekt vaak dit begrip en respect.
  3. Openheid voor discussie. Het delen van je mening kan het begin zijn van een constructieve discussie, waarbij je bereid bent om naar anderen te luisteren en van gedachten te wisselen. Oordelen zijn vaak definitief en kunnen discussie moeilijker maken.
  4. Informatie en overweging. Bij het delen van je mening kun je uitleggen waarom je zo denkt en welke factoren je overwegingen hebben beïnvloed. Oordelen missen vaak deze diepgang en kunnen gebaseerd zijn op oppervlakkige indrukken.

Kortom, het delen van je mening gaat over het uitdrukken van je gedachten en gevoelens met respect voor anderen, terwijl oordelen vaak snelle conclusies zijn die gebaseerd kunnen zijn op vooroordelen en niet noodzakelijk respectvol zijn.

Gepast kan het geven van oordelen zijn onder de volgende omstandigheden

  • Deskundigheid. Wanneer je aanzienlijke kennis en expertise hebt over een onderwerp, kan het delen van je oordeel bijdragen aan een zinvolle discussie en anderen helpen begrijpen.
  • Zorgvuldige overweging. Als je voldoende tijd hebt genomen om informatie te verzamelen, verschillende perspectieven te onderzoeken en een weloverwogen standpunt te vormen, kun je je oordeel delen.
  • Openbare kwesties. Bij onderwerpen die de samenleving beïnvloeden, zoals politiek, ethiek of maatschappelijke kwesties, kan het delen van je oordeel bijdragen aan openbaar debat en bewustwording.
  • Persoonlijke ervaringen. Het delen van oordelen gebaseerd op persoonlijke ervaringen kan empathie kweken en anderen helpen die soortgelijke situaties doormaken.


Voorzichtigheid is geboden bij de volgende omstandigheden

  • Beperkte kennis. Als je onvoldoende informatie hebt over een onderwerp, is het beter om terughoudend te zijn. Ongefundeerde oordelen kunnen misinformatie verspreiden.
  • Gevoelige onderwerpen. Bij onderwerpen die emotioneel geladen zijn of die anderen kunnen kwetsen, is het belangrijk om met respect en empathie te communiceren.
  • Complexiteit. In complexe situaties waarbij meerdere factoren betrokken zijn, is het vaak verstandig om niet overhaast te oordelen en ruimte te laten voor nuances.
  • Privéaangelegenheden. Oordelen over iemands persoonlijke leven of keuzes kunnen als indiscreet of ongepast worden beschouwd. Respecteer de privacy van anderen.
  • Wanneer ongevraagd. Ongevraagde oordelen kunnen als opdringerig worden ervaren. Als iemand niet om je mening heeft gevraagd, is het goed om terughoudend te zijn.

Balans

De etiquette rond het delen van meningen en het vormen van oordelen is een delicate balans tussen respect voor anderen, openheid voor verschillende perspectieven en het uiten van je eigen gedachten. Hier volgen enkele richtlijnen.

  • Respectvol luisteren. Voordat je je eigen mening uit, is het belangrijk om anderen te laten uitpraten en hun standpunten te begrijpen. Luister actief en toon respect voor hun gedachten, zelfs als je het er niet mee eens bent.
  • Oordeel uitstellen. Het is waar dat snel een oordeel vellen vaak ongegrond kan zijn, omdat je misschien niet alle feiten of nuances kent. Neem de tijd om informatie te verzamelen voordat je een definitief standpunt inneemt.
  • Openheid voor andere perspectieven. Het delen van je mening betekent niet dat je onbuigzaam moet zijn. Sta open voor andere meningen en wees bereid om je standpunt aan te passen op basis van nieuwe informatie of inzichten.
  • Wees voorzichtig met absolute uitspraken. Vermijd het gebruik van woorden als "altijd" en "nooit", omdat situaties vaak complex zijn en er uitzonderingen kunnen zijn. Formuleer je mening met respect voor de mogelijkheid van variabiliteit.
  • Constructieve communicatie. Als je besluit je mening te delen, doe dit dan op een respectvolle en constructieve manier. Vermijd aanvallende taal of denigrerende opmerkingen, zelfs als je het oneens bent.
  • Vragen stellen. Als je geen sterke mening hebt over een bepaald onderwerp, kun je nog steeds deelnemen aan gesprekken door vragen te stellen en interesse te tonen in de standpunten van anderen. Dit laat zien dat je open staat voor leren en begrijpen.
  • Erkenning van onzekerheid. Het is volkomen acceptabel om soms te zeggen: "Ik ben er nog niet helemaal zeker van" of "Ik ben nog bezig mijn gedachten hierover te vormen". Dit toont eerlijkheid en de bereidheid om na te denken.
  • Kies je gevechten. Je hoeft niet overal een mening over te hebben. Het is prima om selectief te zijn in de onderwerpen waarover je deelneemt aan discussies. Focus op die waar je genoeg kennis over hebt of die je persoonlijk raken.

