Posts gesorteerd op datum tonen voor zoekopdracht vrijheid. Sorteren op relevantieAlle posts tonen
Posts gesorteerd op datum tonen voor zoekopdracht vrijheid. Sorteren op relevantieAlle posts tonen

Psychologie en spiritualiteit

Zinvol verbinden

Iedereen wil liefde ervaren en zich vrij voelen, maar er ligt niet direct een relatie tussen vrijheid en liefde of wanneer je dit grote woorden vindt: tussen autonomie en verbinding. Het zijn concepten waarmee het lastig balanceren is. Vanuit spiritualiteit (taoïsme en boeddhisme), psychologie en eigen ervaringen worden op dit blog de voordelen en de valkuilen van het ego besproken.

Los van het ego

Ons ego is geen concreet object, maar eerder een verzameling van gedachten, gevoelens, overtuigingen en identificaties die we hebben opgebouwd gedurende ons leven en die ons beeld van onszelf en de wereld om ons heen bepalen. Het is in zekere zin ons mentale zelfbeeld. Het levert overtuigingen op die ons kunnen helpen maar ook kunnen belemmeren.
Wanneer we ons losmaken van ons ego, betekent dit dat we ons losmaken van dat zelfbeeld en ons openstellen voor een bredere, meer inclusieve werkelijkheid. Dit kan echter gepaard gaan met gevoelens van onzekerheid, verwarring en weerstand, omdat ons ego ons heeft geleerd om ons te identificeren met bepaalde gedachten en emoties, en het kan bedreigend voelen om die identificaties los te laten.

Zin in het leven

Wanneer we ons identificeren met iets groters dan onszelf, zoals een spirituele praktijk, een sociale beweging of een hogere kracht, kan dit ons helpen om ons te richten op iets wat meer betekenisvol en duurzaam is dan een ego-gerichte zelfbeeld.
Bewustwording van onze belemmerende overtuigingen en de remmende werking van het ego is een cruciale stap in spirituele of geestelijke groei. 

De artikelen op dit blog zijn een soort reisverslag van de dans op het pad naar eenheid. Ze zijn geschreven of geplaatst vanuit een overstijgende visie op samenhang en het belang van vrijheid en liefde.

De artikelen die ik aanbeveel overlappen slechts gedeeltelijk met die populair zijn en dus veel gelezen worden. Er zijn minstens 400 artikelen over psychologie en spiritualiteit, die ook gevonden kunnen worden via de labels onderaan elk artikel.

Tenslotte ben ik van mening dat mens en dier intrinsiek evenwaardig zijn in hun recht op vrijheid.

Balans in liefde en vrijheid

Een positieve relatie

Vrijheid en liefde zijn twee begrippen die nauw met elkaar verbonden kunnen zijn, maar ook op gespannen voet kunnen staan, afhankelijk van de context en de betrokken individuen. Enerzijds kan vrijheid een belangrijke voorwaarde zijn voor liefde. Mensen moeten de vrijheid hebben om te kiezen van wie ze houden en hoe ze die liefde uiten. Liefde die opgelegd wordt, of waarbij een van de partijen zich niet vrij voelt om zichzelf te zijn, kan ongezond en beperkend zijn. Anderzijds kan liefde soms beperkingen opleggen aan de vrijheid van een individu. Wanneer mensen zich binden aan een relatie, moeten ze soms compromissen sluiten en zich aanpassen aan de behoeften en wensen van hun partner. Dit kan soms betekenen dat ze bepaalde vrijheden opgeven. Over het algemeen is de relatie tussen vrijheid en liefde echter positief. Liefde kan mensen helpen zich vrijer te voelen om zichzelf te zijn en hun emoties te uiten. Bovendien kan het vertrouwen en respect dat inherent is aan een liefdevolle relatie een gevoel van veiligheid en vrijheid creëren.

Zonder liefde geen vrijheid en zonder vrijheid geen liefde

Wanneer je een verbinding aangaat, verlies je vrijheid. Je krijgt er nieuwe vrijheid voor terug, maar als je die niet kunt of wilt zien, loopt die verbinding het risico minder aantrekkelijk te lijken.
Liefde en vrijheid zijn uiteenlopende grootheden, maar kunnen elkaar niettemin versterken. Je moet dan wel de vrijheid willen zien die de liefde je geeft, én je moet voldoende lef hebben om je vrij te gedragen bij jouw geliefde.
Wanneer je trouwt, verlies je doorgaans de vrijheid om met anderen dan je partner seksueel contact te hebben. Je kunt afspraken maken om dit in banen te leiden, maar je loopt de kans dat je partner jaloers wordt of dat jijzelf jaloezie voelt als de ander intieme relaties opbouwt. Voor de vrijheid, je niet meer druk te hoeven maken hoe ver je kunt en wilt gaan, zullen veel mensen echter graag dat deel van de eigen handelingsvrijheid opgeven.
De etiquette van onze omgangsvormen is deels gebaseerd op een dergelijke vrijwillige uitwisseling: ik ga niet over jouw grenzen wanneer jij laat zien dat je mijn grenzen ziet en respecteert – dit alles vanuit de gulden regel: mijn vrijheid houdt op waar die van een ander begint.
Zo zijn er meerdere voorbeelden van vrijheid te noemen die in het geding zijn bij het aangaan van relaties. 

Afweging

Waar het om gaat is: bij het besluit om een verbinding aan te gaan een reële afweging te maken of die verbinding meer vrijheid oplevert dan kost. Het gaat hier niet om objectieve feiten, maar om de beleving van vrijheid. Je voelt een balans waar het je vrijheid betreft: is die doorgeslagen naar het positieve of het negatieve? In het laatste geval wil je weer terug naar je ongebonden status.
Deze afweging geldt ook bij het aangaan van een werkrelatie en zelfs – om maar eens een grote sprong te maken – op een heel ander niveau in de evolutie. Individuele cellen zijn bereid om in te leveren wanneer op een hoger niveau in een samenleving – een lichaam in dit geval – vrijheid wordt gewonnen.
Terug naar onze eigen belevingswereld: de jonge mens gaat lang naar school om later in zijn werkzame leven op hoog niveau arbeid te kunnen verrichten en daarbij veel vrijheid te verwerven: eerst in de vorm van geld en status, later als vrije tijd en mogelijkheid om te reizen. Dat in de praktijk niet iedereen erin slaagt deze middelen te verwerven, en velen te lang blijven hangen in een poging, doet niets af aan de genoemde beweegredenen.
In alle relaties die je aangaat is het belangrijk om te erkennen dat jijzelf en de ander een afweging maken in termen van het winnen en verliezen van vrijheid. Als een van beiden vindt dat de balans zoek is, start een onderhandelingsproces om die vrijheid te herwinnen, en in het uiterste geval is het zaak om de ander los te laten.

Respect

De balans tussen betrokkenheid en afstand houden is ook de basis voor respect. Het mooiste zou zijn wanneer mensen, elk moment dat ze met elkaar omgaan, doorhebben en begrijpen hoe ze razendsnel die balans kunnen vinden. Na enige oefening hoeft dat geen moeite meer te zijn.

Sting zong het al: if you love somebody set them free.
Zie ook Osho "Liefde geeft vrijheid, en liefde die geen vrijheid geeft, is geen liefde".

Alles staat en valt met ethiek

Onze taal zegt het

Taal is een krachtig hulpmiddel waarmee we onze gedachten en gevoelens uitdrukken, maar vaak gebruiken we uitdrukkingen en zegswijzen zonder er diepgaand bij na te denken. Deze automatische manieren van uitdrukken zijn vaak diep geworteld in onze cultuur en sociale context, en we gebruiken ze om snel en efficiënt te communiceren. Het is fascinerend hoeveel impliciete betekenissen en culturele nuances er in taal verscholen kunnen liggen. In dit artikeltje aandacht voor het gevoel verontwaardiging. We bemerken het gevoel bij onszelf en herkennen het bij anderen, maar waardoor wordt het eigenlijk opgeroepen? Heeft dat te maken met “waarde”?

De grote Arabische wiskundige Al-Juarismi werd gevraagd naar de waarde van de mens en zo antwoordde hij: "Als het ethiek heeft, dan is de waarde 1; Als je ook intelligent bent, voeg er een 0 toe en je waarde wordt 10; Als je ook rijk bent, voeg er nog een 0 toe en het wordt 100; Als bovenal dat hij ook een mooi uitziend persoon is, voeg er dan nog een 0 toe en zijn waarde zal 1000 zijn. De wiskundige verduidelijkt echter: “Maar als het de 1 verliest, wat overeenkomt met ethiek, zal het al zijn waarde verliezen, aangezien alleen de nullen overblijven”. Simpel. "Zonder ethische waarden of stevige principes zijn er alleen mensen die waardeloos zijn".
Tot zover Al-Juarismi. 

De meest basale ethische waarde die we kennen is “doe niet een ander aan wat je ook niet wilt worden aangedaan door een ander”. Doet een ander dat toch, dan roept dat het gevoel op van verontwaardiging.
Laten we de connecties verkennen.

Ethiek en waarde

Al-Juarismi benadrukt dat ethiek de basiswaarde van een persoon is, aangeduid als "1" in zijn analogie. Dit suggereert dat ethiek de kern vormt van iemands waarde.

Verontwaardiging en ethiek

Als ethiek de kernwaarde vertegenwoordigt, kan het schenden van ethische principes leiden tot gevoelens van verontwaardiging. Mensen voelen zich vaak verontwaardigd wanneer ze onrechtvaardigheid, immoraliteit of het overtreden van ethische normen waarnemen.

Verlies van waarde

Al-Juarismi stelt dat als een persoon ethiek verliest (de "1" in de waarde), de rest van de cijfers (die staan voor intelligentie, rijkdom en uiterlijk) niet langer relevant is, en de waarde van de persoon wordt als het ware nul.

Verontwaardiging als reactie op schending van ethiek

In dit verband zou het verlies van ethiek dus leiden tot een gevoel van verontwaardiging. Mensen kunnen zich verontwaardigd voelen wanneer ze getuige zijn van of geconfronteerd worden met gedrag dat in strijd is met ethische normen, omdat dit als moreel verwerpelijk wordt beschouwd.

Wat hebben dieren met waarde?

Deze gedachte speelt ook in onze omgang met dieren. Dieren kunnen ons niet echt duidelijk maken wanneer ze verontwaardigd zijn door ons gedrag. Het enige wat ze kunnen doen is agressie tonen, ons negeren of weggaan. Mensen die het belang van dieren onder de aandacht willen brengen van anderen zeggen vaak dat we met dieren rekening moeten houden omdat dieren een intrinsieke waarde hebben. Alles heeft een intrinsieke waarde, ook mensen, maar geen mens waardeert het wanneer je zegt dat je zijn belangen respecteert omdat hij een intrinsieke waarde heeft.
Ook ten aanzien van dieren kunnen we beter niet stellen dat we de rechten van dieren zouden moeten respecteren vanwege hun intrinsieke waarde. Het probleem zit in het associëren van rechten met waarde. Het gevaar is dat we elkaar (mens en dier) gaan beoordelen op waarde.

Beter geformuleerd

Het werkt op den duur beter wanneer we ons ervan bewust zijn dat we ons realiseren dat mens en dier intrinsiek evenwaardig zijn in hun recht op vrijheid. Dat recht op vrijheid is het gevolg van het ethische principe “doe niet een ander aan wat je ook niet wilt worden aangedaan door een ander”. Mijn vrijheid houdt op waar die van een ander begint. En dat is een inschatting die we telkens opnieuw moeten maken. Gelukkig hoeft dat geen moeite te kosten.


Wat is goedheid?

De gouden regel

Filosofen en ethici hebben door de eeuwen heen een breed scala aan ethische theorieën ontwikkeld, zoals deugdethiek, consequentialisme, deontologie en meer recentelijk zorgethiek en relationele ethiek. Elk van deze benaderingen biedt een andere kijk op hoe we ons zouden moeten gedragen en hoe we morele dilemma's kunnen benaderen.
De wederkerige opdracht "doe een ander niet aan wat jij ook niet wilt dat een ander jou aandoet (de gouden regel)" is tot nu toe het beste compromis.
Het idee erachter is dat men anderen moet behandelen zoals men zelf behandeld zou willen worden, waarmee respect voor de autonomie en het welzijn van anderen wordt benadrukt. Dit sluit aan bij de waarde van vrijheid, omdat het impliceert dat men anderen niet onnodig zou moeten beperken of schaden.

Eigen belang of gezamenlijk belang?

