Nabijheid en afstand houden

zwaan, vlinder, hart

Aanvoelen wanneer te bewegen

Als je dichterbij komt zie je meer details, maar het is lastig om het geheel te overzien. In relaties is nabijheid af en toe prettig, maar te veel en te lang iemand op de huid te zitten werkt verstikkend. Door dan wat meer afstand te houden, geef je de ander de gelegenheid zelf te komen. Dat kost jou minder moeite en de wederzijdse tevredenheid is groter. Het is alleen lastig wanneer je moeite hebt om jouw geduld te bewaren of moeite hebt in te schatten wanneer te doen en wanneer te laten.
Het lastigst om afstand te houden is als de ander je dreigt te ontglippen. Je hebt dan de neiging om nog meer energie en aandacht te geven aan de relatie, maar de kans wordt ook groter dat je de ander in zijn of haar schulp drijft of wegjaagt.

Het cyclische karakter van de natuur of seksualiteit zou je ook moeten (kunnen) toepassen in de relatie: afwisselend verbonden zijn en los te laten. Iemand die deze afwisseling goed weet in te schatten vergroot de kans dat de ander de band wil laten voortduren.

Sommige mensen durven de ander niet dichterbij te laten komen omdat zij bang zijn dat de afwisseling van nabijheid en afstand houden niet vanzelf ontstaat. Dat kan natuurlijk terecht zijn, want de juiste timing is afhankelijk van de vaardigheden van beide partijen.
Sommigen zijn ook bang voor het verlies van identiteit, ze zijn bang in de tijdelijke versmelting zichzelf te verliezen.

Het proces in fasen

Carolien Roodvoets en Sybille Labrijn schrijven in hun boek 'Nu alleen de liefde nog' dat er vijf fasen zijn in een relatie de betrekking hebben op het omgaan met vrijheid oftewel autonomie.

  1. De fase van samenvallen. In deze fase hebben partners de neiging om alles samen te doen en op elkaar gericht te zijn. Er is weinig ruimte voor individuele vrijheid en de partner is de belangrijkste persoon in het leven van de ander. 
  2. De fase van onderscheid maken. In deze fase gaan partners zich meer bewust worden van hun eigen behoeftes en verlangens. Er ontstaat meer ruimte voor individuele vrijheid en partners ontwikkelen een eigen leven naast de relatie. 
  3. De fase van confrontatie. In deze fase komen partners elkaar tegen in hun eigen vrijheid en autonomie. Er ontstaan conflicten en de relatie wordt op de proef gesteld. 
  4. De fase van onderhandeling. In deze fase leren partners omgaan met de conflicten die zijn ontstaan in de vorige fase. Ze leren hun eigen behoeftes en verlangens te communiceren en te onderhandelen over wat ze willen en nodig hebben. 
  5. De fase van acceptatie. In deze fase hebben partners een evenwicht gevonden tussen hun eigen vrijheid en de verbinding met elkaar. Ze hebben geleerd om elkaar te accepteren en respecteren in elkaars autonomie en zijn in staat om een diepere en meer vervullende relatie te hebben.

Nu alleen de liefde nog (bol.com).
Meer weten over deze onderwerpen? Klik hier.

Kan meditatie de wereld redden?

Beoefenaars van Transcendente Meditatie (TM) roepen het al jaren: wanneer het aantal mediterenden een bepaald minimum aantal overstijgt, zal meditatie invloed hebben op het heil der wereld.
Dat nobele streven lijkt niet te worden gestaafd door de hedendaagse realiteit, maar het is waarschijnlijk dat TM een effectieve behandeling biedt bijvoorbeeld bij een te hoge bloeddruk.
Osho en Eckhart Tolle zijn eveneens voorstander van meditatie, maar hekelen de hoge ambities van TM. Door meditatie of bij mindfulness sta je stil bij jouw ademhaling en neem je als het ware afstand van het denken. Gedachten en gevoelens komen op, je accepteert ze, je volgt en vormt ze niet tot een logische reeks, maar je laat ze weer gaan. Je geeft ze zo min mogelijk aandacht. Je probeert getuige te zijn van interne processen door bewust te ervaren van het hier-en-nu.
De bij herhaling opgeroepen stilte maakt het mogelijk om steeds beter waar te nemen hoe relatief de waarheid van het ego en van de gedachten en emoties is. Je hebt steeds minder de neiging om je daarmee te identificeren. Hetzelfde effect heeft het op de manier waarop je naar anderen kijkt. Daardoor wordt het gemakkelijker een verbinding te voelen met die ander, zelfs met andere levende wezens dan mensen.
Als meer mensen op deze wijze zich openstellen voor de werkelijkheid wordt daarmee de kans groter dat er beter gecommuniceerd wordt wat mensen werkelijk willen. En die oprechte wensen zijn meestal niet zo schadelijk: bijvoorbeeld autonomie en verbinding of wat abstracter: vrijheid en liefde. Seks, macht, status, geld, entertainment zijn daarbij slechts middelen, geen doelen. Door de interne afstand die een meditatief ingesteld mens leert houden tot zijn behoeften wordt de kans kleiner dat hij de belangen van de ander over het hoofd ziet.
Mediteren helpt bij het leren zien van het onderscheid tussen de momenten waarop gehandeld moet worden en waarop niet gehandeld moet worden. Chinezen noemen dit "wu wei": doen door niet te doen.

Het wezenlijke verschil tussen TM en Tolle is dat TM de suggestie wekt dat mediterenden een kracht opwekken en dat Tolle slechts "belooft" dat iemand die zich open stelt vanzelf binnenkrijgt wat relevant voor zijn of haar leven is. Maar laat die relevantie je niet blind maken voor fundamentele weeffouten in de opzet van een samenleving. Een mindvolle berusting in "Het is zoals is het is" is geen aanbeveling om passief te blijven bij constatering van structureel leed of onrecht.

Meer lezen? Klik op Osho of Tolle of kijk bij Tim Parks:
Tim Parks: leer ons stil te zitten (bol.com).

Zie ook de valkuilen bij meditatie en spirituele groei.

Het leven als een processie en dans

De Processie van Echternach is een katholieke optocht die al sinds de Middeleeuwen elk jaar op de dinsdag na Pinksteren gehouden wordt in de Luxemburgse stad Echternach. Tijdens de optocht zijn de deelnemers aan elkaar vastgemaakt met witte zakdoeken en springen in de maat van de processiemars naar voren, afwisselend op hun linker- en rechtervoet. Dit is in 1947 zo ingesteld omdat het toenmalige ritme (drie stappen naar voren en twee terug) voor chaos zorgde. De optocht wordt ook wel de Springprocessie of Dansprocessie genoemd.
Dit beeld is een mooie metafoor voor het leven, immers wie verzucht niet weleens (vaker) dat met elke beslissing en inspanning twee stappen vooruit en één achteruit wordt gemaakt.
De (katholieke) kerk is niet scheutig met het uitleggen van het waarom van haar rituelen en misschien is de processie van Echternach nooit als metafoor van het leven bedoeld, maar het helpt wel bij het aanvaarden van de traagheid van verbeteringen in het leven.
Het hangt er vanaf of je een optimist of een pessimist bent in de beleving van deze metafoor: ben je blij dat er netto vooruitgang is of baal je ervan dat het allemaal zo zinloos langzaam lijkt te gaan.
Wie terugkijkt op zijn leven, ziet vaak in de schijnbare chaos wel een lijn. Die lijn kun je zien en ervaren. Meditatie is een techniek om meer in contact te komen van de wijsheid van jezelf. Dat kan in stilte, maar ook in beweging. Sommigen zoeken zichzelf via de beweging en muziek die dans heet. Een voorbeeld is De Vijf Ritmes die door Gabriëlle Roth zijn ontwikkeld en die een bewegingsmeditatie vormen voor iedereen die van dansen houdt. De verschillende ritmes: vloeiend, staccato, chaos, lyrisch en stil vormen samen een golfbeweging (een ‘wave’), die helend werkt voor lichaam, geest, hart en ziel. Ze nodigen je uit om in beweging te komen, te luisteren naar je lichaam en je natuurlijke stroom en expressie te (her)ontdekken.

Een anonieme deelnemer aan de danslessen van een Nederlandse danslerares in de Roth-traditie –Thea Spanjer- schreef in gezondNU over de Vijf Ritmes onder meer.
Niemand danst mijzelf zo goed als ik.
Ik weet niet of ik nu de dans dans, of dat de dans mij danst.