Uiteindelijk draait het allemaal om evenwicht en respect. Het is niet verplicht om overal een mening over te hebben, maar als je ervoor kiest om je mening te delen, doe dit dan met respect voor anderen en een open geest voor verschillende perspectieven.

Bedenk dat de wens om te oordelen sterk samenhangt met het aanhangen van een overtuiging. Vraag je af: "is wat ik wil delen waar, is het noodzakelijk en is het aardig"?

Irritatie bij ongevraagde oordelen

Wanneer iemand ongevraagd oordelen over je uit, kan het soms lastig zijn om ermee om te gaan. Je bent niet verplicht om jezelf te verdedigen tegen ongevraagde oordelen. Het belangrijkste is om respectvol te blijven, je grenzen aan te geven en te handelen op een manier die voor jou comfortabel en gepast is. Dat is vaak met humor.
Wanneer je verkiest om jouw kwaadheid of irritatie te delen over een ongevraagd en ongewenst oordeel, gebruik "ik voel..." of "ik denk..." om je emoties op een persoonlijke manier uit te drukken.

Vrijheid van meningsuiting is geen vrijbrief om te beledigen

Vrijheid van meningsuiting betekent dat het ons vrijstaat om onze mening te uiten in woord, schrift of beeld. Wie zich niet zo goed bewust is van het verschil tussen een feit, een mening of een oordeel, kan ten onrechte denken dat hij alles mag zeggen. Wie de holocaust ontkent, ontkent een feit en kwetst daarmee slachtoffers van dat feit. Omgekeerd, iemand die zegt dat hij zich gekwetst voelt kan niet stellen dat degene die hem kwetst de wet overtreedt. Gevoelens hebben voor jezelf waarheid, maar die kan een ander niet worden opgelegd als feiten.

Gevoelens en meningen zijn een persoonlijke zaak. Oordelen zijn dat niet. Wie tegen een ander zegt “ik vind jou een klootzak” komt daar juridisch mee weg. Wie zegt “jij bent een klootzak” niet per se. Het is een beledigend oordeel.
Ius mentis: Je hebt het recht om je mening te uiten en daarbij te schokken, kwetsen of verontrusten. Maar er zitten wel degelijk grenzen aan de uitingsvrijheid. De wet noemt smaad, laster, privacy, discriminatie en haat zaaien als belangrijkste grenzen.
Het is overigens een misverstand dat je door "Ik vind" ergens voor te zetten, altijd legaal bezig zou zijn. Er is juridisch geen verschil tussen "Ik vind hem een oplichter" en "Hij is een oplichter". Uit de context moet blijken hoe je die zin bedoelde: als daadwerkelijke beschuldiging, als stoom afblazen of prikkelende overdrijving in een recensie van een winkel? Wel is het zo dat een opinie anders beoordeeld wordt voor de wet dan een feitelijk relaas.
Tot zover Ius mentis.

Bestaat het recht om te kwetsen?
Dat recht bestaat niet en je kunt ook niet iemand de mond snoeren door te beweren dat hij jou gekwetst heeft of dat je je door een uitspraak gekwetst voelt.

Godslastering is niet strafbaar, vermoedelijk omdat God niet aantoonbaar een persoon is. Belediging van groepen, het aanzetten tot haat, discriminatie of geweld zijn wel strafbaar. Zo kan een samenleving provocateurs grenzen stellen.