Echter, hoewel de gouden regel een nuttig uitgangspunt kan zijn, zijn er ook kritieken op geuit. Sommigen wijzen erop dat het kan leiden tot egoïstisch denken, waarbij men anderen alleen respecteert omdat ze zelf respect willen ontvangen. Anderen hebben betoogd dat de gouden regel tekortschiet in complexe situaties waarin de wensen en behoeften van verschillende mensen conflicteren.
Een benadering die vaak wordt gezien als een aanvulling op de gouden regel is de deugdethiek. De deugdethiek richt zich niet alleen op het handelen op basis van regels of principes, maar legt de nadruk op het cultiveren van deugden of goede karaktereigenschappen. In plaats van zich te richten op specifieke handelingen, moedigt de deugdethiek individuen aan om te streven naar het ontwikkelen van eigenschappen zoals eerlijkheid, mededogen, moed en rechtvaardigheid.

Wat voor soort persoon wil ik zijn?

Wat deze benadering toevoegt aan de gouden regel is dat het niet alleen gaat om het naleven van externe regels of het vermijden van bepaalde handelingen, maar eerder om het ontwikkelen van een karakter dat van nature leidt tot moreel juist gedrag. In plaats van simpelweg te vragen: "Wat zou ik niet willen dat anderen mij aandoen?", stelt de deugdethiek de vraag: "Wat voor soort persoon wil ik zijn? En hoe kan ik die persoon worden?".
Door de nadruk te leggen op de ontwikkeling van deugden, moedigt de deugdethiek aan tot een meer holistische benadering van moraliteit, waarbij niet alleen wordt gekeken naar individuele handelingen, maar ook naar de intenties en karakter van een persoon. Dit kan helpen bij het aanpakken van situaties waarin de gouden regel mogelijk tekortschiet, omdat het individuen aanmoedigt om niet alleen te handelen op basis van egoïstische belangen, maar om oprecht goede mensen te worden die anderen respecteren en ondersteunen.

Cirkelredenering of verdieping?

Het kan lijken alsof de deugdethiek een soort cirkelredenering is, omdat het doel lijkt te zijn om goede mensen te worden, en het definiëren van 'goed' vaak verbonden is met deugdzaamheid en morele eigenschappen. Echter, de deugdethiek probeert juist een dieper begrip te bieden van wat het betekent om een goed persoon te zijn, en hoe men dit kan bereiken.
Hoewel wederkerigheid zeker een belangrijk aspect kan zijn van de deugdethiek (en van ethiek in het algemeen), gaat het in deze benadering meer om het cultiveren van deugden als een integraal onderdeel van iemands karakter. Dit impliceert niet alleen het respecteren van anderen vanuit het oogpunt van wederkerigheid, maar eerder het internaliseren van de waarden en eigenschappen die leiden tot moreel juist gedrag, ongeacht of anderen ook wederkerig handelen.
Het doel is niet alleen om te handelen op basis van externe beloningen of straffen, maar eerder om intrinsiek gemotiveerd te zijn om goed te doen vanuit een diep geworteld begrip van wat goedheid inhoudt.
Wat goedheid inhoudt kan variëren afhankelijk van culturele, sociale en individuele contexten. Wat als deugdzaam wordt beschouwd in één samenleving of tijdperk, kan anders worden geïnterpreteerd in een andere context.

Goedheid is dynamisch

Het idee van diepgewortelde goedheid impliceert ook dat het nastreven van deugdzaamheid niet alleen een kwestie is van het volgen van externe regels of voorschriften, maar eerder een proces van zelfreflectie, introspectie en groei. Het vereist een voortdurende inspanning om te begrijpen wat goedheid betekent en hoe men dit in de praktijk kan brengen in verschillende situaties en relaties.
Goedheid kan worden gezien als een voortdurend streven om de deugden van mededogen, eerlijkheid, moed en rechtvaardigheid toe te passen in steeds veranderende situaties en omstandigheden. Het vereist een voortdurende bereidheid om te leren, te groeien en te begrijpen hoe deze deugden kunnen worden belichaamd in nieuwe en uitdagende contexten.
In plaats van goedheid te zien als een statische eigenschap die iemand bezit, wordt het eerder gezien als een dynamisch proces van zelfreflectie, keuze en actie.
Door te erkennen dat goedheid voortkomt uit de voortdurende inspanning om de deugden in de praktijk te brengen, kunnen individuen worden aangemoedigd om zichzelf constant uit te dagen, te groeien en te evolueren in hun streven naar morele volmaaktheid. Dit benadrukt het belang van een leven dat gewijd is aan het nastreven van morele excellence door middel van voortdurende zelfreflectie en actie.

Goedheid en waardigheid

Goedheid en waardigheid zijn nauw met elkaar verbonden. Ze vullen elkaar vaak aan en versterken elkaar. Het idee van menselijke waardigheid impliceert dat elk individu recht heeft op respect, autonomie en de mogelijkheid (vrijheid) om zijn of haar eigen keuzes te maken.

In deze context kan goedheid worden gezien als het streven om deze waardigheid te erkennen en te respecteren, niet alleen in onszelf maar ook in anderen. Dit betekent dat goedheid niet alleen gaat over het nastreven van deugden en het handelen in overeenstemming met morele principes, maar ook over het erkennen van de waardigheid van andere mensen, dieren niet te vergeten.

Wanneer we streven naar goedheid in onze interacties met anderen, proberen we hun waardigheid te respecteren door eerlijk, medelevend, moedig en rechtvaardig te zijn, ongeacht hun achtergrond, overtuigingen of omstandigheden.

Voorbeeld voor de jeugd?

Met het aanleren van deugden kunnen we niet vroeg genoeg beginnen. Op scholen zouden kinderen al spelenderwijs kennis kunnen maken met wellevendheid. Het kan veel moeite schelen wanneer we er in slagen om te voorkomen dat de natuurlijke goedheid van kinderen wordt verpest.

Vrijheid en een appèl op moraliteit

Er is veel te doen rond het initiatief van Rutger Bregman om jonge talenten aan te spreken op de moraliteit van hun ambitie.

Een van zijn medewerksters schrijft in een digitale nieuwsbrief het volgende.

Op 19 maart is het zover: dan verschijnt Morele ambitie. Stop met het verspillen van je talenten en maak werk van jouw ambitie (bol.com) het nieuwe boek van Rutger Bregman. Tegelijkertijd lanceren we The School for Moral Ambition, een stichting en beweging om zoveel mogelijk mensen te helpen met de overstap naar een baan met positieve impact.

Want laten we wel zijn: de grootste verspilling van onze tijd is de verspilling van talent. Er zijn miljoenen mensen die de wereld radicaal zouden kunnen verbeteren, maar dat niet doen. Mensen die helaas vastzitten in niet-zo-heel-nuttige banen (en vaak ook rondlopen met een gat in hun ziel).

Het goede nieuws? Er is een medicijn tegen deze verspilling, en dat medicijn heet ‘morele ambitie’. Morele ambitie is de wil om de wereld drastisch te verbeteren. Om je carrière te wijden aan de grote problemen van onze tijd, of het nu gaat over klimaatverandering of kindersterfte, belastingontduiking of de volgende pandemie. Het is het verlangen om het verschil te maken, en om iets achter te laten dat er werkelijk toe doet. 

Tot zover de nieuwsbrief.

"Een appèl op moraliteit heeft alleen zin, wanneer tegelijkertijd de wederzijdse rechten op vrijheid worden erkend".

De stelling dat een appèl op moraliteit alleen zin heeft wanneer tegelijkertijd de wederzijdse rechten op vrijheid worden erkend, is een krachtig argument dat de essentie van morele overwegingen en individuele vrijheid benadrukt.

Moraal en vrijheid zijn nauw met elkaar verbonden. Zonder respect voor individuele vrijheden kan moraliteit gemakkelijk afglijden naar onderdrukking of autoritarisme. Het idee van moraliteit impliceert dat er bepaalde principes zijn die het menselijk handelen sturen, vaak gebaseerd op wat als juist of goed wordt beschouwd. Deze principes moeten echter worden toegepast met een erkenning van de vrijheid van anderen, anders wordt moraliteit een instrument van dwang in plaats van een leidraad voor ethisch gedrag.

Wederzijdse erkenning van vrijheden is essentieel omdat het de basis vormt voor een rechtvaardige samenleving waarin individuen kunnen floreren zonder onnodige inmenging in hun leven en keuzes. Het impliceert dat iedereen het recht heeft om zijn of haar eigen overtuigingen, levensstijl en keuzes na te streven, zolang deze geen schade toebrengen aan anderen of hun vrijheden belemmeren.

Een appèl op moraliteit binnen een kader van wederzijdse erkenning van vrijheden is niet alleen zinvol, maar ook noodzakelijk voor het bevorderen van een samenleving gebaseerd op respect, rechtvaardigheid en menselijke waardigheid.

Erken je elkaars vrijheid niet, dan kun je welhaast automatisch hoon en tegenwerking verwachten. Moraal is gebaseerd op de gedachte "wat gij niet wilt dat u geschiedt, doet dat ook een ander niet" of ook wel omschreven als "mijn vrijheid houdt op waar die van een ander begint". Wanneer het initiatief van Bregman c.s. er op gericht is dat mensen, jong en oud, hun talent inzetten om vrijheid voor zoveel mogelijk anderen, mens en dier, te vergroten, kan hij met zekerheid rekenen op meer steun dan op verzet.

Wederkerigheid en het advies van de Gouden Regel

De Gouden Regel slijt nooit

Het idee van de Gouden Regel, "Behandel anderen zoals je zelf behandeld wilt worden", is een fundamenteel principe dat in verschillende culturen en religies wordt gevonden als basis voor ethiek. Het draait om wederkerigheid en empathie, en het erkent de (even)waardigheid van anderen op een manier die consistent is met hoe we zelf behandeld willen worden.

Wederkerigheid

De tien geboden kunnen ook worden gezien als richtlijnen voor moreel gedrag, maar veel mensen interpreteren ze (ten onrechte) als verboden. Terwijl ze worden gepresenteerd als geboden, moeten ze worden begrepen als advies voor het bereiken van een rechtvaardige en harmonieuze samenleving. Zouden ze gepresenteerd worden als verboden, dan gaan mensen in de weerstand. Immers vrijheid is het hoogste goed.

Een mystieke relatie

Het idee van synchroniciteit, voorgesteld door Carl Jung en die je ook kunt lezen in “wie goed doet, goed ontmoet”, suggereert dat er een verbinding is tussen gebeurtenissen die niet causaal verklaard kunnen worden. Deze concepten, samen met de Gouden Regel en de tien geboden, wijzen allemaal op een dieper begrip van menselijke relaties en morele verantwoordelijkheid. Ze wijzen ook op een mystieke werkelijkheid, waarop je kan vertrouwen wanneer je je eigen belangen weet te relativeren.

Respect uitbreiden

Het vermijden van strikte regels en het in plaats daarvan benadrukken van principes van wederkerigheid en empathie is een effectieve manier zijn om een ethische samenleving te bevorderen, waarin individuen vrij zijn om te handelen met respect voor anderen (mens en dier) in de wereld om hen heen.

Het zou de kernboodschap van de opvoeding van en aan kinderen moeten zijn.

Zonder vrijheid geen liefde en zonder liefde geen vrijheid.

Koers houden in een wereld van zinloosheid en absurditeiten

De grillen van het universum verhaald

Sprookjes en mythen belichten vaak diepgewortelde menselijke psychologische patronen, zoals liefde, jaloezie, angst, ambitie en wraak. Door deze emoties in personages te belichamen, bieden ze inzicht in menselijke ervaringen en gedragingen.
Veel sprookjes en mythen bevatten morele en ethische lessen die door de generaties heen zijn doorgegeven. Door middel van verhaalstructuren en symboliek leren ze als een soort 'oerpsychologie' over goed en kwaad, de gevolgen van keuzes en de betekenis van deugdzaamheid.

Absurditeit is een concept dat al eeuwenlang wordt besproken in de filosofie, literatuur en kunst. Het idee dat het leven vol absurditeiten zit en dat deze worden veroorzaakt door de grillen van hogere machten, zoals goden, is een fascinerend perspectief dat door verschillende filosofen is verkend.
Een van de meest bekende voorstellingen van absurditeit komt van de Franse filosoof Albert Camus, met name in zijn essay "De Mythe van Sisyphus". Camus beschrijft het menselijk bestaan als inherent absurd omdat het zoeken naar betekenis en doel in een wereld zonder inherente betekenis en doel uiteindelijk vruchteloos is. Sisyphus, de figuur uit de Griekse mythologie die veroordeeld is om een rots een heuvel op te rollen, alleen om deze telkens weer naar beneden te zien rollen, wordt door Camus gebruikt als een metafoor voor de menselijke ervaring: het continue streven naar betekenis in een wereld die uiteindelijk geen zin heeft.
Het idee dat goden zich vermaken met de absurditeiten van het menselijk leven is een variant op deze thema's. Het suggereert dat het universum of hogere machten op zijn best onverschillig zijn voor menselijke zorgen en lijden, en op zijn slechtst actief betrokken zijn bij het veroorzaken ervan. Dit perspectief roept vragen op over de aard van moraliteit, het bestaan van het kwaad en de relatie tussen mens en godheid(en).

