Kenmerken van een narcistische persoonlijkheidsstoornis

Wie hebben een narcistische persoonlijkheidsstoornis?

Ongeveer 1% van de bevolking heeft een narcistische persoonlijkheidsstoornis (NPS). Mensen met NPS vinden zichzelf grandioos, hebben behoefte aan bewondering en missen empathie met anderen. Meer dan een miljoen Nederlanders krijgen met NPS te maken als kind, collega of partner.

Een bekend voorbeeld van iemand met NPS is ex-neuroloog Ernst Jansen Steur. Door zijn optreden hebben meer dan 100 patiënten ernstige schade geleden en is schadevergoeding toegekend.
Zijn collega’s hebben hem niet adequaat en op tijd gestopt in het uitvoeren van zijn werkzaamheden. Mensen met een dergelijke stoornis zijn niet snel geneigd om hulp te zoeken, ze zijn immers geweldig. Wanneer zij een beroep uitoefenen waarin anderen van hen afhankelijk zijn, dan kunnen er psychische slachtoffers vallen, soms ook suïcide.

Het is daarom van belang te letten op de symptomen van de stoornis bij anderen en op tijd te zorgen onder hun invloed vandaan te komen.

Mensen met een narcistische persoonlijkheidsstoornis zijn geneigd het volgende te denken.

  1. Ik ben een erg bijzonder en belangrijk persoon.
  2. Omdat ik boven anderen uitsteek, heb ik recht op een voorkeursbehandeling.
  3. Ik ben niet gebonden aan de regels, waar anderen zich wel aan moeten houden.
  4. Het is van zeer groot belang om erkend, geprezen en bewonderd te worden.
  5. Als anderen geen respect tonen voor mijn speciale status, moeten ze daarvoor ‘bestraft’ worden.
  6. Anderen moeten in al mijn behoeften voorzien.
  7. Anderen moeten zich realiseren hoe bijzonder ik ben.
  8. Het is onverdraaglijk als ik het respect wat mij toekomt niet krijg, of als ik niet krijg waar ik recht op heb.
  9. Anderen verdienen de bewondering en rijkdom niet die ze krijgen.
  10. Anderen hebben niet het recht mij te bekritiseren.
  11. Behoeften van anderen mogen die van mij niet dwarsbomen.
  12. Aangezien ik zo talentvol ben, moeten anderen zich aanpassen ter ondersteuning van mijn carrière.
  13. Alleen mensen die zo bijzonder zijn als ik begrijpen mij.
  14. Ik heb alle reden om een grootse toekomst tegemoet te zien.

Wat is de overeenkomst tussen Pim Fortuyn, Zlatan Ibrahimovi, Steve Jobs, Nina Brink en Neelie Kroes?

Volgens Martin Appelo zijn ze alle vijf narcistisch. Narcisme is een verslavend patroon van jezelf opblazen en anderen afstoten. Een instabiele psychische basis ligt hieraan ten grondslag.
Het goede nieuws is dat je er iets aan kunt doen. Psycholoog Martin Appelo houdt de narcist een spiegel voor met 'de narcistische cirkel' en (auto)biografieën van beroemdheden. Hij geeft richtlijnen voor het hanteren van narcisme, zowel voor de narcist als voor zijn omgeving. De auteur schrijft toegankelijk en uit eigen ervaring (hij voldoet aan zijn eigen definitie van narcisme), wat voor een interessant en goed leesbaar boek zorgt. Een originele aanvulling op de bestaande literatuur over narcisme. Appelo doet afstand van het idee dat we in een narcistische tijd leven, zoals collega-psycholoog Jan Derksen beweert.

Wat is het verschil tussen zelfliefde en narcisme?

Zelfliefde en narcisme worden vaak in verband gebracht, maar er is een belangrijk verschil tussen de twee. Zelfliefde is de acceptatie en waardering van jezelf, inclusief je sterke en zwakke punten, zonder dat dit ten koste gaat van anderen. Het gaat erom dat je jezelf behandelt met vriendelijkheid, respect en mededogen, en dat je voor jezelf zorgt op fysiek, emotioneel en spiritueel niveau.
Narcisme daarentegen gaat over een overdreven gevoel van eigenwaarde en zelfingenomenheid, waarbij men zichzelf als superieur beschouwt ten opzichte van anderen en anderen als inferieur beschouwt. Narcisten hebben vaak een gebrek aan empathie en zijn gericht op hun eigen behoeften en verlangens, zonder rekening te houden met de gevoelens of behoeften van anderen. Het verschil tussen zelfliefde en narcisme zit hem in het feit dat zelfliefde niet gericht is op superioriteit ten opzichte van anderen, maar juist op acceptatie en waardering van jezelf als individu. Zelfliefde is ook niet gericht op het beledigen of kleineren van anderen, maar op het opbouwen van je eigenwaarde en gevoel van eigenwaarde zonder anderen te schaden.
Kortom, zelfliefde gaat over zelfacceptatie en zorg, terwijl narcisme gaat over een overdreven gevoel van superioriteit en gebrek aan empathie.