Ontroerd van schoonheid

Kortom, mijn nieuwsgierigheid heeft het gewonnen van mijn angst. Met als uitgangspunt: als iets zoveel in mij los kan maken, heb ik er vast iets te leren. En dus heb ik me bij Thea aangemeld voor de cursus. Om voorbij de angst te gaan – en voorbij de overtuiging dat ik niet zou kunnen dansen. En daarmee veranderde er veel. Kwam er ruimte voor plezier. Om echt te genieten van de dans, van de andere dansers, van mezelf, van het leven!
En niet alleen het plezier is aangeraakt in de dans. Hoe meer ik dans, hoe meer ik in contact kom met mijn liefde, passie, woede, verdriet, sensualiteit, kracht en openheid. Raak ik ontroerd van de schoonheid in mezelf en in anderen. Zie ik wie ik in essentie ben. Leer ik leven vanuit een open hart, helemaal in contact met wat nu ís. En kan ik glimlachen als datzelfde hart weer even dichtslaat. Dát is voor mij dansend door het leven gaan.
Dansen in Zijn is voor mij helemaal in contact zijn met wat is. Wat er ook verschijnt, fijn of niet-fijn. Zolang het er helemaal mag zijn in de dans, krijgt het de ruimte om te veranderen, op te lossen. Tot er niets anders overblijft dan een continue stroom van beweging, waarin alles kan verschijnen om weer plaats te maken voor een andere sensatie.

Ego en synchroniciteit

Betekenisvolle gebeurtenissen vallen ons toe wanneer we ons houden aan de "drie schatten" van de Tao: eenvoud, geduld en mededogen. Naar mate die synchroniciteit toeneemt kan ook ons ego groeien en ten onrechte denken: het is geen toeval, ik ben de doener. En dan ervaren we helaas na twee stappen vooruit weer een stap achteruit en worden we hopelijk weer wat bescheidener.

Uit het boek Synchronisch leven van Deepak Chopra.

Stel je voor dat je meebeweegt met het ritme van de impulsen van een bewust universum.

Stel je voor dat je danst op het ritme van het universum.

Stel je voor dat de ritmes van je lichaam perfect op elkaar inspelen.

Stel je voor dat je lichaam een symfonie is.

Stel je voor dat jij de harmonie van het universum bent.

Stel je voor dat je telkens als je naar iets op zoek bent, aanwijzingen krijgt van het universum in de vorm van coïncidenties.

Stel je voor dat er een verband is tussen wat er in je dromen gebeurt en wat zich afspeelt in je dagelijks leven.

Stel je voor dat je bezig bent te transformeren en te evolueren tot een hoger wezen.

Stel je voor dat alle gebeurtenissen en alle dingen die je doet betekenis hebben en een doel dienen.

Stel je voor dat je bijdrage moet leveren aan de wereld.

Stel je voor dat het leven een vat vol coïncidenties is.

Stel je voor dat jou opvalt wat anderen wellicht niet opvalt.

Stel je voor dat jij de verborgen betekenis achter gebeurtenissen ziet.

Stel je voor dat het leven een overdaad aan piekervaringen biedt.

Stel je voor dat je uniek talenten hebt die je aanwendt ten gunste en ten dienste van anderen.

Stel je voor dat je geniet van spel en humor.

Zie ook de Kosmische Dans in het Absolute Perspectief in het boek van Peter Gordijn.

Getuige bij integraal schouwspel

De wereld is een schouwtoneel

Elk krijgt zijn rol en speelt zijn deel

Het woord persoon komt van het Latijnse woord voor “persona: masker of rol”. Toneelspelers in de oudheid hadden maskers voor om uit te beelden wie zij voorstelden en welke rol zij speelden.
Het geheel van regisseur, toneel, toneelspelers en publiek zou je kunnen zien als een metafoor voor ons bewustzijn en persoonlijkheid. Het toneel en de achtergrond staat dan voor het on(der)bewuste, de toneelspelers voor de diverse rollen die wij en ons ego spelen, de projecties die we doen op anderen en het publiek voor de buitenwereld en dat deel in onszelf dat zichzelf observeert. Een goede regisseur probeert ervoor te zorgen dat het toneelstuk zich gedurende haar levensduur ontwikkelt en in kwaliteit groeit.
Belangrijk is om je te realiseren dat geen van de onderdelen van het toneelstuk een apart (onderdeel is van de) persoon is die jij (zelf) bent. Die vergissing is in de historie vaak gemaakt. Velen hebben gedacht dat er binnen de mens een klein mensje zat die het geheel bestuurt.

Wikipedia meldt hierover het volgende.
De term Homunculus (Latijn voor mannetje) wordt vaak gebruikt als een personificatie van het bewustzijn of een interne instantie die indrukken uit de buitenwereld interpreteert en integreert. De homunculus kan ook worden gezien als een gebied in de hersenen waar indrukken worden samengevat of geïntegreerd. Vaak wordt daarbij verwezen naar de theorie van Descartes die aannam dat het bewustzijn zetelde in de pijnappelklier in de hersenen.
Een veel geuite kritiek op de homunculus is dat van eindeloze herhaling (regressus ad infinitum). Dit wordt ook wel het Droste-effect genoemd. In moderne psychologische theorieën over het bewustzijn, executieve functies en centrale coördinatie lijkt soms ook een homunculus binnen te sluipen. Waarin deze theorieën zich echter van vroegere theorieën onderscheiden is dat men beter dan voorheen in staat is aan te geven welke mechanismen in de hersenen bij dergelijke functies betrokken zijn. Aangenomen wordt dat de homunculus niet slechts met een klein gebiedje in de hersenen, maar met een omvangrijk netwerk van de frontale cortex is verbonden.
Tot zover Wikipedia.

De benadering van het bewustzijn en de persoonlijkheid als een samenhangend groter geheel doet denken aan het boek de Gestaltbenadering van Fritz Perls, grondlegger van de Gestalttherapie.



In Gestaltbenadering beschrijft Perls op onnavolgbare wijze hoe de Gestaltbenadering uit observeerbare feiten van het menselijk gedrag ontstaat. De mechanismen van de neurose en de technieken van de therapie worden consequent uiteengezet, waarbij Perls van veel verrassende en vaak heel subtiele inzichten blijk geeft. De Gestalttherapie graaft niet in het zogenoemde onbewuste en ontkent evenmin het bestaan van een authentiek Zelf, maar houdt zich aan wat men zich in het nú gewaar is. Op drie niveaus - denken, spelen en handelen, die op zichzelf een eenheid vormen - richt de mens zich op de wereld volgens het -altijd veranderende proces van de vorming en de afsluiting van de Gestalt, wat een noodzakelijk verstoren en herstellen van het lichamelijke, het psychologische en het sociale evenwicht inhoudt. Dit proces is in Perls' opvatting voorwaarde voor alle groei.
Tot zover de boek omschrijving van Perls.

Dat gedeelte van het bewustzijn dat waarneemt wordt ook wel geïntroduceerd als de getuige, bijvoorbeeld door Omkar Dingjan en Divyam Kranenburg, twee trainers die het AUMM instituut hebben opgericht. Zij geven onder meer trainingen gericht op de heling van het (gekwetste) innerlijke kind. Dat innerlijk kind moet je net zo opvatten als de toneelspelers op het toneel of als metafoor. Zij spelen niet echt zichzelf, maar je kunt er veel van leren en mee doen.


Zij introduceren in hun boek, naast het kind en de volwassene, de getuige.

De getuige

De ‘getuige' is de toeschouwer van je doen en laten, van je emoties en gevoelens, verlangens en behoeften. Er is altijd iemand die ziet en ervaart wat je doet en wat er gaande is - dat is de getuige. Door de getuige kun je afstand nemen van, en kijken naar wat er gebeurt tussen het kind en de volwassene, zonder erin betrokken te raken. Door deze afstand kun je uit de identificatie met het kind stappen en het verleden loslaten. In deze ruimte kun je helen. Wat het kind toen niet kon, kan het nu ook niet. Dit kan alleen de volwassene, met hulp van de getuige.
Alleen deze twee kunnen de realiteit onder ogen zien.
De getuige kan in het hier en nu zijn. Dat is de enige ruimte waarin de waarheid ervaren kan worden en heling kan plaatsvinden.
Tot zover.

Eckhard Tolle introduceert het pijnlichaam als een aparte identiteit binnen in jezelf, een soort parasiet, die zich voedt met negatieve situaties in je leven. Het pijnlichaam is dat deel van je Ego dat zich voedt met negatieve gedachten. Het is ontstaan uit een diep ongelukkig zijn van jezelf of overgenomen van belangrijke anderen.
Door de werking van het pijnlichaam als een soort getuige te observeren en te accepteren kun je het weer oplossen.

Het bewustzijn en je persoonlijkheid bestaan dus uit onderdelen die er tegelijkertijd zijn en er niet zijn, die een aantoonbare werking hebben, maar geen aanwijsbare werkelijkheid.

Tenslotte een paar woorden ter relativering.