Twistappel

Ook de mythe van de gouden appel van Paris kan worden beschouwd als een voorbeeld van de absurde bemoeienis van de goden in het menselijke domein. Volgens de Griekse mythologie ontstond er een twist tussen de godinnen Hera, Athena en Aphrodite over wie van hen de mooiste was. Om deze twist te beslechten, wendden ze zich tot Paris, een sterfelijke prins van Troje, om als scheidsrechter op te treden.
Om zijn oordeel te winnen, boden de godinnen Paris geschenken aan. Athena bood hem wijsheid en militair succes aan, Hera beloofde hem macht en heerschappij, en Aphrodite bood hem de liefde van de mooiste vrouw ter wereld, Helena. Paris koos uiteindelijk voor Aphrodite vanwege haar verleidelijke aanbod, wat leidde tot de ontvoering van Helena en het uitbreken van de Trojaanse Oorlog.
Deze mythe illustreert de grillige en onvoorspelbare aard van de goden in de Griekse mythologie, die zich bezighouden met menselijke ijdelheid en jaloezie en de loop van de geschiedenis beïnvloeden door middel van absurde uitdagingen en beloften. Het toekennen van de gouden appel aan de mooiste godin lijkt een onschuldige wedstrijd, maar het heeft verstrekkende gevolgen gehad voor de menselijke wereld, wat resulteerde in een van de beroemdste oorlogen uit de mythologie.

Zinloze herhaling

Filosofen zoals Friedrich Nietzsche hebben ook soortgelijke ideeën verkend, zij het op een andere manier. Nietzsche's concept van de 'eeuwige terugkeer', waarbij hij voorstelt dat het leven zich eindeloos herhaalt in een oneindige lus, kan ook worden gezien als een vorm van absurditeit. Het idee dat alles wat we doen zich keer op keer herhaalt, zonder enig doel of vooruitgang, kan een gevoel van zinloosheid oproepen.
In essentie onderzoeken deze filosofische perspectieven de diepere vragen over het menselijk bestaan, de aard van het universum en de betekenis van het leven. Hoewel ze soms somber kunnen lijken, kunnen ze ook een bron van reflectie en zelfontdekking zijn.

Levenskunst

Levenskunst is inzicht verwerven in wanneer te doen en wanneer te laten en zo om te gaan met absurditeit. Levenskunst gaat vaak over het cultiveren van een houding van flexibiliteit, veerkracht en acceptatie. Het gaat erom te leren omgaan met veranderingen en tegenslagen, terwijl we tegelijkertijd onze eigen waarden en doelen blijven nastreven. Door bewust te blijven van de balans tussen doen en laten, kunnen we een gevoel van evenwicht en welzijn bevorderen in ons dagelijks leven.

Balans tussen handelen en niet-handelen

In veel filosofische tradities, zoals het taoïsme, wordt het belang van het vinden van een balans tussen handelen (wei) en niet-handelen (wu wei) benadrukt. Dit idee suggereert dat het leven zijn eigen ritme heeft en dat soms niet-handelen, of het laten gebeuren van de dingen zoals ze zijn, net zo belangrijk is als actief ingrijpen. Dit kan worden gezien als een reactie op de absurditeit van het menselijk streven naar controle over een wereld die uiteindelijk onvoorspelbaar en onbeheersbaar is.

Acceptatie van het onvermijdelijke

Een ander aspect van weten wanneer te doen en wanneer te laten is het vermogen om te accepteren wat buiten onze controle ligt. Dit kan betrekking hebben op de absurditeit van het leven zelf, waarin we vaak geconfronteerd worden met situaties die we niet kunnen begrijpen of veranderen. Door te leren wanneer we moeten accepteren en loslaten, kunnen we een dieper begrip ontwikkelen van de beperkingen van ons eigen handelen en de absurditeit van het menselijk bestaan.

Humor en ironie

Het idee van weten wanneer te doen en wanneer te laten kan ook worden geïnterpreteerd in termen van humor en ironie. Soms is het juiste om te handelen niet zo duidelijk als we zouden willen, en het vermogen om dit te erkennen met humor en ironie kan een manier zijn om de absurditeit van het leven te omarmen. Dit kan ons helpen om flexibeler en veerkrachtiger te zijn in het gezicht van onzekerheid en complexiteit.

Grip krijgen op (on)rechtvaardigheid via moraliteit

Mensen hebben door de eeuwen heen geprobeerd om controle te krijgen over hun omgeving en hun lot door middel van ethische principes zoals de Gulden Regel. De Gulden Regel, die in verschillende vormen voorkomt in vele religieuze en ethische tradities, stelt dat men anderen moet behandelen zoals men zelf behandeld wil worden, en kan gezien worden als een fundamenteel principe van moraliteit. Veel mensen hebben in de loop van de millennia getracht vanuit deze gedachte het welzijn en de cohesie in de samenleving te bevorderen.
In de context van Camus' werk, waarin de absurditeit van het menselijk bestaan wordt benadrukt, kan de Gulden Regel worden geïnterpreteerd als een poging om zin en betekenis te vinden in een wereld die intrinsiek zinloos lijkt. Camus betoogt dat zelfs als we deze morele principes volgen, we nog steeds geconfronteerd worden met de absurde realiteit van het leven.

Omdenken naar vrijheid

Ondanks zijn uitzichtloze situatie, kiest Sisyphus er volgens Camus voor om zijn lot te aanvaarden en betekenis te vinden in de daad van het rollen van de rots. Op deze manier weigert hij toe te geven aan de absurditeit van zijn situatie en omarmt hij zijn vrijheid om zijn eigen betekenis te creëren, zelfs in het gezicht van het onvermijdelijke.
We blijven streven naar vrijheid en betekenis, zelfs als we weten dat we die nooit volledig kunnen bereiken.
Het is vaak een delicate evenwichtsoefening om actief te blijven streven naar onze doelen en idealen, terwijl we tegelijkertijd erkennen dat sommige dingen buiten onze controle liggen en dat perfectie niet (altijd) haalbaar is.
Ook de gedachte dat het leven zinloos lijkt en dat het voor iedereen geldt, kan je vrij maken, want niemand kan je iets verwijten wanneer je eigen invulling aan de zin van jouw leven geeft.

Balans in doen en laten

Het idee van het vinden van balans tussen doen en laten, kan worden gezien als een manier om dit evenwicht te bereiken. Door te erkennen wanneer het gepast is om actief te handelen en wanneer het beter is om te accepteren en los te laten, kunnen we een gevoel van innerlijke harmonie en vrede cultiveren, zelfs te midden van de onzekerheden en uitdagingen van het leven.
Het is een voortdurend proces van zelfreflectie, aanpassing en groei, maar het streven naar deze balans kan ons helpen om meer voldoening en vervulling te vinden in ons leven, zelfs te midden van de onvermijdelijke absurditeiten en uitdagingen die we tegenkomen.

Welke balans aan te houden in het leven?

Van gerichtheid op groei naar balans houden

Er komt een fase en tijd in een mensenleven dat het individu beter gericht kan zijn op een gezonde balans dan op voortdurende ontwikkeling. Die balans drukken we in onze taal op verschillende manier uit.
Voorbeelden zijn de volgende.
1.    Leven en laten leven
2.    Geven en nemen
3.    Doen en laten
4.    Werken en rusten
5.    Spreken en luisteren
6.    Vasthouden en loslaten
7.    Beginnen en voltooien
8.    Actief zijn en contemplatief zijn

Deze volgorde plaatst eerst de meer fundamentele en algemene aspecten van balans en harmonie in het leven, zoals acceptatie, wederkerigheid en rust en vervolgens meer actiegerichte aspecten.
"Leven en laten leven" wordt vaak beschouwd als een van de belangrijkste uitdrukkingen van balans omdat het de essentie van tolerantie, acceptatie en respect voor individuele verschillen omvat. Het betekent dat we anderen moeten laten leven op hun eigen manier, zonder te proberen hen te veranderen of te controleren naar onze eigen normen of verwachtingen.
Deze uitdrukking moedigt een houding van empathie, begrip en openheid aan, waarbij we erkennen dat iedereen uniek is en zijn eigen pad te bewandelen heeft. Door anderen hun ruimte te geven om te zijn wie ze zijn, creëren we een sfeer van harmonie en vreedzame co-existentie.
Bovendien impliceert het ook dat we onszelf toestaan om te leven zonder de druk van anderen of maatschappelijke verwachtingen, waardoor we onze eigen authenticiteit kunnen omarmen en ons eigen leven op een vervullende manier kunnen leiden.
Al met al bevordert "leven en laten leven" een gezonde balans tussen het respecteren van anderen en het koesteren van onze eigen individualiteit, wat essentieel is voor een vreedzaam en bevredigend leven, zowel voor onszelf als voor de mensen om ons heen.

Tegengesteld of complementair?

Alle bovengenoemde voorbeelden laten zien dat we bij het gericht zijn op balans we ons bewust zijn hoe wij twee tegenstellingen tegelijk in het oog houden. We hoeven niet te kiezen of een van beide uitersten waar is. Het gaat om de tussenweg, het gouden middenpad. Je hoeft niet vast te houden aan een star punt precies in het midden; het is niet erg om lange slingerbewegingen tussen de uitersten te maken. Het gaat erom dat je de flexibiliteit hebt om bij te sturen wanneer dat nodig is, terwijl je toch de algemene richting van de gouden middenweg behoudt.
Het erkennen van de dualiteit in het leven en het vermogen om tussen twee uitersten te navigeren, is een sleutel tot eenheid (non-dualiteit) en tot een bevredigend en vreedzaam bestaan.

Het gaat in het leven ook in het combineren van waarden die niet tegengesteld zijn. Een belangrijk voorbeeld van dit paar zijn vrijheid en liefde. Zonder vrijheid geen liefde en zonder liefde geen vrijheid. Ook hier is een balans in het steken van energie in het combineren van beide verstandig. Het is (net als “vasthouden en loslaten”) een combinatie waarbij voortdurend de balans in het oog moet worden gehouden.
Het vermogen om vrij te zijn, om jezelf te zijn zonder beperkingen, creëert de ruimte voor liefde om te bloeien. Tegelijkertijd kan liefde ons ook de kracht geven om vrijheid op een dieper niveau te ervaren, omdat liefde ons de moed geeft om onze ware zelf te zijn en onze eigen keuzes te maken.
Het is cruciaal voor jouw levensgeluk om een evenwicht te vinden en te houden tussen vrijheid en liefde, omdat een teveel aan vrijheid zonder liefde kan leiden tot een gevoel van leegte en isolement, terwijl een teveel aan liefde zonder vrijheid kan leiden tot verstikking en afhankelijkheid.
Door voortdurend de balans tussen vrijheid en liefde in het oog te houden, kunnen we een gezonde relatie cultiveren waarin beide waarden gedijen en ons leven verrijken. Het is een voortdurende reis van zelfbewustzijn en aanpassing, waarbij we voortdurend leren en groeien in onze relaties en in ons begrip van deze fundamentele waarden. Door in harmonie te leven met de natuurlijke stroom van het leven en te streven naar een evenwichtige relatie met de wereld om ons heen, kunnen we volgens het Taoïsme een dieper gevoel van vrede, vervulling en wijsheid bereiken.

Kennen gevoelens ook een balans?

Gevoelens, als de basis van emoties, vormen de kern van onze emotionele beleving. Ze zijn vaak complex en worden beïnvloed door onze gedachten, overtuigingen en ervaringen. Wanneer deze gevoelens worden geactiveerd door interne of externe stimuli, kunnen ze resulteren in verschillende emoties die we vervolgens (al dan niet spontaan) aan de buitenwereld laten zien.

Het is belangrijk om ons bewust te zijn van deze relatie tussen gevoelens en emoties, omdat het ons kan helpen om beter te begrijpen waarom we bepaalde emoties ervaren en hoe we er effectief mee kunnen omgaan. Door onze gevoelens te herkennen en te begrijpen, kunnen we bewustere keuzes maken over hoe we onze emoties uiten en hoe we reageren op situaties in ons leven.

Het idee van balans in de stroom van gevoelens gaat meer over het beheersen van onze reacties op die gevoelens dan over het balanceren tussen tegenstellingen. Het gaat erom een evenwicht te vinden in hoe we omgaan met onze emoties, zodat we niet worden overspoeld door ze, maar ze ook niet onderdrukken of negeren.

Het is belangrijk om onze gevoelens te erkennen en ze te laten stromen, zonder erdoor overweldigd te raken. Dit betekent dat we ze kunnen ervaren, onderzoeken en begrijpen, maar ook kunnen beheersen hoe we erop reageren en hoe we ze uiten. Het gaat erom een gezonde relatie met onze emoties te ontwikkelen, waarbij we ze kunnen omarmen als een natuurlijk onderdeel van het menselijk zijn, zonder dat ze ons volledig beheersen.