Kun je narcisme afleren?

Psycholoog en pedagoog Eddie Brummelman, die aan de UvA onderzoek doet naar het zelfbeeld van kinderen, waaronder hun zelfwaardering en narcisme, antwoordde in een interview op deze vraag het volgende.

‘We zien dat kinderen die narcistisch zijn vaak denken aan hoeveel beter ze zijn dan anderen. Dat houdt hun superioriteitsgevoel in stand. Onze visie was: kinderen moeten leren om zich niet te vergelijken met elkaar, maar met een vroegere versie van henzelf. Als we kinderen bijvoorbeeld vragen om terug te denken aan hoe ze eerst waren en hoe ze nu zijn gegroeid, dan voelen ze zich trots en hebben ze een hogere zelfwaardering, maar niet de behoefte om zich boven anderen te plaatsen.’

‘Narcisme is de overtuiging dat jij beter en belangrijker bent en meer rechten hebt dan andere mensen. Een persoonlijkheidstrek die bij vrijwel iedereen voorkomt. De eerste persoon die nog nooit een narcistische gedachte heeft gehad, moet ik nog leren kennen.

‘Maar als je kijkt naar de extreme vorm van narcisme – dan heb je het over de narcistische persoonlijkheidsstoornis – dan zie je dat die vaak gepaard gaat met angst, depressie en verslaving. En dus met een groot lijden. Want je kunt wel van jezelf dénken dat je geweldig bent, maar denken andere mensen dat óók? Je bent als narcist voortdurend bezig met: wat vinden andere mensen van mij?’

Meer lezen, zie zijn boek Bewonder mij! Overleven in een narcistische wereld (bol.com).

Types narcisten

De Britse Sarah Davies beschrijft in haar boek Hoe overleef je een narcist wat de psychische stoornis inhoudt en hoe narcistisch misbruik in relaties eruitziet, zodat je het sneller kunt herkennen. In het Parool vertelt ze over zes types narcisten.

Zes narcisme-types

1. Verleidelijk en machtig

De klassieke narcist is charismatisch, zelfverzekerd en gefocust. Deze persoon heeft meestal een machtspositie en vertoont manipulatief en soms zelfs agressief gedrag. Als partner sta je bij dit type onder constante druk. In films of series worden ze vaak geportretteerd als verleidelijke, machtige mannen of het zijn beroemdheden of mensen uit de zakenwereld.


2. Aantrekken en afstoten

De high achiever (de ambitieuze narcist) overlaadt je het ene moment met complimenten en brandt je het volgende moment af. Jij moet altijd de beste versie van jezelf zijn, maar bent nooit goed genoeg. De high achiever is altijd op zoek naar mensen met status, connecties of een belangrijke, gewilde baan. Ze zoeken partners die vaak opgebrande workaholics zijn. Er is meestal geen oog voor het emotionele welzijn: vermoeidheid, stress of behoeften worden genegeerd. De liefde voor jou is afhankelijk van prestaties en winst, te bereiken via kritiek en/of waardering.


3. ‘Het slachtoffer’

Deze narcist is zelf in het verleden slecht behandeld, vaak door een ouder of ex, en heeft het daar graag over. Ze hebben een geschiedenis van foute relaties, slechte exen en werkgevers. Dit type ziet zijn eigen aandeel niet, het ligt altijd aan de ander.

Jij moet op eieren lopen om hem of haar niet te kwetsen of boos te maken. Door zichzelf als het slachtoffer te zien, dwingen ze de partner in de positie van de redder of laten hem of haar zich schuldig voelen, en ze zetten aan tot daden die als doel hebben hun eigen egoïstische behoeftes te bevredigen.


4. De verslaafde

Of het nu gaat om drugs, alcohol, gamen, seks of gokken, narcisten zijn vaak verslavingsgevoelig. Als partner moet je die verslaving dan accepteren, faciliteren of voor ze oplossen. Narcisten met een actieve verslaving zijn egoïstisch en gefixeerd op hun volgende roes, ongeacht om welke drug het gaat. Om de verslaving in stand te houden manipuleren ze erop los. Ze gedragen zich vaak als slachtoffer.