Wanneer er dit besef is dat de waarnemer=het waargenomene, dat zij helemaal hetzelfde zijn, dat jouw ego alle ervaren eigenschappen ervan is, dan besef je dat er geen ontsnappen aan is. Wat is, dat is. Meer is er niet. Je kan de mooiste vergezichten bedenken, maar deze zijn geen realiteit. Jouw realiteit is jouw bestaan op dit moment. Elke verwerping daarvan, is het ontkennen van de realiteit van het leven.
De Waarheid zit in jezelf, in datgene wat zich gewaar is van alles wat je doet, wat je denkt, wat je voelt en ziet. Het is die instantie, die altijd aanwezig is. De objectieve getuige van jouw 'ik'. Jouw 'ik' is maar een deel van wat je werkelijk bent. Het 'ik' is de som van alle overtuigingen, herinneringen, beelden en conditioneringen, die je aan jezelf hebt gekoppeld. Dat wat je werkelijk bent is de som van dat 'ik' en de Getuige.
De Getuige is geen ervaarbaar iets. Er is alleen een realisatie van zien, van horen, van voelen, van ruiken, van denken. De getuige kijkt toe, maar jouw denken doet wat met de waarneming. Dat kun je waarnemen. Je kan 'horen' wat je denken doet. Wie of wat hoort kan je niet gewaarworden. Je beseft dat er 'iets' in je is, dat hoort. Meer is (vooralsnog) niet mogelijk. Zoek de Getuige niet, want je bent het zelf, maar dan zonder de zoeker.
Tot zover

Maar hoe moet dat verbinden en niet-verbinden, waar zit de logica?
Osho geeft een tip in “Meditatie, wat is dat?

Je kunt de mind nooit overstijgen als je doorgaat hem te gebruiken. Je moet een sprong maken en meditatie staat voor die sprong. Daardoor is meditatie onlogisch, irrationeel. En ze kan niet logisch gemaakt worden; ze kan niet tot rede worden teruggebracht. Je moet dit ervaren. Alleen als je het ervaart, weet je wat het is.
Dit moet je proberen: denk er niet over na, probeer het - probeer getuige te zijn van je eigen gedachten. Ga er ontspannen bij zitten, doe je ogen dicht, laat je gedachten voorbij glijden net als op een scherm beelden voorbij glijden. Zie ze, kijk ernaar, maak er objecten van. Een gedachte komt op; kijk er intens naar. Denk er niet over na, kijk er alleen naar. Als je erover gaat nadenken, ben je geen getuige - dan ben je in de val gelopen.

Tot zover Osho. De oplossing is dus niet helemaal in woorden te vangen, je moet experimenteren.

Verbondenheid valt je toe door los te laten

De samenhang

Dit artikel gaat over de relatie tussen synchroniciteit, bewustzijnsontwikkeling, veranderingsprocessen en het omgaan met jouw en andermans ego.

Een groot ego helpt niet in het aangaan en bestendigen van relaties met vrienden en collega's. Identificatie van het ego met vormen en rollen zorgt voor afstand. Je niet meer identificeren met je ego is via loslaten daarvan een effectieve stap naar verdieping in het verbinden met anderen.
Eckhart Tolle, een schrijver over spiritualiteit en bewustwording, roept op tot Tegenwoordigheid (presence): leven in het hier en nu met een open, alerte aandacht voor de situatie, de ander, wat je ervaart en doet. Meditatie, zelfonderzoek en aanwezigheid zijn manieren om Tegenwoordigheid te vergroten.
Het resulterende, ontwakende bewust worden houdt in "je realiseren dat je niet samenvalt met wat je denkt of voelt". Je gaat jezelf als het ware observeren in het hebben van gedachten en gevoelens of emoties. Je kijkt (in stilte) vanuit je binnenste naar jouw buitenkant die zich manifesteert in ego, gedachten en emoties. Door die observaties te oefenen is het gemakkelijker om je van jouw buitenkant los te maken. Het maakt het ook gemakkelijker om de buitenkant van anderen te zien als manifestaties van jouw en hun ego.


Eckhart Tolle

Tolle schrijft in Een Nieuwe Aarde over stilte.
‘Stilte’ is eigenlijk een ander woord voor ‘ruimte’. Als we ons elke keer dat we er in ons leven mee te maken krijgen bewust worden van stilte, brengt dat ons in contact met de vorm- en tijdloze dimensie in onszelf, dat wat boven het denken en boven het ego staat. Het kan de stilte zijn die in de wereld van de natuur heerst of de stilte in je kamer in de vroege ochtenduren, of de stille pauzes tussen woorden. Stilte heeft geen vorm, en daarom kunnen we ons er niet door denken van bewust worden. Denken is vorm. Je bewust zijn van stilte betekent dat je stil bent. Je bent nooit wezenlijker, dieper jezelf dan wanneer je stil bent. Als je stil bent, ben je wie je was voordat je tijdelijk deze lichamelijke en mentale vorm aannam die we persoon noemen. Je bent ook wie je zult zijn als de vorm oplost. Als je stil bent, ben je wie je meer bent dan vorm, je bestaan in de tijd: bewustzijn - ongeconditioneerd, vormloos, eeuwig.

Wanneer je je op je gemak voelt met onzekerheid, komen er oneindig veel mogelijkheden in je leven, schrijft Tolle. Het betekent dat angst geen dominerende factor meer is bij wat je doet en je niet meer weerhoudt van het ondernemen van actie of het bewerkstelligen van veranderingen. Het leidt tot toegenomen levendigheid, alertheid en creativiteit.
Tolle spreekt over het bewust worden van het geheel. Het geheel bestaat uit het bestaan en Zijn, uit het gemanifesteerde en het ongemanifesteerde, de wereld en God. Dus als je afgestemd raakt op het geheel, word je een bewust onderdeel van de onderlinge verbondenheid van het geheel en het doel daarvan: het in deze wereld brengen van bewustzijn. Als gevolg daarvan komen spontane behulpzame gebeurtenissen, toevallige ontmoetingen, toeval en synchronistische gebeurtenissen vaker voor.
Deze gebeurtenissen, leidend tot verbondenheid, vormen als het ware de beloning van het loslaten van het ego.

Kun je synchroniciteit bevorderen? 

Een belangrijke stap is om je bewustzijn te vergroten en open te staan voor de mogelijkheid van synchroniciteit. Dit kan bijvoorbeeld door middel van meditatie, mindfulness of andere praktijken die je helpen om in het moment te blijven en je gedachten te observeren zonder erin verstrikt te raken. Een andere manier om synchroniciteit te bevorderen, is door je te richten op je intenties en doelen, zonder je te laten beperken door bepaalde uitkomsten of verwachtingen.
Dit kan betekenen dat je jezelf openstelt voor nieuwe mogelijkheden en ervaringen, zonder te proberen ze te controleren of te manipuleren. Het kan helpen om aandacht te besteden aan de symbolen en signalen die zich in je leven voordoen en ze te interpreteren op een manier die zinvol is voor jou.
Dit kan betekenen dat je jezelf toestaat om je intuïtie te volgen en te vertrouwen op je innerlijke wijsheid.
Wanneer we oordelen over anderen, zijn we vaak bezig met onze eigen vooroordelen en overtuigingen, in plaats van open te staan voor nieuwe ervaringen en perspectieven. Dit kan ons beperken in onze mogelijkheid om synchroniciteit te ervaren, omdat we minder ontvankelijk zijn voor nieuwe en onverwachte gebeurtenissen. Bovendien kan oordelen over anderen ons ook afsluiten van mogelijke connecties en relaties die we kunnen hebben. Als we bijvoorbeeld een vooroordeel hebben over iemand op basis van uiterlijk of achtergrond, kunnen we de kans missen om die persoon te leren kennen en nieuwe ervaringen en perspectieven te ontdekken. Het is daarom belangrijk om te proberen open te blijven en ons bewust te zijn van onze oordelen en vooroordelen.
Door ons bewust te zijn van onze eigen gedachten en overtuigingen, kunnen we deze loslaten en ons openstellen voor nieuwe ervaringen en connecties, waardoor we meer kans hebben om zinvolle toevalligheden en synchroniciteit te ervaren.

Platform Synchroniciteit

 In 2002 is het Platform Synchroniciteit opgericht naar aanleiding van het boek 'Synchroniciteit - De innerlijke weg naar leiderschap' van Joseph Jaworski. Jaworski is er eerlijk over dat hij geworsteld heeft met zijn ego en dat de scheiding van zijn eerste vrouw grote gevolgen had voor zijn leven. Een moderne strategisch manager, met de mentale instelling hierboven door Tolle beschreven, zou vooral gericht moeten zijn op het dienen van zijn land, gemeenschap of organisatie. Om deze ideeën te ondersteunen richtte hij een speciaal Leiderschapsforum op (American Leadership Forum).



Jaworski is aanhanger van de Theorie U van Otto Scharmer. Theory U beschrijft een proces om tot fundamentele verandering te komen. De letter U laat daarmee de weg zien waarlangs die verandering gestalte krijgt. Eerst ‘de diepte in’ om vervolgens met behulp van deze inzichten stapje voor stapje tot actie over te gaan. Het gaat er in de kern om onbewuste en onzichtbare informatie bewust en zichtbaar te maken. Om vervolgens deze informatie te kunnen gebruiken in het proces van veranderen. Dit kan bereikt worden door een andere manier van kijken, communiceren en handelen.

Op de site van het Platform Synchroniciteit.
Leren omgaan met synchroniciteit vraagt van mensen dat zij contact maken met hun diepste wezen, hun diepere drijfveren, hun werkelijke verlangens en tegelijkertijd doet het een appèl op de bereidheid om open te staan voor het onverwachte, om de wilskracht van het ego even te parkeren en te vertrouwen op de voorzienigheid.