Door deze balans te vinden in de stroom van onze gevoelens, kunnen we veerkrachtiger worden en beter in staat zijn om effectief te reageren op verschillende situaties en uitdagingen in ons leven. Het stelt ons in staat om met meer begrip, empathie en zelfbewustzijn te navigeren door onze emoties en relaties met anderen.

De jeugd erft onze toekomst

Ouders lenen de wereld van hun kinderen

De ooit jonge generatie, die nu met pensioen is, heeft gewerkt aan een brede welvaart. Dat betekent dat zij getracht hebben de samenleving zo op te zetten dat zo veel mogelijk mensen vrij zijn en kunnen profiteren in een groeiende economie. Maar met de meegroeiende vrijheid in de economie is ook het een en ander verschraald.
In de moderne consumptiemaatschappij worden consumenten vaak verleid door marketingstrategieën die inspelen op gevoelens van onzekerheid en competitie. Deze tactieken sturen ons naar een race om de beste materialen te bezitten, om te streven naar oppervlakkige uiterlijke perfectie, en om altijd de nieuwste trends te volgen. Echter, achter deze glanzende façade schuilt een verborgen prijs die weinigen bereid zijn te betalen.
Het nastreven van lagere kostprijzen en grotere marges heeft geleid tot een neerwaartse spiraal waarin het milieu en dierenwelzijn steeds meer moeten lijden. De productieprocessen die deze consumptiecultuur ondersteunen, dragen bij aan ernstige milieuproblemen, waaronder vervuiling, uitputting van natuurlijke hulpbronnen en verlies van biodiversiteit.
Neem bijvoorbeeld de mode-industrie. De druk om voortdurend nieuwe kleding te kopen, vaak van goedkope materialen en in massaproductie, heeft geleid tot een exponentiële toename van textielafval. Dit afval belandt op stortplaatsen en draagt bij aan de degradatie van het milieu. Bovendien zijn de productieprocessen van veel kledingstukken schadelijk voor het milieu, met een aanzienlijke ecologische voetafdruk als gevolg.
Op het gebied van elektronica zien we een vergelijkbaar patroon. De constante drang naar de nieuwste technologische snufjes resulteert in een continue stroom van verouderde apparaten die uiteindelijk e-waste worden. Deze elektronische afvalstoffen bevatten vaak giftige stoffen die een ernstige bedreiging vormen voor het milieu en de menselijke gezondheid.

Wat is er al ongemerkt verdwenen?

Maar het verlies van biodiversiteit is misschien wel een van de meest onderschatte consequenties van onze consumptie- en competitie gedreven samenleving. Door monoculturen, exportdwang en industrialisatie verliezen we habitats en worden vele soorten met uitsterven bedreigd. Dit resulteert niet alleen in een armoediger en monotoner landschap, maar heeft ook verstrekkende gevolgen voor ecosystemen, waaronder verstoring van voedselketens en verlies van veerkracht tegenover klimaatverandering.
Het is van vitaal belang dat we ons bewust worden van de ware kosten van onze consumptiepatronen. We moeten streven naar een meer holistische benadering van schoonheid en kwaliteit, waarbij niet alleen wordt gekeken naar oppervlakkige esthetiek, maar ook naar de bredere impact op het milieu, dierenwelzijn en biodiversiteit.
Dit betekent het ondersteunen van merken en producten van producenten die zich inzetten voor duurzaamheid, ethische productiepraktijken en behoud van biodiversiteit. Het betekent ook het nemen van verantwoordelijkheid voor onze consumptiekeuzes en het streven naar een meer evenwichtige relatie met de natuurlijke wereld en evenwaardige relaties met anderen, mens en dier.

Er is meer dan alleen economisch nut

Daarnaast moeten we erkennen dat niet alles moet worden ingezet in economische waarde. Het behoud van gezonde natuur is essentieel, niet alleen vanwege de economische diensten die het biedt, maar ook omdat het een bron van rust en inspiratie vormt voor ons allemaal. We hebben voldoende natuur nodig, niet alleen ver weg, maar ook dichtbij, in onze dorpen en straten. Bovendien zijn er sectoren als kunst, zorg en amusement, waar niet alleen geld verdienen voorop moet staan, maar waar menselijke creativiteit, zorgzaamheid en betaalbaarheid centraal zou moeten staan.
Laten we samen streven naar een toekomst waarin schoonheid en kwaliteit niet worden gedefinieerd door oppervlakkige trends en materiële bezittingen, maar door een diepgaand begrip van onze verbondenheid met de planeet en al haar bewoners.

Op weg naar vrijheid met de via negativa

Het midden houden

Wie denkt dat schijnbare ongrijpbare doelen vooral zijn te bereiken door hard je best te doen oftewel veel energie te investeren, mist de relaxte mogelijkheden van een alternatieve middenweg.
Niemand kan voortdurend geluk ervaren. Het is wel goed mogelijk om voortdurend ongeluk te voorkomen.

Deze "via negativa" ook wel de apofatische benadering genoemd, wordt in verschillende filosofische en religieuze tradities gebruikt, waaronder het boeddhisme. Het houdt in dat men de essentie van iets probeert te benaderen door te beschrijven wat het niet is, in plaats van wat het wel is. 

Andere voorbeelden, die via deze weg te verduidelijken zijn, is het bestaan van God, wat wijsheid is, wat liefde is, wat schoonheid is of wat de zin van het leven is.

Hier zijn enkele aspecten van de via negativa en waarom het als aantrekkelijk wordt beschouwd.

Transcenderen van concepten

De via negativa moedigt aan tot het transcenderen van beperkende concepten en definities. Door te benadrukken wat iets niet is, wordt de geest uitgenodigd om voorbij de grenzen van conventionele denkwijzen te gaan en een dieper begrip na te streven.

Waardering voor mysterie en transcendentie

De via negativa erkent het mysterie van het bestaan en de transcendente aspecten van het leven. Het benadrukken van wat niet kan worden vastgelegd in woorden moedigt een bescheidenheid aan in het aangezicht van het onkenbare en het onuitsprekelijke.

Overstijging van dualiteit

Door te benadrukken wat iets niet is, helpt de via negativa bij het overstijgen van dualistisch denken, zoals goed versus kwaad, mooi versus lelijk. Het moedigt aan tot een begrip dat voorbij polariteiten gaat en zoekt naar een dieper begrip dat niet gevangen zit in tegenstellingen (neti neti).

Spirituele nederigheid en erkennen van grenzen

De via negativa herinnert aan de beperkingen van taal en concepten in het uitdrukken van het goddelijke of het transcendente. Dit bevordert spirituele nederigheid en respect voor het onbekende.

Persoonlijke ervaring en zwijgen

Het benadrukken van wat niet gezegd kan worden, moedigt aan tot contemplatie en directe ervaring. Het suggereert dat sommige waarheden diepgaand en persoonlijk zijn, niet beperkt tot verbale uitdrukkingen.

Loslaten van vasthouden

Door te focussen op wat niet kan worden vastgehouden of begrepen, helpt de via negativa bij het loslaten van hechting aan starre overtuigingen en definities. Dit kan leiden tot een gevoel van bevrijding en openheid.

Integratie van paradoxen

De via negativa helpt bij het omarmen van paradoxen en schijnbare tegenstrijdigheden in het begrip van het goddelijke en de realiteit. Dit kan leiden tot een meer inclusieve en tolerante geesteshouding.

In het boeddhisme wordt de via negativa vaak geassocieerd met het begrip van leegte (shunyata), waarbij men zich richt op wat geen inherent bestaan heeft. Door af te zien van star vasthouden aan concepten, wordt een ruimte gecreëerd voor dieper begrip en spirituele groei. De via negativa nodigt uit tot een ontdekkingsreis naar de grenzeloze dimensies van het bestaan, voorbij de beperkingen van taal en concepten.

Het pad naar vrijheid

De via negativa nodigt uit tot een bevrijding van beperkingen en beklemmende denkwijzen, waardoor er ruimte ontstaat voor een meer onbevangen en authentieke ervaring van het leven. Het is een pad naar (innerlijke) vrijheid dat voortkomt uit het loslaten van wat niet essentieel is, waardoor er meer ruimte komt voor innerlijke groei, flexibiliteit en acceptatie.
Hier zijn enkele manieren waarop de via negativa kan bijdragen aan het begrip en de ervaring van vrijheid.

Vrijheid van conceptuele beperkingen

De via negativa moedigt aan tot het loslaten van conceptuele beperkingen en vastomlijnde definities. Het erkent dat de realiteit niet volledig kan worden gevat in menselijke woorden en ideeën. Door voorbij te gaan aan deze beperkingen, ontstaat er een gevoel van vrijheid van beperkende denkpatronen.

Vrijheid van hechting

Via negativa benadrukt wat iets niet is, wat kan helpen bij het verminderen van hechting aan specifieke identiteiten, overtuigingen of verwachtingen. Dit loslaten van hechting creëert ruimte voor een vrijere en meer open benadering van het leven.

Vrijheid van dualiteit

Door de nadruk te leggen op wat iets niet is, helpt de via negativa bij het overstijgen van dualistisch denken, zoals goed versus kwaad, winnen versus verliezen. Het bevordert een begrip dat voorbij polariteiten gaat, wat kan leiden tot een gevoel van innerlijke vrijheid.

Vrijheid van conditionering

De via negativa moedigt aan tot het in vraag stellen van diepgewortelde conditioneringen en aannames over de realiteit. Dit proces van ontkoppeling van vooraf vastgestelde overtuigingen kan leiden tot een bevrijding van beperkende mentale patronen.

Vrijheid van identificatie

De via negativa benadrukt dat de ware aard van het zelf niet volledig kan worden geïdentificeerd met enige specifieke eigenschap of gedachte. Het erkennen van deze niet-identificatie kan leiden tot een gevoel van vrijheid van zelfbeperkende definities.

Vrijheid van oordelen

Doordat via negativa wijst op de beperktheid van menselijke beoordelingen en classificaties, kan het leiden tot een vrijheid van oordelen. Het moedigt aan tot een meer open en tolerante geesteshouding ten opzichte van verschillende perspectieven.

Vrijheid van verwachtingen

Het begrip dat het goddelijke, het zelf, of andere essentiële concepten niet volledig kunnen worden omvat door menselijke verwachtingen, opent de deur naar vrijheid van vastklampen aan specifieke uitkomsten.

Niet alleen vrijheid van maar ook vrijheid tot

In de volgende voorbeelden komt naar voren dat de via negativa, wanneer positief benaderd, niet alleen een proces van loslaten is, maar ook een opening creëert voor nieuwe mogelijkheden, groei en diepere verbindingen. Het is een benadering die de weg vrijmaakt voor een rijkere en meer bevredigende ervaring van vrijheid tot in verschillende aspecten van het leven.

Vrijheid tot zelfontdekking

Door te erkennen wat het zelf niet is, ontstaat er ruimte voor zelfontdekking. Het individu is vrij om voorbij oppervlakkige identificaties te gaan en een dieper begrip van de eigen aard te ontwikkelen.

Vrijheid tot creativiteit

Een positieve via negativa-benadering moedigt aan tot het loslaten van beperkende ideeën over creativiteit. Dit opent de weg naar vrijheid tot expressie en innovatie, omdat men niet gebonden is aan vooraf bepaalde regels of verwachtingen.

Vrijheid tot liefde

Door te erkennen wat liefde niet is, wordt ruimte gecreëerd voor een bredere en meer onvoorwaardelijke liefde. Vrijheid tot liefde ontstaat wanneer men niet beperkt is door beperkte opvattingen over wie of wat men liefheeft.

Vrijheid tot acceptatie

Een positieve via negativa-benadering kan leiden tot vrijheid tot acceptatie. Door te begrijpen wat niet aanvaardbaar is, kan men ruimte maken voor een diepere en bredere acceptatie van zichzelf en anderen.

Vrijheid tot openheid

De via negativa moedigt aan tot het loslaten van starre overtuigingen en dogma's. Dit opent de weg naar vrijheid tot openheid, waar men bereid is nieuwe ideeën en perspectieven te omarmen zonder vooroordelen.

Vrijheid tot innerlijke vrede

Het erkennen van wat innerlijke vrede niet is, kan leiden tot de vrijheid om vrede te vinden te midden van de chaos. Men is niet langer gebonden aan externe omstandigheden voor innerlijke rust.

Vrijheid tot keuze

Door te begrijpen wat keuze niet moet beperken, ontstaat vrijheid tot keuze. Men is vrij om bewustere keuzes te maken, niet beperkt door automatische reacties of conditioneringen.

Vrijheid tot verbinding

Een positieve via negativa-benadering kan leiden tot vrijheid tot verbinding met anderen. Door voorbij te gaan aan oppervlakkige verschillen en definities, ontstaat er ruimte voor authentieke en diepgaande verbindingen.