5. De (ingebeelde) zieke

Dit type heeft altijd iets onder de leden (echt of ingebeeld) en gebruikt dat om de aandacht op zichzelf gevestigd te houden en partners te controleren, manipuleren of om te voorkomen dat ze bij ze weggaan. De partner leeft met een permanent schuldgevoel. De (ingebeelde) zieken hebben meestal een geschiedenis van ‘gestoorde’ exen, vrienden en collega’s en zien zichzelf voortdurend als slachtoffer.


6. De redder in nood

Hij of zij verschijnt als jij op je kwetsbaarst bent. De redder wil voor je zorgen, maar eist daar afhankelijkheid voor terug. Hij/zij zondert je af van vrienden en familie: alleen bij hem of haar ben je veilig. In feite is het een variant op love bombing (je overladen met liefde): care bombing (overladen met zorg). Omdat de redder in nood altijd voor je klaarstaat is het makkelijk om ervoor te vallen wanneer je zelf in de put zit, maar uiteindelijk leidt het tot een ongezonde vorm van afhankelijkheid. Na een tijdje wordt de redder in nood controlerend.

Hoe overleef ik een narcist?, door Sarah Davies (bol.com).

Bovengenoemde kenmerken van narcisme lijken ook op hoogmoed of hybris. Hoogmoed is een van de zeven "hoofdzonden".

Twee manieren om God te benaderen

De bevestigende en ontkennende manier


Het denken van mysticus Meister Eckhart (1260-1328) oefent grote aantrekkingskracht uit op wie verlangt naar universele spiritualiteit en wie uit meer dan één religieuze traditie wil putten.
Nu exclusieve binding in onze tijd aan één confessie steeds meer plaats lijkt te maken voor meervoudige religieuze interesse, kan de middeleeuwse theoloog en prediker Eckhart zich aandienen als een inspirerende figuur die de verschillen kan overbruggen.

Van de twijfel en het niet weten een kracht maken

Wanneer religie wordt vermengd met machtsmisbruik dan roept dat soms heftig verzet op. In 1566 vernielden protestanten beelden in de katholieke kerk tijdens de beeldenstorm. Dit niet alleen vanwege verzet tegen een te letterlijke verbeelding van een niet in vorm te vatten God, maar ook als protest tegen liefdeloze onderdrukking door Spanje en Rome. Het beeld van een God met menselijke eigenschappen, die bovendien op onze hand is, sterft (zeker in het Westen) meer en meer uit. Het heeft geen zin om letterlijk op zoek te gaan naar een aanwijsbare God of naar de Tao of proberen te bewijzen dat er wel of niet een God bestaat.
Een voorbeeld van dat verschil in God of het hogere Zelf benaderen is het verschil in de negatie(ve), apofatische manier van benaderen en de positieve, katafatische manier. Let wel, dit is geen waarde oordeel; het "negatieve", ontkennende (de via negativa) is van gelijke waarde als het positieve. De prioriteit bij ontkennende element ligt boven het bevestigende.

De negatie(ve) theologie is in haar methode verwant aan de postmoderne deconstructiefilosofie van Derrida en anderen. Ze maakt gebruik van het apofatische (nee-zeggende) spreken, dat probeert uit te drukken wie God is via ontkennende uitspraken: God is niet goed maar ook niet slecht, niet groot maar ook niet klein, hij kent geen liefde maar ook geen haat, hij is niet almachtig maar ook niet machteloos. Door te omschrijven wie God niet is, kunnen we directe ervaringskennis verwerven over wie God wel is. Deze kennis kan echter nooit in woorden en begrippen worden uitgedrukt.
Een dergelijk apofatisch spreken is bij Meister Eckhart overal te vinden: God is een niets, we moeten van God verlost worden, we moeten alle beelden over God achterlaten. Ons diepste innerlijke zelf bestaat uit een goddelijke vonk waar verder niets over kan worden gezegd. Eckhart spreekt van het zielenvonkje. Wat daar gebeurt, is ‘onuitsprekelijk’ en ‘zonder woorden’. De belangstelling van het grote publiek voor Eckhart richt zich vaak op deze apofatische elementen in zijn werk, die de onzegbaarheid en onkenbaarheid van God benadrukken. Ook westerse boeddhisten kunnen Eckhart derhalve lezen en zich op hem beroepen.

