Van gerichtheid op groei naar balans houden
Er komt een fase en tijd in een mensenleven dat het individu beter gericht kan zijn op een gezonde balans dan op voortdurende ontwikkeling. Die balans drukken we in onze taal op verschillende manier uit.
Voorbeelden zijn de volgende.
1. Leven en laten leven
2. Geven en nemen
3. Doen en laten
4. Werken en rusten
5. Spreken en luisteren
6. Vasthouden en loslaten
7. Beginnen en voltooien
8. Actief zijn en contemplatief zijn
Deze volgorde plaatst eerst de meer fundamentele en algemene aspecten van balans en harmonie in het leven, zoals acceptatie, wederkerigheid en rust en vervolgens meer actiegerichte aspecten.
"Leven en laten leven" wordt vaak beschouwd als een van de belangrijkste uitdrukkingen van balans omdat het de essentie van tolerantie, acceptatie en respect voor individuele verschillen omvat. Het betekent dat we anderen moeten laten leven op hun eigen manier, zonder te proberen hen te veranderen of te controleren naar onze eigen normen of verwachtingen.
Deze uitdrukking moedigt een houding van empathie, begrip en openheid aan, waarbij we erkennen dat iedereen uniek is en zijn eigen pad te bewandelen heeft. Door anderen hun ruimte te geven om te zijn wie ze zijn, creëren we een sfeer van harmonie en vreedzame co-existentie.
Bovendien impliceert het ook dat we onszelf toestaan om te leven zonder de druk van anderen of maatschappelijke verwachtingen, waardoor we onze eigen authenticiteit kunnen omarmen en ons eigen leven op een vervullende manier kunnen leiden.
Al met al bevordert "leven en laten leven" een gezonde balans tussen het respecteren van anderen en het koesteren van onze eigen individualiteit, wat essentieel is voor een vreedzaam en bevredigend leven, zowel voor onszelf als voor de mensen om ons heen.
Tegengesteld of complementair?
Alle bovengenoemde voorbeelden laten zien dat we bij het gericht zijn op balans we ons bewust zijn hoe wij twee tegenstellingen tegelijk in het oog houden. We hoeven niet te kiezen of een van beide uitersten waar is. Het gaat om de tussenweg, het gouden middenpad. Je hoeft niet vast te houden aan een star punt precies in het midden; het is niet erg om lange slingerbewegingen tussen de uitersten te maken. Het gaat erom dat je de flexibiliteit hebt om bij te sturen wanneer dat nodig is, terwijl je toch de algemene richting van de gouden middenweg behoudt.
Het erkennen van de dualiteit in het leven en het vermogen om tussen twee uitersten te navigeren, is een sleutel tot eenheid (non-dualiteit) en tot een bevredigend en vreedzaam bestaan.
Het gaat in het leven ook in het combineren van waarden die niet tegengesteld zijn. Een belangrijk voorbeeld van dit paar zijn vrijheid en liefde. Zonder vrijheid geen liefde en zonder liefde geen vrijheid. Ook hier is een balans in het steken van energie in het combineren van beide verstandig. Het is (net als “vasthouden en loslaten”) een combinatie waarbij voortdurend de balans in het oog moet worden gehouden.
Het vermogen om vrij te zijn, om jezelf te zijn zonder beperkingen, creëert de ruimte voor liefde om te bloeien. Tegelijkertijd kan liefde ons ook de kracht geven om vrijheid op een dieper niveau te ervaren, omdat liefde ons de moed geeft om onze ware zelf te zijn en onze eigen keuzes te maken.
Het is cruciaal voor jouw levensgeluk om een evenwicht te vinden en te houden tussen vrijheid en liefde, omdat een teveel aan vrijheid zonder liefde kan leiden tot een gevoel van leegte en isolement, terwijl een teveel aan liefde zonder vrijheid kan leiden tot verstikking en afhankelijkheid.
Door voortdurend de balans tussen vrijheid en liefde in het oog te houden, kunnen we een gezonde relatie cultiveren waarin beide waarden gedijen en ons leven verrijken. Het is een voortdurende reis van zelfbewustzijn en aanpassing, waarbij we voortdurend leren en groeien in onze relaties en in ons begrip van deze fundamentele waarden. Door in harmonie te leven met de natuurlijke stroom van het leven en te streven naar een evenwichtige relatie met de wereld om ons heen, kunnen we volgens het Taoïsme een dieper gevoel van vrede, vervulling en wijsheid bereiken.
Kennen gevoelens ook een balans?
Gevoelens, als de basis van emoties, vormen de kern van onze emotionele beleving. Ze zijn vaak complex en worden beïnvloed door onze gedachten, overtuigingen en ervaringen. Wanneer deze gevoelens worden geactiveerd door interne of externe stimuli, kunnen ze resulteren in verschillende emoties die we vervolgens (al dan niet spontaan) aan de buitenwereld laten zien.
Het is belangrijk om ons bewust te zijn van deze relatie tussen gevoelens en emoties, omdat het ons kan helpen om beter te begrijpen waarom we bepaalde emoties ervaren en hoe we er effectief mee kunnen omgaan. Door onze gevoelens te herkennen en te begrijpen, kunnen we bewustere keuzes maken over hoe we onze emoties uiten en hoe we reageren op situaties in ons leven.
Het idee van balans in de stroom van gevoelens gaat meer over het beheersen van onze reacties op die gevoelens dan over het balanceren tussen tegenstellingen. Het gaat erom een evenwicht te vinden in hoe we omgaan met onze emoties, zodat we niet worden overspoeld door ze, maar ze ook niet onderdrukken of negeren.
Het is belangrijk om onze gevoelens te erkennen en ze te laten stromen, zonder erdoor overweldigd te raken. Dit betekent dat we ze kunnen ervaren, onderzoeken en begrijpen, maar ook kunnen beheersen hoe we erop reageren en hoe we ze uiten. Het gaat erom een gezonde relatie met onze emoties te ontwikkelen, waarbij we ze kunnen omarmen als een natuurlijk onderdeel van het menselijk zijn, zonder dat ze ons volledig beheersen.
Door deze balans te vinden in de stroom van onze gevoelens, kunnen we veerkrachtiger worden en beter in staat zijn om effectief te reageren op verschillende situaties en uitdagingen in ons leven. Het stelt ons in staat om met meer begrip, empathie en zelfbewustzijn te navigeren door onze emoties en relaties met anderen.