Elkaar evenwaardig bezien

Een positieve benadering van de via negativa kan leiden tot het begrip dat het zelf niet fundamenteel verschilt van anderen. In de via negativa wordt de nadruk gelegd op wat het zelf niet is, wat kan leiden tot een erkenning van de gemeenschappelijke, niet-beperkte aard van alle wezens.

In wezen moedigt de via negativa aan tot het loslaten van beperkende concepten en definities, waardoor de deur wordt geopend naar een meer inclusief begrip van de wereld. Deze benadering bevordert een gevoel van evenwaardigheid doordat men voorbij oppervlakkige verschillen kijkt en de diepere, gemeenschappelijke dimensie van het bestaan erkent. Het is een pad naar het begrijpen van de gelijkwaardigheid van alle wezens en verschijnselen in hun essentiële aard.

Het bijzondere in het gewone zien

Je gaat het pas zien wanneer je het door hebt

Geluk zit in hele gewone dingen. Maar veel mensen zien het belang van gewone dingen en gewoon zijn over het hoofd. Bescheidenheid is een goede eigenschap voor een gebalanceerde persoonlijkheid. Maar vooral jongeren denken dat volwassen zijn betekent voortdurend proberen grenzen te verleggen. Een cultuur die meer waarde hecht aan bescheidenheid, empathie en het genieten van eenvoudige dingen zou kunnen leiden tot een groter gevoel van welzijn en tevredenheid bij mensen. Tegelijkertijd moeten we ook erkennen dat competitie en het streven naar succes positieve aspecten kunnen hebben, zoals innovatie en persoonlijke groei.

Verwende jongeren?

De vooruitgang van een samenleving brengt vaak verbeteringen met zich mee op verschillende gebieden, zoals gezondheidszorg, technologie, onderwijs en economie, wat over het algemeen resulteert in minder ellende en meer comfort voor de meeste mensen. Echter, deze verbeteringen kunnen ook op den duur leiden tot een gevoel van verzadiging en verveling, vooral bij jongeren die opgroeien in een wereld waarin veel dingen al vanzelfsprekend lijken te zijn en toch het gevoel hebben dat zij op zoek moeten naar (de beste versie van) zichzelf. Ze gaan dan uitdaging zoeken in extreme ervaringen en situaties die allemaal risico’s in zich dragen. Bijvoorbeeld verslaving bij het spelen van on- en offline games.
In de zoektocht naar zelfrealisatie is belangrijk om zowel open te staan voor de mogelijkheid van verandering als te streven naar persoonlijke groei, terwijl we tegelijkertijd leren om te genieten van de eenvoudige, gratis geneugten van het leven. Dit evenwicht kan ons helpen een dieper gevoel van vervulling en tevredenheid te vinden, zelfs te midden van de uitdagingen en onzekerheden van het bestaan.
Bovendien kan de snelheid waarmee technologische en sociale veranderingen plaatsvinden jongeren blootstellen aan een overvloed aan prikkels en mogelijkheden, waardoor ze steeds hogere verwachtingen hebben en minder geduldig zijn. Dit kan leiden tot een gevoel van ontevredenheid, zelfs in een omgeving die objectief gezien comfortabeler en veiliger is dan ooit tevoren.

Wat is normaal?

Opgroeiend jongeren ervaren de wereld zoals die zich aan hun ontvouwt als normaal. Wat er was, zien ze niet (meer) op dezelfde wijze als ouderen ze hebben gezien. Hoogstens op vakantie komen ze in een omgeving waarbij bijvoorbeeld de cultuur en de natuur nog ongerept lijken.
Dat mensen van jongere generaties niet meer weten hoe divers en rijk de natuur was tijdens de generaties die voor hen kwamen, wordt het 'shifting baseline syndroom' genoemd.
Aan de ene kant zie je vaak jongeren die zich sterk maken voor milieubescherming, sociale rechtvaardigheid en andere kwesties die van invloed zijn op hun toekomst. Ze voelen zich geroepen om actie te ondernemen omdat ze de directe gevolgen van bepaalde problemen zien en bezorgd zijn over de wereld die ze zullen erven.
Deze neiging tot activisme kan worden gezien als een vorm van progressiviteit, waarbij jongeren streven naar verandering en verbetering van de samenleving.
Aan de andere kant kunnen ouderen conservatiever zijn in hun benadering van verandering. Dit kan te maken hebben met een diepgewortelde behoefte aan stabiliteit en veiligheid, evenals met de ervaring van het hebben meegemaakt van eerdere maatschappelijke veranderingen en de mogelijke onbedoelde consequenties daarvan.
Ze kunnen terughoudend zijn om snelle veranderingen te omarmen uit angst voor het onbekende of uit bezorgdheid dat bepaalde traditionele waarden en structuren verloren zullen gaan.

Dynamiek en dialoog tussen generaties

Deze dynamiek tussen progressie en behoud, tussen jongeren die actief verandering nastreven en ouderen die soms terughoudend zijn, is een natuurlijk onderdeel van de evolutie van samenlevingen. Het is belangrijk dat er een evenwicht wordt gevonden tussen het erkennen van de waardevolle perspectieven van verschillende generaties en het samenwerken om te streven naar een duurzame toekomst die recht doet aan zowel behoud als vooruitgang. Dit vereist open dialoog, begrip en samenwerking tussen generaties.
Het is een kwestie van het vinden van een gezonde balans tussen ambitie en waardering voor de dingen die echt belangrijk zijn in het leven. Wat is echt belangrijk?
Een dialoog over deze kwesties kan helpen om een bewustzijn te creëren en een cultuur te bevorderen die gericht is op het welzijn van individuen en de samenleving als geheel. Op school worden jongeren voorbereid op hun toekomst en hun rol in de samenleving. Het onderwijs en de opvoeding van jongeren spelen ook een cruciale rol bij het cultiveren van waarden zoals bescheidenheid, empathie en een evenwichtige kijk op succes. Hoe zou de start van zo’n dialoog eruit kunnen zien?

Een gedachte-experiment over de ideale samenleving

Paul Taylor bedacht een denkoefening dat bekend staat als "The Taylorist Society", die gebruikt kan worden om de implicaties van onzekerheid over de toekomst te verkennen. In dit gedachte-experiment worden mensen gevraagd om zich voor te stellen dat ze geboren worden in een samenleving waarin ze niet weten welke rol ze zullen vervullen: of ze rijk of arm zullen zijn, machtig of machteloos, gezond of ziek. Met deze onzekerheid in gedachten worden ze vervolgens gevraagd om de voorwaarden te overwegen waarin ze bereid zouden zijn om in zo'n samenleving te leven. Wat zou de grondgedachte moeten zijn waarop de grondwetten moeten worden geformuleerd? Vrijheid en gelijkheid? Hoe dan?
Hoe kan de menselijke waardigheid worden bewaakt of veiligheid en stabiliteit worden gegarandeerd? Wat bepaalt sociale rechtvaardigheid? Wat houdt een gemeenschap bij elkaar?
Deze denkoefening kan mensen helpen zich bewust te worden van wat echt belangrijk is in het leven en wat hen gelukkig maakt, los van materiële welvaart of sociale status.

Wat is echt belangrijk?

Het waarderen van het gewone kan hierin een cruciale rol spelen. Wanneer mensen leren om de eenvoudige, alledaagse dingen te waarderen - zoals vriendschap, liefde, gezondheid, natuur, samen eten enzovoort - kunnen ze een dieper gevoel van tevredenheid en geluk ervaren, zelfs in een samenleving waarin ze misschien niet de hoogste status of materiële rijkdom hebben.
Door het gewone te waarderen, leren mensen om dankbaar te zijn voor wat ze hebben, in plaats van voortdurend te streven naar meer. Dit kan leiden tot een meer vervuld leven en een groter gevoel van welzijn, ongeacht de omstandigheden waarin ze zich bevinden.

Wederzijds begrip

Als startpunt voor een intergenerationele dialoog tussen jongeren en ouderen kan het mentale experiment van Taylor een leerzaam instrument zijn om een dieper begrip en empathie te bevorderen tussen verschillende generaties. Het kan jongeren helpen om de perspectieven en zorgen van ouderen beter te begrijpen, terwijl het ouderen uitnodigt om de wereld te zien door de ogen van jongeren en hun hoop, angsten en aspiraties te erkennen.
Door samen te komen in of buiten het onderwijs en dit gedachte-experiment te bespreken, kunnen jongeren en ouderen waardevolle inzichten delen. Bijvoorbeeld het inzicht dat de voordelen van leven in een rijke samenleving helemaal niet zo vanzelfsprekend is, dat er schoon water uit de kraan komt, dat je altijd kunt terugvallen op de bijstand, dat je gezaghebbers meestal wel kunt vertrouwen, dat verkiezingen van tijd tot tijd nodig zijn.

Een gemeenschap behouden en ontwikkelen

Het is belangrijk om een natuurlijk evenwicht te vinden tussen het streven naar vooruitgang en het behouden van een gevoel van waardering voor de kleine dingen in het leven. Het koesteren van momenten van eenvoud en dankbaarheid kan helpen om de paradox van vooruitgang versus verveling te doorbreken en een dieper gevoel van tevredenheid en verbondenheid te cultiveren binnen de samenleving.
Een dergelijk ervaren inzicht kan gewoonweg gelukkig maken.

Ontspannen lachen

Waarom lachen we?

In de menselijke ervaring is lachen een krachtig en veelzijdig fenomeen. Het heeft het vermogen om ontspanning te brengen, de geest te verlichten en sociale banden te versterken. Toch kan de bron van onze lach een schaduw werpen op de ware aard van onze interacties. Terwijl gezamenlijk gelach verbinding kan verdiepen, kan het ook dienen als een instrument van superioriteit en onderdrukking.
Historisch gezien is lachen een taal geweest die niet alleen emoties uitdrukt, maar ook machtsdynamiek onthult. In oude hoven en koninklijke paleizen was lachen een voorrecht van de elite, terwijl het gewone volk zelden de kans kreeg om hun vreugde vrijelijk te uiten. Koningen en heersers, die zichzelf vaak omringden met hovelingen en narren, gebruikten lachen als een manier om hun macht te handhaven en te versterken.
Voor degenen die traditioneel aan de top van de sociale hiërarchie zitten, was lachen zelden een alledaags verschijnsel. Het werd eerder gereserveerd voor speciale gelegenheden, waar het diende als een teken van genoegen en goedkeuring. De aanwezigheid van narren aan het hof was cruciaal, omdat zij de enigen waren die zich de vrijheid konden veroorloven om openlijk spot te drijven met de heersende klasse.

De grens tussen humor en belediging

Voor deze narren was het echter een delicate balans. Hoewel ze de vrijheid hadden om te lachen en te spotten, hing hun lot af van de reactie van de heersers. Als de koning zich niet vermaakte, konden de consequenties ernstig zijn. De grens tussen humor en belediging was dun en kon gemakkelijk worden overschreden.
In moderne tijden zien we een vergelijkbare dynamiek, zij het in een andere vorm. Lachen blijft een krachtig middel voor sociale binding, maar het kan ook worden misbruikt als een instrument van onderdrukking. Denk bijvoorbeeld aan situaties waarin groepen mensen lachen om denigrerende grappen over minderheidsgroepen, waarbij superioriteit wordt benadrukt ten koste van anderen.
Het is belangrijk om ons bewust te zijn van de kracht van lachen en de impact ervan op anderen. Terwijl het delen van humor en vreugde kan bijdragen aan een gevoel van verbondenheid, moeten we ervoor zorgen dat dit niet ten koste gaat van anderen. Lachen mag nooit dienen als een excuus voor het uitoefenen van macht of het kwetsen van anderen.
Laten we in plaats daarvan streven naar een vorm van lachen die inclusief is, die anderen verheft in plaats van te vernederen. Laten we lachen als een middel tot verbinding en begrip, in plaats van een wapen van superioriteit. Op die manier kan lachen werkelijk dienen als een kracht voor positieve verandering in onze wereld.

Lachen heeft vele nuances heeft en het is belangrijk om bewust te zijn van de verschillende vormen en hun mogelijke impact op anderen.

Allerlei vormen van lachen

Er zijn talloze manieren om met of om iemand te lachen, elk met zijn eigen nuance en betekenis.
Bij een mop is de clou vaak een onverwachte wending aan eind van het verhaal.
Je kunt uit verlegenheid lachen of door onhandigheid van anderen.
Hoewel lachen ontspannend is, is het toch zaak om je bewust te zijn van wanneer je lacht en waarom.
Sommige situaties zijn soms zo onverwachts zijn dat een lachreflex moeilijk te onderdrukken is, zelfs als het niet de bedoeling is om de persoon die het overkomt te kwetsen.
Bedenk dat jouw onhandige en onbedoelde lach irritatie kan opwekken bij iemand die zich net bezeerd heeft.
Benoem zo nodig de reden van jouw lach.

Je kunt de manieren en redenen waarom mensen lachen op bijvoorbeeld 4 manieren indelen.