Naast dit apofatische spreken, dat meestal alle aandacht krijgt, kan bij Meister Eckhart ook nog een ander discours worden gevonden. Binnen de theologie wordt dit tweede discours ook wel omschreven als het katafatische (bevestigende) spreken. De katafatische theologie probeert uit te drukken wie God is door middel van bevestigende uitspraken over God: ‘God is goed’, ‘God is groot’, ‘God is liefde’, ‘God is almachtig’. Dit katafatische spreken komt tot uitdrukking bij Eckhart in verschillende metaforen, waarvan de bekendste luidt, dat God zijn Zoon elk moment in de ziel baart. De Godsgeboorte was niet slechts een eenmalige gebeurtenis tweeduizend jaar geleden, maar vindt elk moment ononderbroken plaats.

Immanentie, transcendentie en manifestatie

Het niveau waarop God kenbaar is, wordt vaak aangeduid als het immanente niveau, terwijl het niveau waarop God niet kenbaar is, wordt aangeduid als het transcendente niveau. Het woord "niveau" kan de indruk wekken van een hiërarchische of gescheiden benadering, wat niet volledig de aard van de relatie tussen de immanente en transcendente aspecten van God weergeeft. Alternatieve woorden die de aard van deze tweedeling ook en misschien beter kunnen beschrijven, zijn bijvoorbeeld aspecten, dimensies, perspectieven, of manieren van beschouwen. Uiteraard wordt daarmee de vraag of God wel of niet bestaat daarmee niet beantwoord of bewezen. Dat is en blijft een kwestie van geloven.

Immanentie

Dit verwijst naar de aanwezigheid en werkzaamheid van God binnen de wereld en de schepping. Hierin is God kenbaar en toegankelijk voor menselijke ervaring en begrip. We kunnen spreken over God in termen van "zijn" acties, eigenschappen en manifestaties in de wereld. Dit is het domein van de katafatische theologie, waar men probeert positieve uitspraken over God te doen, zoals "God is liefde" of "God is rechtvaardig".

Transcendentie

Dit verwijst naar de aard van God die volledig boven en buiten de schepping staat en niet direct toegankelijk of volledig begrijpelijk is voor de menselijke geest. Dit is het domein van de apofatische theologie, waar men benadrukt wat God niet is of waar men zwijgt over het wezen van God, zoals "God is niet beperkt" of "God is niet volledig te begrijpen".

Door deze twee niveaus te erkennen, kunnen we proberen een vollediger beeld van het goddelijke te verkrijgen zonder de eenheid van God uit het oog te verliezen. Dit biedt een kader waarin zowel de katafatische als de apofatische benadering hun plaats hebben in de theologische reflectie.

Manifestatie

Terug naar Eckhart die zich ontdeed (zijn voorstelling leeg maakte) van alle beelden van en over God en zichzelf.
Het leeg worden waar Meister Eckhart over spreekt, is geen doel op zich, maar dient ertoe om ruimte te scheppen zodat God zich onbelemmerd kan uitstorten in de ziel, en de oorspronkelijke eenheid van God en de ziel zich volledig kan manifesteren. Eckharts nadruk op de oorspronkelijke eenheid en eenvoud van God is een voorbeeld van hoe men met religieuze diversiteit om kan gaan zonder de eigenheid van de eigen traditie te verloochenen.

Zie ook Het positieve van de negatie.

Een essentie, die per definitie ongrijpbaar is, valt slechts te ervaren door je er voor open te stellen. God, Tao, vrijheid en liefde zijn de bron én de bestemming van alles zonder een letterlijk begin en zonder een letterlijk einde te zijn.

Zie op dit blog ook Robert Bridgeman over "duiding".
Auteur André van der Braak schrijft over "Het zielenvonkje van Eckhart.

Omgaan met bindings- of verlatingsangst

Adviezen per hechtingsstijl

In het juli/augustus nummer van Psychologie Magazine worden de diverse hechtingsstijlen vergeleken. Gaat het om verlatings- of om bindingsangst. De aanbevelingen die in het artikel worden gedaan zijn algemeen bruikbaar: de onderlinge omgang van iedereen zou ervan verbeteren.
Verlatingsangst en bindingsangst kunnen beide worden gezien als uitingen van een diepere angst om vrijheid te verliezen, maar op verschillende manieren.