Het boek maakt veel los. Het zet mensen aan het denken over de wereld en over zaken als (innerlijk) leiderschap, verantwoordelijkheid en keuzes. Het raakt een gevoelige snaar in deze tijden waarin een puur rationele aanpak van de problemen in onze wereld niet meer werkt. Ook spreekt het vaak mensen aan die hun leven niet (meer) vorm willen geven vanuit pure wilskracht, maar meer vanuit een intuïtief contact met een bepaalde onderstroom. Voor sommigen heet het flow, voor weer anderen "het toeval dat geen toeval is", of gewoon "het gevoel dat iets klopt of op zijn plaats valt". En misschien zijn mensen ook op zoek naar het gevoel van 'magie' dat ontstaat wanneer "de dingen schijnbaar moeiteloos op hun plaats vallen". De natuurlijke staat van zijn IS in feite moeiteloosheid. Wij mensen plaatsen er helaas steeds van alles tussen.*

*Synchroniciteit is eigenlijk de normale toestand. Er is positieve en negatieve synchroniciteit. Afwezigheid van positieve synchroniciteit, het gelukkige toeval, wordt veroorzaakt door menselijke onwetendheid, onhandigheid en angst".

en

"Als je weet wat je wilt en je staat tegelijkertijd onbevangen open voor alles wat er op je weg komt, werkt heel het universum samen aan de realisatie ervan".
"Enerzijds lijkt het alsof wij zo nietig zijn dat wij niets in eigen hand hebben, anderzijds kunnen we ons zo verbinden met een grotere bedoeling dat het lijkt alsof we vleugels krijgen en we één worden met een soort oneindige bron van energie. De kunst is om die bron van energie niet te gaan zien als een persoonlijke kracht, maar als een kracht waar je gebruik van mag maken, zolang je er in bescheidenheid mee om kunt gaan".


(Uit: De alchemist - Paulo Coelho).

Omdat de mens projecteert op anderen wat hem zelf bezighoudt is het zien en ervaren van synchroniciteit niet per se een teken van spiritualiteit. Zie voor kanttekeningen dit weblog.

Spiritual Coach Candace van Dell geeft in deze video praktische aanwijzingen.

Oudere mannen die worden aangevallen door gekwetste dochters

Veel vrouwen kiezen een oudere man als partner. Dat is vaak bij aanvang een gelijkwaardige relatie, maar een deel van de vrouwen heeft een oudere man als partner gekozen om iets uit te werken wat zij met hun vader nog niet hebben verwerkt.
Veel vaders zijn in de kindertijd (psychologisch) afwezig. Het gevolg is dat de dochters onzeker blijven over de betrouwbaarheid van mannen. In hun partnerkeuze voor een (vaak oudere) man is deze onzekerheid nog niet manifest, maar gaandeweg ontwikkelt de relatie zich zodanig dat de kwetsuren opgelopen in de kindertijd wel manifest worden. De oudere partner krijgt verwijten over zich heen die hij niet kan relateren aan zijn eigen gedrag. Hij wordt als het ware gestraft voor de onduidelijkheid die de afwezige vader heeft achtergelaten.
Er spelen dan twee zaken tegelijk: een onverwerkt kindertrauma en een miscommunicatie tussen man en vrouw.
Over dit fenomeen zijn twee boeken geschreven die op zich niets met elkaar te maken hebben, maar die zowel man als vrouw inzicht kunnen geven op beide zaken.
Het eerste boek is “Gekwetste vrouw. Het genezen van de vader-dochter relatie”, geschreven door Linda Leonard.
Het tweede boek is “Wat vrouwen moeten weten. Over de gedachtewereld van mannen”, geschreven door Shaunti Feldhahn.
Leonard beschrijft de verscheidene vormen van “gepantserde amazones”. Amazones waren mythologische figuren waarbij de vrouwen machtiger waren dan de mannen.
Op pagina 74 schrijft Leonard:
“Volgens de legende werden de mannen in de amazonecultuur klein gehouden door ze buiten alle leidinggevende posities te houden. Ze werden meestal door de amazones als slaven gebruikt en als niet-persoonlijk middel tot voortplanting. Op die manier werd de vader als persoon buiten beschouwing gelaten, doordat hij anoniem bleef. De dochters werden gewoonlijk verheerlijkt en de jongens kreupel gemaakt en voor huishoudelijk werk gebruikt. Zo kregen de mannen zowel lichamelijk als sociaal gezien niet de kans hun mogelijkheden te ontplooien. Er was geen behoefte aan mannen in deze maatschappij, omdat de amazones dochters van Ares, de god van de oorlog en van de strijd. Zij waren vermaard als veroveraarsters, als jageressen, als wilde strijdsters en als moedige en roekeloze paardrijdsters. En zij trainden hun dochters naar dit voorbeeld. De legende vermeldt dat ze zelfs hun rechterborst afzetten om hun pijlen nog doeltreffender te kunnen afschieten. Volgens sommige versies waren de amazones dochters van Ares, de god van de oorlog en de strijdlust, vandaar hun oorlogszuchtige levensbenadering en hun houding als `krijgsvrouw'. Het beeld van de amazone kan een mythologische uitdrukking zijn van de manier waarop veel vrouwen in een onbewuste identificatie met het mannelijke leven. Als een vrouw een vader heeft gehad die zijn dochter verwaarloosde, of onverantwoordelijk was ten opzichte van haar, dat wil zeggen als vader emotioneel niet aanwezig was voor zijn dochter, dan is één veel voorkomend patroon dat zij zich tegen hem verzet. In zo'n geval is het goed mogelijk dat de dochter de vader (en zelfs mannen in het algemeen) bewust afwijst, omdat ze hen onbetrouwbaar vindt“.
Tot zover het citaat.
Leonard beschrijft diverse uitingsvormen van de gepantserde Amazone: de superster, de deugdzame dochter, de martelares en de krijgskoningin. Overheersend in de amazonehouding is de te grote nadruk op begrenzing en noodzaak. Noodzaak leidt tot controledwang, vanuit het geloof dat de eigen macht en kracht alles is wat er bestaat.
Lezing van het boek is interessant voor man en vrouw. Voor de vrouw is de herkenning belangrijk om steun te krijgen om haar vrouwelijke kant te ontwikkelen en te leren om mannen te vertrouwen (overgave). Voor mannen is het boek interessant om begrijpen waarom zij worden aangevallen, terwijl de aanval van hun partner geen relatie lijkt te hebben met het eigen gedrag.

Shaunti Feldhahn ontdekte dat het voor mannen erger is om zich onbekwaam en niet-gerespecteerd te voelen dan om alleen te zijn en ongeliefd. Voor vrouwen ligt dit precies andersom.
Op pagina 189 schrijft zij:
Als een man zich niet-gerespecteerd voelt, gaat hij zich ook niet-geliefd voelen. En wat dat betekent is dit: als je van je man wilt houden op een manier die hij op prijs stelt, moet je ervoor zorgen dat hij bovenal jouw respect ervaart.
Het grappige is: de meesten van ons respecteren de man in ons leven wel, maar we beseffen vaak niet dat onze woorden of daden precies het tegenovergestelde uitdrukken! We kunnen soms onthutst zijn als onze man in een gesprek negatief reageert en ons hulpeloos afvragen: Wat heb ik gezegd? Combineer dit met de moeite die mannen hebben om hun gevoelens onder woorden te brengen (dat wil zeggen waarom ze geïrriteerd zijn) en je hebt een licht ontvlambare - en frustrerende - situatie.
Tot zover Shaunti.
Gecombineerd met de gepantserde Amazone van Leonard maken deze bevindingen duidelijk hoe de gekwetste dochter haar partner aanvalt: door geen respect te tonen. Als gevolg daarvan krijgt zij geen liefde meer en de cirkel is rond.
Alleen zelfinzicht kan deze vicieuze cirkel doorbreken.

Ondertussen kijken beide partners met verbijstering naar elkaars gedrag en neigen ze ertoe om vanuit hun onbewuste projecties de ander te straffen voor hun onbetrouwbaarheid. En daarmee en daardoor komen ze nooit dichterbij elkaar.



Echte sex

In haar boek McSex De pornoficatie van de samenleving pleit Myrthe Hilkens voor een herwaardering van de seksualiteit en van het vrouwbeeld.
Pubers krijgen via de media (videoclips en Internet) een verwrongen vrouwbeeld en geen goed zicht op wat “echte sex” inhoudt. Scholen en ouders zouden een rol kunnen spelen, maar beperken zich vaak tot het opnoemen van de gevaren van onveilig vrijen.
Ouders zijn niet snel een aantrekkelijke gesprekspartner voor het kind omdat de meeste ouders eigenlijk het moment van experimenteren willen uitstellen en kinderen niet graag toegeven dat zij al lang met het onderwerp bezig zijn.
Oudere feministen zijn milder over de gevolgen van de door hun bevochten seksuele vrijheid, immers zij hebben het ook zelf moeten uitzoeken en zijn ook goed terecht gekomen. Maar dat is een bevoorrechte groep, die meer de mogelijkheden ziet en sex niet als een verplichting ziet.
Er is dus niemand die het goede voorbeeld geeft. Pubers zijn op het eigen inzicht overgeleverd. De meesten zullen dit goed verwerken, maar een kleine groep, veelal laag intelligente mannen en vrouwen, lopen schade op of een misvormd beeld van hoe het zou kunnen zijn.