Emotionele uitdrukking

Lachen als uiting van vreugde en plezier: bijvoorbeeld schaterlachen, gul lachen.
Lachen als uiting van spot of minachting: bijvoorbeeld besmuikt lachen, cynisme.

Interactie met anderen

Lachen om anderen te verbinden: bijvoorbeeld samen lachen, lachen met.
Lachen om anderen te kleineren: bijvoorbeeld uitlachen, dissen.

Persoonlijke reactie

Spontane lachreacties: bijvoorbeeld meelachen, gniffelen.
Gecultiveerde lachuitingen: bijvoorbeeld sarcasme, ironie.

Intensiteit van de lach

Zachte en ingetogen lachvormen: bijvoorbeeld giechelen, grinniken.
Luidruchtige en uitbundige lachvormen: bijvoorbeeld schaterlachen, hikkend lachen.

Uitgewerkt en met alle aanduidingen

1.    Uitlachen

Openlijk lachen om iemand, meestal omdat je iets grappig of belachelijk vindt wat die persoon heeft gezegd of gedaan.

2.    Meelachen

Lachen omdat anderen lachen, zelfs als je de grap niet per se begrijpt of grappig vindt.

3.    Ironie

Lachen met een verborgen betekenis, vaak het tegenovergestelde van wat er letterlijk wordt gezegd.

4.    Cynisme

Lachen uit een gevoel van bitterheid of scepsis, meestal gericht op iets negatiefs.

5.    Sarcasme

Bijtende spot, waarbij je iets zegt dat eigenlijk een belediging of kritiek is, maar vermomd als een grap.

6.    Flauwheid

Lachen om iets dat eigenlijk niet zo grappig is, vaak om de sociale situatie te verlichten.

7.    Giechelen

Zachte, onderdrukte lachjes, vaak uit verlegenheid of nervositeit.

8.    Schaterlachen

Luid en hartelijk lachen, meestal omdat iets extreem grappig is.

9.    Besmuikt lachen

Stilletjes en giechelend lachen, vaak uit ondeugendheid of verlegenheid.

10.    Dissen

Lachen om iemand belachelijk te maken of te vernederen, vaak door kritiek of sarcasme.

11.    Lachen met

Samen lachen met iemand, genietend van elkaars gezelschap en gevoel voor humor.

12.    Gniffelen

Stilletjes lachen, vaak uit spot of minachting.

13.    Grinniken

Zacht en bescheiden lachen, vaak bij iets dat als grappig wordt ervaren maar niet hilarisch is.

14.    Glimlachen

Een subtiele, vriendelijke lach, die vaak wordt gebruikt als een teken van goedkeuring of sympathie.

15.    Schamper lachen

Lachen met minachting of spot, meestal bij iets dat als dom of onwaardig wordt beschouwd.

16.    Bespottend lachen

Lachen om iemand belachelijk te maken of te vernederen, vaak met een gevoel van superioriteit.

17.    Genadeloos lachen

Lachen zonder mededogen, vaak bij het zien van iemands mislukking of tegenspoed.

18.    Gul lachen

Lachen met overgave en vrijgevigheid, vaak bij iets dat buitengewoon grappig is.

19.    Grijnzen

Een brede, boosaardige lach, vaak bij het plannen van iets ondeugends of kwaadaardigs.

20.    Instemmend lachen

Lachen als een teken van overeenstemming of erkenning van een punt of grap.

21.    Besmuikt grijnzen

Stilletjes en triomfantelijk lachen, vaak bij het bedenken van een slimme zet of opmerking.

22.    Schaterlachen

Een uitbundige en onbeheerste lach, vaak bij iets dat zo grappig is dat het moeilijk is om te stoppen met lachen.

23.    Hikkend lachen

Lachen met tussenpozen en horten, vaak bij iets dat zo komisch is dat het moeilijk is om adem te halen.

24.    Vervelend lachen

Irritant lachen, vaak op een hoog en schril toon, wat anderen kan irriteren of boos maken.

25.    Ongecontroleerd lachen

Lachen dat moeilijk onder controle te houden is, wordt vaak bij iets opgeroepen dat onverwacht grappig is.

Gericht zijn op elkaar blij maken

Het is belangrijk om de emoties van anderen te respecteren en empathisch te reageren, zelfs in grappige of ongemakkelijke situaties. Door even te wachten voordat je reageert, geef je jezelf de kans om de situatie te evalueren en een passende reactie te geven die rekening houdt met de gevoelens van anderen en gezichtsverlies voorkomt.

Gelukkig hebben de meeste manieren om met of om iemand te lachen een positieve motivatie. Lachen is zoals uit de opsomming te concluderen vaak een uiting van vreugde, plezier, humor of empathie. Mensen lachen vaak om elkaar te verbinden, om te laten zien dat ze iets grappig vinden, of om anderen op hun gemak te stellen en te laten zien dat ze het goed bedoelen.

Wie een ander evenwaardig tegemoet treedt en overal de gemeenschappelijke humor van in kan zien, krijgt altijd een dankbaar publiek.

Balanceren tussen gelijkwaardigheid en uniciteit

Harmonieus samengaan van individu en samenleving

Het streven naar gelijkwaardigheid en het verlangen om positief af te steken, zijn geen tegenstrijdige doelen. Ze kunnen harmonieus samengaan in een samenleving die gebaseerd is op waardering voor diversiteit en respect voor ieders individuele bijdragen, ongeacht of dit menselijk of dierlijk is. Door deze balans aan te houden, kunnen we een wereld creëren waarin gelijkwaardigheid niet ten koste gaat van uniciteit en waarin iedereen de vrijheid heeft om zichzelf te zijn zonder angst voor oordeel of discriminatie.
In onze samenleving verlangen mensen naar erkenning en eisen gelijkwaardigheid. Het tweede is een basisrecht dat diepgeworteld is in onze overtuigingen over rechtvaardigheid. Echter, de menselijke natuur neigt ernaar om ook uniek te willen zijn, om op een positieve manier te verschillen van anderen. We willen het liefst met kop en schouders ergens boven uitsteken.

Uitzonderlijk of inclusief aanwezig willen zijn

Dit verlangen naar gelijkwaardigheid en uniciteit brengt ons op een subtiele en vaak glijdende schaal, waarbij individuen streven naar erkenning zonder volledig op te gaan in de massa. Gedurende heel onze jeugd zijn wij gericht op groei en verleggen van grenzen en de overgang naar gerichtheid op balans is subtiel en ligt voor iedereen verschillend in de tijd. Je bent nooit te oud om te leren, maar het is niet verstandig om ook als volwassene alsmaar gericht te zijn op meer en verder. Het betere is de vijand van het goede.
De drang naar gelijkwaardigheid is begrijpelijk. Niemand wil gediscrimineerd worden op basis van uiterlijke kenmerken, afkomst of andere oncontroleerbare factoren. Iedereen zoekt naar erkenning en behandeling op basis van hun waarden, vaardigheden en persoonlijkheid, in plaats van oppervlakkige criteria. Deze universele wens vormt de kern van onze sociale rechtvaardigheid en egalitaire overtuigingen.
Tegelijkertijd streven mensen naar individualiteit. We willen niet alleen gelijk zijn aan anderen, maar ook op een positieve manier afsteken. Dit verlangen komt voort uit het streven naar zelfexpressie en het creëren van een unieke identiteit. Het kan zich manifesteren in uiteenlopende aspecten van het leven, zoals persoonlijke stijl, prestaties, en zelfs materiële verworvenheden.
De glijdende schaal van gelijkwaardigheid en uniciteit roept echter vragen op over de criteria waarmee we onszelf en anderen beoordelen. Is iemand die langer is automatisch meer waard? Uit onderzoek blijkt dat managers gemiddeld langer zijn en meer verdienen. Opzien of aanzien? Telt knap zijn zwaarder dan andere eigenschappen? En hoe zit het met financieel succes? Het is essentieel om te erkennen dat deze criteria vaak oppervlakkig zijn en niet de ware waarde van een individu weerspiegelen. Vanaf dit punt spreek ik daarom liever over evenwaardigheid, om nog meer te benadrukken dat we niet gelijk zijn, ook niet beoordeeld willen worden op waarde, maar wel evenwaardig behandeld willen worden.

Laten we de dieren niet vergeten

En laten we deze visie op evenwaardigheid niet beperken tot menselijke relaties. Onze omgang met dieren is een ander cruciaal aspect waarin dit evenwicht van toepassing zou moeten zijn. Die omgang is cruciaal omdat we op globaal niveau te weinig rekening houden met het behoud van leefbaarheid van onze aarde. Dat kost dierenlevens, maar mogelijk ook onze gezondheid. Onze gezondheid is gebaat met een gezonde leefomgeving voor dieren.
We zouden dieren moeten betrekken in onze morele cirkel. Dieren hebben ook recht op vrijheid en respect, vergelijkbaar met onze wens voor gelijkwaardige behandeling. Net zoals wij streven dieren naar een leven dat in overeenstemming is met hun natuurlijke behoeften en instincten. In de praktijk betekent het dat we dieren voldoende leefruimte geven om natuurlijk te kunnen leven en dat we verbindingen tussen gebieden herstellen, vooral daar waar de landbouw en veeteelt overmatig gericht zijn op productie voor de export en geen ruimte gelaten hebben voor de natuur.
Ook dieren zijn onderling niet gelijk en veel diersoorten lijken nauwelijks op mensen. Maar mens en dier kunnen evenwaardig worden beschouwd in hun intrinsieke recht op vrijheid (op een natuurlijk leven).

(Bio)diversiteit is een goede balans

Het evenwicht tussen evenwaardigheid en uniciteit vereist een verschuiving in onze maatschappelijke normen en waarden. We zijn overmatig gericht op competitie met veel te veel ellenbogenwerk als gevolg. Het is niet voldoende om evenwaardigheid alleen te eisen; we moeten ook streven naar een inclusieve cultuur die diversiteit waardeert en individuen aanmoedigt om hun unieke bijdragen te leveren, ongeacht hun soort. Op deze manier kunnen we een samenleving creëren waarin iedereen gelijke kansen heeft en waarin verschillen worden gevierd in plaats van veroordeeld, inclusief de diversiteit aan levensvormen op onze planeet.

Gebalanceerd kijken naar de werkelijkheid

Een balans in westerse en oosterse filosofie

De aantrekkingskracht van oosterse filosofie en spiritualiteit voor westerse culturen kan leiden tot een soort van "spirituele bypassing", waar mensen de neiging hebben om de diepere betekenis van deze leringen te vergeten, op te hemelen of te verdraaien.
Veel oosterse tradities en filosofieën leggen de nadruk op het begrijpen van de innerlijke processen en obstakels die afgescheidenheid, lijden en onwetendheid in ons leven creëren. Deze benaderingen benadrukken het belang van introspectie, meditatie en zelfkennis om deze drempels te overwinnen en innerlijke harmonie en eenheid te bereiken.
De leringen zijn gericht op het ontdekken van de goddelijke essentie binnenin elk individu. Dit kan een aantrekkelijk, krachtig en heilzaam perspectief zijn voor veel mensen, vooral in een wereld waar stress, materialisme en egocentrisme vaak overheersen.
Het is normaal om je te willen onderscheiden, maar het is een valkuil voor en om je meer of beter te (gaan) voelen dan een ander.
Het is belangrijk dat mensen niet gefixeerd raken op het romantische idee van spirituele verlichting of eenheid, maar ook het werk doen om deze concepten in de praktijk te brengen. Dit omvat het onderzoeken van de belemmerende overtuigingen in onszelf die ons van anderen scheiden en het cultiveren van compassie, mededogen en begrip voor de complexe aard van menselijke relaties.
Dit artikel eindigt met een kort pleidooi om onze oriëntatie op eenheid uit te breiden naar dieren.

Non-dualisme en maya, is afgescheidenheid een illusie?

De visie van eenheid in het hindoeïsme wordt vaak geassocieerd met het concept van "Advaita Vedanta", wat "niet-dualistisch" betekent. Deze filosofie benadrukt het idee dat er in de ultieme realiteit geen werkelijke scheiding bestaat tussen individuele zielen (Atman) en het goddelijke (Brahman). Het streeft naar een diep begrip van het zelf en de wereld dat verder gaat dan de schijnbare dualiteiten en verschillen die we in onze dagelijkse ervaring waarnemen.
De reden waarom we de realiteit in ons dagelijks leven vaak ervaren als afgescheidenheid, wordt begrepen in termen van "maya", wat vaak wordt vertaald als "illusie". Volgens deze filosofie leidt maya ons ertoe de materiële wereld en onze individuele identiteiten te zien als afzonderlijk en los van het goddelijke. Deze illusie wordt gezien als een obstakel voor het realiseren van de diepere eenheid van alles.

