Draai het eens om, zegt de vrouw wiens voornaam een achternaam lijkt, maar het niet is. Byron vergelijkt zichzelf graag met Jezus die anderen opriep de andere wang toe te keren. Dat en de methode van Byron zijn zeer effectief om conflicten op te lossen. “Neem jezelf wat minder serieus”, “betwijfel je eigen waarheid” en “bekijk het eens van de andere kant” daar komen de adviezen van Byron Katie op neer.
De vier vragen die Katie anderen zichzelf laat afvragen luiden:
1. Is wat ik denk waar?
2. Kan ik absoluut weten dat het waar is?
3. Hoe reageer ik als ik een negatieve gedachte heb?
4. Wie zou ik zijn zonder die gedachte?
Het knappe van de vragen is dat het logische vragen lijken, maar het gemeenschappelijke in de vier vragen is dat het vragen zijn die twijfel oproepen en ontregelend werken.
“Wat is het geluid van één klappende hand?” is een bekende vraag uit de Tao om mensen aan het denken te zetten. De vragen van Byron lijken daar op.
Af en toe eens aan jezelf twijfelen en daarmee ruimte scheppen voor het gezichtspunt van de ander, daar is niets mis mee. Want je gaat dan beter naar de ander kijken en luisteren en dat lijkt verdomd veel op de start van een gezonde communicatie. En die communicatie op een manier voeren die minder misverstanden oproept dan de vragen van Byron doen, dat is eigenlijk niet zo moeilijk.