Een machtig persoon (leeuw) tergen is levensgevaarlijk. Spot wordt vaak verpakt of vermomd om machthebbers te bekritiseren. Een nar of een clown kan daar mee wegkomen door ook zichzelf op de hak te nemen. Hele culturen kennen indirecte vormen van subtiel beledigen. Indirect kan ook door het tegenovergestelde te beweren van wat je bedoelt. Het wordt dan de kunst van de goede luisteraar om dit op te pikken.

De gedachte achter etiquette, ethiek, de grondwet, de 10 geboden en wellevendheid is de gouden regel: wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet. In de wet wordt deze grondregel voor allerlei situaties uitgewerkt met zo min mogelijk beperking van ieders vrijheid. In de etiquette wordt zoveel mogelijk voorbeelden uitgewerkt van situaties waarin het gedrag wordt omschreven waarmee je geen grenzen overschrijdt. Wie wellevend is houdt rekening met de ander. Hij past de etiquette toe zodat niemand in de pijnlijke situatie komt dat er grenzen dreigen te worden overschreden.

Een vergelijkbare overweging geldt bij het tonen van respect. Bij respect geldt dat iemands grenzen in acht moeten genomen en dat er optimum is in de mate van betrokkenheid. Die betrokkenheid kan positief of negatief zijn. In beide gevallen is er een spanningsveld tussen betrokkenheid en vrijheid van de ander.

Voorkomen is beter dan genezen. Het is handiger om negatieve gevoelens bij anderen te voorkomen, maar wie zichzelf inhoudt en niet voor zichzelf opkomt vanuit angst voor een ander heeft daarmee vooral zichzelf. Wie een lastige kwestie aan de orde wil stellen kan het beste aangeven wat het hem doet in plaats in de aanval te gaan en stellen dat de ander een fout begaat.

Het positieve van de negatie

De mogelijkheden van wat niet is

Er zit meer wijsheid in het ontkennende element dan in het bevestigende. En dat is contra-intuïtief, maar toch een constructieve manier van omdenken.

Wikipedia. Het universum, alles wat er is, dus ook wat er niet is, wordt Tao (weg of pad) genoemd. De Tao is niet te kennen of te begrijpen, maar toont zich in 2 tegengestelde waarden: yin en yang. Het zijn geen absolute polen, zoals goed en kwaad alleen in relatie tot elkaar bestaan.

Wie naar kennis streeft
leert dagelijks bij;
wie naar Tao streeft
leert dagelijks af.

Elk is

Verstand omsluit elk is met is-niet en besluit elk is-niet met is. Met het verstand verdelen wij en onderscheiden wij het één van het ander.
Met het kleine verstand wordt het één door het ander bepaald.
Met het grote verstand behoort het één bij het ander. Zonder verstand is het één het ander. (Ray Grigg).

Waarheid, zeg ik u, is een land zonder paden, dat langs geen enkele weg, door geen enkele godsdienst, geen enkele sekte, valt te bereiken (Jiddu Krishnamurti).

Ook Jiddu Krisnamurti. Door te ontkennen kom je tot het positieve, niet andersom. Door datgene te ontkennen wat geen liefde is kom je bij dat wat onmetelijk waar is, en dat is liefde. Dus, liefde is geen haat, dat is duidelijk; liefde is geen ijdelheid of arrogantie; liefde is niet in handen van macht - mensen die macht hebben willen meer macht najagen -, het doet er niet toe over wie, over een klein kind, over een groep mensen, of over een heel volk. Dat is bepaald geen liefde. Liefde is niet hetzelfde als genot, noch als begeerte.
Tot zover.


Denk niet per se positief, want dan kan jouw (in) enthousiasme verblinden, maar denk in mogelijkheden, niet in moeilijkheden. Een mogelijkheid is dat wat er nog niet is. Een effectieve mogelijkheid behoudt het goede en brengt het ontbrekende.
Het hindoeïsme kent de non-dualiteit: het overstijgende één zijn van de dualiteiten uitgedrukt als A-dvaita, niet-twee. Het is geen leer, theorie, methode, filosofie, geloof of levenswijze. Het verklaart niets en legt niets uit. Het gaat over het onverklaarbare, over wat niet te begrijpen is.

