Roland Duong, bekend van de Keuringsdienst van Waarde, stelt in zijn boek fundamentele vragen waarvoor op de televisie geen plaats is. Wij willen waar voor ons geld, maar wat bedoelen we daarmee? Waar koop je goede waar? En word je daar beter van? Een aantal dilemma's: eet ik gezond of lekker, sta ik op mens-en-dierwelzijn of koop ik mijn karbonade bij de kiloknaller? Consumentengids en actualiteitenrubriek hebben daar geen antwoord op. Wat hebben we werkelijk nodig om ons goed te voelen?
De ecologische crisis is volgens Duong een spirituele crisis. Hij noemt zichzelf een Taoïst.
Hij stelt dat het niet nodig is dat iedereen eerst het milieuprobleem moet onderschrijven alvorens het individu zijn gedrag wijzigt. Hij noemt het handelen zoals jij denkt dat het goed is “mushotoku”, dat wil zeggen, zonder uit te gaan van beloning. Geven zonder er iets terug voor te verwachten.
Om gezonde keuzes te maken is kennis nodig over de voedselketen en ons eigen lichaam, en zonder het onderscheid tussen goed en kwaad valt de beste keuze niet te maken. Duong legt verrassende verbanden tussen consumptie, psychologie, ethiek en welzijn. Zo vormen seks en wijsheid volgens hem het beste dieet tegen zwaarlijvigheid, en is het goed te bidden voor het eten. Ook is een dikke kont gezond en maakt een modaal inkomen gelukkig, is een taaie biefstuk zeker niet slecht, is survival of the fittest een dodelijke leugen en is Prozac voor mietjes.
Het supermarktparadijs is een hartstochtelijk pleidooi om als consument het heft in handen te nemen. Onze worsteling met voedsel, overgewicht en depressie komt voort uit de volledige keuzevrijheid die we eisen zonder dat we daarvoor de verantwoordelijkheid nemen. “Je komt niet verder in de wereld als mensen niet zelf een plicht voelen om bepaalde zaken uit te zoeken, kritisch te zijn, als een journalist”. (bron: Down to Earth, voorheen Milieudefensie Magazine).