Deze onwezenlijke situatie vraagt moed van alle betrokkenen: pubers, ouders, leraren, media-medewerkers en politici om het gesprek aan te gaan. Niemand kan het eigen sexuele gedrag als voorbeeld stellen, daarvoor is het te persoonlijk en eigenlijk ook niet interessant voor het kind. Wat wel kan is een gesprek over wat “echt” is. Want daarin kan jong en oud elkaar vinden. Ook voor ouderen is het zaak om de ingesleten gewoontes in de slaapkamer af en toe eens tegen het licht te houden met de vraag of het “echt nog gaat zoals zij het eigenlijk willen”.
Het antwoord op die vraag verschilt ook in tijd en is geheel afhankelijk van de eigen integriteit en de kwaliteit van de echtelijke communicatie. Het jezelf realiseren dat dit allemaal niet vanzelfsprekend is, kan een opening bieden in het gesprek met de jong volwassene. Dat je het als ouder soms wel weet, maar soms ook weer de greep dreigt te verliezen op het “echte” contact.
In de emancipatie tussen man en vrouw is het zoeken naar balans in gelijkwaardigheid ook een doorgaande afstemming. Het wordt tijd dat politici en mediamakers meer tijd en ruimte inruimen om het “echte” verhaal van vrouwen zelf aan te horen. Bevochten vrijheid moet toch elke keer weer opnieuw besproken worden om te bepalen of de hedendaagse uitwerking de bedoeling van alle betrokkenen is en instemming van de meerderheid heeft.
Myrthe Hilkens: McSex de pornoficatie van onze samenleving (bol.com).

Zie ook het artikel "wat is echte liefde?".

Het pijnlichaam als bron van ellende

Volgens Eckhart Tolle hebben we allemaal in meer of mindere mate last van een pijnlichaam. In zijn boek De kracht van het Nu schrijft hij daar o.a. over op blz. 41 t/m 46.

Het emotionele pijnlichaam is een onzichtbare entiteit, een veld van negatieve energie die zich ophoopt in lichaam en geest. Het gaat over emotionele pijn in het heden, die aanhecht bij pijn uit het verleden ("nog levend oud zeer") en letterlijk een eigen leven gaat lijden.
Het kan actief zijn of sluimeren en kan door willekeurige gebeurtenissen wakker gemaakt worden. Soms lijkt het op een jengelend kind, andere pijnlichamen zijn emotioneel, destructief en gewelddadig naar de gastheer of vrouw of naar anderen. Het kan op den duur ook ziekten veroorzaken.
Het zorgt voor welke vorm van ongelukkigheid dan ook die bij jezelf, bijvoorbeeld irritatie, boosheid, razernij, depressie, ongeduldigheid enz. enz.. Je wilt pijn lijden of pijn doen.
Het kan alleen overleven als je jezelf er onbewust mee vereenzelvigt of identificeert.
Het voedt zich met alle negatieve ervaringen en herschept zichzelf met alle als negatief gelabelde ervaringen en schept zo ervaringen, die het zo weer voeden. Het is de vijand van het leven geworden. Er tegen vechten, voedt het ook en is dus zinloos als je er van wilt verlossen.
Het manifesteert zich vaak als boosheid, waar altijd weer pijn achter zit. Geef het alle neutrale aandacht die je hebt met je bewustzijn, maar ga er niet in gedachten mee op de loop, en het kan niet meer voortbestaan; het wordt getransformeerd in bewustzijn. Het was gevangen levensenergie die zo bevrijdt wordt. Je hebt toegang gekregen tot de kracht van het nu.
Het ontwaken tot dit bewustzijn inspireerde Tolle tot het schrijven van Een Nieuwe Aarde, waarin hij zijn theorie nog eens opnieuw ontvouwt.

In dit boek schrijft Tolle over (on)geluk:
Zeg niet "ik ben ongelukkig" (dat is identificatie), maar "ik heb ongelukkige gevoelens" (is observatie vanuit bewust-zijn). Gevoelens zijn eindig en tijdelijk.
Elders schrijft hij:
Streef niet naar geluk. Als je dat doet, vind je het niet, want streven is de antithese van geluk. Geluk is altijd vluchtig, maar vrij zijn van ongelukkige gevoelens is nu bereikbaar door onder ogen te zien wat het is in plaats van er verhalen over te vertellen. Ongelukkig-zijn verbergt je natuurlijke toestand van welbevinden en innerlijke vrede, de bron van echt geluk.





Maak van een gevoel geen groot drama

Je gekwetst voelen is jouw verantwoordelijkheid

Byron Katie in "Ik heb je liefde nodig, is dat waar?" (pagina 95).
Gekwetste gevoelens of welke vorm van onbehagen dan ook kunnen nooit door een ander worden veroorzaakt. Niemand buiten mezelf kan mij kwetsen. Dat is onmogelijk. Ik word alleen gekwetst als ik de stressvolle gedachte geloof. En ik ben degene die mezelf pijn doet door te geloven wat ik denk. Dat is heel goed nieuws, omdat het betekent dat ik er niet voor hoef te zorgen dat iemand anders ophoudt mij te kwetsen. Ik ben degene die kan stoppen mij te kwetsen. Het ligt in mijn handen.
Tot zover Katie.

Wanneer je zegt dat de ander jou gekwetst heeft, doe je een bewering over jouw gevoelens en beschuldig je de ander ervan dat hij of zij jou beschadigd heeft.
De ander heeft meestal die intentie niet (gehad) en zal dan ook in verdediging gaan om de gevolgen van het gebeuren te verzachten. Het gevolg is dat degene die zegt gekwetst te zijn of pijn te hebben geleden minder serieus wordt genomen.
Dat is jammer, want wat is mis mee om te zeggen dat de ander jou (diep) geraakt heeft als het genoeg is om terug te geven dat er emoties en gevoelens zijn opgeroepen.

Het pijnlichaam

Eckhart Tolle introduceert in zijn boek “Een nieuwe aarde” het pijnlichaam.
Een pijnlichaam kan worden geactiveerd door mensen of situaties (als iemand op je ‘knoppen drukt’). Op zo’n moment word je volledig overgenomen door emoties. Tolle: ‘Een pijnlichaam is een semi-automatische energievorm die in de meeste mensen leeft, een uit emoties bestaande entiteit. Net als alle levensvormen, moet het zich regelmatig voeden – nieuwe energie opdoen – en het voedsel dat het nodig heeft om de voorraden aan te vullen, bestaat uit energie die overeenkomt met zijn eigen energie, dat wil zeggen, energie met een vergelijkbare frequentie’. Voor het pijnlichaam is elke emotionele pijnlijke ervaring bruikbaar als voedsel. Daarom gedijt het zo goed op negatief denken en op drama in relaties. Het pijnlichaam is een verslaving aan ongelukkig-zijn.
Tolle roept op om je niet te identificeren (samen te vallen) met jouw denken en emoties. Gevoelens en gedachten mogen er zijn, net zo groot als je ze kan toelaten en overzien, maar blijf altijd een observator daarvan. Na verloop van tijd zullen ze weer verdwijnen.
Hij roept op tot Tegenwoordigheid: een bewust leven in het nu, zonder identificatie met gedachten, gevoelens, emoties of intuïties, maar een gewaarwording en een integratie daarvan.


Gevoel als machtsinstrument

Susan Smit

"Als iemand in een gesprek zegt ‘zo voel ik dat gewoon’ dan weet je dat je niet geacht wordt daar verder nog iets tegenin te brengen. Er is zojuist een veto uitgesproken. Er is een joker op tafel gelegd, waarbij geen argumenten nodig zijn. ‘Het is hoe ik het voel dus is het zo’.

Gevoel heilig verklaren is verdomde gevaarlijk. Zo zijn er onderbuikgevoelens die tamelijk onbetrouwbaar zijn, want afkomstig uit de troebele poel van trauma’s, sentimenten, illusies, projecties en ongefundeerde angsten".
"Het is zaak de heilige ‘gevoelkaart’ alleen te spelen als je te maken denkt te hebben met de enige echte joker: het innerlijk weten".

Liefde onthouden om kinderen te harden

Het is gelukkig niet meer van deze tijd je kind liefde te ontzeggen om het te harden tegen teleurstellingen in het leven later.
Deze boodschap is helaas nog niet tot alle ouders doorgedrongen.
Belangrijk is ook te beseffen dat die verwerpelijke pedagogische grondhouding van “liefhebbende” ouders de mensen zijn die kind waren in en na de Tweede Wereld Oorlog. Ten onrechte meenden zij zo met een vaak groot gezin efficiënt en verantwoord bezig te zijn. Nu schamen zij zich voor hun pedagogische truuk, maar zijn zij niet allemaal bereid toe te geven dat ze het hebben toegepast. Dat maakt het lastig om erover te praten en uit te wisselen tot wat voor ellende en eenzaamheid dat heeft geleid.
Veel volwassenen durven zich nog steeds niet kwetsbaar op te stellen, bang dat ze onbewust zijn dat een ander daar misbruik van zal maken. In de ogen van de “oude” opvoeders moest je het ijzer smeden als het heet was, dus je kon maximaal je kind vormen als het zich kwetsbaar toonde. Vrijwel geen enkele ouder kwam op het idee dat je het kind voorgoed verpestte. Net als voor de pup die niet wil komen naar zijn baas, is het fnuikend voor het vertrouwen om het te straffen als het uiteindelijk wel komt.
Zo is het ook met vertrouwen tussen ouder en kind. Stelt een kind zich kwetsbaar op, dan verdient het ondersteuning en beloning voor die houding. Alleen zo voedt je kinderen op tot sterke volwassenen die hun kracht tonen door kwetsbaar te zijn.