Wat we moeten doen in het leven is vaak moeilijk in (weinig) woorden te vangen. Het is veel gemakkelijker om te verwoorden wat we beter kunnen (na)laten.

Haal voordeel uit wat is, maar zie het nut van wat niet is.
Niet zijn vloeit zelfs waar er geen ruimte is.
Het enige wat er te doen is, is zijn (Lau Tse).


Maar is zijn duidelijk genoeg?
Ook andere inzichten zijn erg kort van stof.
Een paar voorbeelden.
(vrij naar Zen, Lau Tse).
Zij die het zeggen, weten het niet.
Zij die het weten, zeggen het niet.


Iets minder vaag en absoluut.
Zij die weten, spreken weinig.
Zij die veel spreken, spreken nog geen wijze woorden.


Alles wat ik zeker weet, is dat ik niets zeker weet (Socrates).

Waarover men niet spreken kan, zou men beter zwijgen (Ludwig Wittgenstein).

Wanneer iemand (wijselijk?) zwijgt kan dat 2 dingen betekenen: of hij weet het niet of het is een betekenisvol zwijgen.

Voorzichtigheid is dus geboden.

Vrijheid en grenzen

De centrale boodschap van de ethiek van de bijbel (de gulden regel) is zelfs een dubbele 'negatie': “wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet”.

Ook 9 van de 10 geboden zijn als een negatie geformuleerd: “Gij zult niet …”.

Waarom hier de negatie wordt gebruikt, is om de vrijheid van de ander niet onnodig te beperken. De prioriteit van het ontkennende element ligt boven het bevestigende. Waar andermans vrijheid begint, houdt mijn vrijheid op. Vrijheid wordt het beste omschreven door concreet te zijn over wat het niet is. Ben je concreet over wat vrijheid wel is, dan dreig je het begrip te beperken in een vorm die het juist niet is. Woorden zijn beperkt om het transcendente uit te drukken, daarom wordt gesproken in termen van "noch dit, noch dit" (neti neti) waarbij uiteraard een relevante benadering wordt gekozen.

Meister Eckhart (ongeveer 1260-1327) was een Duitse filosoof en mysticus en een vertegenwoordiger van het gebruik van de negatie, de zogenaamde apofatische theologie. Volgens deze stroming kan men alleen in termen van negatie over God kan spreken: men kan wel zeggen wat God niet is, maar niet wat hij wel is.
Eckhart Tolle is een hedendaagse boeddhist die spreekt over de mogelijkheid om de ongrijpbare essentie kenbaar te maken door duidelijk te maken wat het niet is. Hier is hij te beluisteren op een video.
Het voorkomen van het ongewild overschrijden van andermans grenzen is ook de reden waarom er een etiquette bestaat. Mensen worden graag concreet in spelregels om te voorkomen dat zij andermans vrijheid aantasten. Maar dat levert wel veel regels op. En dan zie je al snel door de vele bomen het bos (het geheel) niet meer. Iedereen wil graag positief leven. Dat is een open deur, maar iemand die probeert positief te zijn zonder het tegendeel te accepteren is onecht en uit balans. Het positieve en het tegendeel horen, net zoals het linker- en rechterbeen, bij elkaar. Zij vormen een spanningsboog, die jij bestuurt. Wanneer je jouw beide benen laat samenwerken -in balans- kun je bewegen en dansen. Als een van beide domineert dan loop je uiteindelijk in cirkels.

Net als bij yang (mannelijk) en yin (vrouwelijk) is niet een van beide het goede of het slechte. Zij horen bij elkaar en gaan in elkaar over. In het samengaan ondersteunen en versterken ze elkaar; ze leveren ook een beetje in, maar weerhouden elkaar van de grotere nadelen van het extreme (zijn). Het negatieve (yin) is de ruimte waarin het positieve kan bestaan. Net zoals een kopje voornamelijk bestaat uit lege ruimte (niet-iets), waarin je thee (iets) kunt doen (ontvangen, yin). Het is niet de bedoeling om het negatieve een vorm te geven, het gaat erom dat je er niet tegen vecht of het ontkent, maar dat je leert zien dat het een plaats (zin) heeft. Ken het mannelijke en leef door het vrouwelijke.

