De volgorde van zelfherkenning naar liefde in evenwaardigheid
In onze zoektocht naar diepere verbinding met anderen maken we vaak de fout om direct te proberen het contact te verbeteren zonder eerst de basis te leggen. We zoeken bevestiging, begrip en liefde in de buitenwereld, terwijl de sleutel tot authentiek contact ligt in het herkennen van ons eigen bewustzijn. Deze volgorde is niet willekeurig, het is volgens Francis Lucille, een Frans spiritueel leraar en leerling van Jean Klein, een natuurwet van bewustzijn zelf.
Het is onmogelijk om iets in een ander te herkennen wat we nog niet in onszelf hebben ontdekt. Wanneer we proberen contact te maken vanuit onzekerheid, angst of een gevoel van gebrek, projecteren we deze toestanden op de relatie. We zoeken dan in de ander wat we missen in onszelf, wat onvermijdelijk leidt tot teleurstelling en afhankelijkheid.
Het herkennen van ons eigen bewustzijn
Het eerste en meest essentiële werk is dus het herkennen van ons eigen bewustzijn, dat wat kijkt, weet en ervaart. Dit bewustzijn is niet persoonlijk; het behoort niet tot ons ego of onze persoonlijkheid. Het is de stille getuige van al onze gedachten, emoties en ervaringen, zelf niet geraakt door wat het waarneemt.
Wanneer we leren om ons te identificeren met dit bewustzijn in plaats van met onze gedachten en emoties, ontstaat er een fundamentele verschuiving. We ontdekken een bron van vrede en volledigheid die niet afhankelijk is van externe omstandigheden of de goedkeuring van anderen. Deze herkenning geeft ons een stabiele basis vanwaaruit we kunnen relateren.
Zonder deze basis zoeken we voortdurend bevestiging van onze waarde in de reacties van anderen. We interpreteren hun gedrag als een reflectie van onze eigenwaarde en raken verstrikt in patronen van plezier zoeken en pijn vermijden. Dit maakt authentiek contact onmogelijk, omdat we de ander altijd door de lens van onze eigen behoeften en angsten zien.
Van herkenning naar ontmoeting
Wanneer we stevig geworteld zijn in het herkennen van ons eigen bewustzijn, verandert de kwaliteit van onze aanwezigheid fundamenteel. We brengen geen agenda mee naar de ontmoeting, geen verborgen verlangens of angsten. We zijn simpelweg aanwezig als bewustzijn zelf.
Vanuit deze aanwezigheid wordt het mogelijk om het bewustzijn van de ander te herkennen. Dit is geen intellectuele exercitie, maar een directe herkenning, zoals een spiegel die een andere spiegel herkent. Er ontstaat een resonantie, een stilte waarin beide personen worden herkend voor wat ze werkelijk zijn, voorbij hun persoonlijkheden en conditioneringen.
Deze herkenning is bevrijdend voor beide partijen. De ander voelt zich gezien en geaccepteerd voor zijn ware natuur, niet voor zijn prestaties, eigenschappen of gedrag. En wijzelf ervaren de vreugde van authentiek contact zonder de spanning van het moeten handhaven van een imago.
Liefde in evenwaardigheid
Wanneer bewustzijn het bewustzijn bij de ander herkent, ontstaat er iets bijzonders: liefde kan vrijelijk stromen in volledige evenwaardigheid. Dit is geen liefde die gebaseerd is op behoeftigheid, projectie of idealisering. Het is de liefde die het bewustzijn voor zichzelf heeft, een onconditionele acceptatie en waardering voor wat is.
In deze staat van herkenning verdwijnt de hiërarchie tussen "ik" en "jij". Beide personen worden erkend als gelijke uitdrukkingen van hetzelfde universele bewustzijn. Er is geen gever en ontvanger, geen hogere en lagere positie. De liefde stroomt niet van de een naar de ander, maar ontstaat in de ruimte van gemeenschappelijke herkenning.
Deze evenwaardigheid is niet intellectueel geconstrueerd maar direct ervaren. Het is de natuurlijke toestand wanneer twee mensen elkaar ontmoeten vanuit hun ware natuur. Alle maskers vallen weg, alle defensies worden overbodig. Er rest alleen de eenvoudige vreugde van zijn wie we werkelijk zijn, samen.
De praktische consequenties
 |
| Jean Klein |
Dit betekent niet dat we passief worden of ons terugtrekken uit relaties. Integendeel, we worden actiever, maar vanuit een andere bron. Onze acties komen voort uit liefde en wijsheid in plaats van uit angst en gebrek. We spreken en handelen vanuit wat de situatie vraagt, niet vanuit wat wij willen krijgen.
De paradox van authentiek contact
De paradox van authentiek contact is dat het alleen mogelijk wordt wanneer we stoppen met ernaar te zoeken in de buitenwereld. Door eerst ons eigen bewustzijn te herkennen en te waarderen, creëren we de voorwaarden waarin echt contact natuurlijk kan ontstaan.
In deze herkenning ontdekken we dat wat we altijd hebben gezocht -liefde, acceptatie, verbinding- al altijd aanwezig was als onze eigen ware natuur. En vanuit deze ontdekking kunnen we deze geschenken vrijelijk delen met anderen, niet uit gebrek maar uit overvloed, niet uit behoeftigheid maar uit liefde.
Zo wordt elke ontmoeting een gelegenheid om het wonder van bewustzijn te vieren, eerst in onszelf, dan in de ander en uiteindelijk als de ene ondeelbare realiteit die zich uitdrukt als beiden.
