Aanpassen of meebewegen?
Aanpassen impliceert vaak een actieve verandering in reactie op externe omstandigheden. Dit kan betekenen dat je je gedrag, gedachten, of zelfs waarden aanpast om te passen bij een situatie of een groep mensen. Meebewegen suggereert echter een meer vloeiende en flexibele reactie op veranderingen, zonder dat dit noodzakelijkerwijs je kernidentiteit beïnvloedt.
Jezelf veranderen of naar jezelf kijken?
Dit stelt de vraag of we actief moeten proberen onszelf te veranderen of dat we ons meer moeten richten op zelfobservatie en bewustwording. Het veranderen van jezelf kan nodig zijn om groei en ontwikkeling te bevorderen. Kan je jezelf eigenlijk wel veranderen of is anders denken voldoende? Naar jezelf kijken kan leiden tot een dieper begrip van wie je bent, wat je waarden zijn, en hoe je reageert op de wereld om je heen.
Advaita en non-dualiteit
Vanuit de non-dualiteit, en specifiek het concept van Advaita (niet-twee-zijn), wordt de dualiteit tussen jezelf veranderen en naar jezelf kijken overstegen. Het idee is dat er een onderliggende eenheid is waarin deze schijnbare tegenstellingen oplossen. Er is geen strikt onderscheid tussen het zelf dat verandert en het zelf dat observeert; beide zijn manifestaties van dezelfde onderliggende (ongrijpbare) realiteit.
De constante en de verandering
Het menselijke bestaan wordt gekenmerkt door een paradoxale combinatie van constante elementen en voortdurende verandering. De constante elementen kunnen gezien worden als je kernidentiteit of je ware natuur, die stabiel blijft ondanks de vele veranderingen die je ervaart in je leven. Verandering is onvermijdelijk en maakt deel uit van de natuurlijke cyclus van het leven, van geboorte tot dood.
Keuzes maken en de perceptie van zwakte door niet te kiezen
De druk om te kiezen komt voort uit een maatschappelijke en culturele verwachting dat beslissingen nemen en actie ondernemen tekenen zijn van kracht en autonomie. Niet kiezen kan worden gezien als zwakheid, maar vanuit een Advaita-perspectief kan het juist wijzen op een diepere wijsheid en acceptatie van het leven zoals het is. Het niet dwingen van een keuze kan ruimte scheppen voor natuurlijke ontwikkeling en inzicht.
Persoonlijke ervaring en universele strijd
Voorgenoemde worstelingen zijn universeel; het is een deel van het mens-zijn. Iedereen ervaart het in meer of mindere mate, omdat het een fundamenteel aspect is van het bewustzijn en het bestaan. Het erkennen van deze worsteling en het zoeken naar manieren om ermee om te gaan, of het nu door verandering of acceptatie is, is een cruciaal onderdeel van persoonlijke groei en spirituele ontwikkeling.
Kost de conclusie moeite?
De kern van deze vragen is dat het leven een voortdurende dans is tussen verandering en constante, tussen actie en observatie. Advaita biedt een weg om deze tegenstellingen te overstijgen en te zien als aspecten van een groter geheel. Het is belangrijk om te erkennen dat zowel aanpassen als meebewegen, zowel veranderen als naar jezelf kijken, belangrijke rollen spelen in het menselijke leven. Uiteindelijk gaat het om een balans vinden die authentiek en waar is voor jou als individu, terwijl je ook de universele aspecten van het menselijk bestaan omarmt.
Het aanhouden van die balans hoeft niet veel energie te kosten. Je hoeft eigenlijk alleen maar alert te zijn of de balans in gevaar is. Samen dansen, goed communiceren etc. kost training want je weet nooit hoeveel vrijheid de ander in de verbinding wil hebben en wat die zich daarbij voorstelt.