Omgaan met (on)waarheid

'To see what is', dat is Jiddu Krishnamurti ten voeten uit, een man die los van iedere beweging, kerk of religie op zoek is naar waarheid.
"Ik zeg dat het inzicht in het eeuwige in het vergankelijke zetelt. Het ego moet verdwijnen en in het proces van het oplossen ervan vind je de waarheid, de heelheid".
"Ik spreek over waarheid en om die te vinden moet je een normaal mens zijn, vrij van angst, vrij van de behoefte op een ander te leunen of iets of iemand vereren, vrij van hebzucht, van macht, wreedheid, kwaadwilligheid en van alle tegengestelden".
Krishnamurti: jeugd en bewustwording (bol.com).

Negatieve metafysica als inspiratie

Negatieve metafysica kan een inspiratiebron zijn voor wat we niet moeten doen. Het kan ons bewust maken van negatieve gedachten en patronen die ons geluk in de weg staan. Het kan worden gebruikt om ons te helpen onze concepten en overtuigingen te verfijnen door ons te laten zien dat er verschillende manieren zijn om naar deze concepten te kijken, zowel in termen van aanwezigheid als afwezigheid, en door ons bewust te maken van onze eigen beperkingen en onwetendheid.

Vaak denken we bijvoorbeeld bij waarheid aan het hebben van correcte overtuigingen over de werkelijkheid. Dit wordt vaak aangeduid als "positieve waarheid", omdat het gaat om de aanwezigheid van iets dat waar is.
Maar we kunnen ook kijken naar "negatieve waarheid", waarbij we ons concentreren op wat niet waar is. Bijvoorbeeld, door te begrijpen wat het betekent om een ​​valse overtuiging te hebben, kunnen we ook beter begrijpen wat het betekent om een ​​juiste overtuiging te hebben. Door te kijken naar wat niet waar is, kunnen we ons denken verfijnen en de grenzen van ons begrip beter begrijpen.
Een ander voorbeeld is "niet-weten". Door ons te concentreren op wat we niet weten, kunnen we ons bewust worden van onze eigen beperkingen en kunnen we ons openstellen voor nieuwe ideeën en inzichten. Door ons te concentreren op onze onwetendheid, kunnen we ons denken uitdagen en onze geest openen voor nieuwe mogelijkheden.
Hier zijn er nog een paar voorbeelden.
Een voorbeeld van negatieve ethiek is het concept van "negatieve plichten". Dit zijn plichten die vereisen dat we bepaalde acties vermijden, in plaats van bepaalde acties te verrichten. Bijvoorbeeld, het vermijden van het schaden van anderen wordt beschouwd als een negatieve plicht, terwijl het helpen van anderen wordt beschouwd als een positieve plicht.
In feite kunnen de 10 geboden worden beschouwd als een reeks van negatieve plichten, waarbij elk gebod ons vertelt wat we moeten vermijden in plaats van wat we moeten doen.
Etiquette is nuttig om ons gedrag in sociale situaties te reguleren. Het kan helpen om conflicten te voorkomen en respectvol met anderen om te gaan. Door duidelijke afspraken te maken over wat wel en niet acceptabel is, kunnen we ervoor zorgen dat iedereen zich comfortabel voelt en er geen grenzen overschreden worden.
Een ander voorbeeld van negatieve metafysica is het concept van "negatieve ruimte". Dit is de ruimte die wordt gecreëerd door de afwezigheid van objecten of materie. Bijvoorbeeld, als we een vaas op een tafel plaatsen, creëert de vaas negatieve ruimte rondom zichzelf op de tafel.
Een voorbeeld van negatieve psychologie is het concept van "negatieve emoties". Dit zijn emoties die worden veroorzaakt door de afwezigheid van iets dat we verlangen of waarderen. Bijvoorbeeld, verdriet kan worden veroorzaakt door het verlies van een dierbare, terwijl frustratie kan worden veroorzaakt door het niet bereiken van een bepaald doel.
In plaats van te proberen gelukkig te worden door het nastreven van allerlei doelen en ervaringen, richt de negatieve benadering van geluk zich op het vermijden van de dingen die ons ongelukkig maken. Dit kan betekenen dat we proberen om situaties te vermijden waarvan we weten dat ze ons ongelukkig maken, of dat we proberen om onze reacties op die situaties te veranderen.

