Overeenkomst tussen Meatloaf en Assepoester

In zijn dagelijkse column op de voorkant van de Volkskrant stelt Arnon Grunberg dat “geveinsde liefde beter is dan geen liefde“. Hij schrijft over politiek correct zijn. Dat “het mooiste wat je kunt bereiken is dat je mensen het gevoel geeft dat je van hen houdt, terwijl in werkelijkheid je hen in stilte minacht”.

Fake it until you make it. Leugentje om bestwil?

Mannen en vrouwen die te weinig liefde ontvangen doen er soms alles aan om aan liefde te komen. Is dat een oprecht verlangen om verbonden te zijn in goede en in slechte tijden? Of een lichamelijke behoefte aan een tijdelijke verbinding? In de liefde gaat het om met jezelf verbonden zijn en met een ander verbonden zijn. Dat geldt zowel bij seks als bij “ware liefde”.

In twee blogs, die ik voor relatiebemiddelingsbureau IndiviDuo schreef, haal ik een opera over Assepoester en een muziekvideo van Meatloaf aan waarin het wel of niet verbonden zijn beeldend wordt gemaakt. De beelden maken duidelijk welke belangen er spelen en hoe daarmee om te gaan. De rol van verwachting en fantasie zijn prominent, zowel in de vorm als in het verhaal.
Gaat het in de liefde om seks, eeuwig van iemand houden, status, je aan je belofte houden, ware liefde, het spel van veroveren? Gaat het om een paar aspecten of speelt alles tegelijk of na elkaar? Is het een kwestie van lagen onderscheiden? Kun je te ver gaan, kun je het nog stoppen, kun je het nog terugdraaien?

In mijn workshops komen deze vragen indirect aan bod: welke overtuigingen heb je en welke werken belemmerend? Hoe kijk je aan tegen relatie en geluk? Voel je je met jezelf verbonden?
Vaak gaat het om de vraag "ben ik wel de moeite waard om van te houden?"