Over acceptatie zonder voorwaarde

Wat is, is welkom

Acceptatie wordt vaak begrepen als iets wat je moet doen: "Ik moet leren accepteren."
Maar dan blijft er nog steeds een ‘ik’ die moeite doet, en iets anders dat eigenlijk ongewenst is.
In deze tekst wordt acceptatie niet gepresenteerd als prestatie, maar als natuurlijke toestand van gewaarzijn:
het open veld waarin alles verschijnen mag, zonder dat iets veranderd hoeft te worden.

 

Soms wil je iets anders.
Een andere gedachte.
Een ander gevoel.
Een andere uitkomst.
Een ander verleden.

En je merkt:
je bent aan het duwen.
Aan het trekken.
Aan het vechten tegen wat al gebeurd is.
Of tegen wat zich nu aandient.

Maar het gebeurt toch.

Wat als je niets hoeft te veranderen?

Wat als acceptatie
geen inspanning is,
maar juist
het einde van inspanning?

Wat als acceptatie
niet zegt: "ik ben het ermee eens",
maar zegt: "dit is er en dat is genoeg".

Dan wordt het stil.

Niet omdat alles prettig is.
Niet omdat je nu niets meer voelt.
Maar omdat wat verschijnt, mag verschijnen.

Boosheid, verdriet, vreugde, onrust,
alles is welkom in deze ruimte.

De ruimte zegt nergens nee tegen.
Alleen jij, in gedachten.

Maar jij bent die ruimte ook.

Je hoeft niets toe te voegen.
Je hoeft niets op te lossen.
Je hoeft zelfs niet te accepteren.

Kijk gewoon:
het is er al.
En het is er toch.

Acceptatie is geen besluit.
Het is het wegvallen van weerstand.

En in die stilte
openbaart zich vrede.

Niet als gevoel.
Maar als zijn.

Naschrift bij de reeks 'niet-twee'

De teksten in deze reeks zijn benaderingen van iets wat zich niet laat grijpen, maar zich wel laat vermoeden. Ze beschrijven geen leer, geen theorie, geen waarheid die overtuigt, maar een waarheid die misschien zachtjes herkend wordt.
Telkens wordt non-dualiteit aangeraakt via een ander venster: verlies, verlangen, thuiskomen, liefde, schuld, tijd, het zelf... Elk woord wijst naar wat voorafgaat aan woorden. Elk thema onthult iets van de stille eenheid waarin alles verschijnt.
De insteek is bewust "poëtisch" en apofatisch: liever wijzen dan verklaren, liever ruimte laten dan invullen. Want wat wij zijn is geen object van begrip, maar een onmiddellijk weten: helder, eenvoudig, en stil.
De reeks is gebundeld onder het label ‘niet-twee’ op dit blogspot. Niet als verzameling ideeën, maar als uitnodiging om steeds opnieuw te luisteren. Niet naar mij, maar naar dat wat altijd al stil in jou aanwezig is.