De spiegel van verliefdheid
Volgens de Spiegelogie, een stroming ontwikkeld door
Willem de Ridder (1939-2022), is alles wat we zien en voelen een weerspiegeling van ons eigen bewustzijn. Wanneer we verliefd worden, worden we in feite verliefd op aspecten van onszelf die we in de ander herkennen. Deze gedachte doet denken aan de Griekse mythe van Narcissus, zij het met een belangrijke nuance.
In de klassieke mythe wordt Narcissus verliefd op zijn eigen spiegelbeeld in het water, niet wetend dat het zijn eigen reflectie is. Hij kwijnt uiteindelijk weg in zijn obsessie. Hoewel Narcissus vaak wordt gezien als symbool voor ongezonde eigenliefde, kunnen we zijn verhaal ook anders interpreteren: als een zoektocht naar heelheid en verbinding, zij het op een onproductieve manier.
De Spiegelogie biedt een gezondere kijk op deze zelfherkenning in anderen. Wanneer we verliefd worden, kunnen we dit zien als een kans om te ontdekken welke aspecten van onszelf we waarderen en willen ontwikkelen. De cruciale vraag is dan niet of de ander ook verliefd op ons wordt - dat zegt meer over hen dan over ons. In plaats daarvan kunnen we de verliefdheid gebruiken als spiegel voor zelfonderzoek.
Dit staat in schril contrast met het verhaal van Echo, de nimf die alleen kon herhalen wat anderen zeiden en die wegkwijnde na Narcissus' afwijzing. Waar Narcissus uitsluitend naar binnen gericht was, was Echo volledig op anderen gefocust. Beide extremen leiden tot verlies van echte verbinding.
De les die we hieruit kunnen trekken is dat duurzame relaties ontstaan wanneer twee mensen elkaar de ruimte geven om zichzelf te zijn. Het gaat niet om het vinden van een 'perfecte match' of complete overeenstemming, maar om wederzijds respect voor elkaars eigenheid. Paradoxaal genoeg ervaren we juist dan de diepste verbinding: wanneer we onszelf én de ander kunnen zien als unieke individuen.
Verliefdheid is dus niet zozeer een projectie op de ander, maar een moment waarop we onszelf zonder maskers durven te zijn. Het gevoel van eenheid dat we ervaren komt niet door de ander, maar door onze eigen openheid en kwetsbaarheid. De ander is slechts de katalysator die ons herinnert aan onze eigen capaciteit voor liefde en verbinding.
Vera Helleman zegt in onderstaand boek. "Via de ander ontmoet je jeZelf. Je ziet door de bril van het ego je eigen denkbeelden en je emoties weerspiegeld in de ander".
Vera Helleman. Moeiteloos jezelf zijn, ontwaken in een nieuw bewustzijn (bol.com).