Respect afdwingen

Wanneer je op straat loopt en je kijkt bepaalde jongeren te lang aan, dan loop je de kans dat zij eisen om respect. Dat is een vreemde gewaarwording, want je zou denken dat degene die respect wil afdwingen eerder valt te verwijten dat hij geen respect toont.
Het is een teken aan de wand dat respect snel in het geding is. Respect is het spanningsveld tussen betrokken zijn en afstand houden. Een vreemde lang en nadrukkelijk aankijken is geen teken van afstand houden. Dat de vreemde vervolgens respect gaat afdwingen is, is het stellen van een grens op een agressieve manier. Het gevolg is ergernis of angst, kortom zeker geen betrokkenheid, laat staan waardering.
Iemand die vol zelfvertrouwen is, zal geen respect eisen. Hij zal kalm en vriendelijk zijn grenzen stellen.
In de regels van de etiquette (de omgangsregels) wordt dan ook zoveel mogelijk een confrontatie vermeden. Dat is niet uit zwakte, maar is gemotiveerd vanuit kracht.
Waar het omgaat is dat mensen zich bewust zijn van de weg van innerlijke vrijheid. Deze bewustwording leidt ertoe dat mensen geen aantasting meer ervaren van hun eigenwaarde van buitenaf.
Een schrijver die dit proces goed beschrijft is Robert Hartzema.
Meer van Hartzema lezen? Klik hier.
Meer over etiquette lezen? Klik hier.