Veel latere verslavingen zijn terug te voeren op deze fase uit de opvoeding. Jan Geurtz weet in deze video uitstekend uit te leggen hoe deze relatie kan leiden tot verslavingen.

Eckhart Tolle over het ego

Eckhart Tolle is schrijver van De kracht van het Nu en Een nieuwe Aarde. Om de weg te gaan die wordt beschreven in De kracht van het Nu dien je de identificatie met je analytische geest en het daardoor gecreëerde onechte zelf, het ego, te laten varen. We zijn ons denken niet. We kunnen onszelf van psychische pijn verlossen. Je authentieke kracht wordt pas gemobiliseerd door je over te geven aan het Nu. Daar en dan is het waar het gebeurt.

De boodschap van Eckhart Tolle is gericht op het helpen van mensen om meer bewust te worden van het huidige moment, en het verminderen van lijden en stress veroorzaakt door zorgen over het verleden en de toekomst. Hij pleit voor het ontwikkelen van een dieper bewustzijn van het huidige moment, en het loslaten van negatieve emoties en gedachten die ons vasthouden in het verleden of ons zorgen maken over de toekomst. Hij benadrukt het belang van mindfulness, aanwezigheid en meditatie als middelen om deze staat van bewustzijn te bereiken.
Eckhart Tolle's filosofie is gebaseerd op een mengeling van spirituele tradities, waaronder het boeddhisme, taoïsme en christendom. Hij benadrukt het belang van het vinden van een diepere betekenis en doel in het leven, en het loslaten van de ego-gerichte gedachten en overtuigingen die ons beperken en ons afhouden van onze ware aard.

In Een nieuwe aarde beschrijft Tolle de blauwdruk voor een nieuwe, op spirituele waarden gebaseerde samenleving, waarin we werkelijk geluk zullen kennen. Het ego-gerichte bewustzijn heeft de aarde en mensheid aan de rand van de totale catastrofe gebracht.
Tegenstrijdig lijkt het dat Tolle oproept om te leven in het Nu en zo schijnbaar geen rekening te houden met het geleerde uit het verleden en de bedreigingen in de toekomst.
Tolle beveelt aan om als het ware toeschouwer (gescheiden) te zijn van jouw gedachten en emoties. De zin daarvan is je te realiseren dat je niet bent wat je denkt of voelt en dat je niet samenvalt met jouw ego.
De boodschap van het ego is het volgende.
1. Ik ben wat ik heb.
2. Ik ben wat ik doe.
3. Ik ben mijn reputatie.
4. Ik ben gescheiden van alle anderen.
5. Ik ben gescheiden van wat mist in mijn leven.
6. Ik ben gescheiden van God.

Het zijn uiteraard allemaal (begrijpelijke) vergissingen: je bent niet wat je hebt, doet of wat je denkt dat anderen van je zeggen en je bent niet gescheiden van anderen, je bent zelfs verbonden of sterker: een deel van God.
Via ons DNA lijken we voor 99,99% op anderen en toch wil het individu erkenning voor wat hem of haar uniek maakt. Dat is menselijk en niet fout. Je hebt meer gemeen met anderen dan dat je scheidt. De mens wil erkenning dat hij er mag zijn, maar in de strijd daarvoor slaat hij soms om zich heen en raakt daardoor nog verder verwijderd van die erkenning.
Het gaat erom te leren het moment te herkennen dat het goed is om je te verbinden met jezelf of een ander en wanneer het tijd en beter is om los te laten. Die afwisseling te beheersen maakt je flexibel en voorbereid op veranderingen die je ontwikkelen.

Boeken van Eckhart Tolle op bol.com

Robert Bridgeman over identiteit.

In zijn boek Ik ben / Zijn leert de verlichte Sri Nisargadatta Maharaj ons de kunst van de deductie. In normaal Nederlands: door te benoemen wat je niet bent, kom je uiteindelijk bij wie je in werkelijkheid bent. Probeer maar eens: ik ben niet mijn lichaam (als je sterft, gebruik je dat lichaam niet meer), ik ben niet mijn geboorte (dat was slechts een moment, dat voorbij is), ik ben niet mijn emoties (emoties komen en gaan), ik ben niet mijn herinneringen (die zijn immers al geweest), ik ben niet mijn gedachten (want die komen en gaan), ik ben niet mijn inspiratie (want die heb soms wel en soms niet), ik ben niet mijn Hoger Zelf (daar heb ik niet altijd contact mee), ik ben niet mijn ziel. Wat blijft er dan over? Juist! Datgene wat je wel bent. Niet te omschrijven in de beperkte woorden die het verstand gebruikt. Wel te ervaring na je verlichting.

Robert Bridgeman. Start vandaag met lichter leven. Een spirituele ontdekkingstocht.

Is alles liefde?

Dooddoeners

"Alles is liefde"; "alles is energie"; "alles is bewustzijn". Van deze simplificaties word je niet veel wijzer. Wanneer iets alles is, ben je niets wijzer.
"Goed en slecht zijn schijnbare tegenstellingen". Je kunt wat je slecht vindt ook zonder oordeel omschrijven als "het ontbreken van het goede". Of "koude bestaat niet, er is alleen maar gebrek aan warmte". Koude en warmte zijn graden van temperatuur. "Duisternis is het ontbreken van licht".
Deze eendimensionale opvattingen van moraal, warmte en licht snijden meer hout. Wanneer je iets als ontwikkeling beziet, realiseer je je ook dat je iets moet toevoegen om iets te veranderen.
Een voorbeeld is de criminele jongere. Wanneer je zijn levensloop ten goede wil laten ontwikkelen kan een liefdevolle begeleiding wonderen doen.

Van dualiteit naar dynamiek

Je kunt de wereld bekijken in tegenstellingen: liefde en haat; sterk en zwak; wijs en dom. Je kunt de wereld ook bekijken in termen van ontwikkelingen. Eendimensionale ontwikkelingen van zwak naar sterk, van onverschillig naar liefdevol, van onverantwoordelijk naar verantwoordelijk.
Mensen zijn vrij om keuzes te maken en om wel of niet relaties aan te gaan. Wanneer zij zich binden in een relatie, maken ze een keuze en zijn ze een deel van hun vrijheid kwijt, maar hebben op een hoger niveau vrijheid en liefde gewonnen. Dat is de kwaliteit van een goede relatie.

Kwaliteit in ontwikkeling

In de vergelijking van Einstein, e=mc2, wordt een relatie gelegd tussen energie en massa. Een mooie houten tafel is zowel massa als energie. Maar het is ook vorm. De timmerman en het hout van de bomen worden omgevormd tot iets moois. Daarvoor is leven nodig: van de timmerman en van bomen. De creatieve vaardigheden van de timmerman zorgen voor de mooie tafel.
In de tafel komen liefde, energie en bewustzijn bij elkaar. Had de timmerman geen zin of geen talent dan was er geen mooie tafel ontstaan.

Het is een kenmerk van het leven dat het zich ontwikkelt in bewustzijn. Deze ontwikkeling start telkens opnieuw en als het goed is komt de ontwikkeling telkens een klein stapje verder.
Het is daarom belangrijk dat we elkaar de kans gunnen en geven om telkens weer opnieuw te ontwikkelen. Dan krijgen liefde, kracht en bewustzijn steeds meer vorm, kwaliteit en niveau en wordt de stelling dat alles liefde, energie of bewustzijn zou zijn, steeds meer realiteit.

Zie ook Spirituele dooddoeners.

Hans Laurentius schrijft in "Rozengeur & Prikkeldraad".
"Alles is EEN, is gelul.
Er is geen 'alles', 'alles' is veelvoud,
gefragmenteerdheid.
Er is NIETS".

Interne of externe basis voor identiteit

Welke aspecten er aan identiteit zitten, wordt omstandig beschreven op Wikipedia. We lopen een paar van deze aspecten langs om de “bepalers” van iemands identiteit te schetsen. Daarna een oproep om de eigen identiteit niet te baseren op krachten buiten het Zelf. Dat heeft het gevaar in zich dat je jezelf verliest in een conflict.

Persoonlijke identiteit
Een persoon kent subjectieve ervaringen. Die ervaringen veranderen de persoon, evenals de persoon door de tijd verandert, maar er is een deel dat de persoon als onveranderlijk ervaart. Dat deel bepaalt zijn identiteit..

Genetische identiteit
Het DNA bepaalt of je man of vrouw bent; of je lang of kort bent; of je blank of zwart of iets er tussenin bent; het bepaalt jouw uiterlijk; of je snel ziek wordt en enigszins hoe oud je wordt, enz.