In het Westen wordt het ego doorgaans gezien als het bewuste, rationele deel van het zelf dat verantwoordelijk is voor identiteit en individualiteit. Een gezond ego wordt vaak geassocieerd met zelfrespect, zelfvertrouwen en de mogelijkheid om doelen na te streven. Bovendien kent onze samenleving veel competitie, waarbij het juist zaak is om je van anderen te onderscheiden.

In het hindoeïstische denken wordt het ego beschouwd als de bron van verlangen, gehechtheid en zelfzuchtige handelingen, die de ziel binden aan de cyclus van wedergeboorte (samsara) en lijden (dukkha). Het streven is om het ego te transcenderen, het idee van afgescheidenheid te overwinnen en een staat van spirituele eenheid (moksha) te bereiken.
Dit betekent niet dat individuele verschillen en scheidingen volledig verdwijnen. In plaats daarvan erkent het hindoeïsme dat er op het conventionele niveau individuele verschillen en afgescheiden identiteiten zijn. Het doel is echter om het diepere, spirituele begrip van eenheid te bereiken en te leven in harmonie met deze realisatie, terwijl men zich bewust blijft van de dualiteiten die inherent zijn aan de fysieke wereld.
In het hindoeïsme wordt deze eenheid vaak geïllustreerd met het gezegde "Tat Tvam Asi", wat betekent "Dat ben jij". Dit benadrukt de goddelijke aanwezigheid in elk individu en het idee dat de kern van elk wezen identiek is aan het goddelijke, ook al ervaren we onszelf vaak als afgescheiden. Het streven is om deze eenheid te realiseren door spirituele beoefening en zelfinzicht.

Wanneer mensen in India of Nepal "namasté" zeggen, voegen ze vaak een lichte buiging of het samenbrengen van de handpalmen voor de borstkas toe, vergelijkbaar met een gebedshouding. Deze gebaar symboliseert eerbied en erkenning van de spirituele aard van de ander. Het wordt niet alleen gebruikt als een begroeting, maar ook als een uiting van dankbaarheid en respect.
In bredere zin reflecteert "namasté" de notie van eenheid en verbondenheid. Het erkent het gemeenschappelijke spirituele element dat aanwezig wordt geacht in alle levende wezens.

Een persoonlijk en algemeen belang bij eenheid

Niemand is verplicht om eenheid te zien of een illusie te doorzien. Niemand is verplicht om liefde te voelen of een verbinding te veinzen. Wij mensen zijn wel allemaal gebonden aan dit ene ethische principe: onze vrijheid houdt op waar andermans vrijheid begint. Denk niet of-of, maar en-en. Net als bij het tonen van respect naar anderen verbinden we twee belangrijke zaken tegelijk: we tonen onze betrokkenheid en bewaken de grens waar vrijheid ophoudt. Bij respect maken we vrijheid en liefde tot een eenheid.

Voor mij is de oriëntatie op eenheid van belang in het kader van gelijke rechten tussen mens en dier op (geschikte) ruimte om vrij in te kunnen leven. Alle mensen onderling en alle dieren onderling en uiteraard mens en dier zijn allemaal individueel verschillend, maar op één punt zijn we een eenheid.
We zijn een eenheid in de zin dat mens en dier intrinsiek evenwaardig zijn in het recht op vrijheid.
Nu de aarde steeds meer gevuld wordt met mensen en de biodiversiteit achteruit loopt is het nog meer van belang om ons er van bewust worden dat we de ruimte moeten delen en de natuur moeten beschermen zodat elk levend wezen kan leven naar zijn of haar aard. Zeker in ons land zouden we wat landbouwgrond terug moeten geven aan de natuur en natuurgebieden moeten verbinden. Dan wordt versnipperde natuur een eenheid en kan het weer met recht vrije natuur genoemd worden.
Er zijn inmiddels minstens zeven keer zoveel dieren die leven in gevangenschap met het doel om hun melk of eieren of vlees te gebruiken. Die uitbuiting gaat ook nog eens samen met klimaatopwarming als gevolg van die productie en consumptie. Daardoor wordt de mogelijke ruimte om in te leven voor mens en dier nog kleiner en wordt de noodzaak om ons bewust te zijn wat ons bindt en tot een eenheid brengt nog groter.

Wat is spirituele seksualiteit?

Voorbij aan het lichamelijke

Goede seks is lichamelijk genieten. Kun je daar nog iets verhevens aan ervaren?
Spirituele seksualiteit gaat ervan uit dat seksuele energie ook een spirituele, “heilige” dimensie heeft. Het woord "heilig" (heelheid en/of heling) geeft aan dat seksuele handelingen niet alleen fysieke handelingen zijn, maar ook diepere spirituele betekenis en waarde (kunnen) hebben.
Belangrijke aspecten zijn de volgende.

  1. Verbondenheid. Spirituele seksualiteit benadrukt de verbondenheid tussen partners. Het gaat niet alleen om lichamelijk genot, maar ook om emotionele, mentale en spirituele intimiteit. Partners streven ernaar om een diepere connectie met elkaar te ervaren.
  2. Bewustzijn. Tijdens spirituele seksualiteit wordt de nadruk gelegd op bewustzijn en aanwezigheid. Partners streven ernaar om volledig in het moment te zijn en bewust te genieten van de sensaties en emoties die zich voordoen.
  3. Energie. Er wordt geloofd dat seksuele energie een krachtige levenskracht is die kan worden gebruikt voor persoonlijke groei en spirituele ontwikkeling. Wanneer je bovendien dankbaar bent voor alle ervaringen kan je je makkelijker overgeven aan de flow van het leven en kan je het gevoel ervaren dat het leven vanzelf gaat.
  4. Tantra. Tantra is een spirituele traditie die sterk geassocieerd wordt met spirituele seksualiteit. Tantra omvat diverse praktijken die gericht zijn op het verenigen van lichaam, geest en ziel. Tantra-seksualiteit is een onderdeel van deze bredere traditie en kan helpen bij het vergroten van het bewustzijn en het versterken van de verbinding tussen partners.
  5. Transcendentie. Spirituele seksualiteit streeft naar transcendentie, wat betekent dat het doel niet alleen lichamelijk genot is, maar ook het bereiken van hogere staten van bewustzijn en een gevoel van eenheid met het universum.

Het moge duidelijk zijn dat gelukzaligheid, plezier en genot zitten in het streven. Dat betekent ook niet koste wat kost je zin proberen te krijgen of iets te bereiken. Bewust weten te timen wanneer te doen en wanneer te laten, wanneer te verbinden en wanneer los te laten.
Het gebruik van adjectieven als hoger en dieper moet je niet letterlijk nemen, want het genieten vindt plaats zowel aan de oppervlakte als in de diepte. Boven en onder zijn als het ware gelijkwaardig.

Evenwaardig zijn en handelen

Spirituele seksualiteit vereist evenwaardigheid, openheid, communicatie en een diepe verbinding tussen partners. Het idee van de ander als evenwaardig en het behandelen van de ander met respect, eerbied en liefde is essentieel in de context van een heilig en transformatief seksueel proces. Hier zijn enkele redenen waarom dit zo belangrijk is.

  1. Diepere verbinding. Wanneer twee mensen elkaar als evenwaardig beschouwen en respecteren, ontstaat er een diepere emotionele en spirituele verbinding. Dit kan leiden tot een meer vervullende en betekenisvolle ervaring.
  2. Wederzijdse groei. In een relatie waarbij beide partners als evenwaardig worden beschouwd, is er ruimte voor wederzijdse groei en transformatie. Beide partners kunnen bijdragen aan elkaars spirituele ontwikkeling en welzijn.
  3. Ethische benadering. Het behandelen van de ander als evenwaardig is een ethische benadering van seksualiteit. Het waarborgt dat seksuele handelingen met toestemming en wederzijds verlangen plaatsvinden, waardoor zowel fysieke als emotionele veiligheid wordt gegarandeerd.
  4. Diepere intimiteit. Het respecteren en eren van de ander als een evenwaardig wezen bevordert diepere intimiteit en vertrouwen. Dit kan de kwaliteit van de seksuele relatie verbeteren en leiden tot een meer bevredigende en liefdevolle band.

Net als bij meditatie gaat het bij spirituele seksualiteit om het cultiveren van bewustzijn, aandacht en aanwezigheid. Het is een manier om diep in jezelf en in je partner te duiken, om de geest te kalmeren en je te richten op het huidige moment. Het werkt bevrijdend en kan leiden tot een diepere verbinding met je partner en met je eigen spirituele zelf. De grenzen tussen het zelf en het niet-zelf vervagen.
Meditatieve elementen zoals diepe ademhaling, mindfulness, en het loslaten van afleidende gedachten kunnen allemaal deel uitmaken van spirituele seksualiteit. Door seksuele handelingen te verrichten met volledige aandacht en bewustzijn, kan dit leiden tot diepere niveaus van spirituele verbondenheid en groei.

Vervloeien

 

Paradoxen ervaren en overstijgen

Spirituele seksualiteit kan leiden tot het ervaren van paradoxen en tegenstrijdigheden op een diep spiritueel niveau. Dit kan gebeuren wanneer je je bewustzijn opent voor de vele lagen van de ervaring tijdens seksuele activiteit. Grenzen vervagen.
Hier zijn enkele van de paradoxen die mensen kunnen ervaren in de context van spirituele seksualiteit.

  1. Verbondenheid en eenheid. Tijdens spirituele seksualiteit kan je een diep gevoel van verbondenheid en eenheid ervaren, niet alleen met jezelf en je partner, maar met alle levende wezens en het universum. Dit gevoel van eenheid kan tegenstrijdig aanvoelen met het normale gevoel van afgescheidenheid dat we in het dagelijks leven ervaren.
  2. Leegte en volheid. Je kunt momenten ervaren van diepe innerlijke leegte en tegelijkertijd een overweldigende sensatie van volheid. Dit is een paradox waarbij je je realiseert dat de leegte ruimte biedt voor alles en tegelijkertijd alles bevat.
  3. Tijdloosheid en eindigheid. Tijdens spirituele seksualiteit kunnen de gebruikelijke besef van tijd en ruimte vervagen, wat leidt tot een ervaring van tijdloosheid. Tegelijkertijd is er de bewustzijn van de eindigheid van het moment, waardoor het des te waardevoller en intenser wordt.
  4. Individualiteit en universele liefde. Je kunt je bewust zijn van je eigen individualiteit en die van je partner, terwijl je tegelijkertijd een diep gevoel van universele liefde, mededogen en acceptatie ervaart. De dualiteit van het individuele zelf en de ander vervaagt.

Deze paradoxen nodigen je uit om voorbij dualistisch denken te gaan en je open te stellen voor de diepe mysteries van het leven en de liefde. Door de verbinding kan (de beleving van) jouw vrijheid zelfs worden vergroot. Doet het dat niet, dan wordt het tijd voor een andere verbinding.

Gelukkig worden en blijven

In onze zoektocht naar geluk is het cruciaal om te begrijpen dat het streven naar permanent positieve gevoelens niet realistisch is. Geluk is eerder een continuüm, een delicate balans tussen vreugde en teleurstelling, en de kunst van gelukkig zijn ligt in het vermogen om met beide om te gaan. In essentie is gelukkig zijn een voortdurende reis, een reis waarin we leren omarmen wat het leven ons biedt, zowel positief als uitdagend. Het is niet de afwezigheid van moeilijkheden, maar de kracht om te gedijen te midden van deze uitdagingen, die de ware essentie van geluk onthult.

Gelukkig zijn is vooral het vermijden van ongeluk. Wie zichzelf kent en zijn belemmerende overtuigingen, weet waar hij het eerst aan moet werken om gelukkig te zijn.
 

Gelukkig zijn betekent niet dat je constant in een staat van euforie verkeert. Het omvat het erkennen en accepteren van de volledige reeks van gevoelens die het leven te bieden heeft. Teleurstellingen kunnen ons helpen te groeien en sterker te worden.
 

Geluk is als een evenwichtskunst. Het draait niet alleen om het ervaren van positieve gevoelens, maar ook om het begrijpen van de waarde van evenwicht en balans. Uit emoties beheerst en bewust en weet wanneer jezelf (wel) kan laten gaan. Door zowel hoogte- als dieptepunten te omarmen, ontstaat een veerkrachtigere en evenwichtigere mentale staat.
Balans handhaven omvat tevens het bewuste besef van wanneer je moet verbinden en wanneer je moet loslaten. Vrijheid en liefde, die in harmonie samenvloeien met geluk, eisen voortdurende aandacht en erkenning, als een stromende rivier die nooit ophoudt te verrassen.
 

Geluk vindt vaak plaats in het huidige moment. Door mindfulness te ontwikkelen, leren we de schoonheid te zien in kleine dagelijkse ervaringen en het heden volledig te omarmen. Het stelt ons in staat om te genieten van wat er nu is, zonder te veel bezig te zijn met het verleden of de toekomst.
 

