Wanneer je een beroep op de gezondheidszorg doet, is de diagnose die je krijgt niet een open vraag. Psychiater Toon Vriens: ‘In de psychiatrie ben je een gediagnosticeerd geval dat past in een categorie waarvoor een behandelaar geld krijgt’.
Artsen krijgen verschillende beloning voor verschillende diagnoses: het ene ziektebeeld levert meer op dan het andere. Bron: Volkskrant 28 maart 2009.
Deze omstandigheden maken dat je als cliënt niet met zekerheid weet dat je de juiste diagnose krijgt en de goedkoopste behandeling. Ook maakt het onderzoeksresultaten minder objectief en kunnen daarop baseerde politiek besluiten minder worden vertrouwd. Zelf denken en kritisch blijven is het adagium.
Meer hierover lezen? Onder redactie van Erik Schut en Frans Rutten beoogt het leerboek Economie van de gezondheidszorg (bol.com) de lezers een goede basiskennis van de zorgeconomie te verschaffen. Onderwerpen onder meer:
- de bijdrage van investeringen in gezondheidszorg aan de volksgezondheid;
- het effect van eigen betalingen op het gedrag van zorgvragers;
- het effect van de wijze van honoreren op het gedrag van zorgaanbieders;
- de invloed van zorgverzekeringen op het zorggebruik;
- de aanwezigheid van schaalvoordelen bij zorginstellingen;
- de economische evaluatie van nieuwe medische technologieën;
- de meting van de relatieve prestaties van de zorgstelsels in verschillende landen.
Sinds 1952 wordt de Diagnostic and Statistical Manual (DSM) opgesteld en elke pakweg vijftien jaar verschijnt er een nieuwe editie. Alle - door de schrijvers van de DSM - erkende psychiatrische stoornissen staan erin, met bijbehorende kenmerken. Er is veel kritiek op de DSM.