Sociale identiteit
Waar je woont, wie jouw ouders waren, wat voor opleiding je hebt gedaan, wat jouw beroep is, of je seculier of religieus bent etc. bepaalt jouw sociale identiteit.
Sociale identiteit verwijst naar de groepen waartoe wij ons rekenen, samen met het emotionele belang en de waarde die wij aan die groepen hechten. Hoe meer wij ons identificeren met een groep, hoe meer die groep wordt geïnternaliseerd in ons zelfbeeld, en hoe vager het onderscheid tussen de groep en het individu wordt. Wanneer dus een voetbalteam waarmee wij ons sterk identificeren het goed/slecht doet, dan heeft dit dus positieve/negatieve implicaties voor ons zelfbeeld. Wanneer een groep positief wordt geëvalueerd, zullen de leden van die groep hun lidmaatschap willen accentueren, omdat dit hun zelfbeeld ten goede komt. Graag koesteren we ons in de roem die door anderen wordt uitgestraald.

Culturele identiteit
Een culturele identiteit ontstaat als een samenleving kiest voor een groepsverbondenheid die ze zelf definieert op grond van gemeenschappelijke waarden en normen en op grond van een gemeenschappelijk verleden. Culturele identiteit is een toeschrijvingsproces dat wortelt in een historisch continuïteitsbesef. Het is dan ook niet verwonderlijk dat jonge naties zich beijveren om zichzelf een groots verleden.

Nationale identiteit
Eerbiediging van de nationale identiteit is in het Verdrag van Maastricht (1992) tot een te respecteren fenomeen verklaard. Ondanks hun afwijzende kritiek ontkomen critici er niet aan bepaalde dingen toch als bijvoorbeeld typisch Nederlands te benoemen, zij het dan vaak wel in negatieve zin.

Globale identiteit
Je voelt je inwoner van een continent: Europa, Afrika, Amerika, Azië etc..

Tot zover een vrije samenvatting van Wikipedia.

Wanneer mensen hun identiteit teveel laten bepalen door krachten buiten zichzelf, zoals religie of etnische nationaliteit, dan voelen zij zich ook persoonlijk aangevallen wanneer anderen die ook onder die identiteit vallen worden aangevallen. Zij kunnen zich er als het ware niet meer los van maken. Het risico is dat zij in de tegenaanval gaan op anderen met dezelfde identiteit als de aanvallers. Oog om oog, tand om tand, maar dan van onschuldige anderen. Oorspronkelijke daders en nieuwe slachtoffers hebben dan niet meer met elkaar te maken en ongebreidelde escalatie is het gevolg. Een voorbeeld is de strijd tussen Amerika en de Taliban of tussen Afrikaanse stammen in Kenia of Rwanda.
Je leven riskeren voor een doel als herwinning van vrijheid is een respectabel motief. Je leven geven zoals een zelfmoordenaar doet door zichzelf op te blazen in een menigte en daarbij willekeurige anderen te doden is een vorm van zinloos identificeren met een valse identiteit.
Een gemakkelijke oplossing voor etnische en religieuze conflicten is er niet, behalve zelfbeheersing door verantwoordelijke bestuurders. Zelfbeheersing door mensen die hun identiteit niet laten afhangen van factoren buiten zichzelf.
Ook in persoonlijke conflicten is het zaak om de aanleiding niet te zeer op jezelf te laten betrekken, maar zaak om een zekere distantie te houden tussen jouw zelfbeeld en het beeld dat de ander van je heeft. Verduidelijking vragen aan wat een ander zo stoort aan jou is de beste manier om te voorkomen dat je te zeer van streek raakt door een aanval op jouw identiteit.

Ware liefde

Samen gaan

Hoe herken ik ware of echte liefde? Om een goed antwoord te kunnen geven moet je eigenlijk meer weten over degene die de vraag stelt, zoals diens leeftijd, ervaring met relaties, de cultuur waarin iemand is opgegroeid, enz.. Het is letterlijk en figuurlijk "maat"werk.
Gelukkig valt er ook in het algemeen wat over te zeggen. Meestal zijn stabiele relaties gekenmerkt door een zekere balans tussen kenmerken van partners: ze zijn van ongeveer gelijke opleiding, inkomen en fysieke schoonheid. Uitersten trekken elkaar aan, maar dat is geen garantie voor stabiliteit, eerder voor wederzijdse afhankelijkheid. Beter is het te zoeken in balans. Kortom, "soort zoekt soort" en deze wederkerigheid geldt ook bij de vraag "hoe herken ik ware liefde"? Wil je liefde in een ander kunnen herkennen dan moet je ook in staat zijn om liefde door te geven. Hoe beter je dat kunt (herkennen), des te groter is de kans iemand te ontmoeten die dat zelf ook doorgeeft. Het herkennen kun je ook oefenen.
Meerdere partners kunnen jou ware liefde geven. Liefde kent geen object, verliefdheid wel. Ware Liefde is niet zozeer een persoonlijk gevoel, maar eerder een fundamentele staat van zijn die ons verbindt met alles en iedereen.
Wees niet perfectionistisch, wie zegt dat ware liefde voor eeuwig bij dezelfde partner moet worden gevonden? Of dat alle scheidingen duiden op een mislukt huwelijk? Vaak is zowel kunnen loslaten als kunnen verbinden een teken van ware liefde. Ware liefde gaat samen met vrijheid ervaren.

Hoe doe je dat: ware liefde geven?

Het klinkt egoïstisch, maar geef die liefde aan een ander die je zelf overhebt, nadat je liefde aan jezelf hebt gegeven. Geef onbaatzuchtig wat je over hebt zonder er iets voor terug te verlangen. Wanneer je werkelijk van iemand houdt zul je die ander altijd alle vrijheid (willen) verlenen.
In true love, you attain freedom
Een ideale partner, die
  • ondersteunt me
  • troost me wanneer ik aangeslagen ben
  • laat zien dat hij/zij van me houdt
  • roept vreugde in mij op
  • is voor zijn/haar geluk niet afhankelijk van mij
  • laat oprechte interesse in me zien
  • onthoudt dingen die belangrijk zijn
  • is altijd bereid om naar me te luisteren
  • stelt vragen op een zorgzame toon
  • brengt extra tijd met me door, puur omdat hij / zij het zelf wil
  • is bereid om met me te praten over mijn moeilijkheden
  • waardeert mijn bijdragen
  • is emotioneel beschikbaar voor me
  • geeft mij het gevoel dat ik ertoe doe
  • is begripvol
  • geeft veiligheid
  • brengt avontuur
  • kan omgaan met tegenstrijdige verlangens
  • kan afwisselend verbinden en loslaten.
Wanneer je zo met je vrienden of (potentiële) partner omgaat, geef je de ander het gevoel dat hij of zij zichzelf kan zijn, zonder zich te hoeven bewijzen of iets terug te moeten geven. Het is dan des te beter te zien of wat de ander jou geeft, jou ook jezelf laat zijn. Ware liefde betekent dat je met elkaar kunt delen wat er in je omgaat en dat je elkaars zwaktes kunt accepteren, zonder dat als een bedreiging te zien voor de liefde zelf.

Wederkerigheid en evenwaardigheid

Let op: bovengenoemde opsomming is geen wensenlijstje. Kun jij dit een ander ook bieden? Zo niet, zorg dan dat je eerst zelf gelukkig kunt zijn. Vervuld van geluk, wil je delen en stroom je over van (onvoorwaardelijke) liefde. Stel geen voorwaarden aan liefde en veins niet dat je onvoorwaardelijke liefde schenkt. Maak niet de fout dat je permanent een gevoel van geluk wilt ervaren.

Net als vermogen energie kan leveren, stroomt liefde als een potentiaal tussen een bron en een ontvanger. Er is echter (anders dan velen hopen) geen schepper en/of eigenaar van liefde. Liefde is en hoeft alleen maar ontdekt en gekoesterd te worden. Of je wilt of niet, liefde is ongrijpbaar, maar we zijn het allemaal (mens en dier) waard om het te beleven. Wanneer beiden zich in evenwaardigheid realiseren dat zij het beste afwisselend bron en ontvanger kunnen zijn, blijft de stroom doorgaan. Liefde en energie gaan niet verloren, maar kunnen wel geblokkeerd worden, waardoor de stroom stopt.

De basis voor ware liefde wordt voor de boeddhistische monnik Thich Nhat Hanh gevormd door de vier elementen welwillendheid, mededogen, vreugde en gelijkmoedigheid. Liefde kan alleen maar gegeven worden als je ook jezelf liefhebt en een alledaags bewustzijn eigen maakt. Het gaat niet om het verleden of de toekomst, maar het is de schoonheid en kwaliteit die je ervaart in het huidige moment.
Thich Nhat Hanh: ware liefde (bol.com).

Liefde en ontwikkeling

Liefde maakt een eenheid van je. Een ware partner laat je opbloeien en je ontwikkelen tot een optimale balans in kwaliteit, liefde en vrijheid.