Teleurstellingen zijn onvermijdelijk, maar ze bieden ook kansen voor groei en zelfontdekking. Het vermogen om te leren van moeilijke momenten en veerkrachtig te zijn in het aangezicht van tegenspoed is een waardevolle eigenschap die bijdraagt aan een dieper gevoel van geluk.
 

Gelukkig zijn betekent niet altijd 'positief' zijn. Het gaat eerder om het authentiek uiten van je gevoelens in de vorm van emoties. Het (bewust) delen van verdriet of frustratie met anderen leidt tot begrip en verbondenheid, waardoor je je niet alleen gelukkiger voelt, maar ook meer verbonden met de mensen om je heen.
 

Gelukkig zijn vereist geen grootschalige prestaties. Je hoeft niet te bewijzen dat je er mag zijn.
Het zit vaak in de kleine, alledaagse momenten van het leven. Door waardering te tonen voor deze eenvoudige geneugten, zoals een zonsondergang of een glimlach van een vriend, vergroten we ons gevoel van geluk.
 

Een gelukkig leven vereist voortdurend aandacht voor zelfzorg. Dit omvat zowel fysieke als mentale gezondheid. Voldoende slaap, gezonde voeding en regelmatige lichaamsbeweging dragen bij aan een algeheel gevoel van welzijn.


Geluk omvat ook het zelfbewustzijn en het besef van hoe men deel uitmaakt van een groter geheel.
 

Het nastreven van perfectie is een obstakel voor geluk. Juist door de druk om perfect te zijn los te laten en te accepteren dat perfectie niet bestaat, zullen we meer vreugde vinden in de imperfecties van het leven.

Maatjes voor leven, een verhaal van verbondenheid en zin

Van mens tot mens bij Humanitas

Terwijl sommige mensen tot wel een jaar op de wachtlijst staan voor geestelijke gezondheidszorg (GGZ), biedt Humanitas een deel van hen op kortere termijn een bron van hoop en steun met het Maatjes voor leven project. Dit initiatief brengt vrijwilligers en deelnemers (die het leven niet meer zien zitten) bij elkaar in een samengaan van ontspannen verbondenheid en hopelijk hervinden van zin in het leven. Het idee is om wekelijks een dagdeel samen wat leuks te gaan doen: samen naar de bioscoop, een terrasje pakken, een wandeling maken, et cetera. Frequentie en duur samen in te vullen.

In dat kader heb ik als vrijwilliger met Herman, een deelnemer, een tijd opgetrokken. Dat was voor ons beiden een leuke ervaring. Soms is het zo simpel als mensen de juiste aandacht geven en aandacht hebben voor evenwaardigheid.

In het december '23 nummer van het ledenblad Van Mens Tot Mens een interview door Josephine Krikke met Herman en mij.

Hoop, zin in het leven en een te lange wachtlijst

Het Maatjes voor leven project van Humanitas toont de kracht van menselijke verbondenheid en de bijdrage van vrijwilligerswerk aan het verlichten van eenzaamheid van mensen die aankloppen bij de geestelijke gezondheidszorg. Door evenwaardig naast elkaar te staan, bieden de vrijwilligers van Humanitas, de deelnemers en vele anderen een baken van hoop voor degenen die het nodig hebben.
Hun verhaal illustreert dat, zelfs in de donkerste tijden, het simpelweg luisteren naar elkaar en er zijn, een wereld van verschil kan maken en misschien de wachtlijsten bij de GGZ wel korter of dragelijker maken.

Vrijwilligers zijn geen hulpverleners

Terwijl vrijwilligers in het Maatjes voor leven project wel een korte training hebben gehad om potentiële valkuilen te vermijden mag niet de lichtzinnige indruk worden gewekt dat alle geestelijke problematiek kan worden verholpen met simpel wat aandacht. 

In het contact tussen de vrijwilliger en de deelnemer wordt getracht de valkuilen van de dramadriehoek, een concept uit de transactionele analyse en de systeemtherapie, te vermijden. De dramadriehoek beschrijft de dynamiek van interpersoonlijke relaties, waarbij drie rollen betrokken zijn: de Redder (of hulpverlener), het Slachtoffer en de Aanklager. Deze driehoek illustreert hoe mensen onbewust van rol kunnen wisselen in interacties, wat kan leiden tot conflicten en verstoringen in de relaties. De vrijwilliger neemt niet de rol aan van hulpverlener, werkt niet mee aan het vellen van oordelen in het contact over elkaar en anderen en behandelt de deelnemer niet als slachtoffer, maar als evenwaardig medemens.

Op de site van Humanitas Groningen staat het volgende.

De vrijwilligers van Maatjes voor leven oordelen niet, maar geloven wel dat het leven de moeite waard is. Ze brengen ieder hun eigen levenservaring mee en hebben een training op maat gevolgd. Maatjes voor leven verbinden zich maximaal een jaar aan een deelnemer. Samen geven ze het contact vorm.

Wat biedt Maatjes voor leven?

Maatjes voor leven komt niet in plaats van professionele hulp. Maatjes voor leven biedt: tijd en aandacht, steun van mens tot mens, altijd op basis van gelijkwaardigheid. We streven naar zoveel mogelijk vrijheid om het maatje voor leven vorm te geven, maar wel altijd met een professioneel vangnet op de achtergrond.
Tot zover de site.

Vangnet in ruime zin

Er wordt bij Humanitas een intakegesprek gehouden om te bepalen of iemands problematiek niet te zwaar is om een vrijwilliger mee te belasten. Tot het professionele vangnet behoren niet alleen de huisartsen als verwijzer, de psychiaters en geestelijke hulpverleners uit de reguliere gezondheidszorg als reguliere hulpverlener, maar ook de complementaire hulpverleners. Elk van hen heeft min of meer hogere drempels bij het aanbieden van zorg en zijn er andere kostenplaatjes en dekking door de verzekering.
Mensen die in het vangnet zijn geraakt, zijn meer dan een verdienmodel.
Vooral wanneer er ook binnen dat vangnet wordt samengewerkt in evenwaardigheid kan de effectiviteit van de geestelijke gezondheidszorg worden vergroot.

Een grote rol voor huisartsen

De huisarts is een poortwachter en verwijzer. Veel mensen komen bij de huisarts met problemen waar de huisarts niet direct iets aan kan doen. Voor dat deel van hun clientèle die in het donker lijden onder het leven zou het een goed idee zijn om hun licht op te steken bij Humanitas.

Populair in de laatste week

Alle labels van het blogspot

#metoo (2) aanbevolen (18) aandacht (9) aanraken (2) aanwezigheid (4) achterdocht (2) ADHD (2) afhankelijkheid (3) afstand nemen (6) agnost (4) agressie (2) alcoholisme (4) altruïsme (6) ambitie (3) ander (1) angst (22) apofatisch (9) authenticiteit (9) autisme (1) autonomie (5) balans en evenwicht (53) begeerte (1) behoefte (5) belangen (10) belemmerende overtuigingen (10) beoordelen (5) beslissen (2) betrokkenheid (5) betrouwbaarheid (2) bewustwording (12) bewustzijn (26) bezinning (1) bindingsangst (3) bioscoopfilm (7) biseksualiteit (1) blijdschap (3) bodhisattva (2) boeddhisme (9) boek (164) boosheid (2) brein (2) burn-out (2) communicatie (16) compassie (10) competentie (4) competitie (16) complottheorie (3) constructief gesprek (4) consumeren (3) coping (2) creativiteit (3) crisis (7) dans (6) daten (5) deflexie (1) demagogie (4) denken (13) denkfouten (5) deugd (9) deugdzaamheid (1) diagnose (4) dialoog (10) dieren (4) discipline (1) dooddoener (6) drama (3) drie-eenheid (6) drogredenen (7) drugsgebruik (5) DSM (4) dualisme (5) duurzaamheid (5) echt (4) eenheid (35) eenzaamheid (8) ego (46) eigenschappen (2) eigenwaarde (5) emancipatie (5) emergentie (2) emotie (14) empathie (5) en-en (23) endogene depressie (1) energie (13) erkenning (8) ethiek (9) etiquette (6) evenwaardigheid (52) evolutie (23) faalangst (1) fabel (1) feedback (2) filmpje (80) filosofie (18) fraude (9) Freud (2) functioneren (4) gebreken (1) gedragsverandering (5) geduld (2) geest (3) geheugen (3) gekwetstheid (6) geld (5) gelijk hebben of gelijk krijgen (7) gelijkmoedigheid (4) geloven (18) geluk (34) genade (5) genot (1) Gestalt (1) Getuige (5) gevoelens (36) gezag (1) gezichtsverlies (3) gezondheid (5) gezondheidszorg (1) GGz (2) go with the flow (2) God (41) goedgelovigheid (3) gokken (1) grenzen (9) hechting (1) heelheid (8) hersenen (4) hier en nu (8) holisme (2) hoofdzonde (3) humor (13) ideaalbeeld (2) identificatie (11) identiteit (13) ik-boodschap (1) illusie (12) imago (1) individualisme (5) innerlijke vrijheid (17) integriteit (3) Intelligent Design (1) Internet (3) intrinsieke waarde (1) intuïtie (8) InZicht (13) islam (2) jaloezie (4) jeugd (1) jezelf worden en zijn (12) jongeren (3) karakter (2) katafatisch (1) kenmerken (2) kiezen (10) kind (13) kosten (1) kracht (6) Krishnamurti (2) kuddegedrag (1) kunstmatige intelligentie (2) kwakzalverij (1) kwaliteit (16) kwetsbaarheid (5) leegte (15) leiderschap (4) leugens (9) levensfase (3) levenskunst (10) levensvragen (3) levensweg (3) licht (3) liefde (98) liefdesverdriet (3) lijden (1) loslaten (21) macht (23) machtsstrijd (9) magisch denken (7) man-vrouw verschillen (11) mannelijkheid (2) mannen (1) media (2) meditatie (15) metacommunicatie (8) metafoor (2) metafysica (5) milieu (2) mindfulness (4) misbruik (4) model (1) moraliseren (3) motto (1) mystiek (7) nabijheid (2) narcisme (5) natuur (6) negatie (16) neti neti (3) niet doen (23) NLP (1) non-duaal bewustzijn (7) non-dualiteit (41) omdenken (8) omgangsregels (3) onderwijs (3) onderzoek (8) ongelukkig zijn (4) onmacht (2) onrust (2) ontrouw (1) ontwikkeling (10) onverwerkt kindertrauma (3) oordeel (18) opvoeding (8) orgasme (2) Osho (6) ouderen (5) overgave (4) overheid (1) overvloed (6) panpsychisme (1) pantheïsme (1) paradox (27) Pareto principe (1) partnerkeuze (6) passie (2) pedagogie (2) perfectie (2) personeelsbeleid (2) persoonlijkheid (6) persoonlijkheidsstoornis (3) pesten (1) Peter principle (1) pijnlichaam (8) politiek (10) populair (11) positieve (11) privacy (1) processie (2) projectie (9) psychiatrie (4) psychofarmaca (2) psychotherapie (1) puberen (1) reïncarnatie (2) relatie (17) relatievaardigheid (5) respect (32) rijkdom (2) rol (4) romantiek (5) rust (5) ruzie (5) samensmelten (10) schaamte (2) scheiden (2) schizofrenie (1) schouwen (6) schrijfdrang (1) schuld (3) schuldgevoel (2) seks (14) selectie (3) sociale druk (4) somberheid (1) spel (3) spiegelogie (4) spijt (1) spiritualiteit (51) spreekwoorden (1) sprong (1) statistiek (1) status (1) sterven (5) stilte (16) straling (1) strategie (1) stress (5) synchroniciteit (14) taal (16) Taoïsme (18) tederheid (1) Tegenwoordigheid (2) The Secret (2) The Work (1) therapie (1) tijdgeest (5) toeval (5) Tolle (19) transcenderen (6) transformatie (5) transparantie (2) trend (2) tunnelvisie (1) twijfel (5) verandering (2) verantwoordelijkheid (12) verbinding (33) verdriet (2) vergeten (2) verlangen (5) verlatingsangst (1) verleiding (3) verlichting (14) verliefdheid (4) verlies (1) vermijding (1) vermoeidheid (1) verslaving (7) vertrouwen (18) verveling (2) verwondering (2) vicieuze cirkel (1) video (1) voeding (1) voelen (3) volgzaamheid (1) vragenlijst (2) vreugde (2) vrije wil (6) vrijen (3) vrijheid (93) waarheid (26) waarneming (7) ware (8) wederkerigheid (6) welzijn (7) wezen (2) wijsheden (10) wilskracht (2) woede (2) wu wei (24) yin en yang (4) zelfbeheersing (3) zelfbevestiging (3) zelfbewustzijn (8) zelfdoding (4) zelfkennis (12) zelfkritiek (1) zelfoverschatting (2) zelfrealisatie (12) zelfvertrouwen (5) zelfverwerkelijking (2) zelfwaardering (5) Zen (2) ziel (14) Zijn (11) zin van het leven (11)