Euthanasie uit lust

In een column in de Volkskrant van 18 januari maakt Marianne Thieme de vergelijking tussen jagen voor het plezier en de onwil van artsen om euthanasie te verlenen. Dit laatste beweert Marianne niet letterlijk, maar hoe zouden we reageren wanneer onwillige artsen zich lieten vervangen door mensen die doden voor het plezier.

Citaat:
Jagers zijn bereid te betalen om een gezond dier te mogen euthanaseren. Tot wel 20.000 euro om een olifant te mogen doden. Ook het tegemoetkomen aan die emotie zou tussen mensen ondenkbaar zijn. Dat een patiënt die om euthanasie vraagt geconfronteerd wordt met iemand anders dan de behandelend arts. 'Deze meneer wil u graag de dodelijke injectie geven waar u om gevraagd heeft. Hij heeft er een fors bedrag voor over en dat kan het ziekenhuis goed gebruiken om de zorg op een hoger niveau te brengen.'
Een bizarre gedachte, die echter in het Afrikaanse jachttoerisme als argument gebruikt wordt om rijke westerlingen tegen vorstelijke bedragen dieren te laten schieten 'om met de opbrengst de natuurbescherming te helpen financieren'.

Tot zover.