Populair in de laatste week

Alle labels van het blogspot

#metoo (2) aanbevolen (15) aandacht (9) aanraken (2) aanwezigheid (4) achterdocht (2) ADHD (2) afhankelijkheid (3) afstand nemen (6) agnost (4) agressie (2) alcoholisme (4) altruïsme (6) ambitie (2) ander (1) angst (22) apofatisch (9) authenticiteit (9) autisme (1) autonomie (5) balans en evenwicht (51) begeerte (1) behoefte (5) belangen (10) belemmerende overtuigingen (10) beoordelen (5) beslissen (2) betrokkenheid (5) betrouwbaarheid (2) bewustwording (12) bewustzijn (26) bezinning (1) bindingsangst (3) bioscoopfilm (7) biseksualiteit (1) blijdschap (3) bodhisattva (2) boeddhisme (9) boek (162) boosheid (2) brein (2) burn-out (2) communicatie (16) compassie (10) competentie (4) competitie (14) complottheorie (3) constructief gesprek (4) consumeren (2) coping (2) creativiteit (3) crisis (7) dans (6) daten (5) deflexie (1) demagogie (4) denken (12) denkfouten (5) deugd (9) deugdzaamheid (1) diagnose (4) dialoog (10) dieren (4) discipline (1) dooddoener (6) drama (3) drie-eenheid (6) drogredenen (7) drugsgebruik (5) DSM (4) dualisme (5) duurzaamheid (5) echt (4) eenheid (33) eenzaamheid (8) ego (45) eigenschappen (2) eigenwaarde (5) emancipatie (5) emergentie (2) emotie (13) empathie (5) en-en (23) endogene depressie (1) energie (13) erkenning (8) ethiek (9) etiquette (6) evenwaardigheid (51) evolutie (23) faalangst (1) fabel (1) feedback (2) filmpje (79) filosofie (18) fraude (9) Freud (2) functioneren (4) gebreken (1) gedragsverandering (5) geduld (2) geest (3) geheugen (3) gekwetstheid (6) geld (5) gelijk hebben of gelijk krijgen (7) gelijkmoedigheid (4) geloven (18) geluk (34) genade (5) genot (1) Gestalt (1) Getuige (5) gevoelens (35) gezag (1) gezichtsverlies (3) gezondheid (5) gezondheidszorg (1) GGz (2) go with the flow (2) God (41) goedgelovigheid (3) gokken (1) grenzen (9) hechting (1) heelheid (8) hersenen (4) hier en nu (8) holisme (2) hoofdzonde (3) humor (12) ideaalbeeld (2) identificatie (10) identiteit (13) ik-boodschap (1) illusie (12) imago (1) individualisme (5) innerlijke vrijheid (17) integriteit (3) Intelligent Design (1) Internet (3) intrinsieke waarde (1) intuïtie (8) InZicht (12) islam (2) jaloezie (4) jeugd (1) jezelf worden en zijn (12) jongeren (3) karakter (2) katafatisch (1) kenmerken (2) kiezen (10) kind (13) kosten (1) kracht (6) Krishnamurti (2) kuddegedrag (1) kunstmatige intelligentie (2) kwakzalverij (1) kwaliteit (16) kwetsbaarheid (5) l (1) leegte (15) leiderschap (4) leugens (9) levensfase (3) levenskunst (8) levensvragen (3) levensweg (3) licht (3) liefde (97) liefdesverdriet (3) lijden (1) loslaten (20) macht (23) machtsstrijd (9) magisch denken (7) man-vrouw verschillen (11) mannelijkheid (2) mannen (1) media (2) meditatie (14) metacommunicatie (8) metafoor (2) metafysica (5) milieu (1) mindfulness (4) misbruik (4) model (1) moraliseren (1) motto (1) mystiek (5) nabijheid (2) narcisme (4) natuur (5) negatie (16) neti neti (3) niet doen (22) NLP (1) non-duaal bewustzijn (6) non-dualiteit (41) omdenken (7) omgangsregels (3) onderwijs (3) onderzoek (8) ongelukkig zijn (4) onmacht (2) onrust (2) ontrouw (1) ontwikkeling (10) onverwerkt kindertrauma (3) oordeel (18) opvoeding (8) orgasme (2) Osho (6) ouderen (5) overgave (4) overheid (1) overvloed (6) panpsychisme (1) pantheïsme (1) paradox (27) Pareto principe (1) partnerkeuze (6) passie (2) pedagogie (2) perfectie (2) personeelsbeleid (2) persoonlijkheid (6) persoonlijkheidsstoornis (3) pesten (1) Peter principle (1) pijnlichaam (8) politiek (10) populair (11) positieve (11) privacy (1) processie (1) projectie (9) psychiatrie (4) psychofarmaca (1) psychotherapie (1) puberen (1) reïncarnatie (2) relatie (17) relatievaardigheid (5) respect (32) rijkdom (2) rol (4) romantiek (5) rust (5) ruzie (5) samensmelten (10) schaamte (2) scheiden (2) schizofrenie (1) schouwen (6) schrijfdrang (1) schuld (3) schuldgevoel (2) seks (14) selectie (3) sociale druk (4) somberheid (1) spel (3) spiegelogie (4) spijt (1) spiritualiteit (51) spreekwoorden (1) sprong (1) statistiek (1) status (1) sterven (5) stilte (15) straling (1) strategie (1) stress (5) synchroniciteit (14) taal (16) Taoïsme (18) tederheid (1) Tegenwoordigheid (2) The Secret (2) The Work (1) therapie (1) tijdgeest (5) toeval (5) Tolle (18) transcenderen (6) transformatie (5) transparantie (2) trend (2) tunnelvisie (1) twijfel (5) verandering (2) verantwoordelijkheid (12) verbinding (33) verdriet (2) vergeten (2) verlangen (5) verlatingsangst (1) verleiding (3) verlichting (14) verliefdheid (4) verlies (1) vermijding (1) vermoeidheid (1) verslaving (7) vertrouwen (18) verveling (2) verwondering (2) vicieuze cirkel (1) video (1) voeding (1) voelen (3) volgzaamheid (1) vragenlijst (2) vreugde (2) vrije wil (6) vrijen (3) vrijheid (90) waarheid (26) waarneming (7) ware (8) wederkerigheid (6) welzijn (7) wezen (2) wijsheden (10) wilskracht (2) woede (2) wu wei (23) yin en yang (4) zelfbeheersing (3) zelfbevestiging (3) zelfbewustzijn (8) zelfdoding (4) zelfkennis (12) zelfkritiek (1) zelfoverschatting (2) zelfrealisatie (12) zelfvertrouwen (5) zelfverwerkelijking (2) zelfwaardering (5) Zen (2) ziel (14) Zijn (11) zin van het leven (10)