Liefde is als een trap met aan de voet daarvan de lust, stelt filosoof Plato. Wie zich laat leiden door deze laagste liefde zal de uiterlijke schoonheid van anderen begeren. Maar door te filosoferen kunnen we hogere treden bestijgen, en zo tot hogere liefde komen. Bijvoorbeeld door in te zien dat de schoonheid van een ander in elk individu terug te vinden is.

Siddhartha Gautama Boeddha, de grondlegger van het boeddhisme, riep op om te mediteren op de kracht van liefde en wel op vier krachten die hij in alles en iedereen ziet.
  1. Maitri, liefdevolle betrokkenheid: het verlangen om geluk te brengen aan alle levende wezens met bewustzijn.
  2. Karuna, compassie: het streven om alle levende wezens te bevrijden van hun pijn.
  3. Mudita, meevoelende vreugde: de blijdschap om het geluk van anderen.
  4. Upeksha, gelijkmoedigheid: een evenwichtigheid die ons in staat stelt evenveel en zonder onderscheid alle levende wezens te liefhebben.

Daar af en toe bij stil te staan (mediteren) is doenlijk, zonder de pretentie te hebben om het leed van de hele wereld op jouw schouders te nemen.

Zie ook de lezing van Esther Perel "Het geheim van verlangen in een langetermijnrelatie".
In de paradox tussen liefde en verlangen lijkt het vreemd dat juist ingrediënten die liefde voeden -wederkerigheid, veiligheid, zorg, verantwoordelijkheid voor de ander- ook de ingrediënten zijn die verlangen kunnen verstikken. Verlangen gaat vaak gepaard met gevoelens die niet altijd de liefde ten goede komen: jaloezie, bezitsdrang, agressie, macht, dominantie, ondeugendheid, onheil. In principe zullen de meesten van ons 's nachts opgewonden raken door dezelfde zaken waar we overdag tegen demonstreren. De erotische geest is niet erg politiek correct. 
Tot zover een citaat uit haar lezing.


Klik hier voor boeken over in balans komen en blijven of over de liefde.
Waarom word je verliefd op de een en niet op de ander? In Waarom hij? Waarom zij? legt Helen Fisher uit hoe we -bewust én onbewust- onze romantische beslissingen nemen.
Fisher: waarom hij? waarom zij? (bol.com).

Nog meer blogs lezen? Klik hier voor Lovehoppers op zoek naar ware liefde of De acht kenmerken van ware liefde en sterke relaties of Houden we eigenlijk wel van elkaar?

Populair in de laatste week

Alle labels van het blogspot

#metoo (2) aanbevolen (15) aandacht (9) aanraken (2) aanwezigheid (4) achterdocht (2) ADHD (2) afhankelijkheid (3) afstand nemen (6) agnost (4) agressie (2) alcoholisme (4) altruïsme (6) ambitie (2) ander (1) angst (22) apofatisch (9) authenticiteit (9) autisme (1) autonomie (5) balans en evenwicht (51) begeerte (1) behoefte (5) belangen (10) belemmerende overtuigingen (10) beoordelen (5) beslissen (2) betrokkenheid (5) betrouwbaarheid (2) bewustwording (12) bewustzijn (26) bezinning (1) bindingsangst (3) bioscoopfilm (7) biseksualiteit (1) blijdschap (3) bodhisattva (2) boeddhisme (9) boek (162) boosheid (2) brein (2) burn-out (2) communicatie (16) compassie (10) competentie (4) competitie (14) complottheorie (3) constructief gesprek (4) consumeren (2) coping (2) creativiteit (3) crisis (7) dans (6) daten (5) deflexie (1) demagogie (4) denken (12) denkfouten (5) deugd (9) deugdzaamheid (1) diagnose (4) dialoog (10) dieren (4) discipline (1) dooddoener (6) drama (3) drie-eenheid (6) drogredenen (7) drugsgebruik (5) DSM (4) dualisme (5) duurzaamheid (5) echt (4) eenheid (33) eenzaamheid (8) ego (45) eigenschappen (2) eigenwaarde (5) emancipatie (5) emergentie (2) emotie (13) empathie (5) en-en (23) endogene depressie (1) energie (13) erkenning (8) ethiek (9) etiquette (6) evenwaardigheid (51) evolutie (23) faalangst (1) fabel (1) feedback (2) filmpje (79) filosofie (18) fraude (9) Freud (2) functioneren (4) gebreken (1) gedragsverandering (5) geduld (2) geest (3) geheugen (3) gekwetstheid (6) geld (5) gelijk hebben of gelijk krijgen (7) gelijkmoedigheid (4) geloven (18) geluk (34) genade (5) genot (1) Gestalt (1) Getuige (5) gevoelens (35) gezag (1) gezichtsverlies (3) gezondheid (5) gezondheidszorg (1) GGz (2) go with the flow (2) God (41) goedgelovigheid (3) gokken (1) grenzen (9) hechting (1) heelheid (8) hersenen (4) hier en nu (8) holisme (2) hoofdzonde (3) humor (12) ideaalbeeld (2) identificatie (10) identiteit (13) ik-boodschap (1) illusie (12) imago (1) individualisme (5) innerlijke vrijheid (17) integriteit (3) Intelligent Design (1) Internet (3) intrinsieke waarde (1) intuïtie (8) InZicht (12) islam (2) jaloezie (4) jeugd (1) jezelf worden en zijn (12) jongeren (3) karakter (2) katafatisch (1) kenmerken (2) kiezen (10) kind (13) kosten (1) kracht (6) Krishnamurti (2) kuddegedrag (1) kunstmatige intelligentie (2) kwakzalverij (1) kwaliteit (16) kwetsbaarheid (5) l (1) leegte (15) leiderschap (4) leugens (9) levensfase (3) levenskunst (8) levensvragen (3) levensweg (3) licht (3) liefde (97) liefdesverdriet (3) lijden (1) loslaten (20) macht (23) machtsstrijd (9) magisch denken (7) man-vrouw verschillen (11) mannelijkheid (2) mannen (1) media (2) meditatie (14) metacommunicatie (8) metafoor (2) metafysica (5) milieu (1) mindfulness (4) misbruik (4) model (1) moraliseren (1) motto (1) mystiek (5) nabijheid (2) narcisme (4) natuur (5) negatie (16) neti neti (3) niet doen (22) NLP (1) non-duaal bewustzijn (6) non-dualiteit (41) omdenken (7) omgangsregels (3) onderwijs (3) onderzoek (8) ongelukkig zijn (4) onmacht (2) onrust (2) ontrouw (1) ontwikkeling (10) onverwerkt kindertrauma (3) oordeel (18) opvoeding (8) orgasme (2) Osho (6) ouderen (5) overgave (4) overheid (1) overvloed (6) panpsychisme (1) pantheïsme (1) paradox (27) Pareto principe (1) partnerkeuze (6) passie (2) pedagogie (2) perfectie (2) personeelsbeleid (2) persoonlijkheid (6) persoonlijkheidsstoornis (3) pesten (1) Peter principle (1) pijnlichaam (8) politiek (10) populair (11) positieve (11) privacy (1) processie (1) projectie (9) psychiatrie (4) psychofarmaca (1) psychotherapie (1) puberen (1) reïncarnatie (2) relatie (17) relatievaardigheid (5) respect (32) rijkdom (2) rol (4) romantiek (5) rust (5) ruzie (5) samensmelten (10) schaamte (2) scheiden (2) schizofrenie (1) schouwen (6) schrijfdrang (1) schuld (3) schuldgevoel (2) seks (14) selectie (3) sociale druk (4) somberheid (1) spel (3) spiegelogie (4) spijt (1) spiritualiteit (51) spreekwoorden (1) sprong (1) statistiek (1) status (1) sterven (5) stilte (15) straling (1) strategie (1) stress (5) synchroniciteit (14) taal (16) Taoïsme (18) tederheid (1) Tegenwoordigheid (2) The Secret (2) The Work (1) therapie (1) tijdgeest (5) toeval (5) Tolle (18) transcenderen (6) transformatie (5) transparantie (2) trend (2) tunnelvisie (1) twijfel (5) verandering (2) verantwoordelijkheid (12) verbinding (33) verdriet (2) vergeten (2) verlangen (5) verlatingsangst (1) verleiding (3) verlichting (14) verliefdheid (4) verlies (1) vermijding (1) vermoeidheid (1) verslaving (7) vertrouwen (18) verveling (2) verwondering (2) vicieuze cirkel (1) video (1) voeding (1) voelen (3) volgzaamheid (1) vragenlijst (2) vreugde (2) vrije wil (6) vrijen (3) vrijheid (90) waarheid (26) waarneming (7) ware (8) wederkerigheid (6) welzijn (7) wezen (2) wijsheden (10) wilskracht (2) woede (2) wu wei (23) yin en yang (4) zelfbeheersing (3) zelfbevestiging (3) zelfbewustzijn (8) zelfdoding (4) zelfkennis (12) zelfkritiek (1) zelfoverschatting (2) zelfrealisatie (12) zelfvertrouwen (5) zelfverwerkelijking (2) zelfwaardering (5) Zen (2) ziel (14) Zijn (11) zin van het leven (10)