  • Verlatingsangst ontstaat vaak uit de angst om alleen gelaten te worden, wat kan wijzen op een afhankelijkheid van de ander voor veiligheid en bevestiging. In zekere zin kan dit betekenen dat men bang is om de vrijheid te hebben om op zichzelf te staan. Vrijheid zonder zekerheid voelt dan als verlatenheid in plaats van autonomie.
  • Bindingsangst daarentegen kan voortkomen uit de angst om opgesloten te raken in een relatie, waarin de eigen ruimte en zelfstandigheid verloren dreigt te gaan. De persoon met bindingsangst ervaart vrijheid als iets kwetsbaars dat snel bedreigd wordt door de verwachtingen of verplichtingen binnen een relatie.


De bron van Liefdesbang
Voor de degenen met verlatingsangst wordt het volgende geadviseerd.

  1. Zoek een partner die uw behoefte aan intimiteit kan vervullen.
  2. Herken vermijdende types en laat ze gaan.
  3. Spreek uw eigen behoeften duidelijk uit van dag één.
  4. Onthoud dat er genoeg leuke partners zijn.
  5. Geef veilig gehechte mensen een kans, zij zijn niet passieloos.
  6. Blijf eens een tijdje single om te ervaren dat je het prima alleen aankunt.

Voor de degenen met een partner met verlatingsangst wordt het volgende geadviseerd.
  1. Stel hem of haar gerust.
  2. Wanneer een angstige partner u verwijten maakt of eisen stelt, trek u dan niet terug en ga conflicten niet uit de weg.

Voor de degenen met bindingsangst wordt het volgende geadviseerd.
  1. Leer uw eigen deactivatie-strategieën herkennen.
  2. Vraag en geef steun.
  3. Zoek een veilige partner.
  4. Herken uw neiging om een partner te betichten van negatieve bedoelingen.
  5. Maak een lijst met alle positieve eigenschappen van uw partner.
  6. Maak uw huidige geliefde tot de ware door moeite te doen en hem of haar dichtbij te laten komen en deel van uw leven te maken.
  7. Probeer zo eerlijk mogelijk te zeggen wat u denkt en voelt.

Voor de degenen met een partner met bindingsangst wordt het volgende geadviseerd.
  1. Claim hem of haar zo min mogelijk.
  2. Verwoord uw behoeften op een niet-aanvallende manier.
  3. Geef complimenten.

Een ander ouder-kindparadigma

Kijken naar kinderen, erkennen, vertrouwen en loslaten

Jan Geurtz, bekend van bestsellers als Bevrijd en Verslaafd aan liefde en denken; De opluchting en De verslaving voorbij, laat in Het einde van de opvoeding meer levensgeluk voor ouders en kinderen (bol.com) zien dat de crisis in de opvoedkunde, maar vooral ook in de dagelijkse praktijk van het opvoeden, veroorzaakt wordt door een fundamentele fout in ons basisprincipe van het opvoeden. Terwijl we ons als ouders verantwoordelijk voelen voor het latere levensgeluk van onze kinderen, zijn we juist bezig hun huidige en toekomstige geluk te dwarsbomen. Het einde van de opvoeding confronteert ouders met het fatale mechanisme om hun eigen jeugdproblemen te corrigeren in de opvoeding van hun kinderen, waarmee ze op een dieper niveau hun blokkades en beknellingen juist aan de volgende generatie overdragen.

Hij stelt voor de manier waarop je jezelf en je kinderen omgaat te onderzoeken en te veranderen volgens de vier slogans: kijken, erkennen, vertrouwen en loslaten.

Kijk naar wat er echt gebeurt, erken dat je verantwoordelijk bent voor jouw gevoelens, en vertrouw er op dat jouw kind zich ook goed ontwikkelt wanneer het kan leren op het eigen leervermogen te vertrouwen.

Hij stelt voor de volgende 10 opvoedingsregels los te laten:
1. Je moet vasthouden aan jouw principes
2. Ouders moeten tegenover hun kinderen één lijn trekken
3. Je moet ze niet te veel hun zin geven
4. Je moet altijd consequent zijn
5. Ouders moeten altijd het goede voorbeeld geven
6. Kinderen moeten hun ouders respecteren
7. Je moet goed gedrag belonen en slecht gedrag straffen
8. Je moet je kinderen vrijlaten
9. Ouders weten het beste wat goed is voor hun kind
10. Je moet je kinderen normen en waarden bijbrengen

Loslaten is pas loslaten wanneer het niet onder dwang gebeurt. Ontspan uw opvoedingskramp en geniet van uw kinderen. Dan komt de natuurlijke goedheid van kinderen tot ontwikkeling en zijn recht.